arch/ive/ief (2000 - 2005)

Even recapituleren. Na de Stopusa-betoging van 10 november schreef De Morgen: “Een groep van 70 jongeren hitste de ordediensten op en begon met stenen te gooien en winkelruiten in te slaan.” De krant vermeldt ook de commentaar van de woordvoerder van de Brusselse politie. “Toen we hen achteraf vroegen waarover de betoging ging, konden de meesten geen fatsoenlijk antwoord geven. Ze waren duidelijk met andere bedoelingen naar hier afgezakt.”

Nafia El A. is één van de jongeren die werden opgepakt. Nafia woont in Mechelen en volgt er deeltijds onderwijs. Hij werkt halftijds als jeugdmonitor in jeugdhuis Rzoezie.
“Op het einde van de betoging verloor ik mijn twee vrienden met wie ik naar Brussel was gekomen uit het oog. Ik wou naar het station gaan toen er plots tientallen agenten in burger opdoken. Zij sloten een groep jongeren in en begonnen te slaan met van die uitschuifbare matrakken. Ik werd vastgegrepen door 5 agenten die hard sloegen op mijn benen. Ze sleepten me daarna naar een auto. Ik kon zelf niet meer stappen van de pijn. In de auto kwam een agent in burger naast me zitten die hard op mijn gezicht begon te slaan. Hij riep dat ik een flesje cola naar hem had gegooid. Vooraan in de auto zaten nog een vrouwelijke en een mannelijke agent in uniform. Zij keek even om maar zei niets. De agent in burger schold me uit voor “zwarte makak”.
Hij stopte pas met slaan toen ik riep dat mijn vader advocaat was. Dat was een leugen maar het maakte blijkbaar wel indruk. Hij veegde het bloed dat op zijn gezicht was gespat af met mijn Palestijnse sjaal. In de politiekazerne werden foto’s genomen van mijn wonden. In een soort hangar werden groepjes jongeren achter hekkens gezet. Toen het mijn beurt was om ondervraagd te worden, werd ik naar een lokaal gebracht waar ik de agent nog eens tegen kwam. Hij riep: “Kijk me niet aan of ik sla je nog eens.” Tijdens de ondervraging werd ik opnieuw uitgescholden door enkele agenten in burger voor “makak, varken en mietje”. De inspecteur zei me dat ze alles op beeld hadden. Ik had volgens hem een colaflesje gegooid en daarmee de agent, die mij zo toegetakeld had, verwond en werkonbekwaam gemaakt. Die beelden hadden ze natuurlijk niet. Dat bleek ook later op de jeugdrechtbank. Daar spraken ze niet meer over beelden, maar over de getuigenis van zes agenten.

Na de ondervraging werd ik in een cel gezet samen met nog zes anderen. Het was er snikheet en veel te klein. Ik had al van de avond er voor niet meer gegeten en tijdens die 16 uur dat ik vastzat, kreeg ik één stuk wafel en enkele bekers water. In de vooravond hebben ze me naar het ziekenhuis gebracht om foto’s te nemen en midden in de nacht nog eens omdat ik onieuw hevig begon te bloeden. ’s Morgens werd ik smaen met drie andere jongeren uit Mechelen naar de jeugdrechtbank gevoerd. In de jeugdrechtbank kreeg ik voor het eerst alle beschuldigingen te horen: “vernieling, oproer, ordeverstoring en slagen en verwondingen”. Ik sta nu onder toezicht. Binnenkort moet ik nog eens voorkomen. Ze eisen een schadevergoeding tegen mij.

Na dat alles moet ik dan nog de politie horen vertellen dat wij niet eens wisten waarover de betoging ging. Wat een leugens. In het jeugdhuis liggen kranten die verslonden worden. Er zijn al mensen komen spreken over Palestina. Bij ons thuis wordt ook veel over de situatie in het Midden Oosten gepraat. We zien elke avond de beelden op televisie en mijn moeder heeft het vaak over de kinderen van Irak.

Als alles voorbij is, wil ik zeker opnieuw betogen. Ik was ook al op de Palestina-betoging van 7 april. Ik ga me wel beter voorbereiden, zorgen dat ik in de buurt van de legal teams blijf, mij niet laten isoleren, in groep naar de betoging gaan.
Tja, waarom doet de politie zoiets? Waarschijnlijk om te bewijzen dat de betoging uit de hand liep, om achteraf te kunnen zeggen: “Zie je wel, waar Dyab Abou Jahjah opduikt is het altijd miserie.” Wat dinsdag in Antwerpen gebeurde, lijkt heel sterk op wat mij overkwam. Ik heb agenten met een Palestijnse sjaal gezien die heel agressief waren en die voetzoekers gooiden. Agenten in burger begonnen plots betogers te slaan in de rug en zeiden dan achteraf dat ze dat deden uit verdediging. Dinsdag deed de politie hetzelfde. Ze spoten pepperspray op mensen die niks verkeerd deden.
Door jongeren zo agressief aan te pakken proberen ze ons natuurlik ook bang te maken. Ik ken al vrienden die nooit naar een betoging zouden durven gaan.

Ik ben een groot voorstander van de burgerpatrouilles. Eigenlijk zou er gewoon iemand moeten meegaan met elke combi. Als Dyab genoeg stemmen heeft, kan hij dat eisen in het parlement. De reactie van Verhofstadt deze week toont wel dat hij schrik heeft. Hij heeft zelfs het gerecht en de politie onder druk moeten zetten om iets te doen.”

Wie meer info wil over de Legal Teams kan terecht op www.legalteam.be
Ook de burgerpatrouilles van AEL zijn nog altijd actief.