arch/ive/ief (2000 - 2005)

Dubbel zoveel deelnemers aan de tweede betoging van StopUSA : het maakte de optocht van 19 januari diverser maar niet minder combattief dan de eerste betoging van 10 november. Net zoals vorige keer bepaalden militante groepen uit de Maghrebijnse gemeenschap, aanhangers van de Arabische Europese Liga en de Partij van de Arbeid de atmosfeer.
Ze manifesteerden hun solidariteit met de Irakese en Palestijnse bevolking, namen radikaal afstand van het racisme dat de militaire opbouw tegen Irak begeleidt, en spraken zich uit tegen elke Belgische steun aan de Amerikaanse oorlog.
Opnieuw stapten anti-imperialisten uit diverse landen mee op : uit de Filippijnen (met foto's van Juan Maria Sison, die in Nederland op de Amerikaanse "terroristen"-lijst is gezet), Latino's die slogans van steun scandeerden aan de Venezolaaanse president Hugo Chavez, en uit Turkije.Maar dit keer sloten zich ook ontwikkelingsorganisaties aan, zoals 11.11.11 (de koepel van de Vlaamse NGO's).

Han Soete, medewerker van Indymedia, schetste achteraf de internationale context van de Brusselse betoging. Het is dit weekeinde 12 jaar geleden dat de eerste Golfoorlog begon. Om die datum te herdenken, maar vooral om de tweede Golfoorlog tegen te houden, is in meer dan 25 landen betoogd. In Washington en San Francisco kwamen alles tesamen een half miljoen mensen op straat.
En voorts waren er anti-oorlogsdemonstraties in 30 Canadese steden, in Korea, de Filippijnen, Indonesië, India, Oostenrijk, Duitsland, Frankrijk, Hongarije, Ijsland, Zweden en Zwitserland. In Nederland drongen vredesinspecteurs een militaire basis binnen op zoek naar oorlogstuig. In de Arabische wereld waren er betogingen in Beirut, Egypte en Bahrein.
Soete lanceerde een oproep om niet af te laten : op 15 februari zullen er in alle Europese landen anti-oorlogsbetogingen plaatsvinden. Voor België slaan de coördinatie StopUSA en het anti-oorlogsplatform (dat op 17 november een eerste betoging hield) de handen in elkaar.

"Il n'y a pas de terroristes, seulement de résistants - er zijn geen terroristen, enkel verzetslui", riepen honderden mensen al dansend achter een radio-wagen. Ahmed Azzuz, van de Arabisch-Europese Liga, protesteerde in een toespraak tegen de manier waarop AEL-voorman Dyab Abou Jahjah monddood wordt gemaakt. Dyab Abu Jahjah werd eind november enkele dagen in de gevangenis van Antwerpen opgesloten en mag sindsdien niet meer deelnemen aan politieke manifestaties. "Maar Abu Jahjah is hier vandaag aanwezig", aldus Ahmed Azuz. En daarop staken tientallen mensen een foto van de AEL-leider in de lucht.
Azzuz viel scherp uit tegen de hypocrisie van de Belgische regering. "Een oorlog tegen Irak is ook een oorlog tegen ons", aldus Azzuz, "maar de regering is medeplichtig aan de Amerikaanse oorlog, omdat ze Amerikaanse wapens door de haven van Antwerpen laat passeren. Als de regering daarmee niet stopt, heeft ze bloed aan de vingers".

Verscheidene sprekers riepen de betogers op vanaf nu elke woensdag om 15 uur in Antwerpen samen te komen aan het Centraal Station om actie te voeren tegen de transporten door de haven. Advocate Zohra Othman van de Partij van de Arbeid somde de transporten op die het Amerikaanse leger de volgende dagen vanuit Duitsland via Antwerpen heeeft gepland : er zijn 170 treinen voorzien, 60 kolonnes, 35 schepen en 10.000 Amerikaanse militairen. "We betogen tegen de Amerikaanse agressie", zei Otman, "maar ook tegen de collaboratie van onze regering".
Carlos Perez getuigde voor de betogers kort over zijn recente trip naar Bagdad. Perez maakte de reis tesamen met een tiental sportlui van de Brusselse sportclub FireGym. "Het embargo tegen Irak heeft in twaalf jaar tijd aan 1,7 miljoen Irakezen het leven gekost", zei Perez. "Een derde van de slachtoffers zijn kinderen. We hebben kinderen gezien met leukemie, in een finaal stadium van dat soort van bloedkanker. Perez kondigde aan dat tussen 15 en 22 februari opnieuw een groep sportlui van FireGym naar Irak zal reizen. Hij herhaalde de eis, die ook in de betoging geregeld te horen was : er mag geen cent naar "de oorlog in Irak en elders" gaan van, er moet daarentegen geld geïnvesteerd worden in onderwijs voor iedereen.

Momenteel is een andere delegatie in Irak : een groep van 8 vakbondsmensen van het ACV. In de betoging liepen zichtbaar slechts drie groepen van syndicalisten mee, één uit Brussel van de christelijke vakbond, één uit Limburg van de socialistische vakbond, en een gemengde groep uit Luik (die laatste achter het spandoek : Pas de sang pour du pétrole, non à la guerre !). Volgens Jo Cottenier, woordvoerder van de coördinatie StopUSA, waren er veel meer syndicalisten dan op 10 november.
Maar delegee Roberto d'Orazio, voorman van de staking in de staalfabriek Forges de Clabecq, gaf aan dat de meesten zich niet openlijk durven vertonen, uit schrik voor de burokraten die de vakbonden leiden. "Het is precies gemakkelijker om naar Bagdad te gaan, dan om in Brussel te komen betogen", zei d'Orazio. "Jullie zouden beter uit Bagdad terugkeren en hier in de bedrijven tegen de oorlog beginnen actievoeren". Antonio Cocciolo, vakbondsafgevaardigde in de machinefabriek Caterpillar, zei dat het altijd opnieuw de "zonen van de arbeidersgezinnen zijn die ten strijde moeten trekken, niet voor hun belangen, maar voor de belangen van de financiële wereld en van de Multinationals".

De meeste sprekers dankten de eigen ordedienst van StopUSA, omdat ze de betoging in goede banen leidde, zonder afbreuk te doen aan het militante karakter van de stoet. Integendeel : de ordedienst riep voortdurend zelf slogans tegen de Amerikaanse oorlog en voor het Palestijnse verzet tegen Israël.
De betoging verliep rustig. Aan het einde werden evenwel enkele tientallen mensen door de politie gearresteerd. Voor de zoveelste keer spande de politie een val waarin ze individuele manifestanten kon strikken. Volgens de Legal Teams begon de herrie met een uitval van leden van de arrestatie-teams van de politie.