Eerste Europese dokstaking tegen liberalisering en oorlog

"Mijn naam is Jean Maris. Ik ben dokwerker van zes uur en militant van de Partij van de Arbeid. Ik wens jullie allemaal proficiat met deze algemene staking in alle Europese havens tegen de liberalisering van de havenarbeid. Na de geweldige staking van 7 juni vorig jaar is dit weer een bewijs dat wij dokwerkers ons niet zomaar naar de slachtbank zullen laten leiden.

Ik werk al 28 jaar aan de haven van Antwerpen en heb me samen met jullie en mijn partij altijd ingezet voor de verdediging van de rechten van de dokwerkers. Of het nu ging om veilige en hygiënische werkomstandigheden, de afbraak van het statuut, de inschakeling van allerhande nepstatuten, zoals interims en het logistiek contingent, altijd konden jullie op mij rekenen. Zoals jullie allicht weten voer ik samen met vele andere dokwerkers al jaren strijd voor deze vernietiging van het aanvullend en later het logistiek contingent. Een goedkoop en flexibel contingent dat in de toekomst de taken van de huidige dokwerkers zal overnemen. En dit binnen de Wet Major, dus met een erkenning! Het proces hiertegen loopt nog altijd bij de Raad van State.

Ik vind het daarom des te spijtiger dat ik er nu niet bij kan zijn. Ik ben pas voor de tweede keer aan mijn rug geopereerd. De jarenlange havenarbeid heeft mijn rug kapot gemaakt. Mijn leven zal nu grondig veranderen want ze hebben mijn rugwervels moeten vastzetten. Daarom wil ik me nu ook speciaal gaan inzetten voor alle dokwerkers die het slachtoffer werden van een arbeidsongeval of een beroepsziekte. Het moet gedaan zijn dat arbeiders zoals in mijn geval, die hun rug kapot gewerkt hebben, nog geen frank krijgen van het Fonds voor Beroepsziekten. We hebben ons leven lang voor dit Fonds afgedragen! Hierover lees je verder meer.

De Europese richtlijn waarover het vandaag gaat is op 5 november van vorig jaar door de Europese Raad van Ministers goedgekeurd. De tekst werd naar het Europees Parlement gestuurd. Die zal nu een tweede keer de tekst bespreken en er over moeten stemmen. Dit zou normaal moeten gebeuren voor 20 maart.

Wat nu op tafel ligt is voor de dokwerkers nog slechter dan de vorige versie. Zo wordt in artikel 13 van de Richtlijn duidelijk gesteld dat zelfafhandeling door alle lidstaten moet worden toegelaten. Er kan alleen op deze regel een uitzondering worden gemaakt als de haven het aantal goederenbehandelaars beperkt omwille van veiligheidsoverwegingen, milieueisen of een tekort aan plaats. En zelfafhandeling is niet alleen het behandelen van goederen door zeemannen, maar ook door eigen landpersoneel!

Zelfafhandeling door slecht opgeleid personeel zal dus de regel worden, niet de uitzondering!

Deze richtlijn zet zo effectief de deur open voor de afbraak van het huidige statuut van erkend havenarbeider en voor de massale invoering van het logistiek contingent in België. Het volstaat dus niet om de verdediging van de Wet Major te eisen, we moeten verder gaan dan dat.

We moeten ook de intrekking eisen van het logistiek contingent Amerika en Europa voeren eenzelfde oorlog
tegen Irak als tegen hun eigen arbeiders

Weg met de Europese Richtlijn! Weg met het logistiek contingent!

Geen geld voor oorlog, maar meer geld voor veiligheid en gezondheid!

Geen oorlog om olie !
Geen wapentransporten in de haven !

-------------

Terwijl ik dit schrijf, zijn ook de voorbereidingen op de oorlog volop bezig. Een oorlog die alleen draait om de olie en om de winsten van de grote multinationals. Wat de PVDA al maanden zegt, wat de Belgische politieke leugenaars van groen over rood tot zwart altijd hebben ontkend, komt nu in al zijn blootheid naar boven. België en Europa zijn medeplichtig in de oorlog tegen het Iraakse volk. Zij geven de Amerikanen allerlei steun, niet in het minst door de Antwerpse haven te laten gebruiken voor wapentransporten. België en Europa laten toe dat Amerikaanse GI's onze kaaien bezetten om hun moordtuig te transporteren.

Ik denk dan terug aan de Antwerpse dokwerkers die in de jaren '50 weigerden om wapens te verschepen bestemd voor de oorlog in Korea. Of ik denk dan aan de Britse treinbestuurders die treintransporten met wapens voor de Golfoorlog weigeren. Ik doe dan ook een oproep aan onze vakbonden om actie te ondernemen tegen de wapentransporten.

