Fatou, Zohra of Koerd in plaats van Dewinter aub (Bede aan Knack)

Twee covers van de voorbije week. De één toont dé Vlaamse macho van het moment, breed glimachend als altijd. Op de ander kijkt een Afrikaanse vrouw indringend in de lens. De titels. "Wij verklaren niemand de oorlog" zegt de macho. Over de bruine huid van de Afrikaanse staat in het wit te lezen: "Afrika verbeeld".

De macho is Filip Dewinter. Hij bezet nog maar eens (voor de tweede keer in vier weken al, 19/3 + 2/4) de cover van Knack. Gaan ze er bij Roularta van uit dat telkens ze het Antwerpse haantje op hun cover plakken, de verkoop de hoogte in gaat ? Nochtans gaat 4/5de van de oplage van Knack naar abonnee's, waardoor het weekblad niet echt afhankelijk is van de losse verkoop. Is het dan omdat men Dewinter zo belangrijk vindt ? Daar is natuurlijk iets van ... Maar de man komt al zo vaak met zijn kop op teevee; zondag 6/4 weer in de Zevende Dag. Hij wordt er echt een vaste klant. Wat blijft er over van het 'charter' van de VRT tegenover extreem-rechts ? Zijn de media Dewinter niet al te salonfähig aan het maken ?

Nu is er niets makkelijkers dan kritiek te geven, dan af te breken. Daarom bij deze een alternatief. In de vorm van die Afrikaanse vrouw. Zij staat op de cover van een gloednieuw boek over Afrikaanse film, geschreven door Guido Convents (drijvende kracht achter het Afrikafestival), uitgegeven door EPO. Als Knack het samenleven in de multiculturele smeltkroes van vandaag en morgen wil bevorderen, dan mag het niet doorgaan met die arrogante kop van Dewinter, maar zal het de gelegenheid aangrijpen om naar aanleiding van het boek van Convents, met zijn mooie cover uit te pakken. De verkoopcijfers zullen er niet door dalen, want die vrouw heeft 'iets'. Of is het in Vlaanderen al zo erg gesteld dat zelfs mooie vrouwen niet meer kunnen, van zodra ze niet-wit zijn ?

Ik denk van niet. Anders zouden EPO en Convents die vrouw niet op de cover geplaatst hebben. In plaats van bv. een caleidoscoop van beeldjes uit Afrikaanse films te gebruiken, kozen Convents en EPO die ene mooie vrouw om het boek en het verhaal "een gezicht" te geven. De covervrouw heeft overigens ook wel met de inhoud van het boek te maken. Haar naam is Fatou N'Diaye. Ze komt uit Senegal en ze werd, zo schrijft Convents, "bekend via tal van Franse films zoals 'Fatou, le Malienne'. Ze speelde de hoofdrol in 'Nha Fala' van Flora Gomes (Guinee Buissau), bekroond op het festival van Venetië in 200". Voilà beste Knackredactie, nu weten jullie de nodige foto's wel te vinden op Internet. Je kan ook bellen naar EPO: 03/239.68.74.

Nog dit voor de Knack-redactie. Na Fatou N'Diaye op de cover gezet te hebben, kan je de week nadien de foto gebruiken van de 'sprekende kop' van de Koerdische man op het boek 'De onderdrukking van de Koerden in Turkije, een misdaad?" van Hugo Van Rompaey. Ook een EPO-uitgave. En nog een tip - ook weer gratis. Blijkbaar houden jullie van extremen/radicalen (zie eerder de covers met Abou Jahjah, één keer in combine met ... Dewinter). Waarom hebben jullie dan Zohra Othman nog niet ontdekt ? Koop de Solidair van de voorbije week eens. Onderaan links vind je haar, met de lange zwarte haren in de wind. Nadat Knack Dyab Abou Jahjah aan extra stemmen hielp, zou het deze Antwerpse eenzelfde dienst kunnen bewijzen. De familie De Nolf zal er toch wel geen probleem in zien dat Zohra communiste is ? Als een notoire fascist wel kan ... (jpe)

PS Het Knack-gesprek - naar verluidt nog maar het tweede Knack-interview met Dewinter sinds het ontstaan van het weekblad - eindigt wel met een 'instinker' van formaat. Verwijzend naar een citaat van Evola, geeft Dewinter immers toe dat het hem om de afbraak van het democratische regime te doen is ...

* "20 ans Le Vif / L'Express" - "Les Belges aujourd'hui"

Dan nog een voorbeeld van 'positieve' beeldvorming. Vorige week te vinden in Knacks zusterblad, het Franstalige weekblad Le Vif/L'Express. Le Vif bestaat twintig jaar en dat werd gevierd met een "spécial 20 ans", als extra-nummer opgenomen middenin het blad. De special kreeg als opschrift: "Les Belges aujourd'hui - Portraits". Op zo'n 60 pagina's werd de Belgische bevolking in woord en vooral in beeld gebracht op een manier die op zijn minst opvallend te noemen is.

Links vond je steeds een tekst, met bovenaan meestal een titel die een beroep of sociale situatie aangaf - van 'le psychologue' tot 'l'agriculteur', van 'l'ado' tot 'la monoparente' of 'la centenaire'. Op de rechterbladzijde volgde telkens een mooie foto van één of meerdere mensen. Steeds tegen een grijze achtergrond, maar levendig uitgelicht, vaak origineel van compositie. Zoals die 'informaticien' met blote voeten rond zijn pc-klavier, zoals de foto van de 'prépensionné' met daarop op het eerste zicht alleen maar jonge basketbalspelers en ja, in het midden, kijk, daar zit de geprepensioneerde trainer. Merkwaardig aan het geheel ook: de veelkleurige schakering van huidstinten, met als twee meest opvallenden de DJ met Italiaanse naam en vriendin en de statige imam 'Cheikh Abidine', onder wiens naam te lezen staat: "Le mot paix est cité 133 fois dans le Coran." Wie de mensen in de 'Les Belges'- special van Le Vif aanschouwt, kan niet anders dan hen de vrede van harte toewensen.

arch/ive/ief (2000 - 2005)