arch/ive/ief (2000 - 2005)

Met een oogverblindende zon en de oren vol muziek lieten een honderdtal mensen zich blindelings leiden door het ritme van de djembés en de drum 'n bass. De duwkracht achter dit eigenaardig verschijnsel was de ongewilde oorlog die hevig woedt in Irak. De sfeer was er nogal ontspannen, hetgeen onontkoombaar is bij een zondagse opkomst, maar de dj's en de zangers die de massa begeleiden slaagden er toch in om zelfs de tamsten te doen springen.

Mensen van alle leeftijdsklassen gaande van 2 tot 82 hebben zich zondag verzameld aan de beurs omwille van een waaier van redenen. Doch allen hebben een gedeelde mening: war is not the answer.
Wanneer er tegenwoordig wordt gesproken over een opstand, kunnen de Palestijnse vlaggen en sjalen niet weggedacht worden. Deze vormen een blijvende geheugensteun voor het feit dat er nog een ander front is niet ver van Irak. Het gaat hier wel niet om Amerikaanse tanks, maar de opgelopen wonden zijn daarom niet minder pijnlijk.
Langs de Zuidstraat dansten de betogers in naam van de vrede, tegen de veroveraar et zijn oliepolitiek.

Onvermijdelijk dalen samen met de temperatuur ook de kreten en worden ook de dansers zeldzamer. Het is zes uur in de Blaesstraat. Hier loopt de stoet ten einde… officieel gezien. Net zoals in Genua heeft ook Brussel een rode zone, verboden voor de betogers. Het nieuwe doel is meteen het voorplein van Sint-Gillis geworden en dat doel wakkert het vuur aan van de ingedommelde geesten.

Zo komt de tot mobiele juke box omgetoverde bestelwagen het voorplein opgereden, op de voet gevolgd door de trouwe volgelingen en de bus 48, die enigszins wordt opgehouden door de stoet. Daar gaat het feest pas echt van start met muziek, percussies en jongleurs.

Men kan uren discussiëren omtrent de effectiviteit van zulke acties. Sommigen zullen van mening zijn dat deze simplistisch en nutteloos zijn. Als zelf de V.N. de oorlog niet kon stoppen, wat kunnen wij dan veranderen?

Gedurende eeuwen hebben mensen gevochten om hun standpunten bekend te kunnen maken. Het is onze taak om samen deze uit te drukken en op die manier een tegengewicht te vormen voor deze oorlog. We moeten blijven proberen een druk uit te oefenen op de regering met behulp van pacifistische samenkomsten zoals zondag het geval was.
Oorlog voeren om de vrede… Een vorm van Amerikaanse ironie?

.

Mooi verslag maar waren er slechts een hondertal mensen? Ik weet van mezelf dat ik geen talent heb om aantallen te schatten maar vlak na het vertrek waren er volgens mij een paar honderd mensen (in vergelijking met de schatting van Red Kitten - 1000 - ook nog bescheiden). Het is zeker correct dat na de Blaesstraat een deel van de mensen het feest heeft verlaten, o.m. de mensen met de Palestijnse vlaggen.

Verder wil ik nog iets toevoegen: achter de groep met de Palestijnse vlaggen wandelde een man mee met een bijzonder grote megafoon op zijn schouder. Het ding bleek gekoppeld te zijn aan een mobiele geluidsinstallatie en af en toe werden aangrijpende muziekfragmenten de lucht in gestuurd. Zoals traditioneel Oosterse muziek waar een bomalarm of ontploffingsgeluiden werden doorgemixt. Totaal niet dansbaar, maar wel pakkend ...