arch/ive/ief (2000 - 2005)

Regimewissel: de agenda van Bush?
ZO: De mensen zijn zich niet bewust van het gevaar dat dreigt. Sedert '89 waren de VS direct of indirect betrokken in tientallen gewapend conflicten. Ze hebben na 11 september gebruik gemaakt van de situatie om de staat te transformeren in een fascistische oorlogsmachine. Afghanistan werd binnengevallen, nu is Irak aan de beurt. Maar daar blijft het niet bij. Ook Iran, Libië en andere landen staan op het lijstje. Perle, een topadviseur van Bush heeft gezegd dat Saoedi-Arabië meer en meer een probleem wordt. Dus ook dat land kan worden aangevallen. De VS zijn uit op een herverdeling van het Midden-Oosten, in functie van de belangen van hun multinationals.
De haat tegen de VS is zeer groot. De geest van het verzet van de Palestijnen werkt aanstekelijk in de Arabische wereld. Dagelijks zijn er betogingen in Saoedi-Arabië en andere landen. Deze oorlog zal de hele regio in brand steken.
Waarom willen de VS persé oorlog? Omdat de crisis zo diep is dat oorlog de enige uitweg is.

RS: Een oorlog op basis van de VS-agenda moet bestreden worden. Deze agenda gaat over de controle (niet het bezit) van massa-vernietigingswapens, de controle over de olie (en gas), de wereldhegemonie, de herschikking van het Midden-Oosten.
Maar ik ben voorstander van het ten val brengen van Saddam Hoessein, zij het niet op basis van een Amerikaanse agenda.
Het Irakese regime wordt gekenmerkt door structureel politiek geweld. Dat geweld komt niet uit de lucht gevallen. De Irakese staat is het product van het kolonialisme. De macht licht bij een minderheid van soennieten ten nadele van de Koerden in het Noorden en de sjiieten in het Zuiden. Om die macht te behouden vallen ze terug op staatsgeweld.
Er bestaat een echte oppositie: twee Koerdische partijen en Islamitische organisaties. Deze laatste hebben grote weerklank onder de sjiietische bevolking.

DA: Akkoord met het feit dat de Irakese staat kunstmatig is. Maar wij hebben een andere finaliteit, namelijk een federale Arabische staat. Ik ben in dat verband ook voor Koerdische onafhankelijkheid.
Maar het is aan het Irakese volk om dat regime te doen vallen.
Het debat van vandaag gaat niet over het regime van Saddam Hoessein. De VS bereiden een oorlog voor tegen de Arabische wereld. De belangrijkste motivatie is olie. Er zijn ook geostrategische motieven, er is de band met, en steun aan Israël en Arabische regimes, die in feite anti-Arabisch zijn.
Tijdens de oorlog Irak-Iran, stonden wij aan de kant van Iran, de VS aan de kant van Irak. Nu staat de VS tegenover Irak.
Ik heb heel goede contacten met de oppositie in Irak. Zij staan voor een groot dilemma. Saddam moet volgens hen weg, maar niet nu. Nu is het probleem de VS.
Het is zeer gevaarlijk, zelfs op basis van een correcte analyse van de aard van het Irakese regime, te stellen dat je terzelfdertijd tegen de oorlog bent, maar dat Saddam weg moet. Zo speel je het spel van Bush: 'Saddam is het probleem', 'Irak is het probleem'. Neen, het probleem is Bush.
Men moet een keuze maken, een moeilijke keuze. Je kan geen neutrale houding innemen. De VS hebben een agenda: dat is de hegemonie, de wereldoverheersing. Die agenda is een catastrofe voor heel de regio, maar ook voor Europa en zelfs voor de VS. In dat geheel is Saddam Hoessein peanuts.

RS: Zeggen dat je in de kaart speelt van Bush als je pleit voor een regimewissel is simplistisch. Je kan het even goed omdraaien. Als je dat niet doet speel je in de kaart van Saddam Hoessein.

ZO: De oorlog zal in de eerste plaats het volk treffen, zij gaan daar het eerste slachtoffer van zijn. De Irakese bevolking verzet zich vandaag eensgezind tegen het imperialisme van de VS.
Uitspraken van 'wij' moeten ijveren voor een andere regime in Irak is een puur koloniale houding. Met welk recht ga jij bepalen wat er in een ander land moet gebeuren? Het is aan de Irakese bevolking om dat uit te maken.

