arch/ive/ief (2000 - 2005)

"Het goedmenende linkse publiek in de zaal schrikt: het masker is gevallen. De Arabische vrijheidsstrijder is plots een Arabische macho geworden, met een argumentatie die Philip Dewinter hem niet had durven nadoen." Zo schrijft Yves Desmet vandaag, zaterdag, in De Morgen.
Het slechtmenende linkse publiek zit dan waarschijnlijk nu vandaag knarsetandend achter de computer. Wiens masker is er nu eigenlijk gevallen? Dat van moderator Tom Naegels toen hij het publiek aanmaande niet alleen voor Abou Jahjah te applaudiseren? Of van Yves Desmet die zonder blikken of blozen kwam vertellen dat het Vlaams Blok nooit tot 33 % zou opgeklommen zijn, mochten we het woord "kutmarokkanen" eerder beginnen gebruiken zijn. Of nog toen de gewezen hoofdredacteur van De Morgen gemeen opmerkte dat "er ook regimes zijn die 100% halen" als repliek op Abou Jahjah die vraagtekens geplaatst had bij de vertegenwoordiging van minderheidsgroepen in de Belgische parlementaire democratie. Of weer diezelfde Desmet (ja, hij was wel op dreef die avond) die ruiterlijk toegaf dat het artikel van Anne De Graaf over de "rellenmanager" volledig gebaseerd was op ongecontroleerde lekken vanuit de Belgische veiligheidsdiensten. "Mooi toch, zo weet meneer Jahjah tenminste waar hij van beticht wordt."

Om maar te zeggen: het was een non-debat die donderdagavond in het Zuiderpershuis tussen aan de ene kant Dyab Abou Jahjah en Jan-Pieter Everaerts en aan de andere kant Yves Desmet en Flip Voets. Moderator Tom Naegels had het debat niet echt onder controle. Toen hij het podium opstapte keek hij angstig en weifelend de zaal in. Aan zijn linkerzijde zat Yves Desmet, de zelfgenoegzame paus van de Vlaamse journalisten. Tom Naegels was daardoor duidelijk geïntimideerd. Bijkomend element is natuurlijk dat Desmet en LN-journalist Tom Naegels hun loon en carrière te danken hebben aan de zelfde persmagnaat Christiaan van Thillo. Hoe dan ook Tom Naegels bleef de hele avond poeslief voor Yves Desmet, riep het publiek op niet alleen voor Abou Jahjah te applaudiseren en liet in de eerste helft van het debat de leider van de AEL bijna niet aan het woord.

Met handen en voeten legde Dyab Abou Jahjah nog maar eens uit dat er in België aan de het recht op integratie voorwaarden verbonden zijn, dat het dus eigenlijk eerder een plicht tot assimilatie is. Maar Yves Desmet wilde alleen maar dat hij zich uitsprak over het uithuwelijken van meisjes en andere vormen van discriminatie die inherent zouden zijn aan de islam. Spijtig dat geen van beide uitdagers van Desmet er opkwam om hem fijntjes te vragen waarom ook deze keer het podium alleen bevolkt werd door mannelijke sprekers. Of waarom het clubje van vier hoofd- en adjuncthoofdredacteurs van De Morgen geen enkel vrouwelijk lid telt.

Over het geringe aantal allochtone medewerkers op de Vlaamse krantenredacties ging het ook even. Yves Desmet zei meteen dat hij al jaren naarstig op zoek was naar vlotte allochtone pennen. Jan-Pieter Everaert maakte de rake opmerking dat de toekomstige allochtone journalisten van De Morgen wellicht meer voeling zouden hebben met het selecte clubje van de redactie dan met de AEL.

Yves Desmet: "Maar we hebben natuurlijk wel Mimount Bousakla."
Dyab Abou Jahjah: "Dat De Morgen iemand als Mimount aan het woord laat, bewijst juist dat het geen onafhankelijke krant is. Binnen de allochtone gemeenschap is Mimount marginaal. Wat de AEL verkondigt is eigenlijk mainstream."

