arch/ive/ief (2000 - 2005)

Toen ik gisterenmiddag thuiskwam en nog net het einde zag van de Irak-berichtgeving op VTM, volgde tot mijn grote verbazing, een verslag van een drievoudige moord in het rustige, "in een gordel van groen gelegen" plattelandsdorpje waar ik vandaan kom. In het avondjournaal van VTM werd die moord naar ik vernam zelfs in het begin van het journaal getoond, voor de gruwel in Irak. In De Morgen van zaterdag prijkte ze op pagina drie: "Hobbyschutter doodt vriendin en ouders." De krant meldde dat de schutter een man was die zijn job verloor bij Renault-Vilvoorde, daarna uitzendwerk deed en later wegens rugproblemen "afgekeurd" werd en een invaliditeitsuitkering kreeg. Telefonerend met het "thuisfront" bleven de 'linken' met het gewapend optreden van Bush niet uit. Waar wapens zijn - de man was dus "hobbyschutter" - vallen doden, stelde mijn vader. In Budingen beseffen ze dat weer heel goed. In de krant die de moord in mijn dorp zo belangrijk achtte dat ze die op haar derde pagina bracht, verliest de oorlog - na de berichten in die krant over "oorlogsmoeheid" bij het tv-kijkend publiek - echter steeds meer terrein. Een tendens die de VRT-radio ook (zie bericht van Raf Custers van 28/03) maar onze andere drie kwaliteitskranten gelukkig niet volgen.

1) La Libre Belgique = La Belgique américaine

* "Vrouwen en kinderen eerst"

Op de voorpagina van LLB van zaterdag: een grote foto van een vluchtende moeder met één kind in de armen en een tweede naast haar. Op de achterkant van LLB: een reclame voor "La Libre Match" met een grote foto van drie Amerikaanse soldaten, waarvan er één een makker op zijn rug draagt.

Ziedaar in twee beelden wat president Bush en zijn rechtse regering in Irak aan het aanrichten zijn.

* Oum Qasr nog altijd "pas vraiment 'libéré'"

"Le lourd tribut des civils irakiens" titelt La Libre op zijn cover. Maar in het onderschrift bij de foto van de vluchtende moeder neemt La Libre wel zonder de minste vraagstelling, het Amerikaanse verhaal over van Iraakse troepen die in Basra op de Iraakse bevolking zouden geschoten hebben. La Libre spreekt ook over de bombardementen van "la coalition alliée", waarmee de krant twee omstreden termen (coalitie, geallieerden) tesamen weet te gebruiken. De krant heeft het nog over de Iraakse "beschuldiging" dat raketten van de "geallieerden" vrijdagavond 50 doden maakten op een markt in Bagdad. Daar waar vrijdagavond op diverse zenders al bleek dat het niet om een "beschuldiging" ging. Over de vraag aan wiens kant "La Libre Belgique" staat, moet je niet lang nadenken. De krant mag haar titel veranderen in "La Belgique américaine".

Op pagina twee brengt LLB onderaan het nieuws dat nabestaanden van twee gedode Britten, het verhaal van Tony Blair over de executie door de Iraki's ontkennen. Het Britse leger liet hen eerder weten dat de twee in de strijd sneuvelden. Op pagina twee - in een artikel dat vooral handelt over de Koerdische opmars naar Kirkouk - komt het verhaal van Irakese soldaten die op hun eigen burgers schoten weer terug. Niet dat dit niet zou mogen vermeld worden, maar het is één van die berichten waar - na al de misleiding over een volksopstand in Basra - wel vraagtekens moeten bij geplaatst worden.

Op 3 volgt een beschrijving van de impact van de "bombardements meutriers à Bagdad". Op vier gaat het over de voedsel- en vooral water-bedeling in de havenstand Oum Qasr, waarvan de Libre al in zijn titel meldt "pas vraiment 'libéré' ".

