arch/ive/ief (2000 - 2005)

Gisteren (28 maart) was er in het cultureel centrum van Diksmuide om 19 uur een debat gepland. De prominente aanwezigen waren niemand minder dan Ludo De Brabander van het Belgisch anti-oorlogsplatform, Zohra Othman van stopUSA, Dyab Abou Jahjah van AEL en Wim de Neuter van Oxfam. Jozef Mampuys was de prima moderator.
De avond bestond uit twee grote delen: Eerst werd er een aangrijpende fotoreportage op ons afgevuurd door de sympathieke Mark Alexander. Enkele maanden geleden was hij voor de derde maal in Irak, dus net toen de oorlogsdreiging uitbrak.
Deze man weet hoe hij door middel van een mix van foto's, gedichten, muziek en zijn eigen ervaringen in Irak, de mensen naar de keel kan grijpen. Zijn betoog leert ons hoe Irak was vóór en na het embargo.
Voorheen was Irak één van de meest ontwikkelde landen in het Midden-Oosten; ook was er een ver doorgedreven scheiding tussen kerk en staat (beslissingen door de staat genomen, hingen niet af van welk geloof je bezat). Ook haar culturele schoonheid en rijkdommen waren enorm.
Sinds de Golfoorlog en dus sinds het embargo is er heel wat veranderd: alle rechtstreekse vluchten naar Bagdad zijn verboden, commissie 661 van de UNO weigert o.a. grafiet (nodig voor potloden), chloor (nodig voor zuivering van het water), weefmachines, medicijnen en meettoestellen (die de vervuiling opmeten) te leveren. Allemaal onder het mom van "al deze producten bevatten grondstoffen die voor militaire doeleinden gebruikt kan worden". Uiteraard met alle gevolgen van dien: meer dan 72 000 kinderen sterven per jaar. Dit is niet enkel het gevolg van het embargo, maar ook door het soort wapens die de VS tijdens de Golfoorlog gebruikten. De wapens bevatten namelijk verarmd uranium, d.i. een afvalproduct uit kernenergie en uiterst gevaarlijk. Het kan op twee manieren schade berokkenen: ten eerste berokkent het een blijvende orgaanschade, in de tweede plaats ‘straalt' het in je lichaam, in de meest negatieve betekenis van het woord. Eenmaal in je lichaam, raak je het nooit meer kwijt en is de kans op kanker tot 15 keer groter! Als afsluiter toont Mark ons een reeks foto's van misvormde kinderen, door het verarmd uranium zo geworden…

Na een korte pauze begint het tweede deel van de avond: het debat tussen de vier uitgenodigden. Er werd aan elk panellid citaten voorgelezen die op één of andere manier te maken hadden met de oorlog in Irak. Daarna konden de panelleden reageren op wat de anderen te zeggen hadden in verband met hun citaat en ten slotte kon het publiek vragen stellen.
Dat de oorlog in Irak een complex gegeven is, is een open deur intrappen; alle aspecten konden dan ook onmogelijk besproken worden. Van Brabander nam een meer gematigde houding aan, de anderen hadden radicalere standpunten. Ik doe mijn best om de hele geluidsband op de Indymedia-site te zetten, zo kan u zelf een oordeel formuleren.
Alles verliep in een rustige sfeer, daar zal de nadrukkelijke aanwezigheid van de bodyguards van Abou misschien iets mee te maken gehad hebben…