arch/ive/ief (2000 - 2005)

"Witte vlaggen en linten tegen de oorlog.
Gezien de ongeziene massieve oorlogsvoorbereidingen van de VS-regering tegen Irak wordt het nu tijd om wereldwijd een zichtbaar teken van protest te uiten tegen deze oorlog. We zullen witte vlaggen aan onze appartementen en huizen en kantoren, en witte linten aan onze wagens aanbrengen om ons NEE tegen deze oorlogsvoorbereiding uit te drukken. Deze eenvoudige demonstratie is spontaan ontstaan en heeft geen enkele connectie met enige ideologische of politieke partij. Deze actie zal wel moeten opvallen in onze straten en in de media en zal de diepe afkeuring van het grootste deel van de mensheid tegen deze oorlog demonstreren.
Stuur deze boodschap door naar al je vrienden. En breng zelf een witte vlag aan aan je raam en een wit lint aan je wagen of je fiets ."
.

999 !

Ik wil de witte-linten-en-vlaggen-aktie niet zondermeer de grond inboren. Het uitgangspunt is wellicht nobel en de bedoelingen zijn goed. Maar ik stel me wel wat vragen.
Enerzijds houdt protesteren deze oorlog niet tegen. Daarvoor is wellicht meer nodig. Verzet bijvoorbeeld. Protest is zeggen dat je het ergens niet mee eens bent. Verzet is ervoor zorgen dat datgene waar je het niet mee eens bent ook niet gebeurt. In het zicht van minstens een half miljoen doden, dubbel zoveel gewonden en vier miljoen vluchtelingen is het uithangen van een wit lintje nogal futiel. Het mag een beetje meer zijn.
Bijvoorbeeld: het enige dat de overheid van de VS interesseert en de enige belangen die zij dienen zijn die van het kapitaal. Hun portemonnee dus. Als we ze willen raken, dan doen we dat best daar. Wat bijvoorbeeld met bedrijven die zichzelf 'America Today' noemen. Of 'American Express'. Wat met symbolen als Coca-Cola en Mc Donalds. We kunnen ze niet alleen boycotten maar ze systematisch en permanent lastig vallen tot ze bij hun bazen in de States gaan janken.
Anderzijds vraag ik me af wat er mis is met ideologie en politiek. Deze oorlog komt niet uit de lucht vallen maar is de consequente uitvoering en toepassing van een bepaalde politiek in functie van een welomlijnde ideologie. De wereld is geen vacuum met welmenende mensen en een paar booswichten, het is de botsing tussen belangen. Die van ons tegen die van hen. Die botsing (en de oorlog) is niet te vermijden. Wat we moeten doen is hem winnen. Er is geen andere oplossing. En dat kan alleen door politieke organisatie volgens een heldere ideologie.
Ik heb die jammer genoeg niet in pacht, anders deed ik hem kado. Maar ik kan wel een bruikbare hint geven:

http://e-communism.org

WEG MET HET IMPERIALISME, WEG MET HET KAPITALISME.
LANG LEVE DE WERELDREVOLUTIE!

Dit is een actie waar massaal veel mensen mee bereikt kunnen worden. Al die mensen die te kennen gaven tegen de oorlog te zijn, kunnen dit op zo'n manier tonen.

Maar daar hoeft het inderdaad niet bij te blijven.
Een boycot van Amerikaanse producten, acties en brieven die druk uitoefenen op de regering, acties die wapentransporten stilleggen, scholierenbetogingen, de massabetoging,.. (het artikel over wat te doen bij het begin van de oorlog geeft een mooi overzicht)behoren tot de mogelijkheden.

Het staat iedereen vrij om zelf te kiezen op welke manier zij/hij uiting wil geven aan het afkeuren van deze oorlog.

Niet palaveren maar doén!

Agitatie (v. Lat. agitatio = het in beweging brengen), een term waarmee wordt aangeduid het streven de denkbeelden en gevoelens van het publiek te beïnvloeden onder gebruikmaking van diverse middelen, zoals het gesproken of gedrukte woord, afbeeldingen, muziek, demonstraties e.d.; zulks ten behoeve van een bepaalde (meestal politieke) doelstelling, voor de verwezenlijking waarvan men bij het publiek een bepaalde mate van enthousiasme, offervaardigheid, verontwaardiging, fanatisme enz. wil aankweken. Het zijn vooral radicaal gezinde politieke en levensbeschouwelijke groeperingen en bewegingen, die zich van agitatie als strijdmiddel bedienen om hun doelstelling te bereiken. Deze doelstelling kan een meer of minder breed karakter vertonen. Het doel kan bijv. zijn het ten val brengen van één of meer bepaalde politieke leider(s); het kan ook gaan om het bereiken van een (beperkte) maatschappelijke hervorming dan wel om een fundamentele wijziging van de structuur van het politiek-sociale bestel als geheel. Zo is agitatie mogelijk voor loonsverhogingen, vrouwenrechten, nationale onafhankelijkheid, democratie, fascisme, communisme. Omgekeerd echter kan agitatie ook worden bedreven met de bedoeling een bestaand politiek stelsel te consolideren. In autoritair geregeerde landen maakt de heersende partij veelal op grote schaal gebruik van agitatorische middelen ten einde de stemming van de bevolking in de door de machthebbers gewenste zin te beïnvloeden en aldus het regime zo stabiel mogelijk te maken (zie bijv. *Agitprop). Een duidelijk onderscheid tussen de begrippen agitatie en propaganda ontbreekt. Veel worden beide termen als synoniem gehanteerd. Voor zover tussen beide begrippen wordt onderscheiden, ontbreekt overeenstemming ten aan zien van de te hanteren criteria. Enkele onderscheidingen die wel gemaakt zijn, luiden: propaganda maakt gebruik van het geschreven woord, agitatie van het gesproken woord (Lenin); propaganda appelleert aan het intellect, agitatie aan het sentiment; propaganda bestaat uit de verspreiding van algemene politieke en/of levensbeschouwelijke denkbeelden en draagt een theoretisch karakter, agitatie is er op gericht het volk aan te sporen tot bepaalde concrete acties op politiek of maatschappelijk terrein en draagt een ‘praktisch' karakter. Met name de communisten hebben zich veel moeite getroost een scheidslijn tussen beide begrippen aan te brengen.
(Grote Winkler Prins Encyclopedie, 8e druk, pg 420).

... eens kijken naar recente Belgische geschiedenis. De vredesbeweging van de jaren tachtig ageerde tegen de plaatsing van Amerikaanse massavernietigingswapens op dit grondgebied. Volgens opiniepeilingen was een overduidelijke meerderheid van de bevolking tegen. Er komt protest op gang. Het protest groeit. Honderdduizenden mensen betogen in Brussel en zeggen neen tegen de raketten.

Wel beste mensen: de raketten liggen ondertussen al twintig jaar in Kleine Brogel. Het staat inderdaad iedereen vrij om zelf te kiezen op welke manier zij/hij uiting wil geven aan het afkeuren van deze oorlog. Maar laten we onszelf niet voor de gek houden: het is niet omdat je iets denkt en die mening uit, dat het ook gebeurt.

Applaus voor xxxx78, die bij deze bewijst iets te kunnen opzoeken in een encyclopedie en de ballen heeft om dat anoniem te posten ...