RS: Irak is een politiestaat. Die kan je niet zonder gewelddadige acties onderuit halen.

DA: Er is veel naïviteit in een dergelijke kwestie. Kijk, wat moest je doen toen de nazis de Sovjetunie aanvielen? Stalin verdedigen natuurlijk. We leven niet in een ivoren toren van intellectueel correct denken. We moeten kant kiezen, je kan niet neutraal blijven. Ofwel ben je vóór ofwel tegen Bush. Ik heb ook zin om te zeggen dat er in Irak een ander regime moet komen, maar dat is nu niet aan de orde. Als ik me richt tegen Saddam Hoessein dan help ik Bush. Als we Bush laten doen dan zullen er niet 22 Arabische staten meer zijn, maar 40. We moeten kiezen tussen slecht en slechter. Wij kiezen voor slecht, maar we zeggen ook dat slecht slecht is.
De oplossing is simpel. Er moet daar een opstand komen, maar wel in normale tijden, niet op het moment dat het land belegerd wordt. Het is voor ons duidelijk dat staatsstructuren meer moeten aangepast worden aan de etnische structuren.
Alles is een kwestie van prioriteit en timing.

RD: De vraag is: wat is onze taak nu, wat is onze prioriteit? De zaak van het regime in Irak is een zaak van de bevolking zelf. Wij weten met onze organisatie uit ervaring dat het een zeer delicaat spel is om regimewissel na te streven. Als men dan vanuit internationale regeringen doet, dan krijg je gauw een link spel. Je weet hoe het gaat. De grootmachten duwen dan een pion naar voor, als die niet meer voldoet, dan weer andere enzovoort. Een regimewissel is een kwestie van lange termijn. Wij werken in zo'n kwestie meestal vanuit de basis, door basisgroepen te versterken in het betreffende land.
Wat als de VN groen licht geeft voor een oorlog? De Verenigde Naties zijn een soort passe partout geworden. Het is een forum waar de bestaande machtsverhoudingen worden weerspiegeld. We mogen niet vergeten dat de VS in het verleden alles gedaan hebben om de macht van de VN precies uit te hollen en over te dragen aan andere organen die ze controleren.

Wapeninspecties
Vraag gericht aan RD: Hoe staat 11.11.11 op dit moment tegenover de wapeninspecties?
RD: Er wordt de laatste tijd niet veel meer over inspecties gesproken. Er is een fout gemaakt, helemaal in het begin, vóór de zomervakantie. Als je de tekst van het platform nu leest in de huidige context, dan hebben we nogal sterk vertrokken vanuit het feit dat er toch een bedreiging uitgaat van Irak. Er is correctie op gekomen nog vóór de betoging van 17 november. Er werden toen reeds andere ordewoorden geformuleerd, o.a. geen oorlog om olie, geen massavernietigingswapens nergens, de koppeling met Palestina. De wapeninspecties kunnen eventueel een rem zijn voor de oorlog, maar ze kunnen evengoed als alibi gebruikt worden om de oorlog te starten. Voor ons zijn de wapeninspecties niet legitiem.

DA: Wapeninspecties zijn een schending van de soevereiniteit. Het is een afleidingsmanoeuvre, alsof Irak gevaarlijk is. De buren van Irak zeggen dat Irak geen gevaar betekent, zelfs Koeweit twijfelt eraan.
Het kan zijn dat die inspecties tijd doen winnen, maar het is nefast voor de legitimering van de oorlog, het is een propagandamiddel.

RS: De massavernietigingswapens in Irak dienen niet alleen als afschrikking, ze worden ook ingezet. Waarom heeft Irak die? Om de interne oppositie uit te schakelen. Dat is de reden waarom die in 1975 als een kaartenhuisje in elkaar is gestort. Ze hebben dus die massavernietiginswapens in functie van hun politiestaat. Het aanmaken van die wapens is de sleutel voor het bestrijden van de oppositie.
Toch is het totaal fout om een eenzijdige ontwapening op te leggen. Dat is geen vruchtbare politiek. De inspecties zijn een stok achter de hand om mee te slaan.
In de oorlog die op til is spelen die inspecties geen rol, desnoods leggen ze zelf wapens neer om Irak dan te kunnen beschuldigen.

