arch/ive/ief (2000 - 2005)

Kritische Irakese stemmen: media, vredesbeweging en de Iraakse bevolking.

Hazim Kamaledin en Frank Olbrechts

Deze tekst van Hazim Kamaledin (theatermaker) en Frank Olbrechts (arabist) eist een plaats op voor de Iraakse bevolking in het debat over de nakende oorlog tegen Irak. Daarbij zijn ze kritisch voor zowel de media als de vredesbeweging: "Kranten en televisie hebben tot nu toe nauwelijks een forum geboden aan kritische Irakese stemmen in Europa en Vlaanderen. Ook de vredesbewegingen hebben tot nu toe verzuimd de Irakezen in België en Europa te raadplegen over hun diverse acties."

Door de toegenomen oorlogsdreiging van de laatste dagen concentreren ook in Vlaanderen de media zich alsmaar meer op Irak. De Vlaming wordt geïnformeerd over Irak, over zijn positie in het Midden-Oosten en over zijn verhoudingen met de rest van de wereld. Politici laten zich niet onbetuigd tegen de achtergrond van een schijnbaar onvermijdelijke oorlog en met de verkiezingen in het vooruitzicht. Ook de stem van de vredesbeweging is alomtegenwoordig.
Ondanks de mediastorm van de afgelopen maanden hebben wij echter niet de indruk dat er veel ruimte is gemaakt voor democratische tegenspraak en diepgaande discussies. Ondanks hun zoektocht naar nuance hebben kranten en televisie nauwelijks een forum geboden aan kritische Irakese stemmen in Europa en Vlaanderen. Ook de vredesbewegingen hebben tot nu toe verzuimd de Irakezen in België en Europa te raadplegen over hun diverse acties.

Met de eerder vermelde "kritische Irakese stemmen" bedoelen we niet in de eerste plaats de vertegenwoordigers van de Irakese politieke oppositie. We denken wel aan verschillende denkers en kunstenaars van Irakese afkomst die al decennialang in een Europese of Belgisch/Vlaamse context hun ervaring als balling artistiek en intellectueel verwerken. Zij zijn nog maar nauwelijks aan het woord geweest te midden van de hele media-heisa, dit in tegenstelling tot heel wat Vlaamse /Europese kunstenaars en denkers die wel hun zeg mogen doen. Wij stellen ons de vraag waarom de gevluchte Irakezen doodgezwegen worden. Wij vrezen dat zij gewoon vergeten worden door de Vlaamse media.

De afgelopen maanden lijkt het overigens vrijwel onmogelijk om op een genuanceerde manier over het conflict met Irak te redeneren. Er is nog nauwelijks sprake van de Irakese bevolking. Het spannende machtsspel in de VN-Veiligheidsraad is zo te zien boeiender.

Intussen halen de zwart-wit tegenstellingen de bovenhand. Ofwel ben je voor de VS, volg je de Amerikaanse oorlogsideologie en steun je een oorlog. Ofwel ben je tegen de VS, volg je een Europese (Franse??) vredesideologie en steun je de "vrede" - waarbij niemand zich lijkt te willen uitspreken over de politieke toekomst van Saddam Housein en zijn Baath-regime.

Dat het debat in deze termen wordt gevoerd, is één van de meest perfide gevolgen van de heersende oorlogsretoriek. Het gaat soms zo ver dat sommige zogenaamde vredesactivisten weigeren om zich uit te spreken over het moorddadige regime in Irak, of erger nog: het vergoelijken of zelfs verdedigen.

Onze bekommernis over de verenging van het debat rond Irak is ingegeven door verschillende uitlatingen en acties van sommige vredesactivisten in Vlaanderen en Europa tijdens de afgelopen weken. Wij hebben het gevoel dat het Irakese volk nog maar eens gebruikt en misbruikt wordt: ditmaal zowel in de oorlogsretoriek van de Amerikaanse president Bush als in de anti-oorlogsretoriek van - sommige - vredesactivisten.

Dat bleek onder meer op maandagavond 3 maart 2003 in een radio-uitzending van het Humanistisch Verbond. Daarin durfde een deelnemer aan een zogenaamde vredesloop in Irak boudweg beweren dat het Irakese regime nog zo slecht niet is, dat "de Irakezen" "pal achter Saddam Hoessein" staan en dat dat heel begrijpelijk is.

