arch/ive/ief (2000 - 2005)

1) Mythe van oppermachtige V.S. aan diggelen

In het Westen zijn we allen vertrouwd met de Hollywoodfilms met hun eenzijdig goede helden en eenzijdig slechte schurken. In de Chinese cultuur biedt het symbool van de 'T'ai-chi T'u' een andere kijk op positief en negatief, goed en kwaad. Het symbool (dat bv. ook in de vlag van Zuid-Korea voorkomt) bestaat uit een cirkel met twee gelijke helften waarbinnen telkens twee stippen. Die twee stippen symboliseren het idee, dat elke keer als één van de twee krachten zijn uiterste werking bereikt, hij de kiem voor zijn tegengestelde al in zich heeft.

Zo ook draagt de Amerikaanse aanval op Irak - onder andere bedoeld om de wereld het lesje te leren dat er met de V.S. niet kon gespot worden - de kiem voor het tegengestelde in zich.

Na amper anderhalve week oorlog blijkt dat de V.S. ondanks al hun spitstechnologie, ondanks de omvang van hun bewapeningsbudget er niet in slagen in om snel het door een jarenlange boycot verzwakte Irak (met maar 24 miljoen inwoners) te veroveren.

Eerste positief punt dus: de V.S. blijken niet oppermachtig. Andere landen (Noord-Korea, Iran ...) die ook al voor een Amerikaanse invasie vreesden - en zich daartegen gingen bewapenen - kunnen even adem halen.

2) Eerherstel voor Arabische wereld

Het feit dat de Irakezen er al meer dan anderhalve week in slagen om Amerikanen en Britten in het zand te doen bijten, is voor de door een reeks militaire nederlagen tegen het Westen (en Israël) gefrustreerde Arabische wereld, een opsteker van formaat.

De BBC meldde op zondag 30 maart dat zelfs officieren van het Egyptisch leger, een hondstrouwe bondgenoot van de V.S., de Iraki's hun steun betuigen. De Palestijnen zijn met de weerstand van Irak niet minder blij. Een Amerikaanse 'walk over' had voor hen misschien een definitieve bezegeling van hun lot betekent (in de regering Sharon werd openlijk over uitdrijven van de Palestijnen naar de buurlanden gesproken).

Het heropleven van een positief Arabisch zelfbeeld kan voor de rest van de wereld het grote voordeel hebben, dat dit een alternatief kan vormen voor het wegzakken van (sommige) Arabische landen in gefrustreerd fundamentalisme.

3) Afremmen economische verspilling

In plaats van een opsteker te krijgen door een snelle Amerikaanse overwinning, zal de 'economische groei' door het Amerikaanse geknoei in Irak vertragen. Vertraging van de zogezegde 'economische groei' houdt in: minder grondstoffenverbruik, minder consumptie, minder vervuiling.

Natuurlijk treft een zwakke economische groei vaak het hardst de sociaal zwaksten, maar dat is grotendeels te wijten aan de onrechtvaardige verdeling van armoede en rijkdom. In de V.S. wordt overigens ook een deel van de rijken getroffen want president Bush zag vorige week zijn belastingsver mindering voor de toplaag van de bevolking, door het congres gehalveerd worden.

4) Naar een levendig Europa met goede relaties met alle buren

Nu de Verenigde Staten (en bondgenoot Groot-Brittannië) militair en economisch verzwakt worden, moet Europa de kans grijpen om zich onafhankelijker op te stellen ten opzichte van de V.S. Tevens moet Europa betere relaties ontwikkelen met zijn naaste buren, Rusland en de Arabische wereld. Dit zal ook het samenleven van blanken en Arabieren in Europa ten goede komen en zo heel de Europese samenleving.

5) Heropleving maatschappelijk engagement

De grote vredesbetogingen die er wereldwijd georganiseerd worden, laten een nieuwe generatie ervaring opdoen in collectieve acties, in het zich democratisch uiten op straat. Vaak komt het daarbij tot interessante interacties tussen allochtonen en autochtonen.

In eigen land droeg de publieke opinie ertoe bij dat een twijfelende en hypocriete politieke leiding zich (althans voor de camera's) tegen de oorlog keerde.

* Katalysator

Hierboven werden alvast vijf positieve aspecten van de strijd om Irak, vermeld. Wie kent er nog ?

Laten we de positieve aspecten ontwikkelen in plaats van ons blind te staren op al de problemen. De oorlog om Irak kan een katalysator worden voor een positieve sociale dynamiek, voor een Arabisch- Europese dynamiek en meer van dat ...

Zeg Jan-Pieter,

Puntje 4 lijkt mij eerder wishfull thinking te zijn, nee? De werkwoorden moeten en zullen, wijzen niet op iets dat reeds verwezenlijkt is ...

Voor de rest: een aangename perspectiefwissel!

Filip

Inderdaad Filip, punt 4 lijkt is wishfull thinking; maar wat zou het leven nog zijn als we niets meer te wensen hadden ... En de tekst is inderdaad een "aangename perspectiefwissel". Iemand anders schreef dat de tekst "het debat een positieve richting uitstuurt, een een andere dimensie aanhaalt". Dat was/is dus de bedoeling. Zodat we er het hoofdje niet laten bij hangen. Zie ook het interview hier iets verder van Han Soete met Dyab Abou Jahjah.