arch/ive/ief (2000 - 2005)

BELANGRIJK: Forward naar je hele e-mail-adressenlijst

WAAROM ZOU JE DEMONSTREREN TEGEN EEN AANVAL OP IRAK?
In de komende weken zal duidelijk worden of de VN-wapeninspecteurs in Irak blijven, of dat er een militaire aanval komt om Saddam Hussein af te zetten. Veel Europeanen kijken kritisch naar de oorlogstaal van de Bush-regering. Aanstaande zaterdag (15 februari) zijn er in 306 steden in Europa en de rest van de wereld demonstraties tegen de mogelijke aanval door de VS en een paar bondgenoten. Naar alle waarschijnlijkheid zijn dit de grootste demonstraties sinds de Vietnam-oorlog.

Maar wat zijn nu de redenen om tegen een oorlog te demonstreren? Saddam heeft toch banden met terroristen? Hij is toch een dictator die zijn eigen volk onderdrukt? Hij vormt toch een bedreiging voor zijn buurlanden en de wereld? En hij heeft toch massavernietigingswapens, of in ieder geval heeft hij ze gehad?

De bovengenoemde argumenten worden door mensen van de Bush-regering vaak door elkaar gebruikt. Wanneer ze op het ene argument worden aangevallen, gooien ze het andere in de strijd. "Misschien zijn er geen banden met terroristen, maar Saddam heeft zijn eigen bevolking gebombardeerd met chemische wapens".

Je zou kunnen zeggen dat Amerika een democratisch land is, dat ze staat voor vrijheid en gerechtigheid op de wereld en dat we de Amerikaanse regering best kunnen vertrouwen. Maar als je kijkt naar wat Amerika de afgelopen vijftig jaar op de wereld heeft uitgespookt, blijkt dat we best wat kritischer mogen zijn. De oorlog in Vietnam, de dictators in Latijns-Amerika die, naar achteraf bleek, militair en economisch werden gesteund door Amerika, of zelfs zelf werden getraind in Amerika. En wat helemaal absurd is: Amerika gaf in de periode 2000-2001 245 miljoen dollar als hulp aan het Taliban-regime, en gaf Osama bin Laden in de jaren tachtig een CIA-training en een zak geld.

Het is dus geen goed idee om Amerika zonder meer te vertrouwen. Toen vorige week een deel van de geheime inlichtingen waarover Engeland beschikt bekend werd, bleek dat de helft van die informatie rechtstreeks was gekopieerd uit een scriptie van een Amerikaanse student, met spelfouten en al. En behalve dat de informatie bestond uit de mening van één student, was een deel van de informatie al twaalf jaar oud!

Het beste dat je dus kan doen is kritisch kijken naar de argumenten die Amerika geeft voor een oorlog, en beoordelen of die argumenten terecht zijn en een oorlog rechtvaardigen. Laten we de vier argumenten van de VS voor een militaire aanval eens kort doorlopen.

1) Irak heeft banden met Al-Qa'ida en andere terroristische organisaties.

Dit is wel heel makkelijk te weerleggen, simpelweg omdat er geen bewijzen voor zijn. Amerikaanse regeringsfunctionarissen geven dit argument voor een oorlog dan ook maar heel soms en in de media wordt er ook maar erg weinig aandacht aan besteed.

Het is ook logisch dat er geen samenwerking is tussen bin Laden en Saddam Hussein. Het doel van bin Laden is om van de landen in de islamitische wereld een theocratie te maken. Hij wil alle dictators die niet "fundamentalistische" moslims zijn (zoals het koningshuis van Saoedi-Arabië, maar ook Saddam Hussein) omverwerpen en de Shari'a, de islamitische wetten, invoeren. Irak is hem veel te westers. Bin Laden noemde Saddam niet al te lang geleden een "valse moslim". Een valse moslim is in zijn ogen nog erger dan helemaal geen moslim. Ook al hebben Saddam en Osama dezelfde vijand, namelijk Amerika, ze zijn ook onderling vijanden.

2) Saddam onderdrukt zijn eigen bevolking.
Dit is een sterk argument. Saddam Hussein is een dictator en hij onderdrukt de Koerden in noorden en de Sjiieten in het zuiden. Bovendien is er geen vrijheid van meningsuiting en ‘verdwijnen' er soms mensen spoorloos. De eerste vraag is: waarom zou dit de Amerikaanse overheid interesseren? In de jaren tachtig heeft Amerika Irak miljoenen aan economische en militaire steun gegeven voor de oorlog tegen Iran.