De deelnemers van deze "vredesloop" zullen in de loop van komende weken hun reiservaringen in Irak "in scholen, wijken en jeugdhuizen" als objectief proberen te verkopen. Mogen we toelaten dat Irakezen op de vlucht voor het perverse Baath-regime via deze tussenpersonen opnieuw rechtstreeks of onrechtstreeks worden geconfronteerd met de propaganda van Saddam Hoessein?
Het voorbeeld is schrijnend, te meer omdat de interviewer van het programma in het geheel geen weerwerk bood tegen het propagandapraatje. Er zijn echter ook andere euvels in het vredesdiscours die ons de wenkbrauwen doen fronsen.
Voor ons is het onbegrijpelijk dat een vredesbeweging in haar twee platformteksten voor de betoging van 15 februari niet duidelijk afstand heeft genomen van het Irakese regime. Wij vrezen dat de eendracht onder de betogers belangrijker was dan de nuance. Was het dan zo moeilijk om een paragraaf in te voegen over het bloedige dictatoriale regime in Irak?

We kunnen ons niet voorstellen dat de organisatoren van de betoging geen weet hebben van het bloedige karakter van het Irakese dictatuur, waaraan haast alle Irakezen (behalve de collaborateurs met Saddam) zo spoedig mogelijk een einde willen zien komen. We zijn er zelfs van overtuigd dat de meeste vredesbetogers het regime van Saddam verwerpelijk vinden. Waarom werd dat dan niet met zoveel woorden gezegd? Een gerechtvaardigd verzet tegen de oorlogsideologie van het Witte Huis impliceert toch niet dat de misdaden van Saddam Hoessein in Halabja, Kerbala en elders plots verzwegen moeten worden?

Het is naar onze mening in de media trouwens te weinig benadrukt hoezeer het Baath-regime de vredesbetogingen van 15 februari misbruikt heeft. Volgens de officiële Irakese pers daags na de betogingen was "de hele wereld solidair zijn met het Irakese volk en zijn wijze leiders" en had "de Amerikaanse as van het kwaad van de hele wereld een slag in het gezicht" gekregen.
Een duidelijker opstelling tijdens de betogingen zou het in ieder geval moeilijker hebben gemaakt voor Saddam en de zijnen om de vredesbetogingen in hun eigen belang te misbruiken.

Laat er overigens geen twijfel over bestaan. De meeste Irakezen zijn resoluut gekant tegen een oorlog. Zij beseffen maar al te goed dat elke oorlog slachtoffers eist. De Irakezen in Europese ballingschap hebben trouwens allemaal familieleden in Irak die het slachtoffer kunnen worden van een aanval.

Vele Irakezen krijgen het echter benauwd wanneer ze merken dat elke kanttekening bij de vredesbeweging wordt opgevat als een steunbetuiging aan de VS. De Irakese bevolking ondervindt immers al jaren aan den lijve wat de zogenaamde goede bedoelingen van de Verenigde Staten echt betekenen. Al jaren wordt de Irakese oppositie in ballingschap onder druk gezet door de VS. De Irakese ballingen beseffen dat elke vorm van ondersteuning en een zinvolle terugkeer naar het Irak van het post-Saddamtijdperk alleen is weggelegd voor diegenen die onvoorwaardelijk en zonder kritiek de Amerikaanse strategie volgen en onderschrijven.
De Irakese bevolking is dan ook zeer beducht voor de plannen die de Verenigde Staten en hun geallieerden smeden voor het naoorlogse Irak. Jarenlang - met name tijdens de oorlog tussen Irak en Iran - kreeg het Baath-regime van Saddam Hoessein financiële en militaire steun van de VS. Toen Koeweit bevrijd werd, gaven de Amerikanen Saddam Hoessein vrij spel om de opstandige sjiieten in zuidelijk Irak te bombarderen. We mogen niet vergeten dat Saddam mede dankzij de VS aan de macht kwam. We mogen evenmin vergeten dat de VS Saddam jarenlang hebben gebruikt, omdat ze hem nodig hadden in hun machtspolitiek in het Midden-Oosten. Nooit heeft het Witte Huis toen oog gehad voor de ellende van het Irakese volk

Kritiek aan het adres van de Amerikaanse machthebbers is dus noodzakelijk. Een massale vredesbeweging is daarvoor een krachtig instrument. Een echte vredesbeweging voor Irak moet echter blijven beseffen waar het ook - en ons inziens in de eerste plaats - om gaat: het Irakese volk. Daarom pleiten wij voor nuance, voor diverse stemmen in het debat, ook van Irakezen. Indien deze nuance afwezig blijft, krijgt Saddam Hoessein eens te meer de gelegenheid om de vredesactivisten voor te stellen als bondgenoten van zijn totalitair en onmenselijk regime.

