arch/ive/ief (2000 - 2005)

Ooggetuigeverslag TrainSTOPping

Za 1/02

13u. Na een ritje van een uurtje komen we aan bij de kerk in Melsele. Het dorp baadt nog in een vredige sfeer, idyllisch bijna. We hebben geen moeite om de plaats van afspraak te vinden, want overal hangen bordjes met "trainSPOTting" erop. Aangekomen in het parochiaal centrum ontmoeten we al een paar activisten die op de binnenkoer genieten van een heerlijk lentezonnetje. Nadat we ons ingeschreven hebben, flansen we snel een standje in elkaar om ons (((I)))ndymedia outreach materiaal op uit te spreiden.

13u30 De activisten sijpelen mondjesmaat binnen. Ondertussen zijn onze vrienden van indymedia Lille en Nice ook gestrand. De 20-tal activisten al aanwezig praten bij, jongleren of hangen gewoon een beetje rond. Ondertussen is de persbriefing voorbij en stellen de cameraploegen zich in het krappe binnenkoertje op. Om 14u is het verzamelen geblazen voor de activistenbriefing, waar verteld wordt wat er allemaal te gebeuren staat dit weekend.

Terwijl de meeste agenten activisten die op de binnenkoer zaten arresteren, kruipen zoveel mogelijk andere activisten samen in de zaal waar de briefing aan de gang was. De politie valt binnen in het lokaaltje dat voorbehouden was voor de organisatoren. Terwijl een persoon nog aan het telefoneren is, staan al twee agenten rond hem om hem op te pakken. Een agent filmt dit alles. Het is ook deze agent die de hele tijd dreigt m'n fototoestel in beslag te nemen, ook al weet hij dat hij dat niet kan maken.

14u30 De arrestaties gaan maar door. Nu worden ook mensen op straat tegen gehouden en gearresteerd. Je moet dan maar es een toevallige voorbijganger zijn...

Procedurefouten tijdens de arrestaties???

We staan met een groepje van vier IMC'istas op het koertje van de parochiezaal. We zijn verwonderd, want meestal behoren wij tot de eerste arrestanten. De politie kent (((I)))ndymedia ook wel. Al de journalisten en cameralui moeten in een hoekje staan. Eerst kunnen we de mensen die aangehouden worden nog zien. Maar dan neemt de politie al de arrestanten mee en fouilleren ze om het hoekje van de container, zodat de pers zeker geen bezwarende beelden zou kunnen schieten.
Op een bepaald moment kijkt één van de agenten, één van de leidinggevenden, recht in de lens van de camera en begint met een collega te geheimzinnig te fluisteren.
En ja, een minuutje later is het zo ver, ook wij, van (((I)))ndymedia, worden opgepakt. Eerst pakken ze enkel drie mensen op, waaronder ikzelf, omdat we niet in het bezit zijn van onze perskaart. Maar nog geen vijf minuten later wordt ook onze collega, die haar perskaart wel op zak heeft, aangehouden. De "officiële" journalisten nemen het nog voor ons op maar het mag niet baten, ook wij worden het hoekje om geleid.
We zitten alle vier stil te hopen dat ons materiaal (fotocamera, videocamera en laptop) niet in beslag wordt genomen. Ik word gefouilleerd door een mannelijke agent. Ik wijs hem erop dat hij, als man, niet het recht heeft om me te fouilleren. Wanneer hij me twee minuten later in de boeien slaat (figuurlijk dan, want ze gebruikten de alomgekende plastic witte bandjes in plaats van handboeien) beklaag ik me die opmerking, want de bandjes worden wel erg hard aangespannen. Achteraf dacht ik eraan dat ik hem op het feit dat ik minderjarig ben, had moeten wijzen. Minderjarigen mogen immers niet geboeid worden.
Gelukkig kijken ze niet zo om naar ons materieel, voor hetzelfde geld konden ze de camera's en de laptop in beslag genomen hebben.
We worden samen naar buiten geleid en op een geblindeerde politiebus gezet. Op de bus zitten ook onze collega's van (((I)))ndymedia Lille, Nice en West-Vlaanderen.

De onbekende bestemming

Het is ongeveer 15u10. De bus zet koers naar een voor ons onbekende bestemming. Een inwoner van Melsele die ook op de bus zit, herkent het traject. We rijden naar het politiekantoor van Beveren. De bus gaat tergend traag vooruit. Het lijkt alsof we een grote afstand afleggen, terwijl het eigenlijk vlakbij is.
Aangekomen aan het politiebureau mogen we er allemaal uit. We worden naar de kelder van het gebouw geleid, waar de hele bende aanschuift om hun arrestatiepapieren te ondertekenen. Ook hier worden we gefouilleerd, dit maal door een vrouwelijke agente. Nadat we alle papieren getekend hebben, moeten we weer op de bus. Na zo'n 20-tal minuten gaat de deur aan de voorkant van de bus open. We moeten één voor één naar voren komen en ons nummer zeggen. Het nummer dient om voor ons te houden wanneer ze ons van de bus laten om te fotograferen. Ik voel me een crimineel. "Juffrouwtje, kijk in de lens." Ze hebben niet eens het recht om ons te fotograferen. Ik heb dit ook, samen met iemand anders, tegen de groep gezegd, maar iedereen gaat gewillig naar buiten en laat zich fotograferen.
Nadat iedereen gefotografeerd is, duurt het nog een 30-tal minuutjes voordat de bus zich in beweging zet en de parking van het politiekantoor verlaat. We hadden geruchten gehoord dat we zouden naar Gent worden overgebracht. Als we vragen aan de chauffeur waar hij ons naartoe brengt, zegt hij dat hij het niet weet.
Op de bus wordt kennis gemaakt en er worden gesprekken aangeknoopt. Wij kijken met een paar door de kieren van de nooduitgang op het dak en proberen zo te zien waar we naartoe gaan. We rijden eerst door het centrum waar de kermis bezig is. We steken onze jassen en arafatsjaals door de kieren op het dak en roepen slogans als "No war". De mensen weten niet wat er aan de hand is. Het leven op straat gaat gewoon z'n gangetje terwijl de grote poltiebus onder begeleiding van twee pantserwagens door de dorpskom rijdt.
Als we de autostrade oprijden, wordt het gerucht dat de bussen richting Gent rijden, bevestigd aan de hand van de verkeersborden. Met zijn drieën proberen we nog een beter sfeertje te creëren door revolutionaire liederen als "Bella Ciao" en "Hasta Siempre" te zingen.
De bus rijdt een militair terrein op. Er staan overal wrakken van politievoertuigen. 100 meter verder komt de bus tot stilstand en worden we allen verzocht om uit te stappen. Het is nu ongeveer 17u.