En daar bleef het niet bij, want in die periode leverden Amerikaanse bedrijven met goedkeuring van de Amerikaanse overheid een scala aan grondstoffen die als enige doel hadden om te dienen als chemische en biologische wapens. (Dit waren Anthrax, E-Coli en nog een aantal andere) Het idee was dat Irak hiermee de Iraanse legers konden verslaan. Maar dit is niet alles. De leveringen gingen door tot 1989, terwijl in 1984 het eerste VN-rapport verscheen over het gebruik van hetzelfde soort wapens tegen de opstandige Koerden. Daarom is het niet verwonderlijk dat de Koerden niet echt samenwerken met de Amerikanen. Toch is dit geen argument. Ook al heeft Amerika Saddam meerdere malen gesteund en zelf de verboden wapens geleverd, Saddam blijft een dictator.

De belangrijke vraag is: wordt het leven van de Iraki's beter nadat Saddam weg is en hoe hoog is de prijs die de Iraki's betalen? Het is natuurlijk moeilijk om te zeggen, maar een oorlog zal tienduizenden en uiteindelijk misschien honderdduizenden burgerlevens kosten door afgezwaaide bommen, bommen die hun doel wél raken, hongersnood, gebrek aan medische zorg en de guerrilla die naar alle waarschijnlijkheid in de steden plaats gaat vinden. Honderdduizenden, misschien miljoenen zullen hun huis, hun stad en misschien wel hun land ontvluchten en jaren moeten doorbrengen in vluchtelingenkampen. Dit is essentieel. Het gigantische leed dat ontstaat door doden, gewonden en vluchtelingen weegt niet op tegen de voordelen.

Het is de vraag in hoeverre het leven van de mensen tijdens de (hoogstwaarschijnlijk Amerikaanse) bezetting en erna verbetert. Waarschijnlijk installeert Amerika een puppet-regime zoals ze de afgelopen decennia ook gedaan heeft in bijvoorbeeld El Salvador, Guatemala, Nicaragua, Argentinië. De VS heeft geen probleem met dictators, als die tenminste samenwerken met de VS. Kortom, het leed voor de Irakese bevolking is in het geval van een oorlog niet te overzien en zal de Amerika-haat en anti-westese sentimenten enorm doen toenemen.

3) Irak vormt een bedreiging voor de omliggende landen en zelfs de wereld.
Dit is onzin. Tijdens de oorlog tegen Iran werd Irak gesteund door Amerika en toen was er blijkbaar niets mis mee. De inval van Koeweit werd ingeleid doordat Koeweit (volgens Saddam vroeger een provincie van Irak) meer olie oppompte dan afgesproken uit het olieveld dat zowel onder Irak als Koeweit ligt. Als je kijkt naar de dreiging die landen in Afrika of Azië (bijvoorbeeld India en Pakistan, of Noord-Korea) vormen voor buurlanden, blijkt dat die veel groter en reëler is.

Irak weet maar al goed dat ze met een aanval op een buurland haar eigen doodvonnis tekent. Niemand zal Amerika in dat geval weerhouden van het platbombarderen van heel Irak. Saddam heeft dus geen enkel belang bij het aanvallen van een ander land, behalve uit zelfverdediging.

4) Saddam Hoessein beschikt over chemische, biologische en atoomwapens (ABC-wapens) en hij zal ze gebruiken. Dit is het laatste en belangrijkste argument om Irak aan te vallen. Door de VS wordt hier ook de meeste nadruk op gelegd. Veel mensen in het Westen zijn het er over eens dat Irak geen massavernietigingswapens mag hebben en dat, wanneer Irak niet vrijwillig afstand doet van deze wapens, hij met geweld moet worden ontwapend. Maar Irak houdt niet halsstarrig vast aan de wens om over ABC-wapens te beschikken. Ze heeft onder enorme militaire druk toegezegd deze wapens te vernietigen. De VN-wapeninspecteurs hebben grote bevoegdheden gekregen om dit te controleren. Zij hebben toegang tot elke plaats in Irak. De wapeninspecteurs vliegen dagelijks met helikopters door het hele land voor verrassingsbezoeken aan plekken waarvan ze vermoeden dat Irak er ABC-wapens verbergt. Zou Irak nog iets anders kunnen doen om aan de eisen van de VN te voldoen wanneer zij inderdaad alle verboden wapens heeft vernietigd? Op een paar kleine puntjes na doet Irak alles wat haar gevraagd wordt. Toch is Amerika nog niet tevreden.

De presentatie van Colin Powell heeft eigenlijk geen van de critici in de VN-Veiligheidsraad of erbuiten kunnen overtuigen. Wanneer Amerika zeker weet dat Irak de verboden wapens heeft, moet zij toch ook kunnen aanwijzen waar ze liggen? Het enige dat de wereld nodig heeft om overtuigd te worden is de vondst van een paar vaten met anthrax of een te grote raket. Tot dat moment blijft het bij vermoedens van een land (Amerika) dat het de afgelopen decennia nogal eens bij het verkeerde eind had. Het zou kunnen dat Irak verboden wapens heeft.

