arch/ive/ief (2000 - 2005)

Ik loop hier in Brazilie rond omdat ik een kans zag om naar het Wereld Sociaal Forum te gaan. Dat is toch iets dat je gezien moet hebben, en ook kon ik wel een stapel vakantie gebruiken.

Ik had op voorhand niks gepland. Ben met weinig geld in Kosovo en later in Turkije geraakt, en daar liepen zonder geld ook ongeveer de meeste dingen gesmeerd.

Ik spreek vier talen, dus what the heck dacht ik - waarom dan Portugees leren? Zelfs in een Kosovaars boerendorp en in de Turkse bergen kom je Engelssprekenden tegen. Het nut van de globalisering van de communicatie he?

Maar Brazilie is een totaal ander verhaal. Mijn Reao viel toen ik merkte dat zelfs het personeel in de luchthaven van Sao Paolo geen woord Engels sprak, noch Duits of Frans. Het heeft meer dan een dag gekost en heel wat armgezwaai om 500 kilometer verderop nog een Engelssprekende tegen te komen. Maar dat is alweer 500 kilometer geleden.

Dit is echt een maf land. Iedereen staat klaar om je te helpen en begint ijverig gesprekken in het Portugees. Maar blijkbaar is het onderwijs hier zo gebrekkig, dat mensen de basis ervan niet meehebben. Of ze zijn trots en zelfstandig genoeg om het zonder buitenlanders te doen. In ieder geval: ik heb een fout gemaakt en ben er aan voor de moeite.

Zelfde verhaal in krantenstalletjes: twintig verschillende gazetten en vijftig verschillende sexboekjes - maar geen New York Times of Le Monde. Hier rondlopen is als niet eens beseffen dat er iets is als een buitenland.

Maar als je er dan de geschiedenis van dit land naastlegt, denk je wel eens opnieuw: Brazilie IS het buitenland. De enigen die hier racistisch worden behandeld, zijn de voormalige autochtonen, de Indianen. Voor mij is het moeilijk om te zien wie er tourist is en wie niet, en al die kleurtjes mensen hier...

Brazilie is ook een land van extreme liberalisering. Juntas uit het verleden zetten de deur open voor buitenlandse industrielen om onder andere zo snel mogelijk het oerwoud weg te kappen. Vandaag is Brazilie nog steeds puur op export gericht en steunt het land op een extreem hoge staatsschuld, voor een stuk door megaprojecten als een enorme Tractebel waterkrachtcentrale, de grootste van de wereld.

En je kan Sao Paolo niet uitrijden zonder dat je de enorme reclamepanelen ziet staan die de droom van het Westen in je gezicht blazen: auto´s, cosmetica,... Je zou het met Belgie kunnen vergelijken - ware het niet dat de borden vaak in het midden van een favela staan, als een eeuwige spiegel die de allerarmsten aan hun lot moeten doen denken... Eigenlijk wel bijzonder schaamteloos.

En de afstanden zijn enorm in dit land. Ik wil nooit meer een bus van binnen zien. We zijn zondagavond in Brussel vertrokken, en pas daarnet rond 11.00u in Porto Alegre aangekomen. Onderweg: immense busstations waar honderden bussen van prive-firma´s af en aan rijden, groen groen groen met hier en daar verlepte huizen en weer die degoutante reclame, en natuurlijk dat oh zo mooie en jonge Braziliaanse volk - prachtige meisjes, jonger als ik maar steevast met een baby op de arm. En natuurlijk verstaan ze geen woord van wat ik zeg.

Nu ja, ik ben in Porto Alegre en misschien valt er wel een douche te versieren ergens, voor het Sociaal Forum begint.

Jullie verslaggever ter plaatse,

Maarten Van Hove

you bloody fucker, adde mij niet kunnen meepakken? enfin, de max, gewoon, hou ons op de hoogte! I kiss your soul, mate.