arch/ive/ief (2000 - 2005)

Kijken naar de feiten volstaat

Aan diegenen die zeggen dat Noord-Korea geen blaam treft, zou ik toch enkele feiten willen aanhalen die door het Noord-Koreaanse regime niet betwist worden.

1. Decennialang heeft Noord-Korea in alle toonaarden ontkend Japanners te hebben ontvoerd. Zelfs de socialistische partij van Japan heeft de ontvoeringkwestie altijd afgedaan als bizarre hersenspinsels van conservatieve Japanse politici. Wat bleek echter tijdens de top 17 september 2002 tussen Eerste Minister Junichiro Koizumi en de Noord-Koreaanse leider Kim Jong Il? Een totale ommezwaai: Kim Jong Il bekende dat Noord-Korea inderdaad Japanners had ontvoerd.

Het bericht bracht een schok teweeg in heel Japan (niet in Noord-Korea natuurlijk want de onderdanen van Kim Jong Il blijven verstoken van dergelijke weinig flatterende informatie). Zelfs de meeste vurige pro-Pyongyang organisaties in Japan zijn ontredderd en keren zich stilaan af van het Noord-Koreaanse regime. De feiten zijn nauwelijks vatbaar in mensentermen. Kim Jong Il heeft aan Koizumi de namen van 13 ontvoerde slachtoffers meegegeven. Het bleek te gaan om ontvoeringen van een meisje van 13 dat terugkwam van een badmintonles, een huismoeder die haar twee kinderen naar school had gebracht, een verliefd koppeltje langs het strand, een jonge vrouw van 22 die even inkopen was gaan doen, enzovoort. Onschuldige, gewone mensen, zomaar van de straat geplukt door Noord-Koreaanse commando's. Gekneveld en in zakken gestopt werden ze met omgebouwde 'visserboten' naar Noord-Korea gestuurd.

De ontvoeringen bleken dus geen fictie van het rechtse kamp in Japan maar akelige werkelijkheid. Het hoeft dan ook niet te verwonderen dat de Japanse publieke opinie het Koreaanse regime zeer kritisch benadert. Waarom zijn slechts 5 van de 13 overwegend jonge slachtoffers nog in leven? Is het geloofwaardig dat de lichamen van de overledenen niet kunnen teruggegeven worden omdat de stoffelijke resten tijdens vloedgolven uit de kerkhoven verdwenen zijn? En waarom zou het slechts om 13 ontvoeringen gaan alhoewel er meer dan 80 mysterieuze verdwijningen langs de Japanse kusten zijn vastgesteld?

2. Kim Jong Il heeft tijdens de top van 17 september ook toegegeven dat intrusies van geheimzinnige, zwaarbewapende omgebouwde vissersboten in de territoriale wateren van Japan, in werkelijkheid spionageschepen waren van het Noord-Koreaanse leger. In 2001 heeft een dergelijke boot Japans douanepersoneel met mitraillettes neergeschoten op het ogenblik de Japanse kustwacht een dergelijk schip tot stoppen wilde dwingen. De bemanning heeft zichzelf opgeblazen toen geen ontkomen meer mogelijk was. Onderzoek van het wrak en van het materiaal aan boord heeft bewezen dat de boot contacten had met de Japanse maffia.

3. Ook betwist Kim Jong Il-regime niet dat het in 1998 een lange afstandsraketraket afgevuurd heeft die het Japans luchtruim heeft doorkruist zonder verwittiging. Volgens Noord-Korea ging het om de lancering van een satelliet. Van die satelliet is echter geen enkel spoor.

De ontvoeringen, de niet alledaagse spionageactiviteiten en de ballistische raketavonturen zijn drie vaststellingen die niet het resultaat zijn van Amerikaanse propaganda of desinformatie van westerse mogendheden. Het zijn feiten die door Kim Jong Il in persoon werden bevestigd. Treft Noord-Korea dus geen blaam, zoals sommigen beweren? Is het Noord-Koreaanse regime enkel het slachtoffer van het 'kapitalistisch imperialisme'?

Neen, antwoordt de grote meerderheid van de Japanners. De argwaan tegen het onvoorspelbare Noord-Koreaanse regime is groot. Zo is verleden week nog gebleken dat de enige ferrydienst tussen Japan en Noord-Korea een belangrijke schakel was in de Noord-Koreaanse spionageactiviteiten (1). Ook wordt Japan geconfronteerd de schrijnende getuigenissen van Japanse etnische Koreanen die in de jaren 60 uit politieke overtuiging naar Noord-Korea zijn vertrokken en nu via China het land trachten te ontvluchten. Deze mensen komen terug met verhalen over honger, maar ook met verhalen over politieke onderdrukking, repressie, verdwijningen, gedwongen deportatie (2).

