arch/ive/ief (2000 - 2005)

een onaardse avond. diepgevroren meeuwen.
aan de ijsnaalden bengelen bloedkersen.
de wetten, de gespalkte ministermonden voor-
bij de wondkoortsen der honden, schuiven

de gezanten van valse, dode sterren,
stiekemerds die op hun strepen staan
stormen met getrokken voorhuid vooruit.
met de zegen van wie het Bushkruit heeft

uitgevonden, de rentmeesters der religie,
de petroleumschavuiten, het pourriture
noble. geen blik scherp genoeg om hen de
pas af te snijden. maar God, die America

blesst, werp ijzel voor het ijzer van hun
pantsers, breek de laarzen die het oorlogs-
puin van mijn stad naar het oosten uitdragen.
ik, ik kan slechts rabiaat haten haten.

met poëtische groet,
Mark Meekers

(meest gelauwerde dichter uit de Nederlandstalige literatuur; http://markmeekers.tripod.com)