* Saddam vangt kritiek en in Washington rolt eerste kop

Het artikel over Oum Qasr werd overgenomen uit Libération en eindigt zo. Mohammed Meiza die een plaatselijk hospitaal dirigeert, stelt dat hij weinig vertrouwen heeft in "deze coalitie". Maar hij zegt ook: "Tous les gens, ou presque, veulent se débarasser de Saddam. Mais peu vous le diront." Waarom dan niet, dat vernemen we niet.

Zijn de Irakezen niet allen tevreden over hun regering, in de V.S. geldt iets analoogs. Zo is Richard Perle moeten aftreden als voorzitter van de "Raad voor de Defensiepolitiek". Perle had staatszaken gemengd met commerciële belangen. Maar wat zeker ook meetelde is dat Perle een gemakkelijke oorlog had voorspeld. Dat wordt Perle en het Pentagon nu aangewreven als "une sérieuse erreur stratégique". (p. 6)

Dat Britten en Amerikanen nog fouten gaan maken, blijkt uit de lezing van het artikel in La Libre (p. 5) over de meningsverschillen tussen Blair en Bush over de rol van de UNO; een UNO die wel het programma "Olie voor voedsel" heropstart.

Fouten worden er ook gemaakt in eigen land waar La Libre een artikel aan wijdt onder de kop: "La police bruxelloise trop nerveuse ?" Jean-Claude Matgen schrijft: "De plus en plus de témoignages mettent en cause l'attitude des policiers du bourgmestre Thielemans. Les pacifistes sont-ils confondus avec les casseurs ?" Prima dat La Libre die vragen stelt. In de andere media die we hier volgen (de publieke omroepen, de andere kwaliteitskranten) komt deze problematiek niet eens aan bod. La Libre liet overigens ook de politie (via een woordvoerster) haar zeg doen en de problemen ontkennen ...

Op pagina 8 zoomt La Libre in op de verstandhouding tussen Koerden en Turken in Brussel; die schijnt probleemloos te verlopen. "L'appel au calme et à la paix est presque unanime." Daar waar in Frankrijk (p. 9) de strijd van Sharon tegen de Palestijnse Intifada, geleid heeft tot een "explosion des actes antisémites en 2002." Frankrijk vreest voor wat nog komen zal.

De Belgische regering blijft dan weer in haar maag zitten met de militaire transporten door België. La Libre eindigt een artikel daarover (p. 9) met de kritiek van de Franstalige christen-democraten, verwoord door Raymond Langendries: "On nage en pleine hypocrisie".

Afsluiten doet La Libre met twee opinie-artikels. Op pagina 10 omschrijft luitenant-generaal Francis Briquemont de oorlog in Irak als "une campagne aéroterrestre très classique". We zijn hier ver van de spectaculaire en zonder risico door de luchtmacht uitgevoerde campagnes zoals die in Bosnië, Kosovo en Afghanistan gevoerd werden; campagnes "qui nont pratiquement rien résolu sur le plan politique". Briquemont vreest voor langdurige guerilla-gevechten in Bagdad waarvan de menselijke tol heel hoog zal zijn.

Op 11 stelt Philippe de Schoutheete - oud-vertegenwoordiger van België bij de EU - dat de internationale diplomatie niet mislukt is, men heeft er gewoon geen gebruik van gemaakt. En dat is jammer want ook de wereld na Saddam Hoessein "aura sans doute besoin de beaucoup de diplomatie."

2) Le Soir: Palestijnen noemen hun kinderen 'Saddam'

Ook Le Soir bracht de oorlog om Irak nog voluit op zijn cover. De krant had een combinatie van 8 foto's van diverse aspecten van het leven in Irak met daarnaast het begin van twee artikels (één over Oum Qasr, één over Salahuddin, twee steden waar Le Soir een "envoyé spécial" heeft). En daaronder de aankondiging van nog meer artikels binnenin. Grote titel op de cover: "Irakiens qui sourient, Irakiens qui meurent."

