arch/ive/ief (2000 - 2005)

Nieuw boek van de ex-presidentskandidaat van de LCR: "Révolution: 100 mots pour changer le monde".

Olivier Besancenot wist in het voorjaar van 2002 vriend en vijand te verbazen met zijn persoonlijke score tijdens de eerste ronde van de presidentsverkiezingen. Helemaal uit het niets haalde de 27-jarige postbode méér dan 1.200.000 stemmen binnen, wat overeenkwam met 4,3 procent. De twee trotskistische formaties LCR en LO behaalden samen zelfs méér dan 10%. Besancenot komt nu op de proppen met een nieuw boek waarin hij naar eigen zeggen "het revolutionaire project wil actualiseren". Democratie en zelfbeheer staan daarbij centraal.

Le Monde van maandag 3 februari gaat dieper in op het boek "Révolution, 100 mots pour changer le monde". De Franse krant publiceert ondermeer een behoorlijk lovende recensie. Bovendien wordt Besancenot geïnterviewd. Hij stelt ondermeer dat zijn boek ook nieuwe interne debatten zal uitlokken binnen de LCR en dus ook binnen de Vierde Internationale. Hier vind je een vertaling van dit artikel.

De titel van jouw boek klinkt wat verwaand. Heb jij een soort militant woordenboek willen schrijven?

Olivier: Ik realiseer me dat die titel wat gezwollen klinkt. Het gaat niet om het nieuwe Rode Boekje ofzo. Het doel bestond erin het revolutionaire project te actualiseren, weer zin en inhoud te geven. Alles begon met de campagne rond de presidentsverkiezingen. Ik heb toen zovele mensen ontmoet, zowel jongeren uit de andersglobaliseringsbeweging als oudere kiezers die teleurgesteld waren in conservatief links. Vele zeiden me: "wat je zegt, vind ik goed, maar ik zou mezelf toch nooit een revolutionair kunnen noemen." Voor hen is het idee van revolutie gediscrediteerd. Ik richt me tot hen met dit boekje. Voor mij staat politiek gelijk aan de wil om de wereld te veranderen. Puur en alleen willen beheren wat er reeds is, zonder een zoektocht naar echte verandering, dat is voor mij geen politiek.

We moeten de utopie en de droom terug een plaats geven in de politiek. De eerste die dit tegen de stroom in hebben gedaan in de loop van de jaren 90 waren de zapatisten in Mexico. Wat zegt hun voorman subcommandante Marcos? "Wij zijn onoverwinnelijk want we zijn een leger van dromers". Ook dat is voor mij revolutionair.

Ik voeg hieraan toe dat het in mijn ogen niet de revolutionairen zijn die bloed doen vloeien, maar de contrarevolutionairen. Stalin is voor ons een contra-revolutionair. Het is zinnig om een bilan te maken van de verschrikkelijke tragedies die plaatsgevonden hebben tijdens de vorige eeuw.

Dat lijkt eerder een romantische kijk op de revolutie dan wel een politieke?

Olivier: Romantisch? Gedeeltelijk wel, en dan? Romantiek maakt deel uit van de politieke actie als men de wereld wil veranderen.

En welke plaats heeft Trotski hier dan in?

Olivier: Zelf ben ik in de eerste plaats revolutionair en pas dan trotskist. De eerste boeken die ik las waren niet die van Trotski maar die van Ché Guevara. Mijn politieke cultuur werd gevoed door Ché en de libertaire traditie. Spontaan zou ik me niet zo snel een trotskist noemen.

Je bent nochtans wel woordvoerder van een politieke formatie die ideologisch vertrekt vanuit het marxisme-leninisme. Lenin staat toch voor de leidende rol van de partij, of niet?

Olivier: Wij hebben een kritische kijk op Lenin. De vergissing van de bolsjevieken bestaat erin dat ze de democratische kwestie onderschat hebben. Daarom staan in mijn boek zaken als zelforganisatie, zelfbeheer, algemene staking en democratie centraal. Dit alles is trouwens het resultaat van een discussie die we hebben gehad binnen onze LCR. Het boek zal zonder twijfel nieuwe debatten uitlokken in de Ligue. Dat is enkel positief.
Dé leidende rol van dé partij bestaat voor mij niet, de partij mag zich niet in de plaats van de sociale bewegingen opstellen. Wij zijn voorstanders van politiek pluralisme. Niet de partij maar de meerderheid van de bevolking moet de macht grijpen en zich de macht toeëigenen in volle respect voor de onderlinge verschillen.

Jouw boek wil ook een schets maken van een nieuwe maatschappij?

Olivier: De LCR moest dringend de volgende vraag beantwoorden: welke maatschappij willen wij eigenlijk? Wat bedoelen we eigenlijk met een wereld die het bestaansrecht boven persoonlijke verrijking plaatst? Een maatschappij die behoeften boven winsten en democratie boven de markt plaatst. We willen eerst vaststellen hoe het gesteld is met de werkgelegenheid, de gezondheid, de rijkdom, de ecologische crisis, de instellingen, het water, om vervolgens antwoorden aan te dragen die breken met het kapitalisme. Maar het is steeds een antwoord en niet hét antwoord. Onze voorstellen zijn zeker realistisch, al verschilt ons realisme allicht van het realisme van de heersende politiek.

