arch/ive/ief (2000 - 2005)

Alle journaals vanavond dinsdag 25/02 (VRT, VTM, RTBF, Terzake ...) hadden het uitgebreid over de vrijlating van Pierre Carette. Geen van allen bekritiseerde het zogenaamde 'communisme' van CCC. De media-aandacht voor Carette contrasteerde overigens scherp met hoe een 'echte communist' zoals Kris Merckx die - dertig jaar nadat hij Geneeskunde voor het Volk oprichtte (dat Carette daar eens gaat aan meewerken, indien hij in zijn leven nog iets nuttigs wil doen) - vorige zondag voor het eerst in de 7de Dag aan bod kwam (nav start Resist).

Het was echter De Morgen die vandaag met het nieuws rond Carette weer zelf nieuws maakte (de krant werd ermee geciteerd in tv-journaals). De Morgen is wel vaker goed ingelicht over het reilen en zeilen van de politie: zowel op maandag 24 als op dinsdag 25 pakte de krant op haar cover uit met een hoofdartikel over de politie. Vandaag (25/02) betrof dat de vrees dat de vrijlating van Pierre Carette mogelijk tot nieuwe aanslagen zal leiden.

Even situeren: Carette was in de jaren tachtig het kopstuk van de zogenaamde "Cellules Communistes Combattantes", een 'organisatie' van enkele "revolutionairen" die door aanslagen tegen instellingen een 'revolutionaire" dynamiek op gang wilde brengen. Bij één van die aanslagen kwamen twee brandweermannen om het leven.

Wie er achter de CCC zat is nooit helemaal duidelijk geworden. Was het alleen maar een klein groepje linkse idioten ? Of was het zoals ook Knack onlangs als mogelijkheid opgaf, een groep die gemanipuleerd werd door andere belangen. De aanslagen van de CCC vielen niet toevallig in een periode dat ook de Bende van Nijvel actief was. Van de aanslagen van de Bende denkt men algemeen dat ze passen in het kader van een rechtse poging - 'de strategie van de spanning' - tot het creëren van een onveiligheidsgevoelen dat het installeren van een 'sterk regime' moest mogelijk maken (wat gedeeltelijk gelukt is ook, als men een aantal maatregelen inzake bv. de politie op een rijtje zet).

De PVDA, de belangrijkste communistische organisatie in België, nam voor zover ik me kan herinneren, afstand van de CCC, wiens "communistische retoriek" - gretig overgenomen (ook vandaag weer) door de media - de PVDA trouwens alleen maar in een slecht daglicht kon/kan stellen. Je wint de stemmen van de arbeiders niet door met terroristen à la CCC op te trekken.

Nu beschouwt de PVDA - net als bondgenoot AEL - geweld wel als een gerechtvaardigd middel in de sociale strijd maar dat geweld moet dan wel - als ik goed ingelicht ben over de visie van de PVDA - uitgaan van de bevolking en niet van een groepje terroristen dat op zijn eentje aanslagen pleegt. Bij de PVDA beseffen ze ook dat de reactie van 'het systeem' op geïsoleerde terroristen, alleen maar in het nadeel van de partij en haar werking kan uitdraaien.

En niet alleen in het nadeel van de PVDA. Herinner u hoe in Duitsland naar aanleiding van het optreden van de RAF (Rote Armee Fraktion) een 'beroepsverbod' van kracht werd dat alle linksdenkenden uit overheidsdiensten (ambtenarij, onderwijs ...) weerde. Zo krijg je dus een sterke verrechtsing van de samenleving; niet de voedingsbodem voor linkse ideën maar net het omgekeerde.

Terreuraanslagen werden overigens ook elders gebruikt om de democratie terug te schroeven. Denk aan de beperkende en privacy-aantastende maatregelen in de V.S. na "11 september". Het muilkorven van de pers ook; het opdrijven van de militaire uitgaven ...

In Europa bleven we voorlopig bespaard van aanslagen à la 11/09, maar Amerikaanse 'officials' hebben al vaker verklaard: 'wacht tot Europa ook zo'n aanslag krijgt, dan zal het wel anders piepen'. Wel, waarop wacht de Europese/Belgische (al dan niet extreme) rechterzijde om zo'n aanslag op te zetten, uit te lokken, al dan niet met steun van de Amerikaanse specialisten terzake ?