Weinig geloof wordt ook gehecht aan de officiële versie van Noord-Korea dat de kerncentrale in Yongbyon heropgestart moet worden uit energieoverwegingen. De Yongbyon-reactor is slechts een centrale van 5 Megawatt, wat belachelijk weinig is in vergelijking met de elektriciteit die een normale kerncentrale produceert. Vermits Noord-Korea de AIEA-controles ter plaatse onmogelijk gemaakt heeft, belet niets dat het Koreaans regime de verrijkingsinstallatie ter plaatse zal inzetten om kernwapengeschikt plutonium aan te maken.

De territoriale nabijheid van Noord-Korea wordt in Japan bijgevolg als een dreiging ervaren. Noord-Korea heeft trouwens geweigerd om de meest elementaire NPT-verplichtingen na te komen vermits het land nooit een akkoord met het AIEA heeft willen afsluiten voor controles over de totaliteit van de Noord-Koreaanse kerninstallaties. Diegenen die dus beweren dat het verbreken van het nucleair samenwerkingsakkoord van 1994 tussen de USA en Noord-Korea enkel toe te schrijven is aan de onwil van de Amerikanen, kennen de NPT-verplichtingen niet of laten zich indoctrineren door Noord-Koreaanse desinformatie.

Noord-Korea gaat niet vrijuit. De algemene pariastatus waaronder Noord-Korea gebukt gaat, heeft het land aan zichzelf te wijten. Diegenen die het Koreaanse regime verdedigen omdat Noord-Korea de vriend van de USA niet is, begaan een grove vergissing. Kritiek hebben op de internationale politiek van de USA, kan niet betekenen dat we ons aan de zijde moeten schuiven van anti-Amerikaanse regimes die zelf geen enkele hoop bieden op een betere toekomst. Er is geen westerse propaganda nodig om dit te beseffen. Kijken naar de feiten volstaat.

Vincent VDS

(1) BBC News, 29 januari 2003 / http://news.bbc.co.uk/2/hi/asia-pacific/2705077.stm
(2) Japan Times, 30 januari 2003 / http://www.japantimes.co.jp/cgi-bin/getarticle.pl5?nn20030130a1.htm

(3) BBC News, 6 februari 2003 / http://news.bbc.co.uk/2/hi/asia-pacific/2607375.stm

DIOGENE(S) 40

Wedden dat dit er geen uur blijft opstaan, want het druist in tegen de basisregels van de modderators van Indymedia België: Noord-Korea is een vredelievend land met een democratisch regime. Men moet maar eens kijken hoezeer ze hun lokale Jahjah vereren.

Het is niet zo moeilijk om de beweegredenen van de mainstream media te achterhalen om halve waarheden en platte leugens over Noord-Korea (DVK) te verspreiden. Waarom mensen daarvoor alternatieve media als Mediadoc en Indymedia gebruiken is echter een raadsel tenzij ze ervan uitgaan dat men iedereen altijd voor het lapje kan houden.

"Onze man in Japan," Vincent VDS, heeft gelijk dat Kim Jong Il tijdens de topontmoeting met Koizumi op 17 september 2002 de ontvoering van 13 Japanners en de intrusie van Noord-Koreaanse spionageboten in Japanse wateren toegaf. De Noord-Koreaanse leider sprak er zelfs verontschuldigingen voor uit. De daden die de DVK aan Koizumi toegaf zijn te betreuren maar in de historische context van Korea zijn ze allerminst ongewoon. Tijdens de jaren 1930 en 1940 ontvoerde de Japanse bezetter honderdduizenden jonge Koreaanse mannen voor dwangarbeid en vrouwen voor gedwongen prostitutie. De VS bezetting na de capitulatie van Japan in 1945 en de Koreaanse oorlog die daarop volgde van 1950-1953 eiste 4 miljoen slachtoffers en maakte de civiele infrastructuur met de grond gelijk. Formeel gezien is het Zuiden trouwens nog steeds in staat van oorlog met zijn noordelijke buur want Zuid-Korea tekende nooit de wapenstilstand. Het herbergt ook nog altijd 37.000 VS troepen en plaatste het eigen leger onder een gezamenlijk commando met de VS, onder leiding van een Amerikaanse generaal. Bovendien zitten er nog steeds honderden gevangen vast op grond van de nationale veiligheidswet. Deze wet voorziet in gevangenisstraffen voor elke lof voor Noord Korea of ongeoorloofde contacten met Noord Koreanen.

In deze context is de verontschuldiging voor de ontvoeringen en de spionage een zeer significante gebeurtenis die kaderde in een proces van toenadering tussen de DVK en zijn buurlanden en dat scheen af te stevenen op een uiteindelijke hereniging van Noord- en Zuid-Korea.

Hoe werd dit gebaar beantwoord? Twee weken later zond de VS onderminister van buitenlandse zaken James Kelly naar Pyongyang met een onredelijke eis die het vuur aan de lont stak voor de de huidige escalerende spanningen. Japan deed trouwens ook een duit in het zakje. Toen de DVK de 5 overlevende ontvoerde Japanners toestond om een bezoek te brengen aan hun vaderland wilden ze na twee weken terug naar Pyongyang. Japan stond hen echter niet toe om terug naar huis te gaan. Sterker nog, sindsdien eist Tokyo zelfs de "teruggave" van hun kinderen, die in Noord-Korea geboren zijn en geen enkele band hebben met Japan.

