arch/ive/ief (2000 - 2005)

Asian Dub Foundation is een collectief van Aziatische Londenaars dat al sinds 1993 podia overal ter wereld onveilig maakt met hun energieke ‘jungle punk’, een mix van dubby bas, punk-gitaren, rappende MC’s en veel Indische invloeden, van banghra en Bollywood tot klassieke raga. In het Engeland van de 90er jaren had de muziekpers (zoals gewoonlijk) enkel aandacht voor de trend van dat moment, eigenlijk de enige trend die de Britse muziekpers ooit heeft beziggehouden en die toen britpop genoemd werd, nu ‘rock-revival’. Voor ADF betekende het dat ze naar het continent moesten om een beetje aandacht te krijgen, en ze behaalden hun eerste successen in meer open-minded landen als Frankrijk en de Benelux. Pas na het uitbrengen van ‘RAFI’s Revenge’ in ’98 kon de Britse pers niet meer om hen heen en werden ze plots erkend als ‘the most exciting live-act of Britain’. In de loop der jaren evolueerden ze van een sound system tot een uitgebreide live-band die de hele wereld afdweilt, maar ze zijn nooit hun roots vergeten. Die lagen in ‘Community Music’, een Londense vzw die workshops muziek en muziektechniek geeft aan minderbedeelden, en waar oer-ADF’ers Dr. Das (bas), DJ Pandit G en Deeder Zaman (rapper, sinds kort uit de band om full-time mensenrechtenactivist te worden) elkaar leerden kennen en ADF oprichtten om anti-racistische festivals en acties op te luisteren. Ook nu nog runnen ze een educatieve organisatie, ADFED, die vaak workshops geeft bij concerten van de band. Op hun nieuwe release, het door On-U Sound mixmaster Adrian Sherwood geproducete ‘Enemy of the Enemy’, blijven ze conscious lyrics spuien over een bandgeluid dat energieker klinkt dan ooit en tegelijkertijd verder is opengetrokken dan op eerdere platen. In de kantoren van Virgin in Brussel spreek ik met gitarist Chandrasonic (‘zeg maar Steve’), die wel vaker in ons land komt omdat zijn vriendin in Brussel woont. Een van onze eerste gespreksonderwerpen is dan ook de AEL (Arabisch-Europese Liga), Dyab Abou Jahjah en de manier waarop België met zijn migrantengemeenschap omgaat .

Chandrasonic: België behandelt zijn immigrantengemeenschappen op een manier die in Engeland al sinds de zeventiger jaren niet meer opgaat: ze hebben hier geen enkel stemrecht of vertegenwoordiging, er is niet het minste gevoel dat ze hier welkom zijn, dat ze een deel uitmaken van de Belgische samenleving. Dat is gewoon obsceen. De 80er en 90er jaren hebben in Engeland duidelijk gemaakt hoe je dat kan aanpakken: al is het maar op een symbolisch niveau, in de mainstream bij ons wordt het feit erkend dat de Aziatische en Afrikaanse gemeenschappen bijdragen aan het maken van het Verenigd Koninkrijk tot wat het is, dat ze er iets aan toevoegen en dat ze welkom zijn. Jullie moeten in België maar eens beseffen dat mensen geen probleem zijn, dat immigratie géén probleem is, maar een verrijking van de maatschappij, een bijdrage aan de samenleving, al is het maar voor het invullen van arbeidstekorten, zoals elke studie aantoont die daarover gemaakt is. (Windt zich op:) Wat is dat eigenlijk met jullie hier in dit flutlandje, zijn jullie stiekem allemaal nazi’s of zo? Jullie zijn de meest conservatieve en intolerante samenleving van West-Europa, jullie lopen 20 jaar achter op de rest van het continent. Daarom krijgen jullie rellen, die zijn een uiting van de onvrede van mensen over de manier waarop ze behandeld worden. En wat is de reactie van jullie regering? We gaan dat allemaal verbieden, het zijn allemaal criminelen, dit kan niet, we verbieden die groepering (AEL) en arresteren hun leider, terwijl die enkel de gemoederen bedaard heeft en niks maar dan ook niks onwettigs doet! De symptomen aanpakken en niets doen aan de oorzaken. En de media spelen daar een smerige rol in door hun eenzijdige berichtgeving.

Er werd enkel gefocust op de rellen, en nauwelijks op de moord zelf, laat staan op het feit dat dit na Charleroi en Schaarbeek al de vierde racistische moord is op zes maanden.