Op het einde van de vragenronde met het publiek komt het nog tot een kleine rel. Nathalie van Radio Centraal heeft een nare ervaring meegemaakt toen ze een reportage wou maken over de burgerpatrouilles. Terwijl de meeste journalisten op dat moment gastvrij ontvangen werden door Ahmed, bood zij zich verkeerdelijk aan in een internetcafé op de Turnhoutsebaan. Daar zou het tot een ruzie gekomen zijn met enkele jongeren waarbij die jongeren haar uitgescholden hebben voor "hoer" en "flik". "Hoe had ik daar als journalist moeten op reageren?", vroeg ze aan het panel. De vraag deed het al zeer moeilijk verlopend debat helemaal ontsporen. Ik zelf dacht ook onmiddellijk: "Is dit een Vlaams Blok-provocatie?" Vooral omdat net daarvoor enkele vragenstellers zich druk hadden gemaakt over de aanwezigheid van de lijfwachten in de zaal. Dyab Abou Jahjah beging de fout die bedenking ook luidop te maken.
Yves Desmet maakte van zijn autoriteit als politiek hoofdredacteur van De Morgen gebruik om aan dit incident een editoriaal op te hangen. Een mooie gelegenheid om nog eens af te rekenen met wat hij het "Arabisch-Chinese model" van de lijst Resist noemt. Voor hem was dit incident dus het moment waarop het masker van Abou Jahjah afviel. Volgens hem had Dyab zijn verontschuldigingen moeten aanbieden, zoals hij zich ook al had moeten verantwoorden voor de enkele gevallen van gedwongen huwelijken die Desmet bekend waren.
De bewuste Nathalie is het zelf niet eens met de conclusie van Desmet. "Dat is veel te extreem gesteld. Ik heb wellicht ook niet het juiste moment gekozen om die vraag te stellen. Het debat was toen al lang de verkeerde kant opgegaan," zo vertelde ze in een reactie aan de telefoon. "Mijn vraag is ook totaal verkeerd begrepen geweest. Ik wou gewoon vragen wat een journalist moet doen als hij zoiets meemaakt. Ik vond gewoon dat die jongeren op dat moment de misstappen van enkele journalisten veralgemeenden tot alle journalisten." "Begrijp je hun reactie na een week haatcampagne?" vraag ik haar nog. "Ik begrijp het wel, maar... ik vind het toch jammer dat ik dat moest meemaken."
Dat Desmet een stom incident uitbuit zonder de moeite te doen om de omstandigheden (1) te achterhalen en uit te leggen, gewoon om de lezers nog eens duidelijk te maken dat AEL geen alternatief is, zegt veel over zijn manier van politiek voeren.

Het debat was dus een gemiste kans. Geen enkele spreker legde uit welke functie de media op zo'n moment hebben. Hoe het op zo'n moment paniek is bij het establishment en hoe alle troepen dan gemobiliseerd worden om de crisis te bezweren. In de eerste ogenblikken na de moord hebben we dat heel duidelijk gezien. Detiège die enkele ogenblikken na de moord al het journaal mag komen openen met de verklaring dat het zeker geen racistische moord is. De media die onmiddellijk eensgezind als op bevel alle aandacht focussen op enkele gebroken winkelramen en die de campagne tegen AEL naar een hoogtepunt opdrijven waardoor het klimaat geschapen wordt waarin dan later de arrestatie van Abou Jahjah mogelijk wordt en waardoor een leider van de ‘opstand' onschadelijk gemaakt wordt. In de weken na de crisis worden dan de alternatieve leiders naar voor geschoven: de Talhouis, de Mimounts en zelfs de totaal onbekende figuren waar niemand nooit van gehoord heeft, maar die plots blijkbaar wel "de allochtonen" vertegenwoordigen. Het is een moment waarop je nog meer dan anders kan zien welke rol de pers speelt in een kapitalistisch systeem.