Kortom, het toenaderingsproces tussen Noord- en Zuid-Korea was goed op dreef tot de VS, en hun "Britain of East Asia" Japan, het saboteerden. Sindsdien komen de bedreigingen en provocaties uit dezelfde hoek. De enige eis van de DVK is een bilateraal non-agressiepact met de VS. "Onze man in Japan" weet dat natuurlijk allemaal maar vergeet de feiten te laten spreken die hem niet goed uitkomen of die de BBC en de Japan Times niet vermeldt.

Vincent heeft ook ergens vernomen dat de DVK in 1998 een langeafstandsraket afvuurde boven Japans luchtruim en dat de bewering van Pyongyang over de lancering van een satelliet niet klopt. Nochtans werd de lancering van de satelliet met een drietraps raket (en geen tweetraps Taepo-dong 2 kruisraket) gemonitord door de Russen en de Chinezen. De VS stuurde echter het bericht over de lancering van een Taepo-dong 2 over Japan de wereld in om de gemoederen in de regio te verhitten. (The Truth About North Korea's Satellite: Faulty Intelligence or Politics? http://www.kimsoft.com/1997/nk-sate.htm)

Vincent weet ook dat de capaciteit van de Yongbyon reactor slechts 5 Megawatt bedraagt en besluit daaruit dat die geen rol kan spelen in de productie van elektriciteit en bijgevolg enkel kan dienen om kernwapens te produceren. Yongbyon herbergt echter ook een 50 Megawatt reactor en ook de constructie van de 200 Megawatt reactor in Taechon zal heropgestart worden. Noord-Korea heeft de 5 Megawatt reactor (die ze zelf een radiochemisch laboratorium noemen) nodig voor de veilige bewaring en voorbereiding van radioactieve splijtstof voor het heropstarten van de andere reactoren. ("Targeting North Korea" Gregory Elich, January 3, 2003)

De meest boude bewering van Vincent is wel dat "Noord-Korea (…) trouwens geweigerd (heeft) om de meest elementaire NPT-verplichtingen na te komen vermits het land nooit een akkoord met het AIEA heeft willen afsluiten voor controles over de totaliteit van de Noord-Koreaanse kerninstallaties." Hij voegt eraan toe: "Diegenen die dus beweren dat het verbreken van het nucleair samenwerkingsakkoord van 1994 tussen de USA en Noord-Korea enkel toe te schrijven is aan de onwil van de Amerikanen, kennen de NPT-verplichtingen niet of laten zich indoctrineren door Noord-Koreaanse desinformatie."

Volgens de New York Times, tot nader order geen spreekbuis van Noord-Koreaanse desinformatie, zijn er slechts 28 van de 70 landen die momenteel onder controle staan die de IAEA volledig vrij baan geven wat inspecties betreft. ("U.N. Nuclear Agency Gains a Bigger Profile, and Bigger Problems" NYT January 6, 2003) De toepassing van het NPT en de toelating van IAEA monitoring berust overigens in principe op vrijwilligheid. Het is pas sinds de jaren 90 dat het IAEA ook "special inspections" uitvoert en toegang eist tot bepaalde infrastructuur. Uiteraard gebeurt dat steeds op basis van "intelligence information" van de belangrijkste IAEA geldschieter, een groot land in Noord Amerika wier vredelievende bedoeling boven alle verdenking staan. De crisis van 1993-94 werd geprovoceerd door deze "special inspections." Na Irak was de DVK het tweede land waar de IAEA dit recht opeiste.

Anyway, de media brengen altijd de waarheid en niets dan de waarheid. George W. Bush is in de grond een aangename kerel. Olifanten vliegen. Mediadoc's man in Japan is een briljant Oost Azie watcher.

Jaja. Gelukkig is er Vincent VDS nog altijd. In deze tijden waar miljoenen mensen op straat komen en zich keren tegen de imperialistische plannen van de VS en weinig geloof hechten aan de leugens en halve waarheden die men op tv te horen krijgt, is er gelukkig Vincent VDS nog. Zijn helder licht schijnt vanuit zijn traditioneel Japanse woonkamer -u weet wel, met papieren muren, bonzai's- tot in België en geeft ons de broodnodige argumenten om de weg voor Bush te plaveien (Zeg nu zelf, we als "zinnige" mensen willen niet dat de VS Korea bombarderen, maar ja als Korea zo duivels is, is het misschien begrijpelijk ...).

Leugens, halve waarheden en nog meer leugens. Sommige redacteurs van Het Laatste Nieuws spreken van broodroof en vrezen terecht voor hun job.

