arch/ive/ief (2000 - 2005)

Links en rechts duiken er in de Belgische pers berichten op over hoe de binnenlandse media zich voorbereiden voor het 'verslaan' van de Amerikaanse overval op Irak.

Het maandblad De Journalist van februari bracht een overzicht van hoe Vlaamse media zich tegenover de oorlog verhouden. Kwamen aan bod: VRT, VTM, Knack, De Standaard en Het Belang van Limburg, waarna nog een bijdrage over de bescherming van oorlogsjournalisten volgde. Over die bescherming moeten ze zich alleen bij de omroepen zorgen maken (ook VTM zendt een ploeg naar Bagdad), want de drie vermelde gedrukte publicaties vinden een correspondent in Bagdad te duur. Dus zijn ze aangewezen op de "grote persagentschappen en goede copyrights" (Amerikaanse en Britse vooral). Met als gevolg dat je bv. - zoals Tessa Vermeiren in Weekend Knack opmerkte - nauwelijks het leed van de Iraakse mensen te zien krijgt.

* "La presse écrite flamande brille par son absence sur la scène internationale"

Gelukkig doen bv. Le Soir (met het verder vermeld samenwerkingsakkoord met een Libanese krant) en de VRT toch wel inspanningen om ook een andere klok te laten luiden. Le Soir berichtte overigens op 21/02 - in een artikel over hoe redacties overal ter wereld zich op de oorlog voorbereidden - over de Belgische media: "La mobilisation la plus ample est le fait de la VRT. Elle a sollicité la formation de plus de douze journalistes."

Le Soir die zichzelf over zijn eigen voorbereidingen op de borst klopte, noteerde ook dat sinds 11 september 2001 "la presse écrite flamande brille par son absence sur la scène internationale, à l'exception ponctuelle du 'Morgen'." Een verklaring daarvoor vond Alain Allemand bij de moeilijke financiële toestand van onze pers. De financiële bloedarmoede helpt samen met de commercialisering verklaren waarom "de reële nieuwswaarde in de Irak-berichtgeving in het oog springt", zoals Jaak Delbeke het in Tertio van 5 februari al omschreef. "Leuke verhalen verdringen informatie en duiding" titelde hij. Hij citeerde Menno Steketee uit NRC Handelsblad volgens wie "de publieke opinie zich in open samenlevingen eenvoudiger een oor laat aannaaien dan in landen waar de media aan de ketting liggen."

* Wormen, bange wezels ...

Ondertussen roeren veel Amerikaanse en sommige Britse en andere media volop de oorlogstrom. Soms is de reden voor die pro-oorlogshouding gemakkelijk te achterhalen. In het geval van de kranten van de wereldwijd actieve mediamagnaat Rupert Murdoch is het gewoon de oorlogszuchtige baas die zijn visie overal doet doordringen. "Kranten van Murdoch spuien allemaal oorlogstaal" besloot De Standaard op 18 februari boven een overzichtje van het optreden van Murdoch wiens pro-oorlogsvisie toevallig samenvalt met die van ieder van zijn 175 hoofdredacteurs ...

Murdoch is niet de enige pro-Bush-mediatycoon. En Bush mag zich wel op hoge christelijke waarden beroepen, de kranten die hem steunen schuwen de 'verdierlijkingen' niet. Een Franse president die op een cover tussen de wormen gemonteerd wordt, UNO-vertegenwoordigers van landen die de V.S. niet steunen wiens hoofd door dat van een 'bange wezel' vervangen wordt ... Het kan allemaal niet duidelijk genoeg zijn. En een partijtje schelden - het Belgische leger bv. voor luiwammes uitmaken - ach zelfs als je krant "The Wall Street Journal" noemt, schrik je daar niet voor terug.

DIOGENE(S) 41