arch/ive/ief (2000 - 2005)

Als vakbond hebben we een maatschappelijk rol te vervullen en dat reikt verder dan de professionele belangen behartiging van onze leden. We hebben ook een maatschappelijk rol te vervullen, zeker nu de wereld echt op zijn kop gaat gezet worden. Nu het lont in het kruitvat gaat gestoken worden in het midden Oosten vind ik dat wij op de eerste rij moeten staan om alsnog te beletten dat dit gebeurt. Anderzijds moeten we vermijden dat die oorlog verder uitdeint naar andere regio's, want dat is duidelijk de bedoeling van de verenigde staten.
Als syndicalist vin ik het ook belangrijk om de dubbele belangen van de VS aan te klagen. Enerzijds is dit duidelijk een oorlog om olie, ze willen een greep hebben op de olie bevoorrading vanuit het midden Oosten. Maar wat ik nog veel belangrijker vindt is dat het hier gaat om imperialistische oorlog en reflex van de VS. De VS willen de hele wereld hun Neo-liberaal kapitalistisch model opleggen en dat is wel het laatste wat wij als vakbond zouden kunnen aanvaarden.

Han:
Jullie met ACOD Limburg zijn er al zo wat bij van met de eerste betoging tegen de oorlog, maar blijkbaar was het toch niet zo gemakkelijk om het geheel van de vakbond te mobiliseren om in actie te komen tegen de oorlog.

Gust:
Dat is niet alleen rond de oorlog hoor, de vakbond is een beetje een reus op lemen voeten, een heel logge instantie die je moeilijk in gang krijgt. Ik ben de afgelopen maanden soms echt wanhopig geweest, het feit dat wij de enigen waren die een duidelijk signaal gaven was veel betekenend. Maar we gaven ook een signaal naar de leiding om duidelijk te maken dat we niet aan de kant kunnen blijven staan. We zijn natuurlijk heel blij dat het nu, ook al is het laat, toch serieus genomen wordt en dat de gehele vakbondstop een vrij goed standpunt inneemt tegen deze oorlog.
Er zijn nog wel discussie over de rol van inspecties bijvoorbeeld, daar ben ik het niet mee eens, maar het is al zeer goed dat het over de grond van de zaak eens zijn, namelijk dat we allen tegen die oorlog zijn.

Han :
Gisteren zijn er een aantal werkonderbrekingen geweest tegen de oorlog. Dat was toch knap, waarschijnlijk voor het eerst in jaren dat dit nog gebeurde.

Gust
Inderdaad, en vooral dat het initiatief komt van de vakbondsleiding vind ik schitterend. Wij zijn dan ook meteen ingegaan op de oproep, ook al hadden we maar enkele dagen tijd, toch zijn er in Limburg verschillende openbare diensten geweest die een half uur lam lagen.
Er zijn een aantal bedrijven die op straat zijn getrokken en die werden toegesproken door hun delegees over de ernst van de zaak en het standpunt van de vakbond. Heel wat gevels waren volgeplakt me slogans tegen de oorlog. De delegees waren heel enthousiast over de actie bereidheid bij hun leden.

Han :
Maar is het niet moeilijk om te mobiliseren, want Bush die gaat gewoon door hé. Er kwamen al miljoenen mensen op straat en toch gaat Bush gewoon verder met de oorlogsvoorbereidingen.

Gust:
Je voelt inderdaad dat zo goed als iedereen tegen die oorlog is maar aan de andere kant is er fatalisme : "Bush gaat gewoon door". De kans dat de oorlog niet gaat uitbreken is eigenlijk bijna onbestaande. Maar toch zeg ik tegen de mensen dat het belangrijk is dat we dit signaal geven. Niet alleen om de oorlog tegen de houden, maar ook om ervoor te zorgen dat hij niet uitdeint naar andere regio's.

Han:
En wat na vandaag

Gust:
Ik denk dat er een cooördinatie moet komen op wereldvlak. Het begin van de oorlog is niet ver af. De dag dat de oorlog uitbreekt moet het verder gaan dan tien minuten werkonderbrekingen, we moeten dan de mensen de kans geven om ingedekt door de vakbond enkele uren of een dag of wat dan ook te staken. We moeten duidelijk maken dat we dit niet pikken.

.