Wij vragen dat de vredesbeweging expliciet zijn steun verklaart aan de democratische stemmen en bewegingen in Irak en van Irakezen in ballingschap. Wij durven voorstellen dat de vredesbeweging de perverse oorlogslogica van de VS afkeurt en tegelijkertijd duidelijk oproept om een einde te maken aan de onderdrukking van het Irakese volk.

Zondag 16 maart is het precies 15 jaar geleden dat Irakese gevechtsvliegtuigen de Koerdisch-Irakese stad Halabja bombardeerde met een cocktail van chemische wapens. Er vielen tussen 5000 en 12000 doden en ontelbare gewonden. Het zou goed zijn dat er op zaterdag tijdens de betoging ook hieraan wordt herinnerd. Saddam bombardeerde in 1988 immers zijn eigen bevolking met wapens die hij had kunnen aanmaken met de steun van de VS en verschillende Europese landen waaronder Duitsland.

Hazim Kamaledin (theatermaker)
Frank Olbrechts (arabist)

Deze tekst is gebaseerd op een brief gericht aan kunstencentrum Vooruit naar aanleiding van de oorlogsmarathon op donderdag 13 maart.
De brief kreeg de steun van o.m. Yasin al-Nusayyir, Sargon Boulus, Anne Provoost, Manu Claeys, Geert Opsomer, Carlos Theus en Luc Nys.

Een interview met Hazim Kamaledin is eerder op de dag gepost op indymedia (article_id=52374).