Op pagina 2 bracht LS een portret van afscheidnemend parlementslid Vincent Decroly. Daarnaast een "cartoon" met drie mannen in maatpak die discussiëren over waar ze een 'supermarché' en een 'parc d'attraction' gaan inplanten, terwijl naas hen drie soldaten te zien zijn; één die schiet, één die valt en één die er groggy bij zit. Het cynisme van de Amerikaanse oorlog om Irak mooi uitgebeeld.

Onder de tekening volgt "le mot de la semaine": dit keer "Fedayin", u weet wel de gewapende milities van Saddam. Michel Grodent besluit dat hij zich even wil onthouden van een "jugement" over die Fedayin. Eerst maar eens zien welke rol ze echt gaan vervullen.

Op 3 volgt het (verdere) verslag van drie Le Soir-correspondenten in Irak. Philippe Deprez heeft het over het kat en muis-spel tussen Britten en Irakezen in het Zuiden; Régis Audemard beschrijft de verwarde toestand in Oum Qasr, waar sommigen wel heel duidelijk hun vest draaien om bij de nieuwe heersers in de gunst te komen. De derde man, Eric Biegala, bericht over het Noordelijk front, bedoeld om Saddam aan die kant onder druk te zetten.

* Saddam redt de eer van de Arabische wereld

Voedselhulp en nieuwe bombardementen op Bagdad: ze staan samen centraal op pagina 4. Merkwaardig gegeven is wel dit: "L'Irak ne reçoit pas la totalité du produit de la vente de pétrole: seulement 59 %" ! Een deel gaat ook naar de Koerden, een deel naar de Uno, naar de herstelbetalingen aan Koeweit ...

Een andere Soir-correspondent in de regio, de uit Bagdad vertrokken Alain Lallemand, bericht vanuit Jordanië over hoe in West-Irak "une bataille sans témoins" gevoerd wordt. In Bagdad zelf, zo meldt het onderschrift bij een foto van strijdbare stadsbewoners, "les Bagdadis répondent aux bombes par la ferveur." Vurig kwaad zijn ze ook in Gaza City, van waaruit weer een andere Soir-correspondent, Serge Dumont, de steun van de Palestijnen aan Saddam beschrijft. "Saddam est un grand leader" verklaart een Palestijn. En Saddam "ne laissera jamais tomber les Palestiniens." Volgens nog een andere Palestijn "redt Saddam, door heldhaftig weerstand te bieden aan de invasie, de eer van de Arabische wereld en geeft hij ons vertrouwen in de toekomst." Een twintigtal kinderen die deze week geboren werden in Gaza, kregen de naam Saddam.

* Boeiend economisch debat

Op pagina 6 vernemen we dat "L'Europe prône la vigilance nucléaire" want ... de kans op aanslagen stijgt. Maar de Belgische regering wil geen psychose scheppen, want er is geen enkele bedreiging tegenover België.

Dan volgen enkele meer analyserende bijdragen: over wie Irak na Saddam moet leiden (de VS ?), over de woede in Moskou en over hoe deze oorlog "le double scénario d'un mauvais film" te zien geeft.

Op de opiniepagina gaat het debat verder of we Amerikaanse troepentransporten kunnen dulden. Een debat is er ook in de Economische katern (p. 32), hier over een viertal ideeën die men vaak hoort. Met name: "La guerre, c'est bon pour l'économie" (fout volgens LS), "Les Américains se battent pour le pétrole" (waar en fout tegelijk; er staat ook meer op het spel zoals "Fragiliser la Chine"), "C'est l'Occident qui a équipé la puissance irakienne" (waar) en "Le boycot est une arme économique efficace" (fout). Wie de argumenten die de vier betrokken journalisten aanbrengen wil kennen, moet Le Soir van zaterdag nog te pakken zien te krijgen.

3) De Standaard: Amerika gaat experimenteren met Irak

De superdikke Vlaamse weekendkranten dan. De Standaard kondigt op zijn cover 8 pagina's berichtgeving en opiniëring aan. Op de cover zelf prijkt een grote foto van een voetbalwedstrijd die gisteren ondanks alles in Bagdad gespeeld werd. Daaronder de titel: "de weg naar Bagdad is nog lang." Herinner u hoe sommige kranten (zoals De Morgen) in het begin van de week al aankondigden dat het beleg van Bagdad kon beginnen.