PS: in het editoriaal van Yves Desmet stond ook nog iets over een ander meisje dat tussenkwam. Het meisje droeg een hoofddoek (goed gezien, meneer Desmet!). Volgens Desmet las ze vragen af van zorgvuldig voorbereide steekkaarten. In het wereldbeeld van Desmet moeten allochtonen wellicht inderdaad vraagjes aflezen van spiekbriefjes. In het mijne was deze jonge vrouw de enige die tegen Desmet durfde ingaan door hem op zijn eigen woorden te pakken. Als er dan toch een winnares moet zijn voor het debat, dan geef ik die eer graag aan haar. Als kleine rechtzetting voor de gore misstap van een kutjournalist.

(1) de omstandigheden zijn bijvoorbeeld dat dit cybercafé al een weeklang belaagd werd door undercoveragenten, dat er invallen en identiteitscontroles waren, dat er buiten aan de overkant van de straat constant twee volle undercoverwagens stonden, dat Dyab in de gevangenis zat, dat veel van die jongeren die week ook al achter de tralies gevlogen waren, dat er een samenscholingsverbod was waardoor jongeren zelfs op de stoep van hun eigen huis werden opgepakt, dat de media dagenlang de buurt en de inwoners afschilderden als barbaren en geweldenaars, dat de moord werd geminimaliseerd, dat alle moslims ter wereld belaagd worden, dat de gazetten vol staan met het woord kutmarokkaan, en... bedenk er zelf nog maar een paar bij.
Maar kijk nu zitten we ons weeral te verexcuseren.

Bedankt, Christophe,... dit had ik effe nodig na het lezen van De Morgen vandaag. Ik vond sowieso al dat er veel te veel toegespitst werd op het incident met die Nathalie. Inhoudelijk las ik weinig in DM.

Christophe, doe asjeblieft zo voort.

Bedankt.
Stef.

Wel ja, van mijn part zeggen ze wa ze willen, verstandige mensen trekken zich daar toch niks van aan, want die weten beter. Dyab heeft principes en die verandert hij niet. En dat kan je niet van al die andere politici zeggen, die hun eigen principes aan de kant schuiven omdat ze niet passen in het kader van wat de partij denkt of verkondigt. Doe zo voort Dyab.

Ben het eens met uw besluit. Bent U dezelfde Christophe die op mijn reactie op "Oorlogsjournalistiek in Borgerhout : een verslag" op http://archive.indymedia.be/front.php3?article_id=48103&group=webcast
gereageerd heeft ? Heb er zelf ook nog eens op gereageerd.

Groetjes...

Bedankt Christophe, ik was ook redelijk woest toen ik het editoriaal van Desmet las! Helemaal op het einde is er nog een meisje tussengekomen: nl. ikzelf. Ik zei dat ik het voorval van Nathalie betreurde, maar ik wilde toch ook mijn twee goede ervaringen als media-activist bij de burgerpatrouilles vermelden. We werden steeds heel vriendelijk ontvangen. Vlak na de laatste reportage werden we wel geïntimideerd door 'stillen' in het Centraal Station. We hadden tijdens de burgerpatrouille een politiecontrole gefilmd waar ook een buitenlandse journalist zijn pas had moeten tonen aan de Antwerpse politie. De reporter was duidelijk geschokt door de controle.Mijn opmerking was dan ook: iedereen staart zich hier blind op de lijfwachten van Abou Jahjah, maar wat met de intimidaties die heel wat activisten en sommige journalisten in die periode (en vandaag nog steeds) hebben ervaren? Waarom schrijven de media daar niet over? Natuurlijk heeft Desmet dit niet opgenomen in zijn editoriaal omdat dit nu eenmaal niet past binnen het plaatje dat de Morgen van de AEL moet geven.... Ook geen woord over de tekst van de journalist die bij Dyab was toen hij werd opgepakt. Yves Desmet beschermt de overheid en de politie, dat is duidelijk. De Vlaamse media, met de Morgen op kop, staan op 1 lijn met de overheid in de haatcampagne tegen de AEL en iedereen die zich verzet.