Chandrasonic: Precies, die moord in Schaarbeek (een Belg van extreem-rechtse signatuur die het huis van zijn Marokkaanse buren in brand stak en de ouders vermoordde, terwijl de kinderen door de buren uit het brandende huis gered moesten worden, want de politie en brandweer weigerden binnen te gaan, nvdr) gebeurde trouwens vlakbij het huis van mijn vriendin. En in het algemeen laten ze migranten enkel zien als het over criminaliteit gaat en nooit in andere contexten. Een voorbeeldje: enkele dagen geleden sloeg ik een krant open: op pagina één stond een groot artikel over het nu gesloten asielcentrum van Sangatte, aan de chunnel in Calais, en over hoe erg het wel niet is dat er Iraki’s binnengelaten worden. En in dezelfde krant, maar dan weggestopt op pagina 15 of zo, staat een artikel over de goede invloed die asielzoekerskinderen hebben op scholen waar ze in studeren, hoe gemotiveerd die kinderen wel niet zijn en hoe ze het niveau van de hele school optillen, hun leraars en medeleerlingen motiveren en een succesverhaal maken van de school. En wat kondigt de regering aan? Dat ze de asielzoekerskinderen vanaf nu apart gaan opvoeden, in scholen waar enkel zij zitten. Waarom hebben politici en journalisten zo’n angst om tegen de vooroordelen van mensen in te gaan en te benadrukken dat immigratie iets goeds is, dat er niets mis is met verschillende culturen die naast elkaar leven, dat de gehele geschiedenis van de mensheid de geschiedenis is van migraties?

Zoals veel Europeanen de afgelopen eeuwen naar Amerika trokken om een menswaardig leven te zoeken met meer mogelijkheden toen het hier slecht ging.

Chandrasonic: Inderdaad, en de meeste mensen die nu migreren doen dat om precies dezelfde redenen: om een menswaardig bestaan te kunnen leiden waarin ze een inkomen en genoeg te eten hebben en hun kinderen een opvoeding en een toekomst kunnen bieden. Wij zijn als westerlingen trouwens, via onze bedrijven en legers, voor een belangrijk deel verantwoordelijk voor de wantoestanden in die mensen hun landen van oorsprong, voor de situaties die die mensen dwingen te vluchten en elders een menswaardig bestaan op te bouwen. De zo bejubelde globalisatie, weet je wel… En daarnaast heb je nog die andere hypocrisie, dat we miljoenen euro’s uitgeven aan het bombarderen van Kosovo om de Kosovaren te helpen, Afghanistan bombarderen om de Afghanen te helpen, Irak bombarderen om de Irakezen te helpen… en wanneer ze dan uit hun kapotgebombardeerde onleefbare land vluchten naar hier, dan zijn het opeens allemaal evil bastards, slechte mensen, profiteurs, schooiers die hier niet binnenmogen. I mean, what the fuck? Ik word er wanhopig van dat mensen al die shit en leugens van de media en de politici gewoon geloven!

Wat voor politieke oplossing zou jij voorstellen als je iets kon veranderen?

Chandrasonic: Iets waarvan ik denk dat het dadelijk resultaat zou opleveren, is een interessante belasting, de Tobin-taks: 0.01% belasting op alle wisseltransacties, die 60 à 70 biljoen pond per jaar zou opleveren, dat is een héél minieme herverdeling van de rijkdom, die onnoemelijk veel geld zou opleveren voor de gemeenschap, voor de man in de straat zeg maar, en die de superrijken nauwelijks zouden voelen. Dat moet toch kunnen? Waarom niet, dat is mijn voorstel.

En dan alleen nog zorgen dat het geld terechtkomt waar het nodig is?

Chandrasonic: Ja, een soort onafhankelijk internationaal democratisch orgaan zou dat moeten controleren en verdelen.

Afgezien van media en politici, wat vind je van de manier waarop de verschillende gemeenschappen hier zelf met elkaar omgaan? In Antwerpen heerst vooral een kliekjesgeest, niet alleen tussen de verschillende ‘etnische’ groepen, maar ook binnen die groepen: acteurs zitten in acteurscafés, journalisten zitten samen met journalisten, … Brussel lijkt mij altijd een stuk opener en gemengder dan Antwerpen.

Chandrasonic: Antwerpen ken ik helemaal niet. Ik vind Brussel een beetje saai en grijs, ingehouden, too laidback, er zou wat meer leven in mogen komen voor mij. Maar ik kom hier desondanks graag, het is als een home away from home voor mij, zij het vooral omdat mijn vriendin hier woont…

Maar naast de message is er natuurlijk ook de muziek. Jullie zijn begonnen als sound system, niet als band. Hoe zou je de evolutie beschrijven die ADF muzikaal door heeft gemaakt?