Binnenin komt de oorlog eerst aan bod op pagina 4 in een klein artikel over "De Crem versus Verhofstadt versus wapentransporten". "Geen nieuwe transporten gepland" lezen we in een tussentitel.

* "Verleiding om snel te vertrekken is groot"

Op pagina 7 begint de oorlogsberichtgeving of beter de beschouwingen daarbij; dat onder de bovenaan de bladzijden over Irak steeds terugkerende "kop" "Aanval op Irak" (met fotootje van Saddam).

Achter de tot de verbeelding sprekende titel "Verleiding om snel te vertrekken is groot" gaat een interview schuil van "onze correspondent in de V.S.", ene Frank Kools, met Gary Schmitt, voorzitter van de invloedrijke denktank "Project for the New American Century".

Kools leidt zijn artikel zo in: "Binnen de Amerikaanse regering woedt een felle strijd over wat de Amerikanen in het naoorlogse Irak moeten doen. De neoconservatieven die zo lang op een militaire interventie aandrongen, vrezen dat de V.S. niet het uithoudingsvermogen hebben om de klus in Irak werkelijk af te maken en decennialang aan democratisering te werken. "De verleiding is groot om snel een datum vast te leggen." " De laatste zin staat tussen " ", de eerste twee niet, dat zijn dus de woorden van een De Standaard-journalist !

Daarna geeft Kools het woord aan Schmitt, wiens standpunten door Kools nergens in vraag gesteld worden of van commentaar voorzien, waardoor je de indruk krijgt dat Kools het helemaal met Schmitt eens is. Dat blijkt ook uit de manier waarop Kools de positie van Schmitt beschrijft binnen de regering (tegenover die van andere conservatieven).

Een fragment nu uit dat interview. Schmitt: "Irak hervormen wordt een experiment maar ik verwerp die conservatieve praatjes dat het zeker honderd jaar duurt voor een democratie wortel schiet en dat Irak daar wegens zijn geschiedenis en religie ongeschikt voor is. Eerder heette het dat Azië wegens Confucius ongeschikt was. Dat bleek toch wat anders te liggen. Als ik één Arabisch land moest kiezen, om het experiment uit te voeren, dan Irak. Het land is altijd vrij seculier geweest. Bagdad was een zeer open stad. Irak heeft een redelijk grote middenklasse, die goed geschoold is en geld heeft dankzij de olie. Dat zijn grote pluspunten." Waarmee Schmitt onbewust minstens één pluimpje (onderwijs) op de hoed van Saddam steekt.

Een Europees proportioneel kiessysteem ziet Schmitt voor Irak niet zitten, wel het Amerikaans systeem. Een onafhankelijk Koerdistan acht hij niet nodig. Hij besluit met deze combinatie: "Als je een basis in het Midden-Oosten wilt hebben" (maar er is toch al Israël ?) "lijkt het me helemaal niet gek om de voorkeur te geven aan een democratisch Irak."

* "Prins der Duisternis in opspraak"

Na het interview met Schmitt volgt een artikel over Richard Perle en diens opstappen (zie eerder) als voorzitter van de adviesraad van het Pentagon. In dit artikel komt nu wel enige kritiek op de Amerikaanse neoconservatieven en hun agenda van "hegemonisme, unilateralisme en de preventieve aanval." Ook valt te lezen dat Perle - een invloedrijk man wiens tentakels tot in de media uitstrekten - om vermening van belangen is moeten opstappen maar dat hij zich ook flink vergistte in de houding van de Irakezen.