Het boek van Olivier Besancenot wil het socialisme dus terug in concrete termen definiëren en een sociale en politieke revolutie die de huidige sociale verhoudingen volledig omkeert terug 'voorstelbaar' maken. Dat is inderdaad de grote uitdagingen voor revolutionaire marxisten vandaag: een antwoord trachten te formuleren op de vaststelling van de andersglobalisten dat 'een andere wereld mogelijk is'. Ook binnen de SAP wordt er hier volop over gediscussieerd. Neem contact op met de Belgische afdeling van de Vierde Internationale en bouw met ons mee aan een links politiek alternatief in dit land. We denken er alvast aan Olivier Besancenot uit te nodigen om zijn boek voor te stellen.

Hierbij een nieuwe poging om het trotskisme te rehabiliteren.
Wat Besancot verzwijgt:

1. Trotsky was een windhaan: Trotsky heeft verschillende keren voor en tijdens WO2 opgeroepen om de leiding van de Sovjetstaat omver te werpen.
"Stalin helped convert Europe into bloody chaos and took the USSR to the very brink of the abyss. The peoples of the USSR now cannot help but feel the greatest anxiety .... Only the overthrow of the Moscow totalitarian clique, only the regeneration of Soviet democracy can unleash the forces of the Soviet peoples for the fight against the inevitable and fast-approaching blow from imperialist Germany. Hence Soviet patriotism is inseparable from irreconcilable struggle against the Stalinist clique."

Brief van Trotsky: 4 augustus 1940: "over de rol van het Kremlin in de Oorlog"

http://www.marxists.org/archive/trotsky/works/1940/1940-kremlin.htm

2. - De SAP is maar een schim meer van wat het ooit was. Zijn er nu nog 40 leden of 50? Feit is dat de SAP in geen enkele belangrijke strijdbeweging te zien is.

3. De trotskistische varianten zijn afwezig in de volledige derde wereld. We rekenen partijtjes van twee man en een paardenkop niet mee. In een vijftiental bestaan momenteel gewapende bevrijdingsbewegingen. Geen enkel daarvan is trotskist.

4. I.v.m. de resultaten van LCR:
bij de presidentiële verkiezingen behaalde LCR 1210562 stemmen. Twee maand later waren dat er nog 328620 of 1,27 % (ik zat er dus 0,27 % naast). Dus 4 maal minder.

5. Elke keer dat een trotskistische partij een beetje groter wordt, volgt er een splitsing of wordt de ideologische bagage overboord gegooit.

6. Moeten we de lezer eraan herinneren dat zowat alle trotskistische organisaties de val van de muur toegejuicht hebben. Niet weinige trostkist steunde de anticommunisten in Oost Europa. (Havel en consoorten). Nu zien we dat diezelfde "revolutionairen" aan het handje lopen van Bush en Blair. Niets om fier over te zijn.

1. Trotski heeft voor zover ik weet altijd opgeroepen om het regime in de Sovjetunie omver te werpen.

2. Vind ik een beetje te sterk geformuleerd.

3. Dat we niet actief zijn in de 'derde wereld' is onzin en zelfs met meer dan twee man en een paardekop.

4. Klopt dat ze volgens ons een tactische fout hebben gemaakt maar goed wat heeft dat met het trotskisme te maken?

5. Om de ideologische lading overboort te kunnen gooien moet je d 'er eerst eentje hebben en tja in Stalinistische of Maoistische regimes worden mensen die afwijken van de officiële leer gewoon uitgemoord dus die hebben dat probleem niet.

6. Vind ik zelfs de moeite niet om op te reageren.

PS. sorry maar ik kon het echt niet laten. ;)

1. Pathetisch

2. Al die energie

3. Die verspild wordt in het bekampen van elkaar.

4. Ik vind het vreemd dat zoveel mensen zich laten meeslepen

5. In een destructieve concurrentielogica

6. (Nochthans een product van het kapitalistisch systeem)

groetjes,
El Pimo

P.S: Ik wil ook de grootste hebben, maar 'size doesn't matter', 't is wat je ermee doet. Misschien is dat devies wel op meer dan één domein van toepassing?

Leve de 29° fractie van de 4° internationale, alleen zij heeft de leer van Trotsky goed begrepen.

Dit is een artikel over een boek dat het idee van revolutie opnieuw ingang wil doen vinden. De auteur noemt zichzelf in de eerste plaats revolutionair marxist. Hij beperkt zich tot geen enkele denkstroming, 't is geen dogmatische leninist, hij weigert zich op te sluiten in een eng *trotskisme*, hij inspireert zich op de zapatisten, de nieuwe vormen van verzet, enzovoort.

En dan komt de eerste onnozelaar hier een geheel niet ter zake doend artikel posten dat hij al een week geleden elders postte, met argumenten die volstrekt niks te maken hebben met het debat in kwestie: hoe het idee van revolutie opnieuw ingang te doen vinden?
Een ander minimaliseert het werk van de LCR als de 29ste fractie van de vierde internationale. Hij heeft natuurlijk niet eens de moeite gedaan het artikel zelf te lezen, anders zou hij geen insinuatie maken van trotskistisch dogmatisme. Blijven dromen van de 4,3 procent die de LCR haalde, mijn beste. We gaan het enkel nog beter doen als de Europese antikapitalistische linkerzijde (LCR, PRC, socialist alliance, links blok, ...) verder convergeert. Dan zullen al die kleinzielige sektaire discussies rap naar de marge verwezen worden.

En nog een andere maakt dan maar de grove veralgemening dat dat soort stupide discussies inherent zijn aan partijpolitiek. En ik kan het hem niet eens kwalijk nemen. Leve de depolitisering, we hebben ze te danken aan de sektairen!

Iedereen ziet toch dat die eerste post er 1 is om het er hier weer bovenhands op te krijgen!
Negeer het gewoon!
TUc