arch/ive/ief (2000 - 2005)

De rookpluimen hangen nu boven het Wayanad Wildlife Sanctuary. Er heeft een vreselijke strijd plaatsgevonden, waarbij zeker 16 slachtoffers zijn gevallen.

Een maand geleden bezette een groep van zo'n 600 Adivasi Gothra Maha Sabha dit natuurreservaat. De Adivasi maken deel uit van een bedreigde groep oorspronkelijke bewoners van India. Elk recht op ontwikkeling van eigen cultuur, op eigen grond en een bestaan wordt zowel door lokale overheid als landelijke regering tegengewerkt. Toen de eerste plantages werden aangelegd in de jaren vijftig, werden de Adivasi gebruikt voor loonslavernij door de landowners, doordat ze via schulden aan de landowner gebonden werden of dat ze in ruil voor het bewerken van het land de helft van de oogst moesten afstaan. Hun cultuur werd uit elkaar getrokken en de grond uitgeput door het planten van monculturen als bananen, koffie, thee en teak hout. Het grondwaterpeil zakte door de ontbossing. Met de komst van bestrijdingsmiddelen raakte het water ook nog eens ernstig vervuild. De gehele voedselvoorziening en economie hebben ernstig te lijden onder het uitgeputte land. Dit is in contrast met de levenswijze van de Adivasi die juist tradionele vormen van landbeheer kennen zoals zwerflandbouw in het bos en het verzamelen van bos bijprodukten (vruchten, medicinale planten) die het ecosysteem veel minder belasten.

De Adivasi hebben nooit hun eigen grond geclaimed, daardoor kon de centrale regering ongestoord land aan koloniale en lokale grondbezitters verkopen. Na veel verzet en druk in de jaren tachtig en negentig, werd er in 1999 door de centrale regering het besluit genomen, land te verdelen onder de Adivasi. Omdat politiek in India nooit is wat het lijkt, kwam er van die plannen weinig tercht. In 2001 vond er een symbolische bezetting van een stukje land plaats. Onder de leiding van C K. Janu, werden vragen gesteld over de rechten van de Adivasi. Voor de deur van het secretariaat van Trivandrum werden hutten gebouwd, en pas na ontruiming een maand later kwamen de discussies goed los. Er werden in verschillende staten afgevaardigden van de Adivasi gemeenschap in de politiek toegelaten. De steun voor de adivasi strijd werd omvangrijker. In 1992, het jaar van de protesten rondom 500 jaar Columbus; koloniale onderdrukking, was de publieke steun optimaal.

In 1992 kwamen de Adivasi leiders bij elkaar in de Sangamam (=bijeenkomst, in de lokale taal); de eerste concrete politisering van de globale Adivasi strijd.
Het jaar van de Indigenous People werd uitgeroepen. De Sangamam herhaalde zich daarna nog veel vaker, verschillende eisen werden gesteld. o.a. voor behoud en recht op eigen cultuur, recht op eigen taal, toewijzing van eigen grond, de bescherming van deze grond door Adivasi, vrijheid om produkten van die grond te gebruiken, woningen vanuit eigen beheer, speciale rechtspositie binnen de wet, familiebanden/vormen in de wet ondersteunen, schulden en afspraken moeten worden afgebroken, en politieke zeggenschap van Adivasi binnen de heersende politiek.

In Januari 2003, werden de eisen eens duidelijker gemaakt. Het Wayanad Wildlife Sanctuary werd door zo'n 600 Adivasi bezet. Een wegblokkade sierde de toegang tot het gebied. Ze waren bereid dit land met hun leven te verdedigen. Een maand later, op 18 februari ontstond er een brand in het gebied. De Adivasi hielden de Forrest Officials hiervoor verantwoordelijk, omdat de offiicals op deze manier een ontruiming zouden kunnen rechtvaardigen, de Adivasis zouden dan een gevaar vormen voor bosbrand en namen een aantal mensen in gijzeling, waaronder een perspersoon en een Forestry Official . Het leger maakte zich op voor een ontruiming. Bussen met militaire politie reden af en aan door het nabije dorp Sultan Bathery. De aanval vond plaats op 19 februari, in de ochtend. Krantenberichten zijn misleidend over de werkelijke feiten. Volgens koppen zouden er twee omgekomen zijn, een Adivasi en een politiecommandant. Sommige kranten trekken dit aantal in twijfel, er bestaan zelfs videobeelden waarop te zien is hoe vluchtende Adivasi dood worden geschoten en er bestaan krantenfoto's waarop al drie dode adivasi te zien zijn. De niet-parlemantair politieke organisatie "Solidarity", die zich al zeker twintig jaar inzet voor de rechten van Adivasi, boeren, biologische landbouw, geeft de feiten iets realistischer weer. Er zijn zeker 13 doden gevallen onder Adivasi, en velen zijn ernstig gewond. Hun leidster C. K.. Janu is gevlucht, als ze gepakt zou worden, wacht haar de martelkamer, daar is iedereen duidelijk in. De Adivasi verdedigden zichzelf met pijl en boog, messen en sikkels, tegenover gasgranaten en kogels van het leger.

De strijd in dit reservaat is over, de strijd van de Adivasi nog lang niet. Corrupte politici hebben nauwelijks belang om de zaak te veranderen. 'State property is state porperty, no questions asked.'