arch/ive/ief (2000 - 2005)

Anders dan de vorige keren volgde de betoging niet het traditionele noord-zuid-traject. Stopusa en het Anti-oorlogsplatform zetten zich aan het hoofd van een manifestatie die vanaf het Rogierplein omhoog langs de Kruidtuinlaan tot aan de Amerikaanse ambassade leidde. Sommige organisatoren hadden graag gezien dat het vandaar snel doorging tot het Luxemburgplein, maar dat was duidelijk tegen de zin van een grote groep betogers die vond dat de Amerikaanse ambassade het doelwit moest zijn van de betoging. Twee linies friese ruiters schermden de ambassade waarboven ongegeneerd de Stars&Stripes wapperden, af. Daartussen twee waterkanonnen en een rij robocops. Toen die verfeieren over zich heen kregen, werd het waterkanon een eerste keer ingezet. Vanaf dat moment domineerde één slogan de betoging: "Fermez l'ambassade des terroristes!".

Iedere gasaanval en waterstraal werd beantwoord met nog meer projectielen afkomstig van een opvallend gemengd publiek van jong, oud, man, vrouw, allochtoon en autochtoon. Bijna iedereen hield er natte kleren aan over, maar toch bleef de belegering maar duren. "We moeten ons de volgende keer nog beter voorbereiden." Bijna iedereen die ik sprak, was het er over eens. Die ambassade staat in de weg. Als onze regering die Amerikanen niet wil uitwijzen, moeten wij het maar doen. Het zou een zeer concrete daad van solidariteit zijn met het Iraakse volk. Maar dan zullen we toch voorbij die waterkanonnen moeten geraken die zoals we na vandaag weten zeer stevig zijn.

Op het eind maakten de laatst overgebleven betogers er nog een klein straatfeest van tot de politie er genoeg van had en alle wegen afsloot. Het was definitief gedaan toen de agenten een laatste keer chargeerden en iedereen de Béliardstraat injoegen.