_

Beste Guido en mensen van dit forum, de Iraakse bevolking en vele Irakese ballingen eisen al 12 jaar het recht op om de Westerse bevolkingen te informeren over de genocide van het embargo. Maar het zijn steeds dezelfden die de media halen met smeuïge verhalen over de "slachter van Bagdad". Ik word er echt moedeloos van. De anti-sancties-activisten roepen al 12 jaar in de woestijn en de volkerenmoord duurt onverminderd voort. En dat heeft niets te maken met Saddam. Ik heb de mensen, die deze tribune hebben geschreven, nog nooit weten tussenkomen om de schande van het embargo aan te klagen. Dat is op zichzelf al een statement. En deze mensen maken echt een karikatuur van het Iraakse volk dat niet strookt met de werkelijkheid. Het is natuurlijk een feit dat de vredeslopers voorzichtig moeten zijn in hun uitleg, en dat zij niet om het even wat mogen verkondigen over Saddam. Maar zij hebben 100% gelijk als ze het beeld over Irak, dat ons wordt ingelepeld door de Westerse media, trachten te nuanceren door de stem van de Iraakse mensen te laten horen die zij in Irak hebben ontmoet. Maar het is een vast beeld in alle vredesbewegingen en alle discussiegroepen overal ter wereld: de Iraakse "ballingen" beginnen zich te mengen in het debat zodra er stemmen opgaan om Irak te steunen in zijn weerstand tegen de nakende Amerikaanse agressie. Van sommigen kan trouwens worden aangetoond dat ze op de loonlijst staan van de US State department en de CIA of MI6, zoals ik al in een eerdere mailing vermeldde.
Zinsneden als "Het is naar onze mening in de media trouwens te weinig benadrukt hoezeer het Baath-regime de vredesbetogingen van 15 februari misbruikt heeft. Volgens de officiële Irakese pers daags na de betogingen was "de hele wereld solidair zijn met het Irakese volk en zijn wijze leiders" en had "de Amerikaanse as van het kwaad van de hele wereld een slag in het gezicht" gekregen.", zijn toch te gek om los te lopen? Misbruik? Hoe dan? De hele wereld was inderdaad solidair met het Iraakse volk. De Amerikaanse as van het kwaad heeft inderdaad een slag in het gezicht gekregen. Resten de 4 woorden: "en zijn wijze leiders". Hier wordt het een beetje tricky. Maar absoluut te begrijpen voor wie één voet op Iraakse bodem heeft gezet, of in andere Arabische landen heeft rondgetoerd. Waarom worden wij steeds gedwongen om een kant-en-klaar standpunt over Saddam in te nemen? Want laten we wel wezen: het zijn steeds de journalisten die daarop hameren. Bij het vertrek naar Irak van de 2 dokters van Geneeskunde voor de Derde Wereld ism SOS Irak, was de eerste vraag van de perslui steevast: "hoe staat U tegenover het regime van Saddam". Wat moet je daar op antwoorden als je niet wil vervallen in de gebruikelijke clichés? Het lijkt erop dat men persé de vredesbeweging wil verdelen, want die wordt een ietsje te sterk, en eendracht maakt macht. Dus wordt het enige punt op de vredesmilitanten losgelaten waar geen eensgezindheid over bestaat, en hup, de vredesbeweging kan weer onderling beginnen te bakkeleien. En wie is er meer geschikt om hierin tussen te komen? Iraakse ballingen met één bepaald soort mening uiteraard. Die worden beschouwd als "bevoorrechte getuigen". Succes gegarandeerd. Neem nu dat interview met Hazim Kamaledin. De clichés die daarin staan lijken zo overgeschreven uit "de boekskes": vermeng een snuifje realiteit met 95% fictie en hup: het verhaal kan weer in de media verschijnen. "Alle intellectuelen zijn uit Irak weggevlucht", "er is een psychiater nodig per 3 Iraakse inwoners", "er zaten 3 mensen van de Iraakse geheime dienst in de zaal", "het Iraakse volk is te gebrainwashed om tegen Saddam in opstand te komen" en dergelijke nonsens: wat een kaakslag voor het trotse Iraakse volk. Al deze verhalen dienen slechts één doel: een inval vergemakkelijken door de weerstand van de vredesbeweging te breken. Het cruciale punt is: tegen een Iraakse oorlog in ieder geval. En met Saddam zal het Iraakse volk wel afrekenen, wat de "ballingen" er ook mogen van beweren. Ik wil hieronder ook een mening ventileren over de "ballingen" dat werd geschreven door een "intellectuele" Irakees die besloten heeft in Irak te blijven.
The question of defectors, political asylum seekers has to be looked at in the light of the following personal observation:
1- Sanctions have created a tremendous economic hard ship to all the people of Iraq. North, Central, and South.
2- Medical and educational services were greatly effected.
3- Sanctions have lasted much longer than any one could imagine.
4- The above three have resulted in many many people to seek a better life overseas.
5- Europe and the rest of the western world do not accept economic immigration.
6- The easiest and probably the only way open to those people was to seek political asylum in the west. The climate is right.
7- To qualify for such status they invented endless stories, produced forged documents, bribed immigration translators..
8- Even the immigration "detention" camps are more comfortable than their "homes" plus the fact that they get paid more money in the detention camps than they make at home. In fact some came back from detention centers "rich"
9- Once their asylum is accepted they will have to continue their "anti Saddam" rhetoric fearing that they may be asked to leave. Remember what is happening to the Afghan refugees in Australia, After 5 years in the detention center they are being kicked out because Taliban is no longer rule Afghanistan !
10- Some political asylum seekers I know took a leave from their government jobs left to Jordan leaving their families in a government subsidized housing!. His family continued to occupy the house till he obtained his political asylum. My friend claimed he did not know a single English word (he is an engineer and studied 14 years of engilish) so they had to get him a translator who was paid handsomely to direct and/or miss translate my friend's claims. Some of them are accused of criminal charges, like robbery, issuing checks with no fund....
11- My wife is a Kurdish doctor and we travel each year to the north to see my in-laws. Each year I see less and less of her extended family because they have taken political asylum in Europe. The Question is: The Kurds have the safe heavens, the no fly zone, and are outside the control of Saddam Hussein yet they are the most eager to immigrate( and since that is impossible they apply for political asylum). I know that some EU members do not grant political asylums to Kurds for that reason. A new trick take a fake ID that they are from the south (Shia) and that will make you a persecuted person!
12- Those high ranking intelligence officers as well as the director of military intelligence service (the defectors) were the instrument of the regime. It goes without say that they have participated one way or the other in the persecution of innocent people they claim that Saddam has killed. Instead of being questioned by the western authorities about the crimes they committed, when they were serving the regime, they are presented to us by the west as the champions of democracy, or is it dumb-cracy!
13- I am in no way defending the government and I am in no way criticizing the asylum seekers they want the best for their families. All I am saying is that take their stories with a "grain of salt".
14- The west is free to believe in any thing they want, distorting fact as they please in the end I have to decide, for example, whether El Challabi is a thief and embezzler of Al-Perta bank or he is the LEADER of the western backed INC. If he is the BEST the west could offer us then god help the west!

