arch/ive/ief (2000 - 2005)

Inspecties (bis)
Gisteren heeft de Imam van een moskee een persconferentie gegeven. Zijn moskee werd bezocht door de wapeninspecteurs. Ik heb altijd gedacht dat je de zeden en gewoonten van een land moet respecteren als je daar verblijft. Maar het gedrag van de wapeninspecteurs neemt waanzinnige properties aan. Dit alles opdat het Iraakse volk zijn geduld zou verliezen en de VS een aanleiding zou kunnen bezorgen om de oorlog te starten.

Iedereen die in een moslimland is geweest weet dat je als niet-moslim heel moeilijk tot in de moskee binnenraakt, omdat dit een heilige plek is. OK. Iedere rechtgeaarde mens zal dat begrijpen, respecteren en op de binnenkoer blijven en genieten van de prachtige mozaieken, architectuur. Dus als je hoort dat de inspecteurs een moskee binnenstebuiten keren denk je dat dit een revolutie zal veroorzaken onder de gewone bevolking. Maar het Iraakse volk blijft kalm, al kookt het van woede. Op de persconferentie waren een aantal Amerikaanse journalisten aanwezig achteraan in het perscentrum. Zegt de ene tegen de andere: " why are they making such a big problem about this? A mosk is a place like any other." Van onwetendheid en gebrek aan respect gesproken. Ook op de universiteit zijn de inspecteurs binnengevallen, chemische laboratoria, waar juist de examens plaatsvinden. De concentratie van de studenten wordt daardoor uiteraard verstoord. Maar ook middelbare scholen en kinderkribben ontsnappen niet aan de inspecties. Met een ongehoorde arrogantie en brutaliteit razen deze geweldenaars door een land dat een beschaving heeft van meer dan 7.000 jaar en verstoren een ganse samenleving, die al 12 jaar wordt geteisterd. En de pers-gieren genieten.

Cash-component (bis)

Voor degenen die denken dat Saddam het geld van het oil-for-food programma voor zichzelf houdt, dat het regime de infrastructuurwerken en sociale programma's zou tegenhouden, you'd better think twice. hier komt nog eens de uitleg over een belangrijk aspect van de werking van de sancties. Ditmaal een voorbeeld dat mij werd toevertrouwd op het hoofdkwartier van CARE. CARE is een NGO die al sedert 1991 in Irak werkt, eerst in het Noorden en vanaf 1995 (als eerste buitenlandse NGO) in centraal en Zuid-Irak. Hier doen ze waterzuiveringsprojecten, training van ingenieurs, vergroten van hospitalen enz... Hun fondsen (zoals trouwens ook voor Enfants du Monde of Premieres Urgences het geval is) komen vooral van ECO, het Europees Ontwikkelingsfonds. Dus terwijl de VS weigeren om cash geld ter beschikking te stellen van de Iraki's, injecteren deze NGO's Europese cash in de Iraakse economie, zoals bv het inhuren van locale ondernemers, architecten, ingenieurs, bouwen en herstellen met locale materialen. Zoals ik reeds in een vorig artikel vertelde, kan Irak niet over buitenlandse valuta beschikken. De VS zien liever dat buitenlandse firma's neerstrijken om het werk te doen, wat uiteraard wordt geweigerd. Dus als een ambulance een ernstig mankement vertoont buiten de garantieperiode en men geld nodig heeft om de herstellingen te laten uitvoeren door locale firma's, heeft men ofwel de keuze om in dinars te betalen, ofwel een nieuwe ambulance te kopen waarvoor wel geld wordt vrijgemaakt door de VN. De genocide is dus dubbel: de sancties beletten een normale ontwikkeling van de economie (belangrijkste oorzaak voor de hoge mortaliteit) en de fondsen die hier worden besteed worden onttrokken aan de budgetten die zouden kunnen dienen voor projecten in landen die de hulp werkelijk kunnen gebruiken. Je mag niet vergeten dat Irak voor 1990 een donorland was, met steun aan projecten in de armere Arabische landen.

CARE

Het hoofdkwartier van CARE is in Brussel. Ik probeer de Deputy Project Manager, Majeed Waleed, een Irakees, wat te jennen. Ik vraag hem naar het zwakke punt van al de NGO's die ik heb bezocht: de feedback naar het Westen over de ondraaglijke onrechtvaardigheid van de sancties. Ik vraag hem of ik naar het hoofdkwartier van CARE kan gaan in Brussel en daar een spreker kan te pakken krijgen die op een meeting, een vergadering… de werking van de sancties kan komen uitleggen. Want geloof me: deze mensen op het terrein kennen de verwoestende gevolgen van het embargo van binnenuit en beter dan wij die er in het Westen over lezen. Zij kunnen hun relaas doorspekken met voorbeelden uit het werkveld. In Brussel kan CARE mij geen spreker bezorgen. Nochtans zijn deze mensen toegewijd in het uitwerken van nuttige projecten en zijn ze heel boos op het Westen die deze sancties handhaaft en zelfs verscherpt, spijts Irak aan al de VN-resoluties heeft voldaan. Zij zien de kinderen sterven door gebrek aan zuiver water, zij zien de kinderen de school verlaten om als schoenpoetser, sigarettenverkoper enz.. te gaan werken. Zij zien patienten sterven omdat medicamenten niet voorhanden zijn. Voorbeelden: In de tabletten Angicide, een medicament tegen hartaanvallen zit een kleine hoeveelheid TNT. Contract on hold. Een van de substanties in de chemoterapie-geneesmiddelen is mosterdgas. Contract on hold. Enzovoort enzovoort. Conclusie: "don't bite the hand that feeds you", als je geld wil krijgen uit grote fondsen, doe dan je werk en don't make too much fuzz about the real causes of the genocide.