Want dan kunnen er maatregelen (sociale afbraak, hoge militaire uitgaven nodig voor het Europese leger dat Verhofstadt wil, repressie tegen zich organiserende allochtonen ...) doorgeduwd worden die anders niet mogelijk zijn.

Gezien al het bovenstaande, was het hoofdartikel op de cover van De Morgen van 25/02 dan ook verontrustend. "Politie vreest heropleving CCC na vrijlating Carette" stond er. Georges Timmerman had het in zijn artikel over de vrijlating van Carette en hoe "de specialisten van de antiterrorismecel van de Brusselse federale politie" vrezen dat "de vrijlating de heropleving van het CCC-terrorisme in ons land zou kunnen veroorzaken. 'Het is goed mogelijk dat de vrijlating van Carette een determinerend element kan zijn voor de terugkeer op het voorplan van communistische strijdorganisaties in België', zo staat het letterlijk in een beschrijving van mogelijke terreurrisico's opgesteld door Glenn Audenaert, de chef van de gerechtelijke diensten van het arrondissement Brussel."

Timmerman schreef verder dat Carette zijn "extremistische bekeringsijver" wellicht ook buiten de gevangenismuren zal verderzetten en dat wordt, met ons land als gastheer van tal van internationale toppen een probleem; zeker als er banden blijken met soortgelijke buitenlandse organisaties (Rode Brigades, Grapo, RAF ...).

De vraag is dan natuurlijk (De Morgen stelt ze echter niet): waarom laat men Carette nu vrij ? Is het de bedoeling dat hij en zijn Cellules Idiotes Utiles voor de nodige spanning gaan zorgen ? En nadien kan men dan weer wat nieuwe repressieve maatregelen treffen.

Op zich leidt overigens alleen al heel de 'onkritische' media-aandacht rond de vrijlating, tot een criminalisering van alles wat met communisme te maken heeft. Dat komt de rechterzijde goed uit. Zo kan bv. ook "het gevaar" van de AEL meegecriminaliseerd worden, een gevaar dat blijkens het 'over- reageren' van premier Verhofstadt eind 2002 door sommige kringen als heel ernstig beschouwd wordt. Wellicht ook omdat er aan de uitbuiting van allochtonen (en de illegalen in allerlei echt criminele zwartwerkcircuits) goed geld verdiend wordt.

De manier waarop Verhofstadt eind 2002 de dialoog met AEL weigerde deed ook blijken hoe dun het democratisch vernislaagje bij de premier is. Een Verhofstadt die in de tijd dat hij nog dat "rechts joenk" was, zelfs probeerde om Gerolf Annemans (Vlaams Blok) bij de VLD te betrekken ...

Met zo'n premier - en zijn naaste omgeving (nietwaar Karel ?) is al niet beter - zullen in geval van terroristische aanslagen in dit land, allerlei anti-democratische maatregelen tegen linkse syndicalisten, journalisten, leraars, ... niet uitblijven.

Degenen die dus - zoals een Peter Terryn, die vanavond op de RTBF het verhaaltje deed van zijn zoontje dat zou oud is (17) als Carette vast zat - menen het te moeten op nemen voor de CCC, dat ze toch nog maar eens goed nadenken. En ook niet de twee werkmensen vergeten - twee brandweermannen - die bij één van hun stupiede, tot niets leidende aanslagen zijn omgekomen. Die mannen zijn nu al 17 jaar dood, Peter. En hun families rouwen al 17 jaar om hen. Dat Carette en Co de verantwoordelijkheid voor die mensen hun dood van zich afschuiven, getuigt weer eens van hun puberaal karakter.

PS Voor de rechterzijde die Indymedia zo scrupuleus controleert maar wiens steekkaarten over mij blijkens de berichtgeving in 't Scheldt, over een debat met Abou Jahjah in Antwerpen, hopeloos verouderd zijn: ik ben geen communist meer. Ben het wel geweest; lid zelfs geweest van Amada. Nu kies ik echter voor een democratisch ecologisch socialisme en ofschoon ik het communisme als strijdig met de menselijke natuur beschouw - de vrijheid is me zelf ook te lief om voor één of andere rode dictator te kruipen - wil ik wel altijd de rechten van communisten (én anarchisten) helpen verdedigen. Zij stellen immers juiste linkse analyses en ze komen op voor de rechten van de werkende mens; alleen moeten ze na de ervaringen in de USSR en China niet meer met de dictatuur van het proletariaat afkomen. Dat wordt binnen de kortste keren toch meestal maar een dictatuur van één partij, van één dictator.

