arch/ive/ief (2000 - 2005)

Onder het mom ‘er is een akkoord bereikt', riepen de werkgevers de arbeiders terug op om te gaan werken. Deze achterbakse daad viel natuurlijk in slechte aarde bij het personeel…

De arbeiders zijn duidelijk ontevreden. Ze hebben een drieledig eisenpakket dat ze aan hun bazen willen voorleggen.
Ten eerste willen ze een loonsverhoging van 20 eurocent, in plaats van de vooropgestelde 10 eurocent.
Veel bazen klagen over de hoge loonkosten, maar daar hebben ze geen reden toe volgens de arbeiders.
"Veel bedrijven dreigen er mee om naar de lage loonlanden te vertrekken, ondanks het feit dat er zich daar al veel bevinden. De producten worden aan dezelfde prijs verkocht zoals hier, maar met een lagere kost, wat betekent dat er meer pure winst over is voor de bedrijven. Deze winst besteden ze aan de investering in gebouwen bijvoorbeeld in plaats van in de lonen van de arbeiders."

Hun tweede aanklacht gaat naar het feit van de carensdag. Deze eerste dag van ziekteverlof wordt bij de arbeiders niet betaald, waar dit bij de bedienden wel het geval is. De stakers voelen zich dus gediscrimineerd en willen op gelijke voet komen te staan met de bedienden.

Ook over het tijdskrediet is er ontevredenheid. Dit tijdskrediet is een systeem waarbij er verkort gewerkt kan worden. Hierbij denken we bijvoorbeeld aan een vier vijfden week of parttime werken.
Slechts 5 % van het totale personeel kan op tijdskrediet werken.Toch zitten al verschillende bedrijven boven deze grens, maar die worden opnieuw verplicht om zich terug tot die 5 % te richten.
"We willen graag deze grens afschaffen, omdat de bedrijven het makkelijker hebben en omdat er op het personeel een mindere werkdruk rust. "

Een enorme werkdruk is er zeker. De arbeiders moeten ‘te flexibel' zijn en dragen veel stress op hun schouders.
Soms worden de arbeiders te weinig opgeleid, waardoor een ander personeelslid die taak op zich neemt en de druk opnieuw vergroot. Deze opleiding is toch nodig om de computergestuurde machines te bedienen.

De arbeiders blijven met veel moed verder staken tot er een deftig akkoord uit de bus valt…