Chandrasonic: We zijn begonnen met heel compacte, korte songs van 3,5 minuten, met meezingrefreintjes, mààr met een jungle ritme, punk gitaren en dub bas. Ik denk dat we dat hebben uitgevonden. Dat was niet echt de bedoeling, maar een gevolg van de combinatie van mensen. Het had te maken met de generatiekloof: Dr. Das is een klassieke punk/reggae-bassist uit de 70/80er jaren, die over jungle/breakbreat-ritmes speelt, dan kom ik met mijn industrial/metalsound op gitaar en een MC die eroverheen rapt. Dat was de sound van RAFI/RAFI’s revenge. De nieuwe plaat, ‘Fortress Europe’ gaat verder op die manier, maar heeft een breder, meer spacey geluid.

Is dat de invloed van Adrian Sherwood?

Chandrasonic: Sherwood was executive producer, hij was vooral bezig met het overzicht over de hele plaat. Er zijn maar enkele tracks waar hij zelf aan gewerkt heeft. ‘1000 Broken Mirrors’ bijvoorbeeld, heeft hij geschreven en dat hoor je eraan. Enkele nummers dragen duidelijk zijn stempel. Verder heeft hij ook andere mensen binnengehaald om met ons mee te spelen of te schrijven, vooral Jamaïcanen.

‘1000 Broken Mirrors’ wordt gezongen door Sinead O’Connor. Hoe was het om met haar samen te werken?

Chandrasonic: We hebben haar helemaal niet ontmoet, ze heeft de track ingezongen in een studio in Dublin. We hebben haar gevraagd omdat we een sterke vrouwelijke stem wilden voor dat nummer. Het gaat over een ongeletterde Pakistaanse vrouw, Zoora Shah, die recht vanuit haar geboortedorpje naar Bradford in Engeland wordt uitgehuwelijkt, mishandeld werd door haar echtgenoot en schoonfamilie en nadat ze van hen wegvluchtte in de macht kwam van een ‘vriend’ die haar prostitueerde, uitbuitte en mishandelde. Tot ze eindelijk de moed vond om die man te doden en daarvoor zit ze nu levenslang vast. Sinead was meteen enthousiast en wilde meewerken. Ook Ed O’Brien (gitarist van Radiohead) speelt mee op de plaat: hij wou zelf met ons samenwerken. Wat we met hem gemeenschappelijk hebben, is de drang om altijd verder te exploreren, nieuwe richtingen en geluiden te zoeken en te experimenteren. Hij creëert fantastische texturen en klankkleuren met zijn gitaar, pure sound.

Hoe verklaar je het feit dat ADF populair was in Frankrijk en op het continent voor jullie aansloegen in UK?

Chandrasonic: De Engelse muziekpers was alleen geïnteresseerd in bands die in hun hype pasten, indertijd was dat Britpop. Het was toen nog niet cool om Indisch te zijn in Engeland, wij pasten niet in het plaatje, we zijn anders en hebben een unieke sound, we kregen dus geen kans. Pas toen we op het continent populair werden, en toen Primal Scream ons begon te promoten, zijn ze naar ons komen luisteren en kregen we opeens aandacht.

Kregen jullie van de Aziatische gemeenschap in Engeland meer kansen?

Chandrasonic: Je moet goed begrijpen dat wij redelijk uniek zijn. De muziek die wij spelen heeft Aziatische invloeden, maar is een mix. Wij zijn niet noodzakelijk populair in de aziatische gemeenschap, onze sound is evenveel europees als aziatisch en die gemeenschap bestaat uit vele verschillende soorten mensen, die niet allemaal hetzelfde goed vinden, die ook niet allemaal noodzakelijkerwijs van ons gehoord hebben.

Jullie hebben ook een educational foundation (ADFED)

Chandrasonic: De bedoeling daarvan is mensen de kans te geven om zich te leren uitdrukken via het schrijven en spelen van muziek, ze te laten kennismaken met de technologie en de media die wij gebruiken. Er is een voortdurende interactie tussen ADF en ADFED die elkaar inspireren en voeden. We komen zelf uit iets gelijkaardigs voort (nvdr: Community Music , waar ook Fun-Da-Mental uit ontstaan is) en vinden het belangrijk om dat verder te blijven zetten en iets terug te geven aan de gemeenschap. Soms, als het mogelijk is, zetten we met ADFED ook workshops op waar we spelen op toer. Dat is niet altijd mogelijk, want toeren is natuurlijk een full-time job op zich, en workshops opzetten ook. In Turkije, in Noorwegen en Brazilië hebben we dat bijvoorbeeld wel gedaan, in Cuba ook.

