arch/ive/ief (2000 - 2005)

Wat nu?

Wat nu? zouden we durven denken, wat nu? Zitten, wachten? Wat kunnen we doen, wat kunnen we doen. Kunnen we nog iets vóór ons raam hangen. En hangt er al iets beneden, dan hangen we iets boven, of bij een vriend of vriendin. We kunnen een vredesboodschap blijven verspreiden, dat lijkt me wel iets. Daar is iedereen toch de rest van zijn of haar leven mee gebaat, met vrede. Vrede, vrede, vrede. Peace, my brethren and sisters. Frieden, pace, en veel viel liebe. Laten we elkaar beminnen. (ja kweet het, kheb al twee galzen rode wijn gedronken en dan word ik een beetje zo, maar waarom niet, hé? I love you)

Misschien moeten we toch maar eens beginnen met brandbommen te gooien naar die Amerikanen in Antwerpen. (grapje), misschien moet we een kernraketje vanuit kleine-brogel richting witte huis sturen, met onze groeten. Waarom niet? Misschien moeten we onze straten, ons land ‘zuiveren' van Amerikanen, Engelsen en Spanjaarden. Misschien moeten we ze wel allemaal in gesloten centra steken. En losgeld vragen of zo. Waarom niet? Waarom laten we geen Amerikaanse boten zinken, laten we hun boten niet meer binnen in onze havens, laten we hun vliegtuigen niet meer landen, en sturen we al hun ‘employees' terug, stante pédé, akkerdjéézes!

Misschien moeten we Jean-Claude Van Damme wel activeren om in de States het Pentagon onschadelijk te maken. Met de hulp van Arnold Schwarzenegger (een oostenrijker) en Sylvester Stalone (een italiaan). Dat moet toch lukken. Of niet?

Misschien moeten we Jean-Marie Pfaff en Eddy Wally (en han?) naar de States sturen? Misschien snappen ze dan de humor van de hele zaak. Misschien gaan ze wat meer waarde hechten aan kleine dingen. Een beetje humor, een beetje eenvoudig voor de hand liggende liefde? Wat streel , wat samenzijn. Elkaar een lang leven wensen, IEDEREEN een lang leven wensen. Vecht voor het leven van... iederéén, Bush. Misschien moet iemand dat wel eens gaan zeggen aan die kleine deugniet. Zeggen dat het nu wel welletjes is geweest. Misschien een paar uur strafstudie… waarom niet?

Misschien moeten we hem uitnodigen voor een hóógst uitzonderlijke vergadering van de navo in Brussel. En als hij komt sluiten we hem op! Hahahahaha… of we ontvoeren zijn honden. Misschien verdient hij het eerder dat we zijn gezicht bewerken met vlijmscherpe messen? Met base-ball bats. Misschien moet iemand hem wel verkrachten? Misschien verdient hij die pijn, die vernedering, die harde, harde les. (een keer of zes). Of niet?

Misschien moeten we, misschien moeten we niets. Misschien kunnen we, kunnen we denken wat nu en wat niet, wat kan en wat niet, en hoe, hoe stoppen we die oorlog, hoe hoe hoe?

2stein1

.

Als we nog maar een klein beetje olie nodig hebben maakt dat een reusachtig verschil op planetair vlak. Ik zeg het nog eens, doortastend verzet is nodig, maar ZONDER geweld.
Laat ons nu maar liever solidair samenwerken om onze eigen olie- en andere energieverspilling de wereld uit te helpen. Dan staan ze daar met al hun olie die ze aan de straatstenen niet meer kwijtraken...

De technologie IS er. De gevestigde markteconomie, gedirigeerd door de VS werkt die positieve ontwikkelingen tegen, o.a. door er patenten op te nemen. MAAR er is een mogelijkheid om daaronder uit te raken; in geval van OORLOG of OVERMACHT bestaat de mogelijkheid om dat patentrecht (eventueel tijdelijk)te omzeilen. Mijn gedacht mag er wel een beetje burgerlijke ongehoorzaamheid worden toegepast om dat af te dwingen. Hoeveel inkt of bytes moeten er nog verspild worden vooraleer men met het Marshall plan tegen milieuvernietiging begint? Dat zal die milieuvernietigers raken op de enige plaats waar ze kunnen worden geraakt: in hun beurs, want van hun hart hebben ze al lang geleden een steen gemaakt.

"Misschien moeten we onze straten, ons land ‘zuiveren' van Amerikanen, Engelsen en Spanjaarden. Misschien moeten we ze wel allemaal in gesloten centra steken."

Noem me een muggenzifter, maar laat dat soort van destructief cynisme liever achterwege, niemand wordt er beter van.
En plat racistisch anti-amerikanisme (ipv van een harde kritiek op het politiek systeem in die regio) mag je voor mijn part ook laten, want ook daar komen we geen stap verder mee.

Voorts is het natuurlijk een levensles voor elk politiek activist dat je op korte termijn (relatief) machteloos bent, maar het feit dat we het toch allemaal maar doen, elke dag opnieuw, dat er mensen zijn overal rond je, die mee in verzet gaan is voor mij al een goeie troost. Wat nu gedaan en gedacht wordt, zal pas over 500 jaar zijn uiteindelijke effect hebben, maar dat de (r)evolutie niet in je eigen leven zal plaatsvinden mag geen demper zijn om toch tegen de stroom te blijven in zwemmen. Wat frustratie is daarbij normaal, maar spaar ons ajb van de ziekte die cynisme heet.

geen muggenzifter, je hebt het begrepen!