Dat ik het debat na een tijd moeilijk onder controle had, dat wil ik best toegeven. Ik ben ook met een zeer gefrustreerd gevoel doorgegaan, donderdag. De redenen waarom het me niet gelukt is, daar verschil ik enigszins van mening met de verslaggevers Khadyja Abbach en Christophe Callewaert.
Ik denk dat er een kloof gaapte tussen het debat dat ik wilde voeren, een algemeen en constructief mediadebat over de vertegenwoordiging van allochtonen in de media, en het debat dat sommige leden van het pannel wilden voeren, zijnde een persoonlijke afrekening tussen enerzijds de AEL en De Morgen, en anderzijds de marxistische beweging en De Morgen. Wat mij betreft kon het daar ook wel even over gaan, maar niet de hele tijd. Telkens ik het debat echter van het concrete DM-bashing wilde afleiden, werd er gejouwd, want het publiek was wél gekomen om eindelijk de gehate Yves Desmet – uiteraard Van Thillo lakei, slaaf van het grootkapitaal, notoir racist en aanstoker van vele complotten – te zien bengelen. Op dat moment zat ik gevangen tussen het debat dat mij boeiend leek en het debat waar het publiek en twee deelnemers voor gekomen waren.

1. Dat ik gevraagd heb aan het publiek om niet alleen voor Abou Jahjah te applaudisseren, lijkt me niet meer dan logisch. Ik had weinig zin om een AEL- (of Resist-) verkiezingsmeeting te leiden. Ik weet dat Abou Jahjah de gewoonte heeft om fans mee te nemen als hij gaat debatteren (of hij ze zelf optrommelt of dat ze spontaan naar elk van zijn optredens komen, dat laat ik in het midden), daar heb ik op zich ook geen problemen mee, maar het wordt onaangenaam als die fans na elke tussenkomst van hun idool beginnen juichen. Dat is vervelend voor de andere deelnemers, ik hoop dat je dat begrijpt. Mijn opmerking had zelfs niks te maken met de AEL: als Yves Desmet een bus De Morgen-journalisten had meegenomen die "Yves De-Smet! Yves De-Smet!" hadden gescandeerd, dan had ik hen ook gevraagd daarmee op te houden. Alleen: Yves Desmet doet dat niet. Patrick Janssens doet dat ook niet. Nahima Lanjri evenmin. Niemand doet dat.
2. "Dyab Abou Jahjah werd voortdurend onderbroken..., ondanks het feit dat hij de kern van het onderwerp voorstelde" schrijft Khadyja Abbach. Da's nu net het punt: Abou Jahjah was NIET de kern van het debat, of dat had niet gemogen. Net zoals Fauzaya Talhaoui een debat kan voeren over onderwijs voor allochtonen zonder de hele tijd Agalev of zichzelf te vernoemen, zo hoopte ik dat Abou Jahjah een algemener gesprek zou kunnen voeren over media en allochtonen zonder het de hele tijd te betrekken op de AEL of hoe Anne De Graaf hem in één stuk geschoffeerd had. Van bij het begin echter kwamen zijn tussenkomsten vooral daarop neer: niet media en allochtonen was zijn onderwerp, maar De Morgen en AEL, of nog nauwkeuriger: De Graaf en Abou Jahjah. Dat is de reden waarom ik hem inderdaad in het begin vaak onderbrak: omdat ik het debat ruimer wilde voeren, omdat ik er geen persoonlijke vete van wilde maken. Toen me echter vanuit het AEL-publiek duidelijk werd gemaakt dat zij ook niet zaten te wachten op zo'n ruimer debat, zat ik zoals gezegd met een dilemma: mijn debat voeren tegen de wil van het publiek, of het debat van het publiek voeren tegen mijn goesting.