Inhoudelijk diende Wim DC en andere je meermaals van antwoord (neen, hoor, ik ben je vorige arrogante intellectuele zoektocht nog niet vergeten), zodat er weinig nog aan toegevoegd kan worden.

Voor voorverwarm oude kost, kennen we onze kanalen aan. Je kan waarschijnlijk "kenner van het as van het kwaad" aan je CV toevoegen.

Claudio

Wedden dat dit er geen uur blijft opstaan ?

Wel het staat er nog altijd op. Zeker over zo'n ver afgelegen land met een in alle opzichten 'uniek' regime, moeten 'wij linksen' een geheel open discussie durven aangaan. Daarom heb ik voor DIOGENE(S) Vincent dan ook gevraagd om over NK te schrijven én ben ik tevens blij met Wims goed geschreven reacties telkens. Ik denk dat we met zowel de artikels van Vincent als de reacties van Wim DC toch stilaan een beetje wijzer aan het worden zijn, al blijft het moeilijk natuurlijk. Maar het zou saai zijn moest alles meteen zo klaar als pompwater zijn.

En een beetje meer verdraagzaamheid graag Claudio. We zijn allen 'zoekenden'.

Even een paar dingen op een rijtje zetten:

Wim DC schrijft dat de Noord-Koreaanse leider zich op 17 september 2002 verontschuldigd heeft voor de ontvoeringen en de intrusie van de spionageboten. Dat is juist, maar waarom mogen de Noord-Koreanen dat niet weten? Na de top stonden de Noord-Koreaanse kranten vol over de verklaringen van Eerste Minister Koizumi inzake het leed dat Japan de Noord-Koreanen aangedaan heeft tijdens de bezetting en WOII, maar over de ontvoeringen en spionage-intrusies repten diezelfde kranten met geen woord. Als het gebaar bedoeld was om de toenadering tussen Noord- Korea en de buurlanden te bespoedigen, zoals Wim DC beweert, waarom mogen de Noord-Koreanen dan niets weten over de verontschuldigingen van Kim Jong Il? Dit enkel feit maakt duidelijk genoeg dat informatie uit Noord-Koreaanse bron niet oprecht is. De Noord-Koreanen leven nog altijd in de overtuiging dat de ontvoeringsverhalen zuivere imperialistische desinformatie is.

Wim DC schrijft ook dat de zaak van de ontvoeringen en de spionageboten "allerminst ongewoon" was in de historische context. Wim haalt hiervoor de jaren 30, 40 en de Koreaanse oorlog van 1950-53 aan. De ontvoeringen van Japanse burgers dateren echter niet van de jaren 30, 40 of 50, maar wel van de jaren 70. Daarenboven, de activiteiten van de bewapende spionageboten hielden slechts op na de top van 17 september 2002.

Ook het argument over de Amerikaanse troepenmacht in Zuid-Korea snijdt geen hout om de ontvoeringen te rechtvaardigen. Noord-Korea heeft het vijfde grootste leger ter wereld. Het leger telt 1,2 miljoen soldaten, het land besteedt 20 à 25 % van het BNP aan militaire uitgaven. 20% van alle Noord-Koreaanse mannen tussen 17 en 54 jaar bevinden zich onder de wapens. Het Zuid-Koreaanse leger beschikt daarentegen over 650.000 manschappen. Zelfs met de 37.000 Amerikaanse soldaten blijft het een serieus numeriek overwicht ten voordele van Noord-Korea. Het Noord-Koreaanse leger heeft ook 3000 gevechtstanks, 22 onderzeeërs, 500 gevechtsvliegtuigen en Scud-C, Nodong-1 en Taepodong-raketten. Dat lijkt me genoeg om de buurlanden de stuipen op het lijf te jagen, zelfs zonder verwerpelijke ontvoeringen en spionageschepen. En nog, hoe kan men het ontvoeren van Japanse tienermeisjes en verliefde koppeltjes op Japanse stranden omschrijven als "in de historische context van Korea allerminst ongewoon", tenzij men wel heel cynisch met de waarheid omspringt?

Wat het afvuren van een raket boven Japans grondgebied betreft. Het argument van Wim DC dat het over een drietrapsraket - geen tweetrapsraket - gaat, doet weinig ter zake. De afgevuurde raket was een nieuw ontwikkelde raket, en dus inderdaad geen gewone Teapodong-raket. Feit is dat het ding zonder toelating over Japan is gevlogen en dat er van een gelanceerde 'satelliet' geen spoor te bekennen is in de ruimte. De lancering heeft de Noord-Koreanen in ieder geval in staat gesteld om ballistische rakettechnologie uit te testen. Dat is niet bepaald rustgevend vermits Noord-Korea openlijk verklaard heeft rakettechnologie te verkopen aan de meest biedende (The Economist, 12 sept. 1998).