Wat betreft Saddam Hoessein, hij zal wel een brutale dictator zijn, maar het is moeilijk om dit te geloven als je in Irak zelf bent. De mensen spreken er vol lof over hun president, en vorig jaar op solidariteitsreis in Irak was ik er ook ingelopen. Maar dit jaar ben ik teruggeweest naar Irak - met de vredesloop, inderdaad - maar doordat ik ondertussen in België ook met Irakezen gesproken heb, heb ik een genuanceerder beeld hierover. Bovendien zei iemand van onze groep: "In de Arabische wereld zijn er 3 zaken waarover men geen kwaad spreekt: Allah, je president en je moeder", dus negatieve kritiek zal je zeker niet horen. Bovendien is de media in Irak in handen van de staat, en als je bedenkt hoe de "vrije" media hier al mensen kunnen ophemelen of diaboliseren (denk maar aan AEL), dan is het wel te begrijpen dat de mensen achter hun president staan. Ik deel de mening van AEL dat er democratie moet komen in de Arabische wereld, dat Saddam Hoessein weg moet, maar dat is niet de taak van de VS, maar van het Arabische volk. Maar momenteel is niet Saddam Hoessein, maar de VS het probleem, en wij moeten Saddam niet gaan zwartmaken, dat doet Bush wel voor ons. Want wat de Irakezen ook denken over Saddam Hoessein, van één iets ben ik overtuigd: na al wat de VS hen hebben aangedaan - oorlog, embargo, verarmd uranium... - zien ze de VS zeker niet als de bevrijder, maar als de beul.

Maak je geen zorgen, Dirk. Hamid staat niet op de loonlijst van de CIA, al is hij wel gesubsidieerd theatermaker in Vlaanderen (aha! ;-)). Hij is vooral iemand die zijn gedacht zegt, en één van de weinige Irakezen dat durft doen. Ook in België durft het overgrote deel van de Irakezen niet naar een activiteit als "Oorlog is geen kunst" te komen, en zeker durven ze er hun bek niet opentrekken. Inderdaad, volgens Hamid waren er agenten van Saddam, die speurden naar anti-Saddam uitspraken. Maar er waren ook agenten van het pro-VS deel van de "Iraakse" oppositie, die speurden naar anti-VS etc. uitspraken. (En natuurlijk waren de BOB'ers ook van de partij, in goed gezelschap dus ;-))

Hamid heeft de keuze gemaakt om zijn bek open te trekken, met naam en toenaam. Hij weet dat hij daardoor wellicht nooit meer terug kan naar Irak: noch president Hoessein noch een toekomstig door Amerika gesteund regime zal hem welkom heten. Voor de rest is hij al voor weinig bang meer: hij is al 7 keer ter dood veroordeeld onder het bewind van president Hoessein (een achtste keer kan er dus nog wel bij), en zijn familie heeft hem officieel al lang afgezworen (van "we weten niet waar hij is" tot "met hem willen we niks meer te maken hebben").

Hamid heeft een eerlijke bezorgdheid over de toekomst van (nog steeds) "zijn" land. Op onze vragen over de toekomst van Irak (hoe uit de ellende geraken?) had hij geen pasklare antwoorden. Hij wees er alleen op dat de weg lang zal zijn: de oppositie is eerst uitgeschakeld door het Baath-regime (verdeel en heers – zie interview). Het ontkiemen van elke mogelijke oppositie werd onmogelijk gemaakt door het systeem van geheime diensten (zie interview) en ook door het inperken van communicatiemiddelen (transport, telecommunicatie) tussen steden. Het resultaat is misschien geen brainwash (toch zeker niet voor iedereen), maar wel een enorm wantrouwen om voor je mening op te komen. Oppositie voeren wordt ook praktisch onhaalbaar.