Opgesloten in de kou

Ze loodsen ons binnen in een parkeerplaats. Alles is van beton, en door de akoestiek lijkt de ruimte nog killer dan die al is. We vragen of het mogelijk is om onze spullen te krijgen. Dit wordt ons geweigerd. Daarna proberen we de agent te overhalen om ons in de bus te laten om onze matjes en slaapzaken te nemen. Ook dit wordt geweigerd.
Ondertussen maken sommigen een bal van krantenpapier en spelen een voetbalmatch. Rond 18u30 wordt een tweede groep binnengebracht. We zijn blij om sommige van onze vrienden terug te zien, en zo kunnen we met die groep onze ervaringen uitwisselen. Na een paar uur in de kilte beginnen de magen te knorren. De agenten beloven ons dat we binnenkort eten krijgen. Ze beloven ons boterhammen en salade. We vragen uitdrukkelijk om geen boter op de boterhammen te doen, en liefst geen kaas er tussen te leggen, omdat velen onder ons veganist zijn. Nadat ook de derde groep arriveert, waar de laatste imc'istas tussen zaten, krijgen we eingelijk ons eten. We moeten allemaal op een rij aan de deur gaan staan. Het lijkt net een scene uit "Mein Kampf". Ze laten ons per twee ons "voedselpakket" ophalen. Wat ben ik blij dat we eindelijk een beetje kunnen eten. Het pakket bestaat uit een appel en drie boterhammen. Als je net zoals ik geluk had, dan had je 1 boterham met kaas en 2 met vlees. Sommigen hadden 3 boterhammen met vlees. Er is, ondanks dat we het uitdrukkelijk gevraagd hebben, geen rekening gehouden met de veganisten. Na een tijdje krijgen die dan toch eten: een droog brood. De mensen die niet bij de dertig eersten zaten, konden naar hun appel ook wel fluiten.

Eindelijk vrij!!!!

Rond 23u30 begint de verveling toe te slaan. We gaan met een paar kijken naar de poort van de parkeerplaats. Plots gaat de poort een klein beetje naar omhoog. De politie apprecieert dit niet , en stelt onmiddelijk vijf agenten met matrak op aan de poort. Wat een overreacting!!! Tjonge... Er komen 2 bullebakken binnen die ermee dreigen om ons nog langer vast te houden als we er niet onmiddellijk mee stoppen.
Iedereen is verkleumd en moe. De mensen beginnen weer te jongleren. Ondertussen is de vierde groep ook toegekomen. De mensen van "het forum voor vredesactie" zoeken uit waar er nog slaapplaatsen vrij zijn, en kondigen eveneens de actie van morgen aan. Er wordt afgesproken om bij vrijlating allemaal samen naar het Anarchistisch Centrum te gaan waar mensen klaar staan met soep. Ook de mensen die nog in Melsele vertoefden, en dus niet gearresteerd waren, zitten ondertussen al in het Anarchistisch centrum.

Zo 2/03

Rond 00u45 wordt het eerste groepje vrijgelaten. De mensen mogen, telkens per vijf, hun gerief gaan ophalen en worden dan met een pantser naar de uitgang van het domein gebracht. Ik zat in het vierde groepje dat werd vrijgelaten. Om 01u00 was ik weer officieel vrij om te gaan en te staan waar ik wou. Dit was me wel een dagje...

NB: Fotoverslag volgt morgen...

daar waren die broden naartoe...

Pour plus d'ambiance sur les busses. Etudiez tous les chants révolutionairs :)) Est-ce que' c'est pas dommage que les gens en belgique ne connaissent plus les paroles?

* http://www.republique.ch/mp3/ Ici vous trouveriez les paroles de "bella ciao", "clandestino" et "A los Barricadas". Il y a même la possibilité de télécharger les mp3's.

* http://www.che-lives.com/home/lyrics.shtml Ici il y a les paroles de "Hasta Siempre"

En route pour une prochaine arrestation plein d'ambiance :)

----------------------------------------------------------
Om meer sfeer te krijgen op de bussen. Leer allemaal de revolutionaire liederen :))) 't Is toch zonde dat wij hier de teksten er niet meer van kennen.

* http://www.republique.ch/mp3/ Lyrics van o.a. "Bella Ciao", "Clandestino" en "A los Barricadas". Je kan er zelf mp"'s downloaden.

* http://www.che-lives.com/home/lyrics.shtml Lyrics van "Hasta Siempre"

Op naar de volgende arrestatie, ditmaal met veel ambiance :)