Si tu apprenais que des résistants que tu connais préparent un attentat pour faire exploser les hélicoptères militaires US qui se trouvent dans le port d'Anvers en attente d'être embarqués vers l'Irak, les dénoncerais-tu à la police ?

Je schrijft : "Nu beschouwt de PVDA - net als bondgenoot AEL - geweld wel als een gerechtvaardigd middel in de sociale strijd maar dat geweld moet dan wel - als ik goed ingelicht ben over de visie van de PVDA - uitgaan van de bevolking en niet van een groepje terroristen dat op zijn eentje aanslagen pleegt."
Ik zie eigenlijk weinig verschil tussen de CCC en de PVDA, maar het voornaamste verschil zit hem misschien in de aard van de strategie. En toch... geweld dat van een bevolking uitgaat kan vaak net zo goed verrechtsing in de hand werken. Volgens mij vormt dit één van de problemen in het Midden-Oosten, waar er weinig aandacht is voor geweldloos verzet tegen onrechtvaardigheid. Niet in het minst omdat het aandacht geven ervoor door dictatoriale regimes gefnuikt wordt.
Daarbij kunnen we ons ook afvragen wat "geweld dat van een bevolking uitgaat" betekent. In hoeverre er bijvoorbeeld basisdemocratische besluitvormingsprocessen aan vooraf zijn gegaan, wat de informering van de betrokkenen in grote mate had kunnen bewerkstelligen. Ik moet zeggen dat ik voor zo'n zaken de AEL-leiding iets meer vertrouw dan de PVDA-leiding, die helemaal geen traditie heeft van interesse voor basisdemocratie, zeker niet voor buiten de eigen partij en beweging. Wat dat betreft bouwt de PVDA heel wat meer voort op de gedachten van Lenin dan op die van Marx.

Ik denk dat het toch duidelijk moet zijn dat de CCC moet gezien worden binnen zijn context. De aanslagen van de CCC vonden plaats op hetzelfde moment van de "overvallen" van de Bende van Nijvel. Ik denk dat dat geen toeval is. Deze twee organisaties speelden wonderwel in op de wensen van de rijkswacht. De versterking van de bevoegdheden van de politiediensten kaderde toen al in een Europees kader. In die periode zagen we in geheel West-Europa een golf van versterking van de politiediensten en in feite van fascisering. In veel landen zagen we ook brutale aanslagen en moorden plaatsvinden.
Bij uitgeverij EPO zijn daar een aantal analyses van gemaakt. Deze boeken zijn te bestellen via http://www.epo.be
Bouffioux, Michel, "Gladio", 1991.
De "ontdekking" van het bestaan van "stay-behind"-netwerken in Italië (Gladio), België en elders in West-Europa veroorzaakte heel wat sensatie. Deze "stay-behind"-groepen zijn clandestiene organisaties, opgericht na de Tweede Wereldoorlog, om in geval van een Sovjetrussische invasie inlichtingen te verzamelen en sabotagedaden te verrichten. Etienne Verhoeyen, BRT-producer (o.a. de ophefmakende serie De Nieuwe Orde) legt in zijn voorwoord de werkelijke betekenis van zulke groepen uit. Jan Willems, journalist, toont aan dat de heibel in België slechts een van de vele incidenten is tussen de minister van Landsverdediging en de Militaire Veiligheid. Michel Bouffioux, journalist, beschrijft hoe burgers onder de dekmantel van Gladio hun eigen politieke en andere doeleinden wilden realiseren. Yves Cartuyvels, wetenschappelijk medewerker aan de Université Catholique de Louvain, beschrijft de occulte rol van de Italiaanse Militaire Veiligheidsdiensten in allerhande pogingen tot destabilisering van de Italiaanse staat. Stef Janssens, NATO-deskundige, toont aan hoe allerhande vormen van internationale samenwerking, in NATO-verband, in de strijd tegen het "terrorisme" de democratie uithollen.