* "Oorlogsmist hangt over Irak-berichtgeving"

Met bovenstaande titel, opent Jorn De Cock een analyse van de fouten en problemen die zich op anderhalf week oorlog voordeden. Eén van de strafste voorbeelden was het bericht over een kolonne van duizend Iraakse pantsers die in het midden van een zandstorm woensdagavond vanuit Bagdad richting zuiden trok. Toen de zandstorm ging liggen, waren de tanks verdwenen. Fata morgana ? Neen, een foute blip in de radar door de zandstorm, luidde de uitleg later ... Op al deze missers komen we later in een ander artikel nog systematisch terug. Wel even wijzen dat in De Cocks artikel over verkeerde en onvolledige informatie zelf ook weer een 'mankement' sloop. Wanneer hij wil tegenspreken dat de Iraki's overdrijven door te spreken van het "huge", enorm aantal Amerikaanse slachtoffers, vermeldt hij slechts één cijfer. "Gisteren stond het aantal gesneuvelde Amerikanen op 28." En hoeveel zijn er vermist, gevangen genomen of door "friendly fire" en technische ongelukken om het leven gekomen sinds het begin van de oorlog ? De Morgen van 29/3 gaf volgende aantallen voor de Amerikaanse slachtoffers: omgekomen bij gevechten: 21, bij ongelukken: 5, vermist 17 en gewond 28.

De eigenlijke berichtgeving over de oorlog tegen Irak, begint in De Standaard op pagina 8 met een artikel over "tientallen doden op markt in Bagdad". Daaronder volgt een kaart met krijgsverrichtingen en een commentaar van militair professor Luc De Vos. Verder ook artikels over het uitsturen van extra Amerikaanse troepen en het problematische Noord-Irak.

Op pagina 9 volgt nog een artikel over de journalistiek. Titels: "Kunnen de media werken in Irak ?" en "Irak is journalistiek mijnenveld". Het betreft een artikel dat Alain Lallemand eerder al in Le Soir liet verschijnen (zie eerdere 'watch') en waarin de uit Bagdad weggetrokken correspondent van LS, eigenlijk ook verantwoordt waarom hij er niet kon blijven. Samenvattend kan je stellen dat Lallemand niet mild is voor de militaire dictatuur die over Irak heerst, maar dat hij door het wegvallen van een deel van de macht van het regime, redelijk zijn ding kon doen. Alleen worden de levensomstandigheden zo moeilijk (met straatgevechten in het vooruitzicht), dat hij besloot op te stappen.

Onder het artikel van Lallemand volgt een van AP overgenomen bericht: "Iraaks oliegeld betaalt opnieuw voor voedsel en medicijnen" alsook een 'advertentie' van Unicef om geld te storten voor de "kinderen van Irak."

* Zelfde Britse propaganda als in 1917 over bevrijding door bezetting

Op 10 volgt het pagina-vullende artikel "Tegen Saddam maar voor Irak", vergezeld van een leerrijke kaart met de "ethnische groepen in Irak". Op die kaart valt meteen op hoe maar de helft van Zuid-Irak door alleen sjiïeten bewoond wordt.

Het artikel zelf bevat interessante historische informatie, niet alleen over de door de V.S. in de steek gelaten sjiïtische opstand van 1991, maar ook over 1917 toen Irak door de Britten gekoloniseerd werd "en het dezelfde Britse propaganda te slikken kreeg over bevrijding door bezetting."

In een artikel in The Guardian beschreef een vooraanstaand Irakees hoe zijn land een groot stuk van de twintigste eeuw vocht om af te raken van koloniaal Groot-Brittannië. Alleen wie zich die geschiedenis herinnert, kan begrijpen waarom ook Britse soldaten in Irak niet welkom zijn. De opstand van 1920 tegen de Britten wordt bv. in Irak nog altijd gezien als hun 1789 (jaar van de Franse revolutie).

Anderen zoals Robert Soeterik (van het onderzoeksinstituut Middle East Research Associates) die zich o.a. baseert op recente studies van de Iraakse 'publieke opinie', denken dan weer dat de Irakezen maar "naar de andere golfstaten moeten kijken. Hun regimes volgen slaafs de V.S. en hun bevolking is toch beter af dan wij." Volgens Soeterik had "de gewone Irakees zich in de herfst van 2002 ingesteld op een 'regime change'. Maar de manier waarop de "coalitie" het nu aanpakt is het aan het verbrodden. Met de woorden van Soeterik: "Met elke dode burger - de teller staat volgens de Iraakse overheid op 350 doden en 4.000 gewonden, en dat is wat de Irakezen horen - tikt het krediet van de V.S. weg." Soeterik voegt er aan het eind van het artikel aan toe dat ook dit telt: "Welk land pikt het dat een ander land bepaalt wat goed voor hen is ? De Irakezen willen de baas zijn in eigen huis."