Vervolgens, over de 5 MW-reactor. Het argument van Wim dat de Yongbyon-site ook een reactor van 50 MW herbergt en dat er bovendien in Taechon een 200 MW-reactor in aanbouw is, brengt ook niets nieuw bij. Feit blijft dat Noord-Korea verdere controles van het AIEA op de 5 MW-reactor en de verrijkingsinstallatie in Yogbyon onmogelijk heeft gemaakt. De zegels werden verwijderd, de controle-installaties onbruikbaar gemaakt en de twee aanwezige AIEA-inspecteurs werden naar huis gestuurd. Dit was een inbreuk op het safeguards-akkoord van 1992 tussen het AIEA en Noord-Korea. Binnen het kader van de NPT-verplichtingen heeft het AIEA als taak erop toe te zien dat nucleair materiaal niet gebruikt wordt om kernwapens aan te maken. Elk lid van het NPT heeft echter het recht om kernenergie voor vreedzame doeleinden aan te wenden. Noord-Korea kon dus de 5 MW-reactor heropstarten om elektriciteit te produceren zonder het AIEA het land uit te zetten. Dat de heropening van Yongbyon indruist tegen het Framework Agreement tussen de USA en Noord-Korea, is een andere zaak. Het AIEA moet er enkel op toezien dat nucleair materiaal niet verdwijnt. Als Noord-Korea dus eerlijke bedoelingen had, was er geen enkele reden om het AIEA voor schut te zetten. Sinds 1992 heeft Noord-Korea voortdurend het AIEA valse, gebrekkige en onjuiste informatie gegeven. Voor een getailleerde uitleg over de relaties met het AIEA, raadpleeg volgende link: http://www.iaea.org/worldatom/Press/Focus/IaeaDprk/fact_sheet_8jan2003.html ).

En het laatste argument dan, namelijk dat de AIEA-monitoring berust op vrijwilligheid. Ook hier zit Wim fout. Akkoorden met het AIEA wordt inderdaad vrijwillig afgesloten, maar het nucleair non-proliferatieverdrag legt elke niet-kernwapenstaat de verplichting op om de controles van het AIEA te aanvaarden (Artikel III van het NPT). De recente acties van Noord-Korea in november en december 2002 waren een regelrechte aanfluiting van het NPT. De inbreuk op het NPT-verdrag was zo brutaal, dat Noord-Korea in januari besloten heeft om het nucleair non-proliferatieverdrag op te zeggen (zonder inachtneming van de wettelijke opzegperiode van 3 maanden). Nu heeft Noord-Korea de twijfelachtige eer om samen met Pakistan, India en Israël tot de enigste landen ter wereld te behoren die niets met het NPT te maken willen hebben.

Nog een laatste opmerking over Claudio die schrijft dat ik "leugens, halve waarheden en nog meer leugens" verkondig. Ik ben het eens dat we niet zomaar moeten overnemen wat in de westerse pers verschijnt. We moeten voortdurend kritisch zijn en alle informatie met de nodige argwaan benaderen. Maar wat me shockeert, is dat de vurigste verdedigers van het Noord-Koreaanse regime zeer snel zijn om de informatie in de westerse pers te bestempelen als desinformatie, maar er tegelijkertijd niet voor terugschrikken om de informatie van het Noord-Koreaanse regime zonder de minste achterdocht te slikken (zie de site van de PVDA). Over een land dat zijn levende en dode leiders aanbidt als religieuze relikwieën, waar vrije informatie onbestaande is, waar de meest elementaire rechten met de voeten getreden worden (zie rapporten AI) en waar geen enkele buitenlander het land kan bezoeken zonder begeleid te worden door een 'gids' die beslist wat de bezoeker mag zien en met wie hij mag praten, zou een beetje meer argwaan wel op zijn plaats zijn.

Vincent,

Het is belangrijk om eerst nog even aan te halen waarover de discussie eigenlijk gaat. Mijn punt is dat het de VS (en Japan) is dat de crisis in Korea provoceert. Kortom, als de oorlog er uitbreekt dan treft het Noorden geen blaam. De argumenten voor deze stelling staan in een artikel dat verscheen in Uitpers (feb 03) en ook op Indymedia werd gepost en worden samengevat in de comment hierboven.

Jij beweert dat de schuld voor de huidige crisis bij Noord-Korea moet gezocht worden en haalt daarvoor 3 punten (ontvoeringen, spionageschepen en 1998 lancering) en nog wat bij elkaar geharkte commentaar. Bij elk van de drie punten doe je de waarheid geweld aan. Je hebt het bijvoorbeeld over de "bekentenissen" en "toegevingen" over de ontvoeringen en de spionage en niet over verontschuldigingen. Bovendien kader je die niet in de context van de dooi in de relaties van Noord-Korea met zijn buren. Bij het derde punt zaai je bewust verwarring tussen de lancering van een satelliet en van een ballistische kruisraket.

En dan de andere commentaren:

Vincent VDS: "De Noord-Koreanen leven nog altijd in de overtuiging dat de ontvoeringsverhalen zuivere imperialistische desinformatie is."

