arch/ive/ief (2000 - 2005)

Dyab Abou Jah-Jah (AEL), die na de persconferentie onmiddellijk moest vertrekken wegens nog steeds een verbod op manifesteren, en Zohra Othman (PVDA) hadden het over de hypocrisie van de hele paarsgroene regering maar vooral van Agalev: "Eddy Boutmans verkondigde overal wel dat hij zich tegen de oorlog verzet, maar dat zijn blijkbaar maar mooie woorden, bedoeld om de mensen in slaap te wiegen. Want intussen begon de oorlogsvoorbereiding onder onze ogen, in onze eigen haven."
Jan Vandeputte (Vlaams voorzitter ACOD-RVA) riep de vakbondstop op zich op een duidelijke manier achter de anti-oorlogsbeweging te scharen.

Pol De Rammelaere (ex-spoorman) vroeg de spoorwerkers het voorbeeld te volgen van twee Britse treinbestuurders, die vorige week weigerden een oorlogstransport uit te voeren.

Piet Ceulemans, 83 jaar en ex-dokwerker, wees erop dat het niet de eerste keer is dat ons land zich laat gebruiken voor dergelijke oorlogstransporten. Hijzelf werd begin de jaren '50 ontslagen toen hij weigerde wapens in te schepen voor de oorlog in Noord-Korea.

Sofie Blancke (Medical Teams) verwoordde de bezorgdheid van de dokters voor het Volk en voor de Derde Wereld over de nakende oorlog. Onder het motto "Make health, no war!" riep ze alle gezondheidswerkers van het land op om aanstaande zondag in een wit blok te protesteren.

Op het einde van de persconferentie ging het in stoet naar kaai 1241 voor een symbolische protestactie. Een vijftigtal manifestanten, onder wie opvallend veel schoolgaande jongeren, voornamelijk van Arabische origine, sloten zich vanop het gemeenteplein van Kallo bij de stoet aan. "Hell no, don't go, don't kill for Texaco!" klonk het de hele tijd op de weg naar de Schelde. Ordediensten waren op dat moment nog nergens te zien, althans niet in uniform.

Aan het kruispunt waar de stoet links zou afslaan, kondigde Renate D'hoker (PVDA-Jongeren) aan dat op dat eigenste moment drie kameraden bezig waren zich vast te ketenen aan de Kallo-sluis enkele honderden meters verderop. Ze blokkeerden daarmee de enige uitweg voor de Amerikaanse moordboot uit de dokken. De betogers trokken er dan ook onmiddellijk naartoe. Daar zaten in een snijdende wind drie PVDA-jongeren vastgeketend aan de ijzeren leuning van de sluis. "Dit is geen symbolische actie. We willen de Amerikanen tegenhouden. De Irakezen rekenen op ons. Elke dag vertraging die wij kunnen veroorzaken, is een dag gewonnen voor het Irakese volk."

Ondertussen ontplooide zich dan tóch een bescheiden ordemacht aan weerszijden van het kanaal. Die deelde mee dat ze de actie na dertig minuten zou 'opruimen'. Een klein uurtje later slaagde de politie erin met een reusachtige tang (en in de rug gesteund door een waterkanon en verschillende oproerwagens) de ketenen te vernielen. Ze dwong de actievoerders de weg vrij te maken.