3. Ik denk niet dat je over mij kunt zeggen dat ik negatief sta tegenover de AEL. Ik geloof dat ik de eerste was die in een opiniestuk de tendentieuze berichtgeving aanklaagde. In het debatprogramma Ultimatum op studio Brussel heb ik zelfs haar standpunten verdedigd, of op zijn minst het recht van de AEL om die standpunten te hebben zonder voor fundamentalisten te worden uitgekreten. Dat ik dit debat zou hebben aangegrepen om de AEL nog eens zwart te maken, of dat mijn masker zou zijn afgevallen, dat is er dus nogal over. Alleen ben ik tot nader order geen lid van de AEL, en evenmin haar woordvoerder. Ik ben een journalist, ik sta kritisch tegenover iedereen die politiek bedrijft, en ik probeerde een debat te voeren waarin die kritische distantie behouden bleef. In dat opzicht ben ik teleurgesteld in Jan-Pieter Everaerts, van wie ik de standpunten op Indymedia vaak zeer interessant vind, maar die zich tijdens dit debat op een voor een journalist genante wijze gedroeg als secondant van Abou Jahjah. Independent media?
4. Ik stond versteld van de onbuigzaamheid van Abou Jahjah. Het is één ding om een radicaal programma uit te dragen, maar na de radicale standpunten volgt de dialoog, en dialoog veronderstelt een zeker begrip voor andermans mening. Het veronderstelt dat je dingen zegt als "ik kan wel begrijpen wat u bedoelt, maar" of "u hebt op dat punt gelijk, maar op dit punt niet." Dat is wat heet constructieve dialoog, en die is mogelijk zonder je principes in te slikken of te liegen. Desmet deed dat vaak genoeg. Abou Jahjah niet. Ben ik onredelijk, bevooroordeeld, een racistisch zwijn als ik stel dat zijn debatstijl een confrontatiestijl is, dat hij nauwelijks een opening laat om voor een compromis, en dat een gesprek met hem (tenzij je hem gelijk geeft) dus bijna noodzakelijk tot een ruzie moet leiden? Na het debat kwam er een meisje naar mij dat boos zei "dat er nooit oplossingen uit zo'n debatten kwamen." Dat ligt ook voor een stuk aan de discussiestijl van de "president" van de AEL. In tegenstelling tot wat jullie waarschijnlijk denken, zijn er vrij veel journalisten (zelfs bij de boze Persgroep) die vinden dat Abou Jahjah op veel punten gelijk heeft, en dat het goed is dat die dingen eindelijk radicaal op tafel worden gelegd. Allemaal knappen ze af op de starheid waarmee hij stelt wat wél en wat géén onderwerp van debat mag zijn, de agressie waarmee hij elke mogelijke gesprekspartner wegjaagt, de heftigheid waarmee hij gelooft dat zijn ideeën de enige mogelijke zijn.
5. En tot slot: politiek is een kwestie van beeldvorming, en beeldvorming kun je beïnvloeden. De AEL klaagt over de media en vaak terecht, maar als je je debat voert met een haag van norse bodyguards achter je, dan kies je er toch zelf voor om een agressief, intimiderend imago uit te stralen? Misschien zijn die bewakers nodig (hoewel, zoveel?), maar je kunt ze toch discreter posteren dan in het midden van het podium? Als je ervoor kiest om zelfs de kleinste geste niet te maken – bijvoorbeeld tegen een meisje zeggen dat het inderdaad niet kan om iemand voor hoer uit te schelden, ongeacht de situatie, is dat zoveel moeite? – dan weet je hoe dat de volgende dag in de kranten zal staan. Als je ervoor kiest om elke kritische vraag uit het publiek geïrriteerd te beantwoorden, dan werk je, het spijt me, je eigen negatieve imago in de hand. Ik zou denken dat het voor een beweging die een kiesdrempel moet halen belangrijk is om, zonder je principes te verloochenen, die hele scherpe kantjes eraf te halen.

Enfin. Misschien toch nog even, met een zeer verveelde zucht, aanstippen dat ik mijn loon noch mijn carrière te danken heb aan Christian Van Thillo. Ik ben een zelfstandig schrijver/journalist, ik werk voor een tiental klanten waaronder ook Het Laatste Nieuws. Ik ben mijn eigen broodheer. (En jaaaa, nog diepere zucht, nu kan u zéker beginnen drammen van "een zelfstan,dige, zie je! Toch een VLD-kontlikker.") Om dezelfde reden zie ik niet in waarom ik geïntimideerd zou moeten zijn door Desmet: ik heb met die man niets te maken. Maar goed.