De vredesbeweging
DA: Als een deel van de vredesbeweging stelt dat ze tegen de oorlog is, maar dat er met Irak een probleem is, dan maken ze een valse analyse, spelen ze het spel van Bush. Want, want wat gaat Verhofstadt of Bush onthouden van wat de vredesbeweging zegt: "Irak is het probleem, zelfs de liefhebbende softies zeggen dat. Zij zijn een beetje naïef, maar wij zijn realistisch".
De houding van de Belgische regering is schandalig: 'We doen niet mee, maar we hebben nu eenmaal engagementen'. Een deel van de vredesbeweging loopt daar in mee. Het is alsof je een vriend hebt die van plan is iemand van je buren te vermoorden. Je zegt daartegen: "je mag dat niet doen, ik ben daar tegen, ik zal je niet steunen, maar je mag wel mijn appartement gebruiken".
Een neen tegen de oorlog is dus niet voldoende. Verhofstadt zegt ook: 'we zijn tegen oorlog'. Er is een verschil tussen de Belgische situatie en die in Groot-Brittannië. In GB is er een regering die openlijk vóór de oorlog is, die ten oorlog trekt. Daar is eenheid belangrijk. In België is die situatie anders. Hier wordt niet openlijk gekozen voor de oorlog, maar een analyse gemaakt die de oorlog vergemakkelijkt. In zo'n situatie is het niet voldoende om te zeggen dat je tegen de oorlog bent, is het zelfs niet voldoende te zeggen dat je tegen oorlog om olie bent. Hier zegt een deel vande vredesbeweging dat je de oorlog moet vermijden omdat de Arabische massa's anders zullen radicaliseren. Laat ze verdorie radicaliseren!
Hier, in België is het nodig om een duidelijk standpunt te hebben en geen vage neen. Hier is inhoud belangrijker dan de eenheid, in GB is het andersom, daar is de eenheid belangrijker dan de inhoud.

Hypocrisie Westerse regeringen
RS: De rol van de westerse regeringen is vreselijk hypocriet. Europa is onderdeel van het kapitalistische wereldsysteem; dat wordt geleid door de VS. Onderdeel daarvan is de polarisatie tussen Noord en Zuid, de migratiestromen als gevolg, daarvan, enz. De houding van de Belgische regering is hypocriet. De Belgische regering zal zich niet krachtig verzetten. Ze vindt wel dat ze pijnlijk gepasseerd wordt door de VS. Maar Europa is gebaat bij het in stand houden van deze wereldorde.
In mijn ogen is deze oorlog een diepte-investering in het terrorisme.

De band tussen de oorlog en hier voor de Arabische/moslimwereld
DA: Niet alle mensen afkomstig van die regio definiëren zich hier als Arabier en moslim, maar wel een meerderheid. We moeten beseffen dat de criminalisering van de Arabieren en de moslims reeds bezig is vanaf '91. Toen werd niet langer de SU maar de Islam als tegenpool gezien van de 'vrije wereld'. (Wij zien onszelf als de eerste linie tegen het globalisme.)
Deze criminalisering is zeer sterk voelbaar in Bagdad. Daar wordt een hele bevolking gedegradeerd, vernederd. Moord is 'collateral damage', 'spijtig maar aanvaardbaar'. Welnu, dat is de logica van een genocide; dat is ook de logica van de kapers van 11 september, zij hebben de les van de globalisering goed geleerd.
Maar deze criminalisering wordt ook in Borgerhout, Amsterdam, Marseille, Parijs, … gevoeld. Onze medeburgers moeten beseffen dat de gevolgen zich niet zullen beperken tot de Arabische/moslim wereld. Iedereen zal de nefaste gevolgen voelen. Bijvoorbeeld in GB is er een grote Pakistaanse gemeenschap. Die gaat niet rustig blijven. Als die daar in opstand komen zal het niet de schuld zijn van AEL. Het zijn spontane reacties die door de VS op de spits worden gedreven.

