recentste nieuws uit Bagdad

Hier ben ik weer eens met een verslag over de voorbije dagen. Verspreid het zoveel mogelijk.

Het is hier zo druk dat ik ‘s morgens vroeger moet opstaan om jullie op de hoogte te houden van de turbulente gebeurtenissen. Gefeliciteerd overigens met de betoging van Zondag. Heb op Indymedia de verslagen gezien en de foto's bekeken. Ongelooflijk hoe het internet, dat het instrument van de globalisatie moest worden, eigenlijk meer voordelen heeft voor de bevolkingen dat voor de Westerse multinationals. Het heeft in ieder geval Irak uit zijn isolatie gehaald. Anecdote hierbij: toen het voorstel om het internet toe te laten in prive-huizen, van de Iraakse veiligheid een negatief advies kreeg, is Saddam zelf tussengekomen om te eisen dat dit toch zou gebeuren. Dus hebben de gewone mensen toegang tot de rest van de wereld. Internet zelf is voor de gewone Irakees te duur, omdat een abonnement per jaar 500 dollar bedraagt (maar studenten bv krijgen wel een heel goedkope aansluiting). E-mail is al wijd verspreid, en zorgt zelfs voor overlast op het telecommunicatie-systeem, dat dringend moet vervangen worden, maar waar essentiele onderdelen "on hold" zijn. Nochtans heeft een VN-telecommunicatierapport uit 1998 de alarmklok geluid over de povere communicatie-structuur, en werd geadviseerd dat de systemen dringend zouden moeten worden vernieuwd omdat "essential commodities" in gevaar komen. Zonder telefoon kan je bv. geen ambulance bellen of een dokter oproepen, om maar eens een voorbeeld te noemen. In Bagdad zijn er al meer dan 100 GSM-masten. We hebben ze gezien, voor degenen die het niet zouden geloven. De contracten voor de GSM's zijn (alweer) on hold. De VS-regering heeft zelfs het gerucht verspreid dat Saddam zelf niet wil dat de bevolging over GSM's beschikt, omdat dat zijn positie onder druk zou kunnen zetten. Op alle niveau's is de berichtgeving over Irak morbide, leugenachtig en ronduit crimineel, omdat de indruk blijft bestaan dat alle fouten bij het regime liggen. Alsof het embargo de verantwoordelijkheid zou zijn van Saddam. Ik kan zo voor de vuist nog honderden andere voorbeelden geven. Maar ik denk dat degene die ik hier doorgeef al genoeg aanduiden hoe het mechanisme werkt. En desondanks blijft Irak leven, meer zelfs: volgens het recente UNICEF-rapport uit 2002 is de situatie er voor het eerst sinds 1990 op vooruit gegaan. De vernieuwingen van de rioleringen en waterlreidingssystemen zijn daar niet vreemd aan. Meer details uit dit rapport vind je op de site http://www.irak.be , waar een UNICEF-page is.

Vooreerst is de rust in het Al-Rasheed hotel hier danig verstoord door de aanwezigheid van Hans Blix. Honderden TV-stations vertrappelen elkaar in de lobby om toch maar de beste scoop van Hansje te pakken te krijgen. Dat leidt tot hilarische taferelen. Het is net een horde bloedhonden die juist werden losgelaten: drummen, roepen en tieren… Gisteren vertelde Karim me: "kijk naar die man (Blix). Hij is een gevangene in zijn hotelkamer, kan niet rondlopen zonder 20 bodyguards. Wij lopen hier wel vrij rond. In de zogenaamde verschrikkelijke dictatuur, die hij meent te moeten komen bestrijden. De wereld staat werkelijk op zijn kop." De mozaiek met het hoofd van Bush sr, die aan de ingang van het Rasheed-hotel op de grond als betegeling dienst doet, met het opschrift "Bush is criminal", is bedekt met matten. "No Bush today", zegt mijn vriend Ghazwan smalend. Alles wordt gedaan om eventuele provocaties te vermijden. De Irakezen lopen werkelijk op eieren. Ik vind het een heel goede zet van de Irakezen om de solidariteitsdelegaties onder te brengen in hetzelfde hotel als Blix. Om de zaken wat in evenwicht te brengen. Het is een belangrijk teken voor de Iraakse bevolking. Er is meer dan alleen Hans Blix en de VS-wolven. Meer nog: de wereldbevolking staat niet achter de oorlogsplannen. De delegaties krijgen evenveel aandacht in de nationale pers dan de Blixen. Dat is nog wat anders dan de internationale pers. Er zijn hier vele acties en demonstraties van buitenlandse delegaties, maar daar heeft de internationale pers geen oren naar: dat zou de oorlogsvoorbereidingen kunnen verstoren.

Een rechtzetting ook van enkele onnauwkeurigheden in mijn brief van enkele dagen geleden, en enkele aanvullingen bij de vondst van de obussen. We hadden zaterdagavond een onderhoud met het hoofd van de National Monitoring Office (de Iraakse zijde): Dr Sami Al-Araji, een zeer belezen man, eerder een westers type, gewezen diplomaat bij de VN, en een van de ondervraagde wetenschappers.