Wat ik jammer vind, Dirk, is dat je Hamid in een kamp wil duwen waar hij niet thuishoort, alleen maar omdat hij (bewust) niet in jouw kamp (pvda) hoort. Je hebt het over "Iraakse ballingen" die losgelaten worden in de media om verdeeldheid te zaaien in de vredesbeweging. "Al deze verhalen dienen slechts één doel: een inval vergemakkelijken door de weerstand van de vredesbeweging te breken." En dat durf je beweren over fervente en actieve tegenstanders van een oorlog, zowel Nazim als de interviewers (lize, guido en mijzelf)? Wat wij als interviewers hebben gedaan is een kritische stem, gefrustreerd omdat die nergens elders aan bod kwam (tenzij na lang aandringen), een forum gegeven. Geheel in de lijn van wat je van een site als indymedia mag verwachten.

Beste Klaas,
men verwijt SOS Irak (en ook StopUsa) gebrek aan nuancering. Wij zijn pro-Saddam, heet het. De tribune valt de vredeslopers frontaal aan. Onterecht. Heb je mijn comments wel écht gelezen? Het interview met Hazim staat vol onnauwkeurigheden, die ik al heb aangeduid. Waarom is het nodig om onjuistheden te vertellen? (merk op dat ik het woord "leugens" niet in de mond neem) Als je bekommerd bent om je land, om je volk. Als je een eerlijk vredesactivist wil zijn, dan vertel je de waarheid, punt. Als ik onjuistheden in het discours ontdek, heb ik de neiging om, terecht, sceptisch te reageren. En dan gaat het NIET om een appreciatie van de Iraakse regering, maar om een eenvoudige deductie op basis van FEITEN. En die stem van Hazim heb ik wél al meermaals in de media gehoord, in één of andere vorm. Betreffende tribune was enkel een variatie op het bekende thema. Ik ben niet naïef. Ik ben van mening, zoals trouwens de meerderheid van het Iraakse volk, dat de kwestie Saddam een interne, binnenlandse kwestie is, waar de VS en zijn trawanten zich niet hoeven mee te bemoeien. Je weet toch dat er olie in de Iraakse bodem zit? Laat Hazim mij eens aanduiden welke Iraakse geheime agenten in de zaal zaten. Dan kan ik tenminste antwoorden. Misschien was ik wel één van hen!!!

Like a discredited East European autocrat, attended only by his court of supplicants and propagandists, Blair has few left to deceive. He even claimed the other day that "no Iraqis marched" in the great demonstration of February 15. In fact, as many as 7,000 Iraqis and Kurds marched. Iraqi families stood on the roadside holding up home-made placards: "Thank you for supporting my people."
John Pilger.

"Die worden beschouwd als "bevoorrechte getuigen". Succes gegarandeerd. Neem nu dat interview met Hazim Kamaledin. De clichés die daarin staan lijken zo overgeschreven uit "de boekskes": vermeng een snuifje realiteit met 95% fictie en hup: het verhaal kan weer in de media verschijnen"

Waaarom hebben we deze type nog bijna niet in de media gezien, alhoewel hij eigenlijk elke dag op Tv zou moeten komen, in jouw logica.

Dit is ook een getuigenis, zoals een andere.

Wat hieraan verkeerd is, zie ik niet in:

"Jarenlang - met name tijdens de oorlog tussen Irak en Iran - kreeg het Baath-regime van Saddam Hoessein financiële en militaire steun van de VS. Toen Koeweit bevrijd werd, gaven de Amerikanen Saddam Hoessein vrij spel om de opstandige sjiieten in zuidelijk Irak te bombarderen. We mogen niet vergeten dat Saddam mede dankzij de VS aan de macht kwam. We mogen evenmin vergeten dat de VS Saddam jarenlang hebben gebruikt, omdat ze hem nodig hadden in hun machtspolitiek in het Midden-Oosten. Nooit heeft het Witte Huis toen oog gehad voor de ellende van het Irakese volk

Kritiek aan het adres van de Amerikaanse machthebbers is dus noodzakelijk. "

Het zijn harde tijden geweest. Nog hardere tijden zullen aanbreken. De Amerikanen hebben allles verwoest behalve Saddam en de ministerie van olie. Saddam is 4 dagen geleden veschenen in Bagdad. Wie sttat aan de loontrekking bij CIA, Saddam of ik?
Ik verzoek je om terug te lezen wat je geschreven hebt voor de oorlog begon!