hoe bereidt de bevolking in Irak zich voor op de nakenden oorlog

De bevolking wordt dus niet systematisch bewapend, of ze zeggen het me niet. Er wordt vooral kerosine gehamsterd, voor verwarming en om te koken. Verder kunnen ze weinig doen, zeggen ze. Al 12 jaar zijn er oorlog en bombardementen. Maar dat schrikt hen niet meer af. Het economisch leven gaat gewoon verder, sinds het oil-for-food program is er zelfs een gemiddelde stijging van het BNP met 8%. Dat is waanzinnig veel gelet op de bijzonder moeilijke embargo-omstqndigheden. Hoe kunnen ze zich voorbereiden op een oorlog? De bommen zullen van boven komen. En zelfs in de schuilkelders zijn ze niet veilig (zie Al-Ameriya). Er is geen ontkomen aan, en je kan geen bommen bestrijden met geweren. Belangrijk is dat ze mentaal klaar zijn voor een oorlog. En wees maar zeker dat er zal gevonden worden.Ghazwan Al-Mukhtar vertelt me: "De Amerikanen hebben de wapens, maar wij hebben de geest, het hart en de overtuiging dat we Irak moeten verdedigen. En we zullen dat doen ook. Laat ze maar komen. We hebben de Britten ook bevochten met stokken, en ze zijn uiteindelijk ook afgedropen. Wij zijn een woestijnvolk. Wij hebben geleerd om met weinig te overleven. We hebben geduld. Want wat kunnen de Amerikanen ons meer bieden dan Saddam? Niets toch. We weten wat we te verliezen hebben, onze onafhankelijkheid, onze olie-inkomsten. Je weet toch dat Bush deze oorlog wil financieren met de Iraakse olie die hij zal veroveren? Er zal voor ons niets meer overblijven, net zoals voor 1958".
En natuurlijk zijn ze bang. Maar het is geen verlammende angst. Ik vraag aan iedereen hoe ze zich voorbereiden op de oorlog, en ik krijg overal hetzelfde antwoord, alleen verschillen de motieven soms. Ze denken dat oorlog zeker zal komen. En ze willen allemaal de Amerikanen bevechten, samen met hun regering, onder leiding van Saddam. De godsdienst is prominent aanwezig. Het geloof helpt hen blijkbaar om de vrees voor de oorlog te helpen trotseren. En het is begrijpelijk: al 12 jaar embargo en oorlog en isolatie van de buitenwereld hebben het religieuze gevoel bij het Iraakse volk sterk verhoogd. Dit heeft evenwel niet geleid tot fundamentalistische tendenzen in Irak of haat tegen de Westerse bevolkingen, zoals bij Osama en Al Qaeda. De verworven rechten van de vrouw bijvoorbeeld werden niet teruggeschroefd, alhoewel men meer hoofddoeken ziet dan vroeger. Neen, Irak blijft een lekenstaat, al zijn er meer moskeeen dan vroeger.
Gisteren, vrijdag, de wekelijkse rustdag, heb ik een kijkje genomen bij de indrukwekkende vernieuwingen van de rioleringssystemen en waterleidingen in Bagdad. Volop bedrijvigheid van bulldozers, ook op een rustdag. Ghazwan Al-Mukhtar, mijn Iraakse vriend en begeleider, legt me een van de schandalige praktijken uit van de Sanctiecommissie 661. De buizen voor de riolering en waterleiding waren al jaren aangekomen, maar de contracten van de koperen aansluitstukken werden niet toegekend door de sancrtiecommissie, wegens mogelijk dubbel gebruik "dual use". Dat werpt een grimmig licht op het oil-for-food programma. De VN zegt dat "slechts" 8,5 miljard dollar van de 55 miljard, het totaal bedrag van de verschillende fazen van het oil-for-food programma, niet werden toegekend. Maar kijk; het contract van de buizen, 80% van de waarde van een nieuw rioleringssysteem wordt wel toegekend, 20% wordt niet toegekend (de aansluitstukken). Dus kan het project niet worden uitgevoerd. Enkele maanden geleden werd dus wel toelating gegeven om de resterende contracten vrij te geven en kijk: onmiddellijk gaat het project van start, er wordt zelfs op vrijdagen en feestdagen doorgewerkt. Dit zijn levensnoodzakelijke werken. Volgens de diverse UNICEF-rapporten is onzuiver water de grootste oorzaak van kindersterfte der min 5 jarigen.
Later zal ik terugkomen op de contacten die ik heb gelegd met de verschillende peaceteams die hier aanwezig zijn, zoals Voices in the Wilderness (US-UK) en Ponte Per Bagdad (Italie). Ook over de acties die we hebben gevoerd n.a.v. de herdenking van de Golfoorlog 12 jaar geleden.

Een Boeddhistische vredesgroep "Buddhist Peace March" organiseerde een traditionele ceremonie " Tourou Nagashi", drijvende lantaarns, vierkante papieren bootjes, houten bodempje, gekleurd papier rondom en in 't midden een kaars. Homderden van zulke drijvende lantaarntjes werden door Iraakse kinderen bij valavond te water gelaten in de Tigris op 16/1. Wonderlijk mooi, al die kleurrijke varende lichtjes. Het zou een romantisch tafereeltje kunnen zijn, ware het niet een zoveelste poging om de VS op te roepen hun oorlogsplannen op te bergen.

Om 22u45 was er dan een betoging naar de gebouwen van de UNDP. Een opvallende ACV-delegatie vanuit Belgie, die hier is om de gevolgen van het embargo te onderzoeken en een vredesgebaar te stellen naar de Irakese bevolking, liepen voorop in de betoging. Ook een Japanse delegatie uit Okinawa, een Duitse vredesdelegatie, Fransen, en nog anderen en natuurlijk veel Irakezen liepen mee naar de gebouwen van de VN. Heel enthousiast allemaal. Detail: sommige Franstaligen lanceerden de slogen: " Bush Sharon Assassins". Dit werd meegebruld door honderden Irakezen, die het vertaalden als: " Bush Sharon ASSASSA" of iets in die aard. Fantastisch toch.

hoe bereidt de bevolking in Irak zich voor op de nakenden oorlog

arch/ive/ief (2000 - 2005)