"Ik ben Enrico De Simone, advocaat en medewerker van de PVDA havenwerking. 2002 was voor de havenarbeiders een memorabel jaar. Op 7 juni lagen alle Belgische zeehavens voor het eerst in 100 jaar gedurende 24 uur volledig plat. Die dag hebben de dokwerkers duidelijk gemaakt dat zij niet zullen laten raken aan hun statuut. Dat de plannen van Europa om alle sociale rechten van de arbeiders af te breken er niet zullen doorkomen. Maar 2002 was ook weer een zeer onveilig jaar. In Antwerpen alleen al lieten 3 dokwerkers en 2 zeemannen hun leven op hun werk. Terwijl geld noch moeite worden gespaard om de wapentransporten te beveiligen, heeft men helemaal geen geld voor veilige werkomstandigheden van de dokwerkers.

Samen met het ABGA (Actiecentrum voor de Bescherming van de Gezondheid van de Arbeiders) hebben we als havenwerking van de Partij van de Arbeid besloten we om van de veiligheid op het werk onze prioriteit te maken. Het is ontoelaatbaar dat een arbeider zijn leven verliest terwijl hij zijn boterham komt verdienen. Daarom organiseerden we twee bloemenhulden voor Gunther Maes en Etienne Verdoorent en voor al die arbeiders die hun leven lieten op hun werk.

Onveilige werkomstandigheden en de plannen van Europa hangen nauw samen. Door de richtlijn zullen allerlei ongeschoolde of onvoldoende geschoolde arbeiders de gevaarlijke en gespecialiseerde havenarbeid gaan uitvoeren. Resultaat: nog meer ongevallen.

Begin oktober van vorig jaar voerde Bush oorlog tegen de 10.500 dokwerkers van de Amerikaanse westkust en dwong hen via de rechtbank terug aan het werk te gaan. De dokwerkers voerden actie tegen de toenemende onveiligheid. Door de verhoogde werkdruk en de inzet van interimarbeiders kenden zij vijf dodelijke arbeidsongevallen op zes maanden tijd. Bush beschouwde de dokwerkers als terroristen. Hun staking bedreigde volgens Bush de veiligheid van de VS. Juist op het moment dat hij aan zijn oorlogsvoorbereiding tegen Irak begon. Een oorlog waarvan de dokwerkers zegden terecht dat deze oorlog niet alleen ten koste zou gaan van hun eigen stakingsrecht en veiligheid, maar ook ten koste van de gezondheidszorg en het onderwijs van hun kinderen.
7 juni 2002. Dokwerkers (en dokwerksters) blokkeren de Antwerpse haven.

Zoals de Verenigde Staten een oorlog voeren tegen Irak en tegen haar eigen dokwerkers, zo voert Europa eveneens mee de oorlog tegen Irak, en ook een oorlog tegen haar eigen arbeiders.

Daarom is het belangrijk dat alle arbeiders zeggen stop! Stop de slachting aan de haven, stop het uitmoorden van onschuldige mensen door de oorlog van de Amerikanen.

Wij moeten solidair zijn. Wij moeten strijd voeren voor het behoud van ons statuut, voor de erkenning van onze beroepsziekten en voor veilige werkomstandigheden.

Ik sta mee op de barricade. Dokwerkers de toekomst ligt in onze handen. Samen met alle slachtoffers van deze oorlogen van het grote geld, hier of ginder, vechten we opdat onze volgende generaties in een rechtvaardige wereld zullen kunnen leven.

Informeer je werkmakkers. Geef onze pamfletten door. Bezoek onze site op Internet: http://www.pvda.be/antwerpen .

In 2001 waren er 1.825 arbeidsongevallen onder dokwerkers van de Antwerpse haven, tegenover nog 1.549 in 1997. Op die 1.825 ongevallen waren er 157 met blijvend letsel, en dit op een contingent van 5.700 erkende havenarbeiders. Alle jaren zijn er meerdere dodelijke werkongevallen.

We hebben in een "Manifest voor de veiligheid van de arbeiders" een aantal eisen uitgewerkt om het werk veiliger te maken en de slachtoffers van arbeidsongevallen en beroepsziekten beter op te vangen.

Heb je zelf voorstellen of eisen voor meer veiligheid op je werk, contacteer dan ABGA.

Manifest voor de veiligheid van de havenarbeiders

November 2002. 400 dokwerkers houden een actie tegen de dodelijke ongevallen in de haven. Lees het artikel.

SAFETY FIRST

You never work alone

1. Voor de veiligheid van iedereen: Een goede A-boek voor iedereen en dit vanaf de indiensttreding.

Afschaffing van alle nepstatuten en van de B-boeken. Geen uitverkoop van dit statuut aan de Europese commissie of havenbaronnen. Geen zelfafhandeling.

2. Elke patroon die de veiligheidsregels niet respecteert moet gerechtelijk vervolgd worden.

3. Absoluut respecteren van de ploegensterkte die minimaal nodig is om veilig te kunnen werken. In het ruim steeds minimaal met zes havenarbeiders om een lading klaar te maken

4. Weiger nog langer onder een last te werken. Los materiaal moet steeds in een bak gehesen worden.

5. Verkozen veiligheidsdelegees, steeds beschikbaar voor iedere kaai en in iedere ploeg. Die permanent oproepbaar zijn via een GSM alarmlijn in geval van onveilige werkomstandigheden.

6. De delegees veiligheid moeten het recht hebben om, op vraag van de arbeiders, op om het even welk moment, het werk stil te leggen als de veiligheidsnormen niet nageleefd worden. Een arbeider heeft het recht werk te weigeren als hij zich niet veilig voelt.