* "Ontzettend hoopgevend te zien hoe jongeren tegen deze oorlog protesteren"

In de Financiën-bijlage leren we dat "Oorlog niets verandert aan economische fundamenten" (dat is alvast de stelling van een 'grondstoffenexpert') en dat een V.S. - soldaat op het slagveld per jaar gemiddeld - met alles er op en er aan - 250.000 dollar kost

Van soldaten gesproken: in de bijlage Reporter komen twee moeders aan het woord die elk een zoon aan het front hebben in Irak; de één aan de kant van de V.S., de ander aan de kant van Irak. "Twee moeders over de voorbije dagen waarin alles anders werd." Op de volgende bladzijde nog meer vrouwenleed want in Afghanistan is na de val van de Taliban, van een echte bevrijding weinig te merken. "De vrouwenemancipatie is op het niveau van schoenen en nagellak blijven steken", stelt een Noorse journaliste die vier maanden bij een Afghaans gezin leefde. Asne Seierstad heet de journaliste en ze heeft heel wat kritiek op oorlogsjournalisten die van het ene conflict naar het andere rennen.

"Liggen jongeren wakker van deze oorlog ?" luidt de vraag die De Standaard aan een aantal jongeren en leerkrachten voorlegde. Al dat jong volk op de vredesbetogingen, is dat niet een 'hype' ? De meningen lopen uiteen, maar de meesten vinden het toch wel een positief teken. Ankie Vandekerckhove (kinderrechtencommissaris) vindt het "ontzettend hoopgevend te zien hoe jongeren tegen deze oorlog protesteren. Het is vreselijk cynisch om dat af te doen als een hype." Lezeres Gerda Daniels stelt: "Het zou misdadig zijn hun hoop op een betere wereld te ontnemen omdat we zelf onze illusies, idealen en hoop ergens op de weg naar de derde leeftijd zijn kwijtgeraakt."

Meerdere deelnemers aan de discussie wijzen ook op het belang van Internet als informatiebron voor de jeugd. Waarbij een site zoals Indymedia eigenlijk niet onvermeld zou mogen blijven, maar ja, we zijn wel in De Standaard aan het lezen.

Verder een opinie-artikel van de Joodse schrijver David Grossman (die als hij het over het gasmasker voor zijn dochtertje van tien heeft, bedenkt: "In Israël beginnen we onze kinderen alles over de dood te leren, terwijl ze in andere landen levenslessen krijgen") en over het Vredesforum Westhoek dat elke donderdagavond op symbolische locaties in de Westhoek wil protesteren tegen de oorlog in Irak.

4) De oorlogsmoë De Morgen:

De Morgen trok op zaterdag de conclusie uit een bewering die de krant op vrijdag zelf lanceerde: dat de Vlamingen oorlogsmoe zijn. Er wordt minder naar het oorlogsnieuws op VTM gekeken (op VRT bleef het stabiel zelfs tijdens de mooie lentedagen die de mensen naar buiten lokten) en hop, de krant die net als VTM in handen is van de Persgroep, beslist dan maar dat de oorlog plaats moet maken voor belangrijker zaken, zoals "het mea culpa van De Gucht".

* Vanaf midden april nieuwe Amerikaanse transporten via Antwerpen

Het liberale mea culpa zorgde voor de hoofdtitel en het centrale foto- en artikel-gedeelte op de cover van De Morgen van zaterdag 29 maart. "Oorlog Irak" kreeg wel nog een grote tekening bovenaan, en twee artikels onderaan: een kleintje over "Opnieuw moordende bom op markt in Bagdad" en een groter over "Groenen verliezen kamerlid over oorlog Irak" (over het in staking gaan van Peter Vandenhoutte).