Ik heb niet de pretentie om te beweren dat ik alle Noord-Koreaanse kranten gelezen heb en kan dus niet controleren of de verontschuldigingen over de ontvoeringen effectief verschenen in de lokale pers. De relevantie ontgaat me overigens enigszins. Maar ik kan je misschien geruststellen aangezien KCNA, het officiele persagentschap van de DVK op 17 september 2002, inderdaad melding maakte van de ontvoeringen. Ook de officiele "Pyongyang declaration" van die dag vermeldt: "As regards the pending issue concerning the life and security of Japanese nationals the DPRK side declared that it would take a proper measure to prevent the recurrence of such regrettable things, a product of the abnormal relations between the DPRK and Japan." Ook de Noord-Koreanen zullen dus wel ingelicht zijn.

Vincent VDS: "En nog, hoe kan men het ontvoeren van Japanse tienermeisjes en verliefde koppeltjes op Japanse stranden omschrijven als "in de historische context van Korea allerminst ongewoon", tenzij men wel heel cynisch met de waarheid omspringt?"

Door niet selectief met de waarheid om te springen en de historische context in aanmerking te nemen, beste Vincent. De Japanners hebben honderdduizenden ontvoerd voor dwangarbeid en prostitutie en hebben zich tot voor kort niet voor verontschuldigd. (BTW, hoe zit het met de vermelding van deze feiten in de Japanse schoolboeken?) Zuid-Koreaanse troepen (onder VS commando) richtten in 1980 nog een bloedbad aan in Kwangju (2000 doden). De Koreaanse oorlog is nooit besloten met een vredesbestand en het Zuiden heeft zelfs geen wapenstilstand getekend. Ontvoeringen van tienermeisjes en verliefde koppeltjes mogen dan betreurenswaardig zijn maar in deze historische context kan ik dat met enige reden "niet ongewoon" noemen. Als ik ergens cynisch van wordt dan zal het wel van ongegronde beweringen van betweterige wijsneuzen zijn.

Vincent VDS: "Het argument van Wim DC dat het over een drietrapsraket - geen tweetrapsraket - gaat, doet weinig ter zake."

Het doet terzake omdat je insinueert dat het om een kruisraket ging. Zelfs VS-bronnen geven inmiddels toe dat het een (volgens hen mislukte) satellietlancering betrof. Waarom blijf je zo koppig mist spuiten over dit feit? Mij verontrust het meer dat de VS ogenschijnlijk (net zoals jij) misbruik maakte van deze lancering om valse berichten te verspreiden om de gemoederen te verhitten.

Vincent VDS: "Als Noord-Korea dus eerlijke bedoelingen had, was er geen enkele reden om het AIEA voor schut te zetten." (Vincent doelt op de verwijdering van camera's in Yongbyon en de uitwijzing van de 2 waarnemers.)

Probleem was dat het AIEA in haar resoluties de beweringen van de VS voor waar aannam en door de DVK om die reden niet als onpartijdig beschouwd werd. Niet echt onbegrijpelijk als je weet dat de AIEA-eis voor speciale inspecties in 1994 bijna tot oorlog leidde.

Vincent VDS: "En het laatste argument dan, namelijk dat de AIEA-monitoring berust op vrijwilligheid. Ook hier zit Wim fout."

Eerlijk blijven Vincent! Artikel 3 van het NPT legt inderdaad verplichte inspecties op van sites die *vrijwillig* door de leden worden aangegeven en opgenomen worden in safeguards agreements. Vrijwilligheid *is* dus een principe van het NPT. Feit is wel dat het IAEA in uitzonderlijke gevallen speciale inspecties *eist* op basis van VS "intelligence informatie." Dat gebeurde gedurende de jaren 1990 in Irak en Noord-Korea. Kortom, een eis tot speciale inspecties van het IAEA kan met enig recht geinterpreteerd worden als een oorlogsverklaring van de VS.

Vincent VDS: "De recente acties van Noord-Korea in november en december 2002 waren een regelrechte aanfluiting van het NPT. De inbreuk op het NPT-verdrag was zo brutaal, (…)"

Vincent, deze bewering slaat nergens op. Zelfs het IAEA noemt geen enkele gebeurtenis uit de periode november-december die het NPT schendt. (Zij verwijzen enkel naar de beweringen van Kelly over het zogenaamde geheime uraniumverrijkingsprogramma.)

Vincent VDS: "Nu heeft Noord-Korea de twijfelachtige eer om samen met Pakistan, India en Israël tot de enigste landen ter wereld te behoren die niets met het NPT te maken willen hebben."

Bullsit, er zijn nog veel meer landen die het NPT niet getekend hebben. (Zoals Frankrijk, niet?) Zo relevant is dat trouwens al niet meer voor de discussie maar we kunnen hier ook geen onwaarheden laten staan. En BTW, Vincent, ik moet jouw striemende aanklachten aan het adres van India, Pakistan en Israel ergens gemist hebben.