ZO: Elke oorlog wordt vooraf gegaan door racisme en haatcampagnes. In België is dat onvoorstelbaar. Sedert '91 heeft het Vlaams Blok zijn haatcampagne ongestraft kunnen voeren; worden mensen ontslagen omwille van het dragen van een hoofddoek, ongestraft; worden huurders geweigerd, ongestraft; worden mensen omwille van de huidskleur niet tewerkgesteld, ongestraft; worden mensen de toegang tot het café ontzegd, ongestraft; arresteren flikken migranten, ongestraft; worden jongeren in elkaar geslagen, ongestraft; …
Op internationaal vlak is het hetzelfde. De VS heeft een embargo ingesteld met meer dan een miljoen doden als gevolg, ongestraft; bombardeert het land reeds 12 jaar, ongestraft, …
Wij moeten het probleem niet importeren. Het is er, en het is de overheid die niets doet tegen het racisme.
Als wij ons verbonden voelen tegen Sharon, met Irak, dan is dat doodnormaal. Ik was vorige week op een debat en daar zei mij een Marokkaanse vader dat hij echt niet wist wat hij ging doen als er bommen op Bagdad zouden vallen. "Het is mogelijk dat ik Palestijn word, dat ik mezelf opblaas."

Arabisch nationalisme versus imperialisme
Vraag: In het verleden is het Arabisch nationalisme niet altijd een succes geweest. Wordt er uit de fouten geleerd?
DA: Er zijn heel wat fouten gemaakt. Maar één fout hebben we nooit gemaakt. Het Arabisch nationalisme is nooit een rechtse beweging geweest. (Ik zie Saddam Hoessein eerders als rechts, maar over het algemeen was die beweging links.) Dat betekent ten eerste dat we niet uit zijn op separatisme, maar integendeel streven naar eenheid, naar het wegwerken van de koloniale erfenis in de Arabische wereld. We zien dat als een stap in de richting van het internationalisme.
Ten tweede willen we een democratische staat oprichten. Hier werden wel fouten gemaakt in het verleden. Nasser bijvoorbeeld. Was een zeer eerbiedwaardige anti-imperialist, maar was toch een dictator. Dat willen we niet meer.
Als je vandaag de Arabieren democratisch zou laten stemmen dan kiezen ze voor
" huidige regimes weg
" huidige grenzen weg
" federalisme, met behoud van subidentiteit
" tegen zionistische invasie, zonder voorwaarden; de Zionistische staat moet vernietigd worden, dat wil niet zeggen dat joden weg moeten, maar wel moet er een Palestijnse staat komen waarin iedereen gelijke rechten heeft.

Marc Vandepitte

http://archive.indymedia.be/front.php3?article_id=45160

Het is ergerlijk om te zien hoe het debat over Irak in Wit of zwart-termen wordt gebracht. Ben je tegen Saddam dan ben je voor Bush of omgekeerd. Of nog: geen inspecties, zo lees ik in het standpunt van StopUsa, want Irak is een soeverein land. Wat lichtzinnig toch, want als we dit standpunt veralgemenen ondergraven we het hele systeem om de proliferatie van MVW tegen te gaan, een oude eis van de vredesbeweging en altijd geweest van links. Tot nu Marc?

Onafgezien van het feit dat de Koerden nog altijd met schrik zitten om hetzelfde weer mee te maken, zijn massavernietigingswapens geen soeverein thema. Inspecties zijn een normaal gegeven in de internationale verdragen (non-proliferatieverdrag bv.) waaraan alle ondertekenaars zich hebben te houden. Ik wil enkele mensen er toch nog eens aan herinneren dat Irak wel degelijk op grote schaal MVW's heeft ingezet (aan het Iraans front en gedurende de Anfal campagne van 1988, vooral na de wapenstilstand met Iran) en dat er dus ergens wel een argument is om dat niet zomaar af te doen als 'zever van imperialisten'. Het debat over de inspecties moet anders worden gevoerd. Er liggen wel degelijk opportuniteiten om het thema open te gooien buiten Irak. Bv. Inspecties voor Irak? O.K. dan ook voor Israël (dat nog altijd het non-proliferatieverdrag niet heeft getekend)

Probleem is dat de inspectiekwestie duidelijk wordt misbruikt. En Res 1441 is natuurlijk een aanfluiting van elke ernst als gesteld wordt dat Irak een 'dreiging is voor de inetrnationale vrede'. Punt is dus dat we moeten ijveren voor de ontmanteling van alle MVW's. In de regio is dus Israël prioriteit nr 1 (en mondiaal is dat de VS) . Inspecties van het wapenarsenaal van Israël moeten dringend op de agenda worden geplaatst (de afbouw van dat arsenaal staat trouwens impliciet in res. 687). In die zin kan res 687 gebruikt worden. Onbegrijpelijk dat men Israël in dat debat voortdurend veronachtzaamt.

