De yankees hebben toch een klein beetje schrik gehad

De ordediensten waren duidelijk niet voorbereid op dit scenario. Hun cordon stond elders opgesteld. Voor hen liep het verkeerd toen de betogers voorbij een blokkade van de politie glipten om uiteindelijk over de drassige polders het terrein van Katoennatie te bereiken. Daar slalomden de betogers doorheen de containers tot aan de bewuste omheining. Het zicht van het wapentuig dat binnenkort zal ingezet worden tegen het Iraakse volk weekte nogal wat emotie los. "En wij moesten dan al die tijd geloven dat de Belgische regering niet meewerkt", hoorde ik iemand zeggen. Terwijl de Amerikaanse soldaten zich snel gingen verschuilen, klonk het luid: "Yankee, go home."

Enkele jongeren en minder jongeren beklommen twee containers en zwaaiden met Iraakse vlaggen naar de "vijand". Tegen de omheining lag nog wat sneeuw opgehoopt die al snel gebruikt werd om de toegesnelde agenten te bekogelen. Een jongeman uit Molenbeek had kilo's vuurwerk meegesmokkeld: van kleine voetzoekers tot serieuze vuurpijlen die een knap vuurwerk gaven boven het Amerikaanse oorlogsmateriaal.

Plots vonden de agenten dat het genoeg geweest was. Het waterkanon kwam dichter en probeerde de manifestanten uitéén te drijven. Twee actievoerders trotseerden de krachtige waterstraal terwijl ze fier de Iraakse vlag omhoog hielden. Een woedende politie-chef in burger sprong uit zijn wagen en dreigde met een hardhandig ingrijpen indien de actievoerders zich niet terugtrokken. Een agent achter de omheining stond alles te filmen. Toen ik hem zei dat manifestanten filmen verboden was, antwoordde hij: "Wat jullie doen is ook verboden."

Toen de bussen er aan kwamen werd besloten om de actie stop te zetten en terug te keren naar Antwerpen. De politie drong er op aan de bussen te escorteren tot de eerste tramhalte vanwaar de actievoerders dan de tram zouden kunnen nemen naar Antwerpen. Zij schermden met het argument dat de Waaslandtunnel op dat moment enkel verkeer doorlaat dat Antwerpen verlaat. Maar enkele kilometers verder werd duidelijk wat de echte bedoelingen waren van de federale politie. In plaats van rechtsaf te slaan naar de bewuste halte, werden de drie bussen gedwongen door te rijden tot aan de sluis van Kallo waar ze omsingeld werden door een indrukwekkende politiemacht.

De politie wilden de identiteit controleren van alle actievoerders en waren er wellicht ook op gebrand om het fotomateriaal in beslag te nemen. Dat stuitte echter op weerstand van de actievoerders die weigerden de bussen te verlaten. Het kwam tot een felle discussie tussen aan de éne kant Ahmed Azzuz, Peter Mertens en Zohra Othman en aan de andere kant de politie-chef van dienst. "Eigenlijk ben ik blij dat jullie dit doen", zei Ahmed, "want jullie maken jullie zelf nog maar eens onsterfelijk belachelijk."
De sfeer werd grimmig toen de chef dreigde: "Als jullie niet willen meewerken, zullen we desnoods geweld gebruiken." De discussie sleepte anderhalf uur aan tot de politie uiteindelijk akkoord ging dat enkel de identiteitskaarten zouden worden afgegeven en dat de manifestanten op de bus mochten blijven. Alleen enkele jongeren die hun pas niet bij hadden werden onder begeleiding van Ahmed en Zohra naar binnen werden geleid waar hun naam werd genoteerd.

De jongeren op de bus waren vooral bang om 's morgens toch nog een agent aan de deur te krijgen met een zware boete of misschien erger een arrestatiebevel. Advocate Zohra Othman stelde hen gerust: "Voor de feiten die ze ons aanwrijven – smaad, betreden van een privé-terrein en het gooien van sneeuwballen en enkele kiezelsteentjes – kunnen ze niemand arresteren. Iedereen krijgt een telefoonnummer mee. Bel ons onmiddellijk als deze actie voor iemand van jullie toch nog een gerechtelijk staartje krijgt."

Peter Mertens voegde er nog aan toe dat het een schande is dat ze wel de identiteit controleren van actievoerders, maar dat ondertussen de Amerikaanse militairen ongehinderd hun moordtuigen mogen inschepen richting Golf. In de gang van het gebouw waar de controle plaatsvond, had hij een flik horen zeggen: "Ge moet weten dat ge niet te veel te zeggen hebt in dit land." Verder had hij vernomen dat het bevel tot optreden tegen de actievoerders kwam van de federale regering. De Belgische regering heeft de Amerikaanse militairen beloofd om alle pottenkijkers te weren. Wellicht zullen die met de actie van vandaag niet echt kunnen lachen.
Mooi zo, om ze het niet te makkelijk te maken, wordt er volgende week opnieuw actie gevoerd: afspraak aan het Centraal Station om 15u.

arch/ive/ief (2000 - 2005)