7. Volwaardige EHBO diensten verspreid over het havengebied. Een MUG (medische urgentiegroep) moet binnen de 10 minuten de plaats van een zwaar ongeval in het havengebied kunnen bereiken… "voor als seconden tellen…". Voor zulk een ontzaglijk groot gebied als de Antwerpse haven, met meer dan 100 km. kaaien is een helikopter daarvoor noodzakelijk. Het is schandalig dat Amerikaanse Apachehelikopters in het havengebied kunnen rondcirkelen. Het is schandalig dat er tientallen miljoenen euro's worden besteed aan de "beveiliging" van Amerikaanse wapentransporten, die elders nog dood en vernieling gaan zaaien. Terwijl er geen geld zou zijn voor een efficiënte medische urgentiedienst. Reeds in de jaren '70 was er een akkoord om de havenhulpdiensten met een ambulance-helikopter uit te rusten. Van die belofte is nooit iets van in huis gekomen.

8. Oprichting van een Fonds voor de verdediging van verongelukte werknemers, betaald door de patroons om de slachtoffers van arbeidsongevallen te verdedigen.

9. De arbeidsongevalverzekering moet in de sociale zekerheid. Het is ontoelaatbaar dat de arbeidsongevalverzekeringen in handen zijn van privé-maatschappijen waardoor op het leed van de slachtoffers van een arbeidsongeval nog winst kan gemaakt worden.

10. Iedere arbeider die tijdens het werk een kwetsuur oploopt en aangeeft moet automatisch beschouwd worden als een slachtoffer van een arbeidsongeval. En niet omgekeerd, zoals nu de arbeider steeds moet bewijzen dat zijn kwetsuur een gevolg is van een ongeval op het werk.

11. De verzekeringsmaatschappijen moeten bij ieder aangegeven arbeidsongeval aan de slachtoffers en de nabestaanden het volledige loon direct doorbetalen en ook de medische kosten onmiddellijk betalen.

12. Een havenarbeider die niet in staat is om medische redenen zijn werk uit te voeren, moet het recht krijgen om op V.A. te gaan. Of dit nu het gevolg is van een beroepsziekte of niet.

13. Geen prise werk. Een gecontroleerd verbod op dubbele shiften.

14. Rugaandoeningen bij dokwerkers ten gevolge van rugbelastend werk moeten door het Fonds van Beroepsziekten erkend worden.

Rugziekte als gevolg van rugbelastend werk
moet als beroepsziekte erkend worden

Dirk Van Duppen, dokter bij geneeskunde voor het volk, vertelt:

"Jef is havenarbeider. Hij komt op consultatie omdat zijn aanvraag voor zijn rugaandoening voor het Fonds van Beroepsziekten is afgewezen. Jef heeft discale hernia op minstens 2 niveau's. Jef is nu 54 maar al van zijn veertigste sukkelt hij met zijn rug.

Jef heeft 27 jaar zakken getild aan de haven in prise systeem. Zakken tillen: dat is vooroverbuigen, heffen, draaien, optillen en wegwerpen… In het begin van de jaren 70 werd er door een ploeg van 8 zo'n 250 ton per shift verzet, de laatste jaren is die hoeveelheid opgedreven tot meer dan 1000 ton per shift!

Hoeveel Jeffen zijn er zo niet aan de dokken?

Rugaandoening ten gevolge van het werk is de meest voorkomende beroepsziekte. Maar ze wordt niet erkend door het Fonds voor Beroepsziekten (tenzij bij mechanische trillingen zoals soms bij chauffeurs). Vorig jaar waren er meer dan 700 aanvragen voor rugziekten in het "Open Systeem". Geen enkele is daarvan erkend.

Het ABGA en de PVDA-havenarbeiderskern willen samen met jullie strijden opdat die schande ongedaan wordt gemaakt.

We gaan een aantal dossiers van havenarbeiders gezamenlijk indienen bij het Fonds. Met degenen die al zijn afgewezen stappen we naar de arbeidsrechtbank. Samen met jullie maken we kans dat te winnen. Er is al een precedent: in 1997 heeft het arbeidshof van Gent de rugziekte van een verpleegkundige erkend die aanvankelijk door het Fonds was afgewezen. Met de hulp van advocaten en professoren, maar ook met jullie aanwezigheid op de arbeidsrechtbank moeten we die zaken kunnen winnen. Via de pers zullen we deze schandalige situatie aanklagen. Het moet gedaan zijn dat arbeiders die hun leven lang de rug kapot gewerkt hebben geen frank krijgen van het Fonds voor Beroepsziekten, waarvoor ze dan nog hun leven lang hebben afgedragen.

Ben jezelf slachtoffer van ruglijden door het zware werk? Ben jezelf al afgewezen geweest door het Fonds, of wil je je dossier ook indienen? Wil je meewerken in deze strijd om rugaandoeningen bij arbeiders met rugbelastend werk te doen erkennen door het Fonds? Neem dan contact op met ABGA."

arch/ive/ief (2000 - 2005)