Anyway, het NPT is enkel een akkoord om de kernwapens in de handen te houden van een selecte club. Het is niet het NPT dat de wereld kernwapenvrij zal houden. De sleutel tot een kernwapenvrij Korea is common sense: "People under the threat of attack have the right to defend themselves. Remove the threats, and the need for nuclear or other defensive weapons disappears." ("Pyongyang is the Real Victim" Japan Times, January 10, 2003 – moet je ginds wel ergens kunnen vinden.)

Hoe meer ik erover denk, hoe meer ik Claudio moet gelijk geven: Leugens, halve waarheden en nog meer leugens. Ik begrijp niet hoe jpe hier ook maar iets wijzer van wordt.

1. De bewering van Wim dat Noord-Korea geen schuld treft in de huidige crisis is een visie die voorbijgaat aan de houding die het land aanneemt binnen de Internationale Gemeenschap. Enkel één voorbeeld om het kort te houden:

In 1997 vond Noord-Korea het niet nodig om de Verenigde Naties in te lichten over de implementatie van de Internationale Overeenkomst inzake politieke en burgerlijke Rechten. Toen de VN Noord-Korea wees op de internationale verplichtingen, stapte het land zonder meer uit deze belangrijke internationale overeenkomst. Dit strookt niet met verantwoordelijk gedrag. Het is dan ook niet moeilijk om te begrijpen dat Noord-Korea verfoeid wordt als gesprekspartner op het wereldtoneel. Zelfs de zeer genereuze 'Sunshine Policy' van de Zuid-Koreaanse buren heeft Noord-Korea niet aangegrepen om uit zijn isolement te geraken. De huidige crisis is duidelijk mede het gevolg de vijandige bokkensprongen van het regime van Kim Jong Il. Dat Noord-Korea geen blaam treft, is een opinie vanuit een vertekend historisch perspectief.

2. Als bewijs dat de Noord-Koreanen over de toestand van de ontvoeringen op de hoogte waren, haalt Wim de cryptische formulering van de Pyongyang Declaration aan. Het lijkt zeer onwaarschijnlijk dat de Noord-Koreanen begrepen hebben wat dit zinnetje betekende. Jarenlang werden de Noord-Koreanen overdonderd met propaganda dat de ontvoeringskwestie een vijandig zet was van de Japanse kapitalistische imperialisten. Maar nu dat dit een officiële leugen bleek, volstaat 1 zinnetje dat het woord 'ontvoering' bovendien keurig mijdt. De Noord-Koreaanse kranten hebben na de top van 17 september 2002 geen aandacht besteed aan de ontvoeringen. Toen journalisten tijdens de Aziatische Spelen in september/oktober 2002 Noord-Koreaanse deelnemers vragen stelden over de ontvoeringen, vielen zij volledig uit de lucht. Vervolgens werd de Noord-Koreaanse delegatie keurig weggehouden van de 'kapitalistische pers'.

4. Wim schrijft dat het AIEA niet onpartijdig zou zijn ten aanzien van Noord-Korea. De wereld is natuurlijk niet perfect, maar het AIEA is wel een multilaterale organisatie. Het controleregime van het AIEA is overeengekomen in consensus met alle aangesloten landen, ook Noord-Korea. Zelf al zou het AIEA niet volledig vrij zijn van Amerikaanse druk, dan nog is het niet verklaarbaar dat Noord-Korea de relatie met het AIEA heeft doen stuklopen. Toen het AIEA in het begin van de jaren '90 vaststelde dat er fouten zaten in de cijfers tussen de opgegeven nucleaire materialen en de werkelijke aanwezige materialen, heeft het AIEA opheldering gevraagd. Dit is de gebruikelijke procedure. Noord-Korea heeft geweigerd om de cijfers recht te zetten. Dit was een openlijke inbreuk op het safeguards agreement van 30 januari 1992 tussen het AIEA en Noord-Korea (INFIRC/403) . Waarom medewerking weigeren en akkoorden met de voeten treden tenzij Noord-Korea wel degelijk iets te verbergen had?

5. Wat het NPT betreft zit Wim er volledig naast. Artikel III van het NPT zegt dat de lidstaten al hun nucleair materiaal aan controle moeten onderwerpen. Dit noemt men de 'Full Scope Safeguards'. Hiermee wordt bedoeld dat ALLE nucleaire installaties aan AIEA-controles moeten onderworpen worden. Noord-Korea heeft dit geweigerd en dus heeft Noord-Korea nooit gehandeld in overeenstemming met de verdragsverplichtingen van het NPT. De 'Limited Scope Safeguards' (dit wil zeggen enkel die installaties worden onderworpen aan controle die het land aanwijst) geldt enkel voor de niet-leden van het NPT. Noord-Korea heeft dus nooit gehandeld in overeenstemming met de Verdragsverplichtingen van het NPT. Dit is duidelijk.