In dat artikel valt volgende interessante informatie te lezen (die het bericht daarover in De Standaard compleet tegenspreekt): vanaf midden april zullen nieuwe Amerikaanse transporten via Antwerpen plaatsvinden; dat in het kader van de verdergaande Amerikaanse troepenopbouw.

Het edito van Desmet gaat weer eens niet over Irak, maar over Antwerpen en op pagina 3 wordt het helemaal mooi: het hoofdartikel (met foto van een heksenpop) titelt: "De heks is weer in het vlaamse land / Internetvolksverhalenboek met 60.000 verhalen en studiedag." Met alle sympathie voor heksen - en dat meen ik - maar dit is toch pure leespubliek-verlakkerij, zo'n artikels op de 3 terwijl er een oorlog in Irak bezig is. Nog op drie, nog een groot artikel: dat over de "Hobbyschutter" in Budingen.

Irak raakte in De Morgen toch nog op pagina 4 dankzij de door CD&V'er Pieter De Crem aangewakkerde controverse over de Amerikaanse wapentransporten. En natuurlijk geen verwijzing naar de site van Indymedia waar het geheime Navo-akkoord uit 1971 integraal te lezen is. Verwijzen naar de eigen site, kan DM ook niet, want die is er niet. In een tweede artikel, "Agalev-dissident Vanhoutte breekt met paars-groen" komt rste diens kritiek aan bod plus een aanval op hem door Agalev-fractieleider Joos Wauters.

* "We zouden daarvoor de Europese mediabazen moeten bedanken"

Op pagina 9 opent De Morgen zijn Irak-dossier met een kleurrijke kaart van het oorlogsterrein en een reportage van Gert Van Langendonck, correspondent van DM in Noord-Irak. "Ik leef als in een droom" staat er bovenaan: de uitspraak van een Koerd die naar zijn huis kon terugkeren, toen het Iraakse leger zich terugtrok.

Op pagina 10 nam De Morgen een bijdrage over uit De Volkskrant: "Stadsoorlog als nachtmerrie voor de V.S." (en voor de Iraakse burgers ?). Er was een foto van het voetbal gisteren in Bagdad, een artikel van Ayfer Erkul over een Arabisch sprekende generaal in het Amerikaanse leger plus twee korte stukken, één over "havik Richard Perle" die onverwacht opstapt, een ander over hoe populair president Chirac nu is.

Pagina 11 bracht een artikel over protest in Duitsland en verder vooral medianieuws. We kregen een portret van de Iraakse minister van Informatie (Mohammed Said al-Sahaf), we vernamen hoe de Irakezen veel naar korte golf radio-uitzendingen luisteren (waardoor ze bv. de Amerikaanse propagandaradio 'Sawa' horen) en er was een interview van Lode Delputte met de Franse mediaspecialist Dominique Wolton over "hoe de Iraakse oorlog verslagen wordt." Grote titel: "In de V.S. zal groot mediadebat losbarsten". Heel het artikel kwam vooral neer op een ophemelen van hoe goed de Europese media zijn en hoe zwak de Amerikaanse. Wolton had het over "hoe vooral Europese journalisten in Irak erg degelijk werk leveren" - de Britse ook ? - en hoe de Europese media - "we zouden daarvoor de Europese mediabazen moeten bedanken" - "massaal op het terrein aanwezig zijn."

Als Wolton en Delputte met hem, even naar de Vlaamse zenders zouden kijken - naar Sigrid Spruyt zaterdagavond op VRT bv. - zouden ze moeten opmerken hoe men hier vrolijk termen blijft hanteren die Wolton terecht afwijst. Zo zegt hij dat er "objectief bekeken geen 'coalition' bestaat, net zoals deze oorlog niet over 'liberation' gaat. Beide termen zijn ideologische constructies." Gehoord Spruyt ?