Tom Naegels

Hoewel ik zie dat het debat hier al langer bezig is, en sommige zaken al behandeld zijn, voeg ik hier toch maar een commentaartje toe dat ik daarnet postte op http://www.solidair.org waar ook over dit editoriaal gedebateerd wordt. Hier volgt het.

Yves Desmet roept in zijn editoraal 'Hoer' van zaterdag zijn krant uit tot 'veruit de progressiefste krant van Vlaanderen'. Leeft hij nog in een heel ver verleden? Progressief, deze magafoon van paars-groen? Als meer dan 6000 mensen in Brussel tegen de oorlog betogen weet zijn krant alleen een politiecommuniqué te verspreiden over fel opgeklopte 'rellen' (er niet bij vermeldend dat die op het einde door de politie zijn uitgelokt).
Verschillende journalisten vertelden mij dat als hij/zij gegevens van iemand van de PVDA verkrijgt en hij/zij zet dat erbij het ongenadig uit de krant DM wordt gekieperd .
Het probleem van Desmet is dat hij meer op Toscaanse landgoederen verblijft met Verhofstadt en De Gucht dan in de gemengd allochtone-autochtone Mechelse of Antwerpse volkswijken.
Anders zou hij het wel nalaten te spotten met 'het schuchtere meisje met hoofddoek dat vragen afleest van een briefje'. Welk niveau! Wat zou hij denken als iemand het zou hebben over 'de kalende knikker die in 'Polspoel en Desmet' (VTM) in vooraf gerepeteerd Engels vraagjes van zijn blad afleest om de schrijver Mario Varga Losa toe te laten de weldaden van de vrije markteconomie (voor de Derde Wereld!) te beschrijven."?
Desmet is ook in zijn g... gebeten omdat de student journalistiek Mourad Bekkour voor het debat de titel bedacht had 'oorlogsjournalistiek in Borgerhout'. 'Daarmee was de toon gezet'; klaagt hij. Is Desmet vergeten dat uitgerekend zijn krant al in april 2002 als eerste de oorlogshetze tegen AEL is begonnen? Lang voor de anderen. Met een 2-paginagroot artikel van Anne De Graaf over Dyab Abou Jahjah onder de titel 'De rellenmanager'. Iedereen die een beetje bij de pinken is kon zo zien dat de munitie hiervoor geleverd was door ondermeer de beruchte Israëlische veiligheidsdienst Mossad (al dan niet via onze Belgische Staatsveiligheid). Of denkt u dat onze DM-journaliste de levensloop van Dyab (tot en met zijn al dan niet fictieve belevenissen in Caïro) zelf in het Midden-Oosten is gaan uitvissen?
En wat die rellen van april in Antwerpen betreft, die heb ik in tegenstelling tot De Graaf zelf zien aankomen. Van 16 tot 18 u was ik op die 'betoging'. Meer dan 2000 mensen vooral van Arabische origine waren toen verzameld -ingesloten- op een strook van ongeveer 300 meter op de Meir. De stemming was zeer verhit want het was onmiddellijk na de zionistische slachtpartij in het Palestijnse kamp Jenin. In plaats van de betogers toe te laten hun gerechtvaardigde woede te uiten in een betoging, bleef de politie hen insluiten en verkoos ze hen gedurende 2 uren op kookpunt te laten komen in een ruimte waar men nauwelijks heen en weer kon bewegen. Ik moest vroeger vertrekken om nog te gaan werken maar voorspelde aan verschillende mensen dat zo'n politieoptreden gelijk stond met vragen om rellen. Dat dit perfekt te vermijden was is in juni getoond. Toen kregen AEL, PVDA e.a. wel toelating om te betogen en dankzij een eigen efficiënte ordedienst werd dat een strijdbare maar incidentloze betoging.
Tot deze elementaire objectieve kijk op de 'rellen' van april was 'de veruit progressiefste krant' niet in staat. In de plaats daarvan startte ze als eerste de intoxicatie tegen een radicale emancipatie- en verzetsbeweging van intelligente en assertieve jonge allochtonen.
Al een geluk dat Paul Goossens nog niet dood is. Anders moest hij zich nu in zijn graf omkeren.
Kris Merckx
P.S. Voor alle duidelijkheid= de toon en verschillende argumenten van Tom Naegels vind ik van een ander en beter kaliber dan het editoriaal van Desmet.