Tot slot: In elk geval pleit bv. de Irakese Communistische Partij wel degelijk voor inspecties. Hierna verder hun standpunt over Irak en de VS.

************
Het standpunt de Irakese communisten

Niet alle oppositiepartijen laten zich verleiden tot samenwerking met de VS. De Communistische Partij van Irak (CPI) verwerpt zowel de dictatuur van Saddam Hoessein als de oorlogsplannen van Washington.

De communisten speelden een cruciale rol in het postkoloniale Irak : ze lagen mee aan de basis van de omverwerping van de hasjeminitische monarchie (1958) en beschikten over de best uitgebouwde massaorganisaties. De CPI was een partij waar alle (Ba'ath)-regimes rekening moesten mee houden. CPI-kaders en militanten waren geregeld slachtoffer van vervolgingen en executies.
Toen Saddam Hoessein in 1979 definitief zijn dictatuur vestigde en een nieuwe golf van zuiveringen organiseerde bleef ook de CPI niet buiten schot. De partij werd zwaar getroffen : een groot deel van de kaders en militanten vluchtte naar het buitenland, een ander deel werd gevangen gezet of geëxecuteerd. Sindsdien opereert de CPI clandestien, zowel vanuit het buitenland als vanuit de Koerdische regio.

Ondanks haar verzet tegen de VS-politiek, spaart de communistische partij haar kritiek op het regime in Bagdad niet. Volgens de secretaris van het Centraal Comité van de CPI, Hamid Majid Moussa, dient Saddam Hoessein paradoxaal genoeg de belangen van de VS: « Sinds Saddam Hoessein aan de macht kwam, heeft hij de VS de gelegenheid gegeven om zijn belangen uit te breiden in de regio en de Arabische solidariteit te verpletteren. » En hij voegt er aan toe : « Zij die claimen dat het Irakees regime anti-imperialistisch is, laten zich misleiden. » Het Irakees ‘middeleeuws' regime heeft voor een politieke, sociale en economische chaos gezorgd met als gevolg dat de infrastructuur van het land is geruïneerd. Opvallend is dat de CPI veel kritiek heeft op de economische politiek van het regime in Bagdad, die samen met het embargo tegen het land een zware tol heeft geëist van de bevolking. In het politiek verslag van de Nationale Raad van de CPI (juli 1999) staat : « (…) het regime gaat door met het verminderen van publieke investeringen en het afbouwen van de publieke dienstverlening. (…) Ondertussen gaat het (regime) door met zijn privatiseringsbeleid. (…) Omkoperij en corruptie zijn gemeengoed op alle niveau's van staatsorganen en –instituten, inclusief het gerechtelijk apparaat. » Volgens de CPI heeft dit alles geleid tot groeiende sociale ongelijkheid en verslechtering van de levensomstandigheden.

De CPI verzet zich ook fel tegen het economische embargo waaronder het land sinds het begin van de golfoorlog gebukt gaat. Majeed Moussa : « Het is bewezen dat dergelijke sancties de Saddamclique niet raken, maar feitelijk helpen in het handhaven van de controle, door zich te verstoppen achter het lijden van de bevolking. Volgens Moussa houdt Saddam Hoessein geld van het olie-voor-voedselprogramma achter. « De Irakese regering gebruikt voedselrantsoeneringen tegen de bevolking door te dreigen hun voedsel af te pakken. » De CPI vraagt de onvoorwaardelijke opheffing van de economische sancties en haalt scherp uit naar de VS die « verantwoordelijk zijn voor de vernietigingen veroorzaakt door de Golfoorlog en de onrechtvaardige internationale economische blokkade die 12 jaar geleden werd opgelegd. »

