arch/ive/ief (2000 - 2005)

Sedert enkele maanden wordt er massaal, globaal gemanifesteerd tegen de aankomende oorlog gepland door de apostelen van zijne Messias Bush.

Al enkele maanden is het gewoon onmogelijk om gelijk welk magazine, krant of tijdschrift open te slaan zonder een foto van Saddam of analyses, berichtgeving over wat er kan gebeuren.

Maar waarom zijn er zoveel mensen tegen deze oorlog? We weten dat het draait om olie en om meer Amerikaanse invloed in het Midden-Oosten, een destabilisatie van het Midden-Oosten.

Waarom kwamen we niet massaal op straat toen er enkele jaren geleden 3.500.000 Kongolezen werden afgeslacht?

Waarom stopten de protesten tegen de oorlog in Afghanistan zo vlug?

Waarom komen we niet op straat tegen de genocide aangericht op de Ivoorkust? Dit tijdens de massale protesten tegen een mogelijke oorlog tegen Irak.

Vandaag zullen weer 30.000 kinderen sterven door honger en het ontbreken van medicatie die bestaat, maar veel te duur is voor mensen in ontwikkelingslanden.

Vandaag zullen weer 136.000 mensen sterven aan onder voeding, oorlog, geweld, zelfmoord,... Natuurlijk zijn er ook natuurlijke doodsoorzaken.

Morgen zullen er evenveel sterven, gisteren stierven er evenveel. Met de komende oorlog zullen er meer mensen sterven per dag maar waarom enkel aandacht geven aan het Irakese volk?

Is het omdat al die andere oorlogen en problemen niet in de media komen, dat we er minder aan denken?

Het is ook positief voor vele dictators dat alle aandacht nu naar Irak gaat. Zo blijven zij uit de schijnwerpers.

En hoeveel informatie krijgen we niet langer omdat de oorlog tegen Irak alsmaar meer bladzijden in beslag neemt in karnten en weekbladen?

We wachten op "dag X" maar is de oorlog eigenlijk ooit gestopt. Sinds het einde van de eerste Golfoorlog in de pers werd afgekondingd, was hij voor velen gedaan. Alleen bombardeerde het Westen elke dag Irak, tot op vandaag.

Hoorden wij ooit Europese regeringsleiders zeggen dat dit niet kan?

Het is natuurlijk positief dat alsmaar meer mensen tegen deze oorlog in opstand komen, maar heeft de media hier ook geen rol in gespeeld?

Dit zijn enkele vragen waar ik momenteel zit. :)

Beste Guido,
je hebt uiteraard gelijk. Hoe komt het dat dit conflict door zoveel mensen wordt afgewezen, terwijl conflicten op andere plaatsen van de wereld weinig aandacht krijgen. Het in interessant om op die vraag in te gaan. Irak beroert de gemoederen van antisanctiesmilitanten al meer dan 12 jaar. Na de ontslagen van Denis Halliday in 1998, Hans Von Sponeck in 2000, het UNICEF-rapport 1999 en het rapport van Marc Bossuyt voor de UN Subcommittee for Human Rights in 2000 over de illegaliteit van de sancties tegen Irak, is er een weliswaar kleine, maar hardnekkige beweging ontstaan tegen het embargo in Irak, die steeds meer aanhang en aanzien kreeg. Het nieuwe medium internet heeft al die kernen, vooral in de UK en US, verbonden, congressen werden gehouden en de anti-sanctiesbeweging was bijzonder goed geïnformeerd (zie bv Glen Rangwala van CASI). Deze mensen haalden nooit de pers (ook http://www.irak.be niet, al is dit de meest bezochte anti-sanctiessite van Europa), maar bleven maar verder de VN-rapporten onderzoeken op tegenstellingen, aanklachten formuleren tegen het embargo, de leugens van de VS doorprikken en acties voeren. Het is normaal dat de actiegroepen in de UK en US harder actie voerden: het waren deze landen die Irak onophoudelijk bleven bombarderen. Dus toen Bush begon met zijn oorlogsretoriek, konden alle leugens worden doorprikt door deze kern van zeer goed geïnformeerde campagnevoerders. Dat is volgens mij cruciaal geweest in de aanloop van de massale vredesactiviteiten. In 1991 kon men de ene leugen na de andere vertellen. Dat is nu niet meer mogelijk. De ontmaskering ervan gebeurt gewoonlijk binnen de 24u. Dat is een nieuw gegeven, en het heeft de mensen doen inzien dat het een oorlog om olie is. Wat de media betreft: deze hebben de eerste betogingen in Washington en Londen gesaboteerd door er niet over te berichten, of desinformatie te verspreiden. Deze vredesbeweging is er gekomen ONDANKS de media, maar DANKZIJ de alternatieve media, waar ook Indymedia een rol in speelt, zeker in België. Eenmaal er een "flow" op gang komt, is het moeilijk die nog tegen te houden, en de pers is verplicht om te volgen, maar de sabotage duurt: de betoging van zaterdag werd bv. overschaduwd door het nep-nieuws van Antwerpen. Wat precies de vonk doet overslaan om het bewustzijn te doen overslaan van een kleine groep "bewuste mensen" naar een groot deel van de bevolking, is nog onduidelijk, maar bovenstaand gegeven is volgens mij essentieel.
Dit is een interessante discussie, en misschien moeten we daar maar eens verder over discuteren.

na het lezen van dit artikel ben ik toch wel even van slag. deze vragen van de heer Guido zijn vragen (waarover ik het toevallig genoeg net nog met mijn ma over heb gehad) die alle mensen zich eens moeten stellen, want hij heeft gelijk. natuurlijk sluit ik me ook aan bij Dirk Adriaensens, ik vind het verbazingwekkend dat de betogingen in Brussel zoveel volk hebben gelokt (waaronder vele jongeren)en dat er zoveel aandacht aan wordt gegeven. dat betekent dus dat er toch nog mensen zijn die het niet als een ver-van-mijn-bed-show beschouwen. maar toch moeten we ook eens blijven stilstaan bij het feit dat er in Kongo al jaren mensen elkaar afslachten en er dagelijks doden vallen, bij het feit dat er nog enkele dag mensen sterven van de honger enzoverder. nu laat ik de discussie over aan jullie heren. ik ben misschien nog een beetje te jong om alles hierover reeds te weten.