Na het lezen van de artikels in DeMorgen stond ik aanvankelijk versteld, maar bij nader inzien had ik niet anders verwacht van deze "kwaliteitskrant".
Hoe men mij daarin heeft beschreven kwam perfect overeen met het algemeen vertekend beeld dat de westerse wereld over de moslimvrouwen en moslimmeisjes heeft.
NEEN! Binnen mijn gemeenschap wordt ik niet oneerbiedig behandeld en ik geniet van mijn evidente vrijheden.
In tegenstelling tot de westerse vrouw heb ik, moslimmeisje mét hoofddoek, zelfs geen nood aan één of andere emancipatiestrijd aangezien er niets is waarvan ik mij moet vrijmaken.
Buiten mijn gemeenschap daarentegen , is de ontvoogdingsstrijd van uitermate belang. Het is de Belgische maatschappij die mijn vrijheden op elk vlak beperkt waardoor ik, als derde generatie "migrant", vastgeketend en ongeëmancipeerd leef!

DeMorgen, als berichtgever, had zich meer moeten toespitsen op het uit de hand gelopen en vooral lachwekkend debat in het algemeen.

Enfin, ik moet toegeven dat ik me op sommige momenten enorm heb geamuseerd door de houding van de onbekwame moderator, Tom Naegels.
Het debat zou een ander wending hebben gehad indien het door een neutraler en meer ervaren persoon geleid zou geweest zijn.
Ik ben wel teleurgesteld daar ik met zoveel vragen op het debat afkwam en met dezelde vragen terug huiswaarts keerde.

Tom Naegels schreef:
- 4. Ik stond versteld van de onbuigzaamheid van Abou Jahjah.
- Het is één ding om een radicaal programma uit te dragen,
- maar na de radicale standpunten volgt de dialoog, en dialoog
- veronderstelt een zeker begrip voor andermans mening. Het
- veronderstelt dat je dingen zegt als �ik kan wel begrijpen
- wat u bedoelt, maar� of �u hebt op dat punt gelijk, maar op
- dit punt niet.� Dat is wat heet constructieve dialoog, en
- die is mogelijk zonder je principes in te slikken of te
- liegen. Desmet deed dat vaak genoeg. Abou Jahjah niet.

Ik hoor nu wel niet goed maar volgens mij heeft Jahjah toch zulke zaken gezegd tegen commentaren uit de zaal. bvb tegen bvb Nathalie. Dit terwijl je als politieke leider toch niet zomaar willekeurig of losgeslagen kunt handelen. Je vertegenwoordigt standpunten van je partij, als die om de haverklap zouden veranderen zou die partij niet veel voorstellen.

Als journalist heb je zulke beperkingen niet, en lijkt het me zelfs een doel om zoveel mogelijk te begrijpen.
Als je dan met allerlei persoonlijke aanvallen begint dan begrijp ik na een paar dagen nog altijd niet wat Jahjah gesprekspartner beheerste (enkelvoud, tegenover de andere 2 is er gewoon niet veel gezegd)
Ik ben wel Jahjah niet maar als Jahjah had gezegd dat hij DeSmedt begreep had ik Jahjah toch van enige leugen verdacht. (en gelijk geven was compleet idioot)

Het was zeker een onmogelijke en ondankbare taak als moderator, wiens taak het eigenlijk is om ruimte voor dat begrip te maken. Een degelijk gesprek voeren als men zich toespits op persoonlijke aanvallen is nu eenmaal onmogelijk.