De Irakese communisten verzetten zich krachtig tegen de oorlogspolitiek van de VS. « Oorlog en een buitenlandse militaire interventie, of het nu onder het mom van massavernietigingswapens is of ‘regime change' moet stevig verworpen worden ». Oorlog zal verder dood en verderf zaaien, kan geen democratie en vrede brengen voor Irak en zal « de Israëlische leiders in de gelegenheid brengen om nog meer gruwelijkheden te begaan tegen de Palestijnse bevolking. » De CPI weigert zich voor de kar van de VS te laten spannen en nam dan ook niet deel aan de ‘oppositieconferentie' in London eind 2002. Ondanks dit meningsverschil, blijft de partij oproepen tot samenwerking. « Wij hebben het altijd als onze principiële taak beschouwd om van de dictatuur verlost te geraken en een democratisch alternatief op te zetten dat rekening houdt met de wil en de belangen van het volk : een eengemaakt democratisch Irak, waarbinnen de Koerdische kwestie zou opgelost worden op federale basis », aldus Partijleider Moussa.

Noten:

Interview met Hamid Majeed Moussa in Morning Star, 29 mei 2001
2 Political Report. 5th National Council of the Iraqi Communist Party (26 – 28) July 1999
3 No to war… No to Dictatorship. Solidarity with the Iraqi People for peace & democracy. Perscommuniqué, 28 september 2002, (zie: http://www.iraqcp.org/)
4 ibidem

Een zeer interessant verslag, met een aantal opmerkelijke uitspraken zoals die van Dyab Abou Jahjah over de Belgische regering (Het is alsof je een vriend hebt die van plan is iemand van je buren te vermoorden. Je zegt daartegen: "je mag dat niet doen, ik ben daar tegen, ik zal je niet steunen, maar je mag wel mijn appartement gebruiken") en ook de uitspraak dat "deze oorlog een diepte-investering is in het terrorisme".

En inderdaad Saddam is nu niet onze grootste zorg, eerst maar eens proberen de Amerikanen van een verschrikkelijke oorlog te doen afzien en vermits dat wellicht toch niet zal lukken, het verzet daar tegen te organiseren.

Anderzijds ben ik het toch ook met Ludo eens, dat er moet geïnspecteerd kunnen worden, dat geen enkele staat zich zomaar alles kan permitteren. Dat punt van die inspecties weerhoudt me er trouwens van om de standpunten van StopUsa te onderschrijven. Kan dit vooralsnog geschrapt worden ?

... plots begonnen ze allemaal de iraakse communistische partij te citeren...

sorry, ludo, maar wat wil je daar eigenlijk mee bewijzen? dat zelfs de linkse 'communisten' in irak voor wapeninspecties (nog altijd een schending van de souvereiniteit) zijn? dus waarom zouden wij, progressieven, in belgie dat dan nie mogen eisen? zoiets?

het is ergerlijk...

enerzijds zo kakken op de communisten in belgie omdat ze zus en omdat ze zo of omdat ze nog iets anders, en anderzijds de communisten in irak te pas en vooral te onpas citeren... ik kan even niet zo goed meer volgen...

- De titel die Marc boven dit verslag zet,was niet de titel die de organisatoren eraan gegeven hadden. Marcs titel verengt het debat tot één van de punten ervan.
- Zohra Othman was niet gevraagd in haar hoedanigheid van PVDA-lid, maar wel als vertegenwoordigster van StopUSA.
- M.b.t. het punt 'Arabisch nationalisme versus imperialisme' vond ik de uitspraak van Dyab Abou Jahjah dat democratie niet alleen het doel (strategie)maar ook het middel (tactiek) moest zijn, belangrijk om te noteren.

op grond van 'schending van de soevereiniteit' kunnen we dan meteen die klacht tegen de heer sharon seponeren, iedereen akkoord?

Is Israel dan een soeverein land? Het land heeft niet eens een grondwet en geen welomschreven grenzen. Zijn er hier specialisten die daar iets over kunnen zeggen?

Kan je mij vertellen hoe je op een democratische manier een dictator en/of een imperialistische grootmacht je land uit krijgt??
Ik kan niet spreken voor Abou Jahjah, maar voor zover ik zijn teksten ken, lijkt hij een specifieke situatie-analyse voor te staan alvorens de meest gepaste/efficiënte strategie te kiezen, uit te werken en toe te passen. Dat dat in sommige gevallen niet 'via democratische weg' zal zijn, lijkt mij nogal evident. (Vergeten hoe we in België tot 'democratie' kwamen? Dat is nochtans nog niet zo lang geleden!)