Blijkbaar verkeert Wim verkeert ook in verwarring omtrent de 'speciale inspecties'. De speciale inspecties moeten onderscheiden worden met het 'speciaal inspectieregime' dat is er gekomen naar aanleiding van de oorlog in Irak. 'Speciale inspecties' zijn gewone additionele inspecties boven op de routinecontroles als de cijfers niet blijken te kloppen om onduidelijkheden op te helderen. Noord-Korea was verplicht onder het safeguard regime om die controles te aanvaarden. Het speciaal regime echter, is totaal iets anders. Dit regime heeft jarenlang aanleiding gegeven tot verhitte debatten in het AIEA - onder andere België was een tegenstander. Met het speciaal inspectieregime wordt bedoeld dat het AIEA kan overgaan tot controles 'bij verrassing' (bijvoorbeeld stalen van de lucht nemen, etc..) om het even waar op het grondgebied van de lidstaten, dus niet enkel in de installaties waar de nucleaire materialen zich bevinden. Dat was echter niet het probleem waarmee Noord-Korea te maken had. De kortsluiting tussen het AIEA en Noord-Korea dateert al van het begin van de jaren 90 toen deze speciale controles nog niet bestonden.

6. Wim is ook totaal verkeerd ingelicht waar hij beweert dat Frankrijk geen lid is van het NPT. Dat is onjuist. Frankrijk heeft het non-proliferatieverdrag getekend (in 1992). Ik verkoop geen 'bullshit' door te zeggen dat enkel Pakistan, India en Israël het NPT niet ondertekend hebben. Mijn verklaringen zijn juist.

Het gaat niet op, beste Wim, dat je insinueert dat ik de waarheid geweld zou aandoen als jijzelf manifest onjuistheden vertelt door bewust of onbewust verloren te lopen in de naakte feiten. Het maakt het de lezer enkel moeilijker om door de bomen het bos nog te zien.

Ik wil nogmaals herinneren aan het belangrijkste discussiepunt: Wie draagt de verantwoordelijkheid voor de huidige crisis tussen de VS en de DVK? De belangrijkste argumenten zijn nu wel aan bod gekomen. Ik wijs de VS met de vinger. Vincent zal de VS echter geen strobreed in de weg leggen als ze straks na Irak ook in Korea loos gaan. En dat stuit tegen de borst. Aan iedereen om zelf een mening te vormen op basis van de feiten.

Verdere discussie over het NPT zal ons niet veel wijzer maken over het belangrijkste twistpunt. Toch nog kort dit :

- Het vraagteken bij Frankrijk als NPT ondertekenaar mag inderdaad verdwijnen. Het trad toe in 1992. Ter zelfcorrectie: er zijn niet "veel andere landen" maar "wel andere landen" die het NPT niet ondertekend hebben. Ik buig deemoedig het hoofd.
- Een volledige vrijgeleide voor inspecties wordt voorzien onder het additional protocol van het NPT. Dat wordt echter slechts door een minderheid van lidstaten toegepast en is enkel en alleen op hen van toepassing.
- Ik weet niet waarom verwarring moet gezaaid worden over de speciale inspecties. Het was wel degelijk de eis voor speciale inspecties (van niet aangegeven sites) die leidde tot de crisis van 1993-94. Dit was de tweede keer dat het IAEA dit oplegde. De eerste keer was Irak. Het huidige speciale regime is iets anders.

Ik wil nogmaals herinneren aan het belangrijkste discussiepunt: Wie draagt de verantwoordelijkheid voor de huidige crisis tussen de VS en de DVK? De belangrijkste argumenten zijn nu wel aan bod gekomen. Ik wijs de VS met de vinger. Vincent zal de VS echter geen strobreed in de weg leggen als ze straks na Irak ook in Korea loos gaan. En dat stuit tegen de borst. Aan iedereen om zelf een mening te vormen op basis van de feiten.

Verdere discussie over het NPT zal ons niet veel wijzer maken over het belangrijkste twistpunt. Toch nog kort dit :

- Het vraagteken bij Frankrijk als NPT ondertekenaar mag inderdaad verdwijnen. Het trad toe in 1992. Ter zelfcorrectie: er zijn niet "veel andere landen" maar "wel andere landen" die het NPT niet ondertekend hebben. Ik buig deemoedig het hoofd.
- Een volledige vrijgeleide voor inspecties wordt voorzien onder het additional protocol van het NPT. Dat wordt echter slechts door een minderheid van lidstaten toegepast en is enkel en alleen op hen van toepassing. Suggereren dat het op alle NPT ondertekenaars van toepassing zou zijn klopt dus niet.
- Ik weet niet waarom verwarring moet gezaaid worden over de speciale inspecties. Het was wel degelijk de eis voor speciale inspecties (van niet–vrijwillig-aangegeven sites) die leidde tot de crisis van 1993-94. Dit was de tweede keer dat het IAEA dit oplegde. De eerste keer was Irak. Het huidige speciale regime i.v.m. Irak is iets anders.