arch/ive/ief (2000 - 2005)

Na het lezen van de krant van gisteren had ik graag eens een opmerking in de marge gemaakt.
Met het onverwachte tegengas van enkele landen , verscherpt het taalgebruik over de oorlog. Het duidelijkst is dat merkbaar in het gebruik van verschillende beelden. Moest ik een reportster uit Mars zijn, uitgezonden door de MARS-daily, zou het toch even slikken zijn om dat te verstaan en verslaan. (efkes Chomsky nadoen)
Enerzijds zou ik bij een collega-journalist (Bv De Morgen) vernemen dat een van de voortrekkers van de oorlog Donald Rumsfeld de vijand vergelijkt met Hitler, blijkbaar een symbool voor "het ultieme kwade". Deze edele heer wil de mensheid redden; de veiligheid van iedereen staat op het spel. Dat van dat ultieme kwade kom je trouwens vaak tegen in de teksten over en van die mannen waar Rumsfeld toe behoort. Na wat zoeken wie die Hitler was beland je in de tweede wereldoorlog. De tweede wereldoorlog, dat was ik onlangs ook al eens tegengekomen in een andere krant. "They died for France but France has forgotten" las ik bij de foto van een militair kerkhof. Blijkbaar liggen de wortels om deel te nemen aan deze oorlog in de tweede wereldoorlog. Er is daar blijkbaar nog een openstaande rekening. Maar wat heeft dat nog te maken met die hedendaagse Hitler?
En wie is dan wel de hedendaagse Hitler? Eerst dacht ik natuurlijk dat dat een zekere Sadam Hoessein was, de baas van het land dat straks door Donald Rumsfeld en zijn maten aangevallen wordt. Maar na een zoektocht op het net ben ik daar niet meer zo zeker van. Er is namelijk een groep mensen die Rumsfeld niet zo sympathiek vinden. Meer nog, ze zeggen dat de baas van deze "reddende engel", een zekere Bush, de hedendaagse Hitler is. (nog anderen zeiden dat het een zekere Sharon was, maar soit).
Al deze uitspraken gebeuren in de marge van een team die onderzoekt of dat land van Saddam wel een echte bedreiging is. Dat team slaagt er trouwens blijkbaar niet in iets substantieels te vinden.
Wat moet ik nu zeggen tegen mijn mede marsmannen en vrouwen?
Dat het vreet raar is;
Een groepje tot op de tanden gewapende landen zeggen dat een ander land een groot gevaar is omdat deze wapens zouden hebben en dan probeert men nog mensen te mobiliseren voor de oorlog met het beeld van slachtoffers.(?!)
De discussie PRO-CONTRA bevindt zich dan ook soms meer op het niveau van chanteren en demoniseren waarbij er door beide kampen soms gebruik wordt gemaakt van een symbool uit een nog niet verwerkt dramatisch verleden.

Bedankt
rita