arch/ive/ief (2000 - 2005)

Repressieve politiemaatregelen uit de ‘dwingende richtlijn’ van Duquesne. We beperken ons hier tot een bloemlezing:

• beperking van de vrijheid van beweging en manifestatie: manifesteren is verboden in en in de nabijheid van bepaalde zones (in Antwerpen is die zone erg groot, nvda)
• manifestaties die de grens van de symbolische of ludieke actie overschrijden, kunnen niet toegelaten worden
• administratieve aanhouding en administratieve inbeslagnemening van goederen
• ingeval van strafrechterlijke inbreuken kunnen de gerechtelijke overheden beslissen tot strafvervolging of gerechtelijke inbeslagname (gerechtelijke inbeslagname kan eventueel huiszoeking betekenen, nvda)
• veralgemeende fouillering en veralgemeende zoeking in voertuigen in de onmiddellijke omgeving van de kritieke punten (bedoeld worden de zones binnen de veiligheidsperimeters)
• gebruik van dwang voor de bescherming van de goederen waarvoor politie bewaking verzekert (in dit geval Amerikaans militair materiaal; die dwang kan zelfs gebruik van vuurwapens impliceren, nvda)
• indien de “onruststokers” vreemde onderdanen zijn, wordt de Dienst Vreemdelingen zaken verwittigd die eventueel kan beslissen deze “vreemde onderdanen” het land uit te zetten (het betreft hier bijlange niet alleen illegale vreemdelingen , maar iedereen die niet-Belg is, nvda)
  
  

Informatiewinning door de politiediensten

We citeren letterlijk uit de ‘tijdelijke dwingende richtlijn’:
“Het principe moet zijn dat het geheel van betrokken overheden en diensten al de inlichtingen in hun bezit die kunnen bijdragen tot een juiste en actuele beoordeling van de dreiging uitwisselen. Het betreft hier de Belgische militaire overheden, de burgerlijke en militaire inlichtingendiensten en de politiediensten. De beheerders van de verbindingswegen zullen eveneens verzocht worden alle nuttige inlichtingen mede te delen. De diensten zullen er in het bijzonder over waken alle nuttige informatie te bekomen van de Amerikaanse overheid. Alle informaties zullen meegedeeld worden aan de federale politie (DGA/DAO) en aan de Algemene Directie van het Crisiscentrum van de Regering.”

Verder in de tekst wordt als “voorwerp van de inlichting” gepreciseerd:
“… Mogelijke ordeverstoorders: de inlichtingen- en politiediensten verhogen hun informatieinwinning aangaande groepen (ondermeer deze die zich reeds gemanifesteerd hebben door het soort ordeverstoringen dat wil vermeden worden) wat betreft hun precieze intenties (vb aankoop of huur van bijzonder materiaal dat op de voorbereiding van een actie kan wijzen)”

Zelfs het leger kan ingezet worden

“Alle middelen die kunnen bijdragen tot (deze) veiligheid moeten ingezet worden: naast de inlichtingendiensten, de federale politie, en het leger in het kader van het protocol van 31.01.03. De in de plaats te stellen dispositieven zullen aangepast worden aan de dreiging.” Desgevallend kunnen speciale middelen ingezet worden zoals luchtsteun. “Indien de middelen in personeel en materiaal van de federale politie ontoereikend zijn, kunnen zij punctueel een beroep kan doen op landsverdediging.”

Een ‘voorsmaakje’ op het grote werk

Het Ministerie van binnenlandse zaken heeft een interventieplan klaar dat onmiddellijk in werking kan treden “wanneer een oorlog in Irak voor een concrete en precieze dreiging in België zorgt.” Veel details wou woordvoerster Anne Grandjean van Binnenlandse zaken gisteren niet kwijt. “U begrijpt dat wij niet in onze kaarten kunnen laten kijken. Ik kan u wel zggen dat de veiligheidssituatie in het land uur per uur, minuut per minuut en seconde per seconde door experts wordt geëvalueerd.”

Wel zei Grandjean dat de coördinatie van het noodplan in handen is van experts van verschillende departementen : staatsveiligheid, gerechtelijke politie, Binnenlandse Zaken en Defensie. De woordvoerster voegde eraan toe dat op dit moment geen extra politieagenten of militairen standby worden gehouden. “Voor de eerste fase van het plan kan beroep gedaan worden op de permanenties van politie en andere diensten.”
Of het plan voorziet dat in geval van dreiging bepaalde personen zoals de koning en premier Verhofstadt in veiligheid worden gebracht, wilde Grandjean niet kwijt. Ook onze buurlanden bereiden zich voor op de gevaren die een Irak-oorlog in Europa mogelijk veroorzaakt. Zo heeft de stad Amsterdam een plan klaar dat voor extra bewaking moet zorgen van verschillende “vitale en symbolische objecten”. Daarmee worden onder andere bedoeld : spoorwegstations, de metro, haveninstallaties, olieopslagplaatsen, het koninklijk paleis en de grote musea. (Bron: De Morgen, 03.03.2003, blz. 1)

VS dirigeren Verhofstadt in de Belgische havens

Antwerpse haven – kolonie van Amerika : dat stond te lezen op het bordje van één van de trainspotters. Duquesne bevestigt dit in zijn ‘dwingende richtlijn’: “De diensten zullen er in het bijzonder over waken alle nuttige informatie te bekomen van de Amerikaanse overheid.” De actieve collaboratie van onze regering aan de troepenopbouw in de Golf is dus een feit, wat ook de vredesdemagogie van Verhofstadt is.

De macht van de VS in de Antwerpse haven is een realiteit. Zo geven Amerikaanse specialisten al jaren aan Belgische politiemensen opleidingen over terrorismebestrijding in de havens. De cursus in kwestie heet het ‘Seaport Security Antiterrorism Trainingprogram’ en wordt gegeven op initiatief van de 80th Aerea Support Group Caserne uit Chièvres, tussen Bergen en Aat. In die kazerne zijn uitsluitend Amerikanen gelegerd.

De terrorismebestrijding voor politiediensten wordt al een jaar of acht gegeven over de hele wereld. Organisator is het Federal Law Enforcement Trainingscenter uit Glynco, Georgia, een centrum dat deel uitmaakt van het Amerikaans ministerie van financiën. Bron hiervoor is De Morgen van 31 augustus 2001, elf dagen voor 11 september...

“We hebben al meer dan werk genoeg....

... waarom zouden we dan nog die job voor de Amerikanen doen?” De leden van de politievakbond van het ACOD verzetten zich tegen de verregaande repressie, en weigeren dit gewicht nog langer te dragen. Dat is maar al te begrijpelijk, als je de ‘dwingende richtlijn’ van Duquesne leest: daarin wordt voorzien dat de politiediensten kunnen verplicht worden om extra overuren te doen.