* Koerden "honderd procent achter de Amerikaanse aanval"

Verder moeten we voor het Irak-nieuws in De Morgen naar pagina 21, met een portret van een Amerikaans stadje - door Douglas De Coninck - waarvan één van zijn soldaten nu een Iraakse krijgsgevangene is (p. 22). Vervolgens krijgen we een impressie van Geert Van Langendonck over de gang van zaken in Koerdistan. Hij schrijft o.a.: "In Europa zullen ze niet graag lezen wat deze mensen te vertellen hebben. Ze staan allemaal voor honderd procent achter de Amerikaanse aanval." Tja, tot de Amerikanen hen laten vallen voor de zoveel belangrijkere Turkse bondgenoot. De Koerden werden wel al vaker bedrogen. En ze kozen al vaker de verkeerde bondgenoten.

Op pagina 23 volgde een stuk over "war blogging": op Internet zelf aan journalistiek doen. "Volgens Nielse/NetRatings dat in de VS de kijkcijfers en het surfgedrag meet, is het internetverkeer naar nieuwssites sinds vorige week verdubbeld. In crisistijden hebben mensen behoefte aan een haast intraveneuze toevoer van informatie" voegde de Amerikaanse professor journalistiek Mark Dery er aan toe. "Warblogs spelen daarbij een belangrijke rol. Ze bieden een platform voor alternatieve stemmen die in de traditionele media gemuilkorfd worden of niet voldoende aan bod komen."

Merkwaardig hoe de auteur van dit stuk, Sue Somers, het alleen maar had over buitenlandse alternatieve internetbronnen, niet over de binnenlandse (indymedia bv.) Maar ja, progressief schrijven over buitenlandse ontwikkelingen is nu eenmaal ongevaarlijk en het staat zo mooi.

* "Bij het Iraakse volk staat de angst al jaren op hun ziel getatoëerd"

De heksen hadden we al in De Morgen. Op pagina 24 volgen de dieren van het Amerikaanse leger, met een grote foto van een in de lucht springende dolfijn. Titel: "Zonder Knorretje, Mickey, Judy, Flipper en Donald zal Bagdad niet ingenomen worden." Met hen wel ?

Op pagina 31 vertelt Jan Vanriet over zijn oorlogstekeningen voor De Morgen. Binnenin de cultuurkatern volgen nog een paar artikels rond over oorlog handelende kunst, alsook de melding dat Michael Moore een documentaire gaat maken over de banden tussen de families Bush en Bin Laden. De film zou moeten uitkomen in de V.S. nog voor de Amerikaanse presidentsverkiezingen van november 2004.

In de Zeno-Interview-katern tot slot is er een interview met een in België wonend Iraaks-Turks koppel. De mannelijke helft daarvan, de Irakees Osama stelt o.a. dat "toen bekend werd dat er een oorlog zou komen tegen Saddam, 98 % van mijn volk gelukkig was." (Denkt hij vanuit het veilige België.) "Maar toen geopperd werd dat er na Saddam een overgangsregering zou worden geïnstalleerd door vreemden, keerde die sfeer en stond iedereen ineens weer achter Hoessein. Waarom ? Omdat de bevrijder een 'invader' was geworden, een bezetter." Het interview rondt af met deze woorden van Osama: "Angst en bedreiging zijn een fundament van het Saddam-regime. dat ervaren die paar Amerikaanse krijgsgevangen soldaten nu op een flagrante manier. Bij het Iraakse volk staat de angst al jaren op hun ziel getatoëerd."

P.S. In een ander artikel hier op de site gaat het over een debat met o.a. Dyab Abou Jahjah én het gebruik en de gevolgen van "verarmd uranium" door de V.S. tijdens Golfoorlog 1.

Nu had De Morgen vandaag wel een artikel (p 18) over Verarmd Uranium afkomstig van Navo-munitie die in 94 en 95 gebruikt werd op de Balkan, maar naar Irak werd niet verwezen. Je moet het maar presteren.

Net een radiospotje gehoord: je krijgt gratis blikjes Pepsi Light (beschilderd door mode-ontwerpers) bij aankoop van De Morgen...