arch/ive/ief (2000 - 2005)

Vrijdagnamiddag vergaderde burgemeester Morreau met alle sociale organisaties van Sint-Jans-Molenbeek over de vredesbetoging. Een aanwezige verklaart nadien dat de AEL, hoewel niet uitgenodigd, opvallend veel ter sprake kwam tijdens de vergadering. Aan de sociale organisaties werd gevraagd voor omkadering te zorgen ten einde "de Molembeekse jongeren veilig terug in Molenbeek te krijgen". Nadien verklaart hij aan de pers dat hij en zes (zeven?) andere Brusselse burgemeesters hun bevolking oproepen om de dag nadien op straat te komen tegen de oorlog in Irak. In spoedtempo worden er die avond nog spandoeken gemaakt.

Zaterdag, 13u15. We komen toe aan buurthuis Bonnevie, waar een eerste groep verzamelt. Er staat een spandoek eenzaam tegen de muur. Drie jongeren zitten in een auto naar muziek te luisteren. Een vrouw groet iedereen en vervoegt ons. Een jongen met voetbal onder de arm vraagt ons wat we gaan doen. De vrouw legt uit dat we gaan betogen tegen een oorlog in Irak en vraagt of hij mee wil. Hij haalt snoevend zijn schouders op, "het heeft toch geen zin" zegt hij. De vrouw kijkt ons aan en zegt verontschuldigend dat de jeugd in deze buurt fatalistisch is. Even later wandelen een drietal jongeren voorbij. Eentje roept "administratieve aanhouding" en ze lachen eens. Nieuwsgierig bestuderen ze de foto's van de indymedia-print. Grote hilariteit als blijkt dat iemand uit de buurt op een van de foto's prijkt. Deze keer gaan ze niet mee betogen, verklaren ze. Vorige keer werden ze administratief aangehouden voor ze van de tram konden stappen en daar hebben ze vandaag geen zin in. Een oude man in traditionele klederdracht groet iedereen, de groep is ondertussen tot een tiental mensen aangedikt. Hij lacht als we vragen of hij meekomt. Hij wijst eens naar zijn voeten en dan naar een bankje op het plein. "Die willen alleen nog maar tot daar" zegt hij. Dan kijkt hij me recht in de ogen en legt een hand op zijn hart. "Maar hier ben ik met jullie".

13u45. We arriveren aan Sainctelette. Twee groepen wachten ons op. Het Molembeekse blok wordt door een zeventigtal mensen gevormd en is even divers als de inwoners van Molenbeek. Het dringt langzaam door dat er veel volk zal zijn. Een Italiaan legt uit dat de Verenigde Staten geen overleg meer plegen op internationaal niveau, zeker sinds 11 september. Hij weet niet wat de publieke opinie in de States ervan vindt maar de media spelen volgens hem gewoon met de regering mee. Een jonge Algerijn vertelt me dat de Amerikanen niet weten wat oorlog is, het is zoals een videospel voor hun. "Zij zien de vliegtuigen en de ontploffende gebouwen op CNN maar wij weten wat het is om in die miserie te moeten leven. Ik ben solidair met het Iraakse volk."

14u15 Met enige moeite vonden we een plekje in de buurt van het Boudewijngebouw van de Vlaamse Gemeenschap. De burgervader vervoegt de groep. Ik vraag hem waarom hij tot deelname heeft opgeroepen. "Ten eerste omdat ik tegen oorlog ben, en secundo, omdat de bevolking haar mening op een democratische manier moet kunnen uiten". Ik vraag hem ook wat hij vindt van de Amerikaanse troepen op Belgisch grondgebied. "Ik vind het standpunt van de Belgische regering heel goed, maar die troepen zijn toch een deuk in ons imago".

15u. We komen eindelijk in beweging, tergend traag maar we bewegen! De sfeer is uitgelaten, luchtig. Een paar mensen roepen "Molenbeek pour la paix et contre la violence" en het duurt niet lang voor de ganse groep meeroept. Wat later ontstaat een variant op een beter gekende slogan: "Bush t'es foutu, Molenbeek est dans la rue". Zo gaat het voort tot aan het Zuidstation, en iedereen vertrekt met een goed gevoel naar huis …

F. aka SlowMo