Jullie toeren vaak op plaatsen waar niet veel andere bands zich wagen: Brazilië en Oost-Europa bijvoorbeeld. Dat moet wel speciale ervaringen opgeleverd hebben?

Chandrasonic: In Oost-Europa is de sfeer geweldig, vooral in Servië, de mensen zijn daar klaar om een nieuw begin te maken en je voelt dat aan de sfeer. We hebben in Belgrado een schitterend festival meegemaakt, vlak naast een gebombardeerde brug, misschien wel het beste festival dat ik ooit heb meegemaakt. In Bulgarije was de sfeer ook heel uitgelaten, maar anders. Bulgarije is een behoorlijk vervallen land, eigenlijk.

Jullie hebben ook in Cuba gespeeld, hoe was dat?

Chandrasonic: Moeilijke vraag. Het was een wild concert, zo goed als gratis. Het was ontiegelijk heet, er was 5000 man. Mensen die geen idee hadden wat ze moesten verwachten, op geen enkel niveau. Ze hadden geen idee van de sounds waarnaar we refereren, laat staan van de mix die wij van die verschillende invloeden maken. Wij brengen een mix van banghra, bollywood, punk, drum & bass, jungle, ragga, indische en aziatische invloeden, rap, … de mensen vroegen zich af hoe ze erop moesten dansen, maar Cubanen zijnde, vonden ze daar natuurlijk snel een oplossing voor. Heel leuke ervaring.

Dat optreden was gesponsord door het British Council en de Cubaanse overheid. Engeland boycot Cuba dus duielijk niet?

Chandrasonic: Niet op het vlak van cultuur en ook niet in het algemeen, denk ik. Trouwens, Cubanen kunnen ook naar de States reizen, alleen Amerikanen krijgen boetes als ze naar Cuba gaan…

In 2001 hebben jullie een soundtrack gecomponeerd voor de film ‘La Haine’ en die een aantal keren live gebracht bij voorstellingen van de film. Zijn er plannen om de soundtrack uit te brengen?

Chandrasonic: Ik hoop ten zeerste dat dat ervan komt. De bedoeling is om de soundtrack aan de dvd van de film zelf toe te voegen. We hebben inderdaad live meegespeeld in Frankrijk, Noorwegen, Amsterdam en Engeland. (Twee voorziene Belgische optredens zijn toen afgelast, nvdr) Het was een heel aparte ervaring voor ons, omdat we zonder vocals werkten en anoniem, achter de schermen stonden op te treden en niet op een podium. Maar ik hoop dat er nog een nieuwe toer van komt.

Bedankt voor dit gesprek, we zien elkaar weer op 6 maart in de Ancienne Belgique voor jullie optreden. Of op www.asiandubfoundation.com natuurlijk.

NVDA: dit artikel is eerder deze maand verschenen in de nederlandstalige editie van RifRaf, een gratis muziekmagazine dat maandelijks in cafés, concertzalen, platenwinkels etc verdeeld wordt.

J'ai pas anlysé l'article en profondeur mais réagi au titre ... le'essaierai de trouver la version francophone de rif-raf .... Il est bien clair que "notre Ger-bique" est un pays raciste s'il en est .... mais de là à dire que c'est le pire de l'UE .... faudrait pas abuser non plus ... jettez un oeil à l'Espagne , L'Italie , la France , le Danemark , la Norvège .... j'crois qu'y en a pas un pire que l'autre .... excepté l'Esagne où un sondage éffectué il y a quelques années démontrait que 80 % DE LA POPULATION SONDEE SE DISAIT CLAIREMENT RACISTE ET FIERE DE L'ETRE ....
Excepté quelques quartiers Blokeux .... ou à Rhodes-St-Genèse .... je vois mal où un sondage pourrait démontré pareille proportion dans notre foutu pays .....

l'interview d'ADF dans le RifRaf francophone est uen autre interview, on y retrouvera donc pas le même contenu... par contre, nous cherchons des volontaires pour traduire cette version-ci...

"Kom, kom, België - en vooral Vlaanderen - is redelijk racistisch (15% à 16% van de Vlamingen stemt Vlaams Blok), maar daaruit afleiden dat België het intolerantste land van de EU is..."

1.Het is een illusie om te denken dat enkel Vlaams Blok kiezers racistisch zijn.

2. Enkele jaren geleden werd er een Europese enquête gepubliceerd waaruit bleek dat Vlamingen de grootste racisten zijn.

3. Er zijn hier een vijftal gesloten centra alwaar kinderen, vrouwen en mannen worden opgesloten omdat hun misdaad was dat ze geluk opzochten.
Buiten enkele actiegroepen is er niemand die zich hier nog mee bezig houdt. Laat staan erover spreekt.