Donderdag 20 maart '03, 23u59.

‘k Was natuurlijk wat te laat vertrokken (kon niet weg van mijn PC-scherm), daarom had ik de wagen maar genomen. Onderweg passeer ik één joodse school en één synagoge. Beide werden ze duidelijk scherper in de gaten gehouden: i.p.v. de obligate ‘schoolwacht' stond er nu een combi mét twee flikken.

Zo rond 15u. begon ik mijn eerste ‘toer' (wisselhouding geven, luiers verversen, water aanbieden). De eerste reactie die ik hoorde was van mevrouw x, licht gedesoriënteerd en immobiel: "Oorlog? Verdomme, is 't weer van dat? We hebben al niet genoeg afgezien in '40 – '45. Mijne man is er invalide door geworden. Die oorlog heeft alles te maken met 't groot geld en dat moeten wij, 't gewoon volk, weeral bekopen."

Andere reacties kwamen later op de avond. Mevrouw y hoort zeer slecht, maar ziet veel tv op de kamer; tijdens het nieuws schudt ze meewarig het hoofd. "Is 't oorlog?", vraagt ze zich bezorgd af.

Mevrouw z ligt op een kamer alleen, ze is terminaal. Ze heeft zo van die dagen dat ze helemaal afwezig is, ze dreigt in een coma te geraken. Maar vandaag is ze zeer alert: "Die oorlog, verdekke, beginnen ze d'r nu weeral mee? Da heeft allemaal te maken met den olie. De Duitsers in onze tijd,… dat was ook voor 't groot geld. Maar die gewoon soldaten… die hadden een gezin zoals wij,… die moesten wel meedoen. Die mannen waren onze vijanden niet, 't waren diegenen die het boven onzen kop beslisten!".

Meneer a (alzheimerpatiënt) gooide het over een andere boeg: "'t Is weer van 't zelfde. Ze weten met hun geld genen blijf. En wij moeten het weer betalen."

Meneer b (licht dementerend, na het zien van het nieuws) was nog de beste en de meest optimistische: "Da 's goed dat de jeugd op straat komt. Wij hadden dat in onzen tijd meer moeten doen, maar we durfden niet."

Ik dacht zo bij mezelf: "Amai, dat lééft bij die mensen." Mijn moemoe en vava zaliger konden vroeger ook veel over den oorlog vertellen, tot vervelens toe. Nu wordt het plots weer zo actueel voor de ouderen… .

Verpleegkundige, LBC-Delegee St.-Vincentiusziekenhuis Antwerpen.

arch/ive/ief (2000 - 2005)