Coveliers, Hugo, "De Bende: Het rapport"
De naam spreekt voor zich.

En dan tenslotte: Vander Velpen, Jos, "De CCC: Het terrorisme en de staat".
Op 2 oktober 1984 ontploft in het bedrijf Litton in Evere de eerste CCC-bom. De volgende nacht exploderen brandbommen bij MAN in Grootbijgaarden. Het terrorisme in België is een feit, hier in de straat, niet meer op de televisie. Wat gebeurt er in België? Wie zit er achter dit alles? De CCC beweert voor de vredesbeweging te strijden, voor de arbeidersbeweging, noemt zich extreem links. Maar waar lopen de sporen heen? Links keurt het optreden van de CCC af als een provocatie. Wie komt al dat geweld ten goede? Jos Vander Velpen, advocaat, onderzoekt de internationale context en de oorsprong van de CCC. Hij graaft diep in de reactie van de regering en de gevolgen voor de democratie. Immers, de paracommando's verschijnen in de straat; de rijkswacht krijgt in zeven haasten wat ze al jaren vroegen: riotguns, geheime POSA-eenheden om te infiltreren… in betogingen en stakingen; nieuwe veiligheidswetten die o.a. het afluisteren van telefoons vergemakkelijken… Een sleutelfiguur in dit alles is Gol, minister van Justitie, een al te gretige woordvoerder van de Reagan- en Natopolitiek: terrorisme als vijand nummer één in de wereld. Terrorisme dat met alle middelen moet worden bestreden. Tot de nieuw opgerichte Amerikaanse Special Forces opdoken in de Belgische Ardennen in een antiterroristisch War Game. Het terrorisme in België, ten dienste van wie?

Dit boek kost slechts 2,50 euro en is een echte aanrader voor iedereen die meer wil weten over de CCC. Het is werkelijk hét linkse standaardwerk.

Het onderstaande stuk is afkomstig van http://www.pvda.be. Het maakt onderdeel uit van het huidige hoofdartikel, een interview met Ludo Martens, één van de kopstukken van de partij, en is werkelijk bedroevend. Om niet te zeggen onnozel..

Ludo Martens: Je kan niet op consequente manier strijd voeren tegen het imperialisme als je laf bent op het vlak van de ideologie. In mijn boek citeer ik Alexander Zinoviev, een man die een dissident is geweest en op zijn 17de zelfs een moordaanslag tegen Stalin beraamde. In de jaren '80 kwam hij nochtans tot de conclusie dat Stalin "de grootste persoonlijkheid van onze eeuw, het grootste politieke genie" is. En dat is inderdaad een objectief feit. Stalin zorgde niet alleen voor een omwenteling in het grootste land van de wereld maar op heel de planeet! De revolutionairen en de nationalisten in de Derde Wereld kunnen alleen maar bewondering hebben voor alles wat die man in één leven heeft verwezenlijkt. Stalin heeft de Sovjet-Unie geleid vanaf 1923. Het land bevond zich in een lamentabele toestand. Het was al erg achterlijk in 1914 maar de Eerste Wereldoorlog en de interventieoorlog die daarop volgde ruïneerden het totaal.

A Jean Moulin: Je n'ai pas des amis qui veulent faire exploser les hélicoptères militaires US; mes amis savent qu'une telle acte sera très idiote.

Aan Raf: je hebt gelijk dat de scheiding tussen PVDA en CCC niet altijd zo haarscherp te maken is: als je ziet hoe PVDA (zie vandaag in Solidair weer) op Stalin blijft terugvallen (de lieve bompa van de rode terreur) ... Is erg; volgt nog een artikel over.

Maar nu dit al: ze zouden Ludo Martens beter naar Noord-Korea sturen; met zo'n typ aan de leiding zullen nog meer mensen zich gedegouteerd van de PVDA afkeren, zoals al zovelen het gedaan hebben. Ze verspelen met zo'n stellingnamen alle goodwill die ze met hun ander werk opbouwen.

Tiens, wat zouden Dyab Abou Jahjah, Ahmed Azzuz en alle andere intelligente AEL'ers er van vinden, dat ze nu in een combinatie met een partij zitten die Stalin verdedigt ?

