arch/ive/ief (2000 - 2005)

Veel heb ik van de vrouwendag niet gezien want ik was dit weekend te druk in de weer (o.a. met vrouwen), om ook nog de media te volgen. Terugblikkend op wat ik toch meepikte van tv, kranten én 'zustermedium' Indymedia, valt het me op dat Indymedia er net als De Standaard eigenlijk geen aandacht aan gaf ! De Standaard had op zaterdag geen enkel artikel over de vrouwendag. Of heb ik er in de drukte over heen gekeken ? Wat Indymedia betreft, daar ben ik zeker van: van 6 tot en met 9 maart verscheen er op de website welgeteld één (Frans) artikel terzake ... Het viel me vrijdag 7 maart overigens ook op dat er op de Algemene Vergadering van Indymedia - die in een constructieve en vriendelijke sfeer verliep - 3 vrouwelijke aanwezigen waren tegenover 14 van het mannelijke geslacht. Iets wat in het politieke verenigingsleven overigens geen uitzondering is. Zou het helpen als we gedurende de dag zouden vergaderen in plaats van 's avonds ?

De vraag hoe meer vrouwen en meisjes bij Indymedia te betrekken, werd eerder al gesteld op de site door Mara Van Riet (zie ook de gedrukte DIOGENE(S) nr 4). Een echt antwoord is blijkbaar nog niet gevonden. En als ik een paar vrouwen die ik er dit weekend over sprak moet geloven gaan we het antwoord ook nooit vinden. Want zo zegden ze: "vrouwen zullen altijd minder in politiek geïnteresseerd zijn dan mannen". Altijd ? In alle soorten politiek ? Neen toch.

Het strafst van al was dat een paar van hen (waaronder mijn intelligente zus) zelfs zo ver gingen om de aanpak van Agalev - met alleen maar vrouwen nu bovenaan op de lijsten - af te keuren. Waar ik tegenover stelde dat de politiek toch echt een evenwicht moet realiseren (en Agalev forceert dat omdat de andere partijen achterop blijven) omdat de politiek nu eenmaal heel de samenleving moet vertegenwoordigen en niet de helft ervan.

* "Zo'n vijandige artikels zouden wij over vrouwen nooit schrijven"

Iets waar ik het dit weekend ook met verschillende mensen over had, waren de artikels die zaterdag in De Morgen verschenen. De krant die sinds Christian Van Thillo er het roer overnam, de stelling huldigt dat een journalist niet moet schrijven wat hij denkt dat de lezer moet weten, maar dat een journalist moet schrijven wat hij denkt dat de lezer wil weten. De Morgen pakte op zaterdag in het lang en breed uit met de vrouwendag. Het begon op de voorpagina met de titel "Bedrijven blijven vrouwonvriendelijk." Binnenin had Katrijn Serneels het over jongens die minder dan meisjes overweg kunnen met het nieuwe gedrag dat van hen verwacht wordt. Serneels gaf Madonna op als het erg populair rolmodel voor veel meisjes: "de vrouwelijke kameleon bij uitstek" die verschillende rolmodeelen zonder moeite afwisselt. Van jongens onthouden we uit Serneels' artikel dat die het nu wel normaal vinden dat mannen huilen, maar als je hen vraagt of ze zelf huilen, blijken ze dat niet te doen. "Geen behoefte aan". Ja, zou dat dan niet kunnen zijn ? Of moeten we nu allen gaan zitten 'bleiten', van zodra er iets wat tegensteekt ? En is dat 'kameleon'-model wel zo prima ? Krijg je zo niet mensen waar je totaal geen houvast meer aan hebt, geshifte bedriegers ? Zulke vragen stelde Serneels niet.

De strafste bijdragen in De Morgen waren die van Nathalie Carpentier: een edito en een artikel over het uitsterven van de man. Carpentier verheugde zich er over dat dat over vijf miljoen jaar het geval zal zijn. Tenminste, mevrouw had ergens een theorietje opgedolven van één of andere prof die dat voorspelt, onder voorwaarden dan nog.

Dus over vijf mijljoen jaar geen mannen meer. Jammer dat Nathalie dat niet meer zal mogen meemaken. Zal er één vrouw zijn die die mooie dag nog zal kunnen beleven ? Vijf miljoen jaar, dat duurt even. Zal het mensdom dan nog bestaan ? Carpentier is wel heel optimistisch ...

DIO-medewerker Frans Theunis die het edito van Carpentier las, reageerde er op met de opmerking: "zo'n vijandige artikels zouden wij mannen nooit over vrouwen schrijven. Hen willen doen uitsterven. Waar haalt ze het in haar hoofd ?"

