arch/ive/ief (2000 - 2005)

Op 6 maart werd in het EVV beslist om op 14 maart een 'symbolische' Europese stakingsactie van 15 minuten te houden, tussen 12 en 14 uur 's middag's. Het waren vooral de Italiaanse vakbonden (Cgil en Fiom) die samen met de Duitsers, de Spanjaarden en een deel van de Fransen het EVV kon overhalen van de noodzaak om actie te voeren. Die symbolische15 min zijn niet onbelangrijk, omdat het de eerste keer is dat het EVV een Europese staking uitroept. Bovendien mag deze 'preventieve' stakingsactie in vredestijd niet los worden gezien van de plannen om een algemene Europese staking uit te roepen eens de oorlog losbarst. Hierover is nog geen precieze beslissing genomen, maar er werd wel beslist om op het moment dat de oorlog uitbreekt onmiddellijk een vergadering bijeen te roepen om te beslissen over syndicale acties. 21 maart staat zowiezo al lang vast om een Europese vakbondsactie te voeren voor een socialer Europa.

De Italiaanse vakbonden blijven niet bij de pakken zitten en trekken ongetwijfeld aan de kar van het Europese syndicale protest tegen de oorlog. Voor de 'symbolische' Europese 15 min-staking werd in Italië onmiddellijk opgeroepen voor een twee uur durende meeting van zowel vakbonden als burgerverenigingen. Als de oorlog uitbreekt wil men overal spontane stakingen organiseren, op basis van beslissingen aan de basis, verschillend naargelang de sector en de arbeidsplaats. De beslissing om minstens binnen de week na het uibreken van de oorlog een algemene staking bijeen te roepen, staat in Italië nu onherroepellijk vast. De Italiaanse vakbonden willen een Europees syndicaal antwoord op het uitbreken van de oorlog en oefenen steeds meer druk uit op het EVV om een 'echte' algemene Europese staking uit te roepen.

De vakbonden in Italië hebben het protest van de vredesbeweging volledig bijgetreden en roepen hun leden op om bij het transport van wapens per trein en via de havens het werk neer te leggen. De grootste Italiaanse vakbond, Cgil, heeft niet alleen opgeroepen tot staken in de haven van Livorno, waar het grootste deel van het Amerikaans legermateriaal wordt ingescheept. De staking van de havenarbeiders is nationaal, in àlle italiaanse havens waar materiaal wordt vervoerd zal worden gestaakt en dit om de "collega's van de haven van Livorno niet alleen te laten in hun strijd om een einde te maken aan de oorlog".

Bron : 'Carta', weekblad van de italiaanse verzetsbeweging, nr. 9, 13-19 maart, pp.18-20