Aan Harko: boeken van Jos Van der Velpen zijn inderdaad zeer interessante lectuur; ik las ze vroeger.

Raf jongen, jij kunt wel denken dat iedereen onnozel is maar je kent de uitdrukking alles wat je zegt bent je zelf!
Enkele weken geleden post je een hele tekst waar je iedereen veroordeeld die de staat Israel durft in vraag stellen. En kom je weer af met een hele portie onzin.
Je schrijft: "k zie eigenlijk weinig verschil tussen de CCC en de PVDA, maar het voornaamste verschil zit hem misschien in de aard van de strategie." Ik denk dat dit meer zegt over jou dan over de PVDA. Maar ja ik verwacht ook niet meer van iemand die Palestijnse vrijheidsstrijd terrorisme noemt.
Als je je trouwens afvraagt wat er democratisch is aan geweld, dan moet je eens naar Palestina gaan, IEDEREEN wordt daar aangevallen door die zionistische varkens. IEDEREEN heeft recht op wettige zelfverdediging.
Net zoals tijdens WOII de mensen het recht hadden om zich te verdedigen, of niet soms?
Want ja, het verzet had nergens basisdemocratisch beslist. En ja, er waren ook mensen tegen het geweld (leden van VNV, Rex of Verdinaso). En ja, er stierven ook onschuldigen (arme SS-soldaatjes en lieve secretaresjes). Allemaal zeer waar, daarom zeggen we dus allemaal: WEG MET HET VERZET, LEVE DE BEZETTING.
Is dit wat je bedoelt Raf?
Dit wordt dan nog afgesloten met een tekstje waarin gezegd wordt dat Ludo Martens onnozel is. Zeer leuk allemaal maar ik zie niet echt wat er onnozel aan is. Onnozel zijn mensen die onzin posten zonder er uitleg bij te geven. Dus Raf alstublieft post in het vervolg wat meer uitleg bij u uitspraken. Iemand die een boek van 600 pagina's neerpent heeft wel het recht op een antwoord dat langer is dan 2 zinnen.

Dan komen we bij JPE. Ik zie al uit naar u artikel hopelijk is het intelligenter dan bovenstaande tekst.
Wat is dat over Noord-Korea en gedegouteerd? Wat bedoel je daarmee? Dat mensen niet naar Noord-Korea mogen gaan? Is het een poging tot stek op Korea, in dat geval moet je het wat verduidelijken.
Of wil je zeggen dat iemand die Stalin verdedigt moet gedeporteerd worden? Is dit zoiets als "go back to Russia"?
In dat geval ben je geen haar beter dan een ordinaire kutfascist.
Je moet meer uitleg geven bij wat je zegt, mensen kunnen je teksten op 1000 en 1 verschillende manieren interpreteren.

Ik zie al uit naar verdere uitleg (en uiteraard discussie).

Ik vermoed dat de interpretatie van Harko op de volgende tekst betrekking heeft:

Actueel actieplan voor het Midden-Oosten.
(door Raf Grinfeld)

Met de huidige problemen in het Midden-Oosten, en de te verwachten escalatie ervan bij een grootscheepse militaire actie van de Verenigde Staten en hun bondgenoten in Irak, is het tijd voor een actieplan dat de prioriteiten weergeeft bij het werken aan oplossingen voor het Midden-Oosten.

Ongetwijfeld zullen deze woorden weinig rechtstreekse gevolgen hebben, vermits het deel van de wereld waar Irakezen en Israëliërs meestal leven zo ver weg is en het links-democratische anti-parlementarisme, waar ik een aanhanger van ben, haar beste tijd voorlopig gehad heeft in Europa. Ik hoop dan maar dat deze tekst ook enige inspiratie kan bieden voor linkse voorstanders van het parlementaire werk.

* Demilitarisering van de wereld, zeker als het over landen als de Verenigde Staten en Israël gaat. Aandacht voor geweldloze weerbaarheid en basisdemocratisch gecontroleerde burgermilities, die het geweldloos optreden bij militair en ander gevaar slechts opgeven wanneer het niet anders kan. Werken aan de verzwakking van staatscontrole en de versterking van basisdemocratische controle op economische processen.