Nog in De Morgen, of althans in één van zijn vele bijlagen van het weekend, in Vacature, stond dan weer een artikel getiteld "Vrouwelijke kaders beter / Waarom vrouwen beter zijn". Met dat soort opschepperij werd op de website van DIVAzine al in het begin afgerekend, maar in de hypercommerciële De Morgen en zijn aanhangsels, doet zo'n sexe-oorlogsstokerij (waartoe ook het edito van Carpentier behoort) het goed. De Morgen vrijt er zijn/haar vrouwelijk publiek mee op en geeft de mannen weer iets om over te discussiëren, om over De Morgen te praten, te schrijven. Lap, ik ben ook in de val getuimeld.

En dat zonder dat ik hier een degelijke repliek kan geven op al de sexe-nonsens die de populistische De Morgen bijna dagelijks brengt. Om dat te doen heb je immers - zoals altijd het geval is met het intelligent weerleggen van nonsens, halve waarheden en hele leugens - veel tijd nodig. Want de waarheid is altijd ingewikkelder dan de menselijke verzinsels.

Om Carpentier en Co toch even krachtig van antwoord te dienen: kijk eens met uw twee oogjes wijdopen om u heen. Ziet u hier en elders niet voldoende dringende uitdagingen (ecologische, sociale, culturele ...) waar vrouwen én mannen beiden hun schouders moeten onderzetten, in plaats van te zitten hopen op het uitsterven van de andere ?

* Basismotief om feministisch te zijn

Dit weekend las ik ook een paar uur in een thesis waarin allochtone moeders van 'probleem'-jongens (u weet wel, de 'kut-Marokkaantjes' waar Yves Desmet graag op foetert), over hun leven getuigen. Schokkend. Ik heb de studente die de thesis schreef meteen gemeld dat haar studie als boek zou moeten uitgegeven worden. Om een tegengewicht te vormen voor al de Marion Van San-achtige studies.

Wat me uit de lectuur ook is bijgebleven, is hoe die moeders zielsveel van hun jongens houden. Deed me aan mijn eigen moeder denken. Aan haar dank ik het ook dat ik een heel positief beeld van vrouwen heb, een te positief beeld weliswaar dat al serieus moest bijgestuurd worden. Maar als ik met vrouwelijke kameleons geconfronteerd wordt, met valsspelers, dan denk ik nog altijd: hadden die vrouwen maar vrij kunnen opgroeien, dan zouden het ook eerlijke mensen geworden zijn. Ziedaar trouwens één van mijn basismotieven om 'feminist' te zijn: mensen (m/v) kunnen maar eerlijke, waardevolle mensen worden als ze in vrijheid kunnen opgroeien en leven.

Nu goed, dat kan heel naief klinken in onze cynische tijden waarin je bijna dagelijks het Romeinse gezegde 'Homo homini lupus est' ('De ene mens is een wolf voor de andere') ziet toegepast worden. Maar tja, DIOGENE(S) is er niet voor de cynici. Wil juist tegen hen ingaan. Daarom broeden we al een tijdje op een 'vrouwen-nummer' (voor na dé oorlog ...) waarin dan behalve een stuk 'basis'-filosofie, bijvoorbeeld ook een artikel komt over de onafhankelijke vrouwenwebsite DIVAzine, een interview over Cyber-feminisme, een bespreking van 'La deuxième sexe' en nog veel meer. Maar daar is het dus nog even op wachten.

(DIOGENE(S) n° 43 - mediadoc.diva@skynet.be)

"Waar ik tegenover stelde dat de politiek toch echt een evenwicht moet realiseren (en Agalev forceert dat omdat de andere partijen achterop blijven) omdat de politiek nu eenmaal heel de samenleving moet vertegenwoordigen en niet de helft ervan."

Waar haalt u het (bijzonder seksistische) idee dat vrouwen niet politiek vertegenwoordigd kunnen worden door een man, net zoals omgekeerd?? Wat heeft geslacht daar nou eigenlijk mee te maken?

Bas, dat is een opmerking die niet onterecht is. Maar toch, een spreekwoord zegt dat men niet beter vertegenwoordigd wordt, dan door zichzelf. En ja, ik ben ook al een tijd aan het pleiten tegen dat "industriële" idee van de gelijkschakeling van man en vrouw. Naast de fundamentele gelijkwaardigheid moeten we meer oog hebben voor de verscheidenheid onder de mensen en die wordt dan ook best goed vertegenwoordigd. 'Patrons' kunnen ook geen 'arbeiders' vertegenwoordigen hé. "Een rijk varken weet niet wat een arm mankeert, zegt een ander spreekwoord. En zo kan een man meestal over een aantal zaken waar vrouwen zich traditioneel of innovatief meer mee bezighouden, daar (net) niet zo goed over meepraten als die vrouwen. En omgekeerd. Ik ga bv. ook geen vrouw vragen die nooit op een voetbalplein gestaan heeft om de rechten van amateur-voetbalspelers te verdedigen. Het is maar een voorbeeld.

Samengevat: leve de verscheidenheid op alle vlakken en zorg dat die verscheidenheid dan ook resulteert in een politieke veelkleurenpalet.