arch/ive/ief (2000 - 2005)

Maria Vindevoghel:

Ik wil beginnen net te zeggen dat op 25 oktober 2001 ik hier ook aanwezig was in de Greenwich. Toen legden we een klacht neer omwille van het frauduleuze failliet van SABENA. Toen was er heel wat pers aanwezig, maar er was geen enkel politieker of minister aanwezig. Er was toen niemand die onze noodkreet heeft gehoord, niemand van de regering wilde SABENA redden.
Het gebrek aan bekommernis om de werknemers van de regering en de politieke partijen die in die regering zitten in onvoorstelbaar. Veertien dagen later op 7 november 2001 maakten we identiek hetzelfde mee. Dit was het grootste failliet uit de Belgische geschiedenis, 17.000 werkplaatsen en geen enkele minister of parlementair die ons ook maar één maal is komen bezoeken.
Het lijkt onvoorstelbaar en toch is dat iets dat heel veel mensen meemaken, want het aantal mensen dat hun werkt verliest blijft maar stijgen. Het aantal sluiting neemt toe. Het gaat helemaal niet goed voor de gewone mensen. Diegenen die werk hebben staan onder een enorme werkdruk en kunnen het werk bijna niet aan en daarnaast zijn er veel werklozen die nergens werk vinden. Gepensioneerden komen niet rond met hun pensioen omwille van hoge medische kosten. De jongeren liggen wakker van de oorlog.

Op 9 november 2002 organiseerden we een volkstribunaal waar in tegenstelling tot de parlementaire commissie de werknemers van SABENA mochten getuigen en zich mochten uitspreken over de rol van de politiekers in het frauduleuze failliet van SABENA. Een van de belangrijkste straffen die daar naar voor kwam was dat de verantwoordelijke voor het failliet van SABENA hun mandaat moesten afgeven. Dat zou een heel simpel maar belangrijk signaal zijn. Die mensen die nu ons land regeren zouden beter afgezet worden en vervangen worden door mensen die de werknemers wel verdedigen.

Het is toch niet te begrijpen dat de ministers en politieke partijen die mee verantwoordelijk zijn niet gestraft worden. Daarom gaan wij ervoor. Veel ex-werknemers van SABENA vonden het belangrijk dat ik dit deed, en daarom heb dat na lang twijfelen dan ook beslist.

Het is een lijst van gewone mensen, van mensen die op de één of andere manier de gewone mensen willen verdedigen. Zowel jongeren die zich tegen de oorlog verzetten, mensen van de Post en andere openbare bedrijven. We vrezen dat na de verkiezingen er nog heel wat mensen hun werk zullen verliezen in de sectoren.

Als ik verkozen zal zijn, dan wil verder blijven doen wat ik nu doe. Ik ben al 18 jaar kuisvrouw en heb ongeveer 34.000 vliegtuigen gekuist, en ik wil dat werk blijven doen. Ik verdien nu zo'n 1000 € en zou ik het geld dat ik extra verdien als parlementair willen gebruiken voor de klacht tegen het failliet van SABENA.

Ik ben fier op deze lijst omdat ik vind dat het hoog tijd wordt dat de gewone mensen een stem krijgen in het parlement.

Proficiat !Een heel moedig initiatief.