* Verzet tegen de grote greep van godsdiensten en van al diegenen die daar gebruik van maken om hun wil op te leggen aan anderen. Steun aan de humanistische krachten voor secularisering en atheïsme. Neen aan de religieuze waan, bovennatuurlijke spiritualiteit en het bijgeloof. Aandacht voor de universalistische levensbeschouwing, het werken aan culturele diversiteit binnen het proces van globalisering door middel van intercultureel handelen.

* Aandacht voor de noden van armen en de ontmaskering van behoudsgezinde bewegingen. Neen aan de nationalistische klassenverzoening, ja aan de internationalistische klassenstrijd. Steun aan diegenen die een einde willen maken aan het denken volgens verschillen in "rassen", "etnieën" en "naties".

* Neen aan diegenen die de oprichting van een Palestijnse natiestaat als prioritair beschouwen. Recht op zelfbeheer voor alle inwoners van Israël. Geen militaire bezetting van de "Palestijnse gebieden", wegwerking van de grote inkomensverschillen in Israël. Het onvoorwaardelijk verblijfsrecht in dat land voor al diegenen die er nu wonen, ook wanneer zij hun staatsburgerschap willen opzeggen.

* Ontmaskering van elke oorlogspropaganda, verzet tegen de grote macht van massamedia en de door natiestaten gecontroleerde onderwijsinstellingen. Meer ruimte voor media en onderwijsinstellingen die volledig onafhankelijk zijn van de markteconomie en een afstand bewaren tegenover diegenen die belang hebben bij het voortbestaan van het kapitalisme.

* Wetenschap moet in dienst komen te staan van de mensen, en mag dus niet langer het belang dienen van carrieremakers en industriëlen. Militaire hoogtechnologie en zeker massavernietigingswapens zijn uit den boze, alsook de instrumentalisering van mensenlevens bij zogenaamde of reële pogingen landen te bevrijden van dictatoriale regimes. Zelfmoord- en andere aanslagen moeten in vele gevallen als contraproductief gezien worden. Zolang er soldaten zijn, moeten ze ingezet worden bij humanitaire opdrachten. Ook al kunnen deze projecten beter uitgevoerd worden door kundige welzijnswerkers en moet er vooral aan structurele conflictpreventie gedaan worden.

* De tegenwerking van maatschappelijke hiërarchieën is nodig. Overheersing op het vlak van geslacht, leeftijd, klasse of huidskleur zorgt voor enorme problemen in de derde wereld. Emancipatie van de vrouw en de strijd tegen uithuwelijking zijn onlosmakelijk verbonden. Ouderen, zuigelingen en zieken vormen kwetsbare groepen die onze hulp verdienen. We moeten hen beschermen tegen structureel-markteconomisch en ander geweld. De strijd tegen racisme, armoede en moslimextremisme is niet effectief genoeg of krijgt te weinig steun.

* Alles moet er aan gedaan worden om de grootscheepse beangstiging voor terreur van moslims in te dammen. Het buiten proportie belichten van terreur waar Westerlingen en Israëliërs het slachtoffer van zijn creëert een vals beeld van de internationale verhoudingen. Daarnaast moet er ook meer aandacht besteed worden aan het probleem van antisemitisme, vermits het een hardnekkige vorm van racisme is, die ondersteunend werkt voor fascisme en conflicten in het Midden-Oosten in de hand werkt.

* Een politisering van de onderdrukten kan er komen door andere media-informatie en onderwijs, maar ook door meer ruimte voor zelfstudie en het in ruime mate betrekken van onderdrukten bij politieke beluitvorming. Ik denk hierbij aan wetbepalende volksvergaderingen in wijken en buurten. Het bekampen van analfabetisme kan gepaard gaan met de bewustmaking van onderdrukkingsverhoudingen tijdens het alfabetiseringsproces.

* Open grenzen voor vluchtelingen uit het Midden-Oosten en al diegenen die dictaturen en oorlog ontvluchten. Een einde aan het handelsembargo tegen Irak, een halt toeroepen aan elke sanctie tegen Irak die veel armoede en ellende veroorzaakt is broodnodig. Neen aan het bourgeois-pacifisme van politici die een grote rol voor de Verenigde Naties weggelegd zien bij de handhaving van een internationale rechtsorde die oorlogen voorkomt.