Rustig legt hij ons uit wat er is gebeurd met de 11 (niet 15) missiles. Ze lagen in een magazijn dat was aangegeven in het rapport als een wapenopslagplaats, onderwerp van inspectie. De totaliteit van deze obussen, zo'n 20.000 die Irak bezat, het type en de volledige beschrijving ervan waren opgenomen in het beroemde rapport van eind December. Normaliter waren al deze raketten (reikwijdte 20km, niet 15) vernietigd door UNSCOM in 1996/1997. Maar er lagen er blijkbaar nog enkele, lege hulzen ergens in een hoek te roesten. De houdbaarheidsdatum was overschreden. Dus zelfs indien ze zouden gevuld worden met chemische wapens zouden ze niet kunnen worden afgevuurd. Dr. Sami vertelt verder: "Blix zegt in een persconferentie van Irak een actievere houding, terwijl we alles hebben gedaan om resolutie 1441 volgens de letter toe te passen. We meken een 12.000 pagina's tellend rapport in 1 maand, we doen alles wat de wapeninspecties vragen, wat kan daar in hemelsnaam passief aan zijn. We hebben alles opgegeven wat we hadden. Zouden we onze bevolking in gevaar brengen met 11 lege hulzen?"

Rustig vervolgt Dr Sami dat er zeer brutaal door de wapeninspecteurs wordt tewerkgegaan. Mensen worden uren opgesloten, private huizen van wetenschappers worden overhoop gehaald. Wapeninspecteurs scheuren bv. tegen 140 km/uur door sites, opslagplaatsen van gevaarlijke explosieven. Zelf kwamen de wapeninspecteurs bij Dr Sami aan. Zijn vrouw is bedlegerig. Een Amerikaanse wapeninspectrice buigt zich naar haar toe als om te kijken hoe het met haar gaat, en.. begint haar te fouilleren, in bed. De vrouw begon te tieren en toch deed ze verder. Onvoorstelbaar. Dat zijn geen verzinsels van de Iraki's. Sommige van die verhalen stonen ook al in De Morgen van een paar weken geleden. Maar hier krijgen die provocaties een gezicht, en dan ben je beschaamd om een westerling te zijn. Een eventueel actievoorstel met de delegaties was om bloemen te bezorgen aan Dr Sami's huis om ons namens de Westerse bevolkingen te verontschuldigen voor het brutaal gedrag van de wapeninspecteurs. Men wil de Iraki's dwingen om hun geduld te verliezen om toch een aanleiding te kunnen vinden om de oorlog te starten.

Anecdote tussend haakjes: 2 weken geleden is een Canadees, lid van de Iraq Peace Teams van Voices In The Wilderness, overleden in een auto-ongeval nabij Basra. Toen aan de Canadese autoriteiten de toelating werd gevraagd om het lichaam naar Canada te verschepen, antwoordden deze dat er een exportvergunning nodig was van de VN in New York, de Sanctiecommissie 661 dus. Dat is onvoorstelbaar. Mensen weten niet hoe scherp dit land wordt gemonitored door de VN. Er blijft weinig soevereiniteit over. Saddam is de dictator, denkt U? Zo wordt dat hier niet aangevoeld. In al de handelingen die de Irakees stelt komt hij de VN tegen, niet Saddam. Voor jullie me weer als een Saddam-aanhanger bestempelen, ik geef hier gewoon de mening van de Iraakse bevolking, die gebukt gaat onder de meest wreedaardige sancties die al het leven hebben gekost aan 1.500.000 mensen. Ik heb bij mijn vriend Ghazwan de telefoonboek gezien van het UNO-personeel in Irak. En geloof me: ik was verbaasd om vast te stellen dat die telefoonboek even dik was als de telefoonboek van mijn regio. On-voor-stel-baar. De VN hebben hier een bureaucratie in het leven geroepen en hebben 70% van de leiding van dit land in de feiten overgenomen. De andere 30% zal Bush met de wapens trachten te veroveren. De VN vormt een parallelle regering, betaald door Irak, met het geld van hun olie. De VN-operaties in Irak hebben tot nu toe al meer dan 5miljard dollar opgeslokt, dat is meer dan 200 miljard oude Belgische franken. Ik heb enkele uren nodig om uit te leggen hoe dit embargo eigenlijk werkt. Ik zal een voorbeeld geven dat niet zo bekend is: de zgn cash-component. De Iraakse regering mag niet beschikken over foreign currency. Dus als Irak een school in bv Basra wil vernieuwen, en zij willen dit doen in het kader van het oil-for-food programma, moeten zij een aanvraag richten aan de sanctiecommissie 661. Zij kunnen geen binnenlandse aannemer inhuren en hem netalen met het geld van het oil-for-food-programma, maar moeten hem betalen in dinars, het geld voortkomend uit de locale economie. Als zij die school willen vernieuwen met hun eigen olie-geld, dan moeten zij beroep doen op bv de firma Holzmann uit Duitsland, die voor de Irakezen de school zal komen herstellen. Uiteraard willen de Irakezen dit niet. Zij kunnen dit zelf als ze zouden kunnen beschikken over hun eigen olie-euro's. Gevolg: er blijven nog veel scholen te repaperen in Irak, de toestand is schrijnend. Desondanks blijven de gebouwen open en blijft het onderwijs gratis. Maar dit slorpt wel veel middelen op, ten nadele van de behuizing. Zo werkt het embargo. En dit is maar een klein onderdeel van de werking van de sancties. Wie in het Westen kent deze realiteit? Enkele Irak-specialisten misschien. Zelfs VN-personeel buiten Irak weten dit niet. Maar wat de VS wel doen is zeggen dat Irak voldoende geld heeft uit het olie-voor-voedsel programma, maar dat Saddam dit gebruikt voor zijn eigen verrijking. En daar trappen dan uiteraard veel mensen in omdat de grote persagentschappen deze versie overnemen.

Allen die werkelijk geinteresseerd zijn in Irak moeten de FAQ-rubrieken lezen in http://www.irak.be website.

arch/ive/ief (2000 - 2005)