Maar wat me wel bedenkelijk overkomt is dat je aan Jahjah veel hogere eisen stelt dan aan journalisten.
En volgens mij verdedigd Jahjah enkel zijn EAL gelijk terwijl pers toch voor de openbare mening/gelijk zorgt.
De 'beschuldigde' (nou ja) hier was de pers, ze kon zich verantwoorden omtrent een nogal eenzijdige verslaggeving om het nog proper uit te drukken.

Trouwens over onbuigzaamheid gesproken, weet je nu al waar de linkeroever van de Potvliet ligt? Een beek weigert nu eenmaal te buigen voor politieke mediamanipulatie.
En niettegenstaande wat gerecht, stad en pers beweert is iemand die vermoord wordt op de rechteroever in Borgerhout vermoord en aan de linkerkant in Antwerpen, dat is al eeuwen zo.

Je moet maar eens een huis bekijken aan de oever van die beek. Dan weet je direct wat voor verschil links en rechts maakt. De verkoopprijs verschilt dan direct een 25.000 euro.
Dan is naar mijn bescheiden mening ook waaarom men zo graag Borgerhout groter maakt. Antwerpen is de aantrekkelijke rijke stad terwijl Borgerhout de criminele moord-gemeente is. Een beeld dat zowel geldbelangen als politieke belangen in stand houdt. (Borgerhout, dat moet toch de schuld van de kolonisten zijn wat men toch moeilijker van Antwerpen kan denken)

Maar blijkbaar vind GEEN ENKELE journalist dit de moeite waard en maakt men liever een heel district keer op keer zwart dan juiste feiten te publiceren.
Natuurlijk heeft dat zwart niets met de afgekapte bomen te maken maar wel met de afgekapte mensen.

groetjes,
Emmanuel

Alhoewel ik het eens ben met de opmerking dat de moderator Tom Naegels het debat moeilijk onder controle kon houden, en ik het zelfs geen goeie keuze vond om hem te laten modereren, ga ik wel in grote mate akkoord met zijn opmerkingen rond het debat.

Ook ik had liever een ietwat constructiever debat gezien, nl. het debat waar Tom Naegels op doelde.

Ik sluit me dan ook grotendeels aan bij Toms opmerkingen, alhoewel ik niet van mening ben dat de moderatie totaal geslaagd was.

groeten,
TUc
*wellicht Van Thillo-gatlikker genoemd na deze post*

In dit Indyverslag van C.C. lees ik een tirade aan het adres van Yves Desmet. OK, wat Yves Desmet in De Morgen schreef, was alles behalve objectief... en inderdaad: zijn inbreng tijdens het debat was niet vrij van enig populisme.
Maar waarom de selectieve doofheid voor de toch niet meteen democratische teneur van Dyab Abou Jahjah? Sommige uitspraken getuigden niet direct van respect voor de democratische basiswaarden als gelijkheid en vrijheid. Als Abou Jahjah pretendeert dat de AEl de spreekbuis is van de Antwerpse allochtone gemeenschap, dan heb ik daar trouwens ook mijn bedenkingen bij.
Misschien is het goed om dit Indyverslag naast het verslag van Desmet in DM te leggen en vervolgens te constateren dat noch Desmet, noch Abou Jahjah een constructieve bijdrage lever(d)en aan het maatschappelijk debat over etnisch culturele minderheden in België.
De problematiek handelt m.i. trouwens niet over (opgeklopte) etnisch-culturele tegenstellingen (waar Jahja én Desmet elk gulzig gebruik van maken), maar over socio-economische en klassegebonden structurele elementen van ongelijkheid. Zolang de media (blijkbaar met inbegrip van Indymedia) sensatiegaren spinnen bij het kunstmatig opkloppen van het etnische discours, blijven de structuren buiten schot, verandert de werkelijke situatie van de etnisch-culturele minderheden niet ... wie zou daar beter van worden?
Graag wat meer evenwicht in de berichtgeving.