arch/ive/ief (2000 - 2005)

Zaterdag 15 februari: Brussel ziet één van de grootste vredesbetogingen ooit voorbijstappen, een betoging die vaak - maar nog vaker met veel vraagtekens - de houding van de Belgische regering in de Navo prees.

Wat gebeurde er ondertussen in de Navo-coulissen ? Belgische gezagsdragers werkten er dapper mee aan een compromis dat in eigen land de volgende dagen door de media als "een heel mooie overwinning" (dixit Rik Coolsaet op VRT-TV) werd voorgesteld. Frank Schlömer titelde in De Morgen (18/02): "België behaalt overwinning in Navo-veldslag". De Standaard (18/02) was wat genuanceerder: "Navo gunt België eervolle aftocht - Regering moet Navo-besluit Turkije slikken zonder harde garanties." Ondertussen werd de Belgische "overwinning" door Britse en Nederlandse media als een Belgische capitulatie neergesabeld ...

Dan was er nog het compromis dat op 17/02 in de Europese Unie tot stand kwam. De Morgen berichtte er op 18/02 over met een grote foto van een glunderende Verhofstadt op de cover. Le Soir titelde op zijn cover "Irak: l'Europe reserre les rangs" en gaf daaronder een foto van Louis Michel met tegenover hem een leger cameramannen en journalisten. Zelfde foto op de cover van De Standaard die ook hier weer een genuanceerder titel plaatste: "Minimumcompromis Irak hout EU samen". Nog in De Standaard (21/02) onthulde de pro-Amerikaanse Mia Doornaert hoe België zich in de Navo door Frankrijk had laten misbruiken als "quantité négligeable". Ze noemde "de diplomatie van deze regering een farce, waarin elke coherentie zoek is."

Maar ach, wat mevrouw Doornaert in haar column schrijft - dan nog in moeilijke woorden zoals 'coherentie', 'expansionisme', integratie ... - of wat de de buitenlandse media over het Belgische spektakel denken, dat raakt - gelukkig voor Verhofstadt & Co - toch niet tot bij de brede Belgische publieke opinie; daar worden geen verkiezingen mee verloren.

* Heeft betogen zin als de media toch ...

"Belg betoogt tegen oorlog en voor regering Verhofstadt": met die woorden vatte De Morgen van zaterdag 15 februari - nog voor de betoging dus - in een titel de boodschap samen die zowat alle staats- en commerciële media de volgende dagen zouden herhalen. Dat dit toch wel in tegenspraak was met de vrees van de VLD dat de betoging er teveel één van 'kleinlinks' zou zijn - reden waarom de partij niet meestapte - dat werd niet opgemerkt. En radikaal links heeft op zaterdag 15 zeker niet "voor" de regering betoogd. Integendeel. Maar dat werd dus verdonkermaand. "Nooit gedacht dat ik trots zou zijn op onze regering": nog zo'n De Morgen-titel van 15/02. Bart Sturtewagen deed er in De Standard van 20/2 nog een schepje bovenop: "De vredesbetoging van vorige zaterdag veranderde plots in de grootste steunmanifestatie die een regering ooit te beurt viel. Op enkele weken van de verkiezingen was dat een onverhoopte meevaller." Een mens zou nog gaan geloven dat zelfs betogen geen zin meer heeft, als de media toch al op voorhand en nadien de boodschap compleet verdraaien.

De Morgen ging op 22/02 heel ver met het artikel van Kim Herbots: "Acties tegen oorlog in Irak doen het goed bij allerlei verenigingen; Heel gemeend en goed voor het imago". Herbots citeerde Eva Hambacht, coördinator van het 'Steunpunt vrijwilligerswerk" (een overheidsinstelling n.b.) die beweerde: "Vooral traditionele bewegingen doen dat om hun imago op te poetsen." De tekst bij de foto leerde echter dat Greenpeace in de V.S. "zeer veel leden" verloor door zijn acties tegen de Eerste Golfoorlog.

* "Een eengemaakte en geliberaliseerde Europese defensie-industrie"

Verhofstadt en Michel voelden zich in alle geval verzekerd genoeg van de steun van de vredelievende meerderheid bij de bevolking, om middden vorige week met een nieuw initiatief uit te pakken.

Bart Sturtewagen: "Velen zouden zich in de zoete roes van dat gemakkelijke succes hebben vermeid. Niet zo onze premier, Guy Verhofstadt. Van de publieke opinie krijgt hij de fakkel van het anti- Amerikanisme toegestopt. Maar hij houdt een opvallend pleidooi voor een nieuw atlantisme."

Verhofstadt gaf inderdaad op woensdag 19/02 in Den Haag een lezing waarbij hij pleitte voor "een nieuw atlantisme", gebaseerd op twee sterke poten, Amerika én een militair sterk Europa. Zowel De Morgen als De Standaard wijdden een volledige pagina aan uittreksels uit de speech. Daaruit leerden we o.a. dat Guy Verhofstadt pleit voor "een heuse eengemaakte en geliberaliseerde" (hoe rijm je die twee ?) "defensie-industrie". En nog: "Onze ambitie moet er in bestaan een defensie te organiseren die de economische grootmacht Europa waardig is, zonder daarom meteen die van een supermacht te zijn."

Over de gigantische kost van zo'n "waardige defensie" repte Verhofstadt niet. Hij zou eens naar de V.S. kunnen kijken, waar zoals het christelijke weekblad Tertio op 19/02 berichtte, de "5,5 miljoen dak- en werkloze jongeren wellicht een grotere bedreiging vormen voor het land dan het terrorisme." "Zij vormen een binnenlandse tijdbom die de Amerikaanse samenleving en veiligheid ernstig bedreigt" schreef Johan A. Dick. Toch reppen noch de overheden noch de media over al die mensen.

* "Europa slachtoffer van de pacifisten ?

Le Soir vatte de speech van de premier (op 21/02) samen onder de titel: "Verhofstadt: 'Construisons une armée européenne !'" Zo vlak na één van de grootste vredesbetogingen, je moet het maar doen ...
Eerder trok Louis Michel al de kaart van de Europese defensiemacht met het verwijt dat "Europa het slachtoffer is van de pacifisten". Dat de vredesbeweging hier - bij monde van vzw Vrede - scherp op reageerde, waar konden we dat vernemen ?

DIOGENE(S) 41