Als de aanval er komt zal blijken of Irak die verboden wapens inderdaad heeft vernietigd. De Amerikaanse en Britse troepen zullen dan zeker zullen worden bestookt met deze wapens. Maar als blijkt dat Irak zijn verboden wapens heeft vernietigd, is de aanval dus onterecht. En dan plegen de VS en haar bondgenoten een van de grootste massaslachtingen onder een burgerbevolking in de recente geschiedenis. De vraag waar het zaterdag om draait is: zal de Nederlandse bevolking werkloos toekijken terwijl Amerika zonder enige vorm van hard bewijs de levens van honderdduizenden burgers voorgoed verpest? Terwijl Amerika het risico neemt om de derde wereldoorlog te ontketenen?

Veel mensen (een groot deel van de burgerbevolking van het Westen en regeringsleiders van bijvoorbeeld Duitsland, Belgie en Frankrijk) vinden dat een oorlog tegen Irak pas gevoerd mag worden wanneer onomstotelijk vaststaat dat Irak massavernietigingswapens verbergt, of wanneer de VN-wapeninspecteurs concluderen dat ze zo worden tegengewerkt dat ze hun werk niet kunnen doen. Dit is tot nu toe niet gebeurd en een aanval is op dit moment voor veel mensen in het Westen en daarbuiten onacceptabel.

In de Arabische wereld bestaat grote onderlinge solidariteit tussen moslims en een onterechte aanval zal de weerzin tegen Amerika en iedereen die Amerika steunt enorm vergroten. Veel Arabieren en moslims zullen zich tegen Amerika en haar bondgenoten keren, die in hun ogen Irak slechts hebben bezet om de oliebronnen te controleren en om een basis te creeren voor verdere bezetting van de Arabische wereld. En hebben ze eigenlijk ongelijk?

Er is dus alle reden, zowel uit menslievendheid als uit eigenbelang, om een aanval op Irak onder de huidige omstandigheden af te keuren. Een groot voordeel van leven in een democratie is dat je als burger de ruimte hebt om je ongenoegen kenbaar te maken. Voor de gemiddelde Nederlander was er de afgelopen tien jaar weinig om tegen te demonstreren. Een hoop mensen hadden het hier naar hun zin en de meeste ellende was zó ver weg en zo weinig bedreigend dat weinigen zich hierover op konden winden. Dat ligt nu anders. De ellende die een onterechte aanval op Irak veroorzaakt is te groot om te negeren. Bovendien is duidelijk geworden dat sommigen er niet voor terugdeinzen om het Westen door middel van vreselijke, terroristische daden tot de verantwoording te roepen.

Wat zijn nu de mogelijkheden om je te verzetten tegen een aanval, die misschien de geschiedenis ingaat als een van de grootste blunders ooit. De belangrijkste mogelijkheid is de demonstratie. Hiermee kan je in dit geval proberen drie doelen te bereiken. Ten eerste is er de bekende kreet not in our name! Een demonstratie laat zien dat jij en een groot deel van de Nederlanders een onterechte aanval op Irak verwerpen.

Een tweede doel van de demonstratie is om het Nederlandse regeringsbeleid te beïnvloeden. Wanneer de leden van de Tweede Kamer zien hoe groot en hoe fel de tegenstand tegen een aanval is, zullen zij dit meenemen in hun overweging om voor of tegen steun aan Amerika te stemmen. Onderschat de invloed van het standpunt van Nederland niet. De steun van de West-Europese landen is in de ogen van Amerika erg belangrijk. Bovendien zal het Groot-Brittannië en kleinere Europese landen stimuleren om een afwijzend standpunt in te nemen ten opzichte van de oorlog.

Ten derde vergroten wereldwijde demonstraties de druk op Amerika om niet buiten de Verenigde Naties om aan te vallen.

In het geval van een aanval op Irak geldt het motto: wie zwijgt stemt toe. Ik geloof dat Martin Luther King heeft geschreven dat het niet alleen zaak is om zelf niemand kwaad te doen, maar ook om je te verzetten tegen onrecht dat door anderen wordt aangedaan. Niets doen uit luiheid of onverschilligheid is, om met Colin Powell te spreken, onvergeeflijk. Het maakt jou verantwoordelijk voor de ellende van het Irakese volk.

Kom naar de demonstratie op 15 februari om 13:00 uur op de Dam in Amsterdam of om 14:00 bij het Noordstation in Brussel!

Kom naar de demonstraties die zullen volgen op een aanval op Irak!