Bepalen woede en sex-appeal Nederlandse stembusgang ?

Verslaggever 'BW' had het over "boze maar betrokken burgers" voor wie de politiek geen antwoord heeft. Volgens een onderzoek van De Volkskrant "komt een nieuw kiezersprofiel te voorschijn: 'een groep die in spanning leeft met de huidige samenleving', zegt onderzoekster Bernadette Veenstra. 'Ze zoeken bewust het conflict met de overheid op, in Fortuyn zagen ze de rebel die hen tot aan de poorten van Den Haag zou brengen.'"

Maar Fortuyn is niet meer en er is blijkbaar niemand die kan over nemen. "Dat blijkt ook uit de peilingen. Werd tot voor een paar weken de radicaal linkse Jan Marijnissen gezien als de nieuwe herder, sinds een kleine week zakt zijn score als een plumpudding in elkaar. 'Ik verwacht dat een recordaantal mensen thuisblijft', zegt Veenstra. En de kiezer die wel gaat stemmen speelt een hard spelletje met de politici. Russissche roulette ...

* "Wouter Bos trekt puur op sex-appeal de PVDA uit identiteitscrisis"

In een tweede artikel van 'BW' - getiteld "In het land van No Limits" - gaat het over "PVDA'er Wouter Bos, sinds een publiciteitslawine van vrijdag en zaterdag de grote knuffelbeer van de media. Hij lijkt puur op sex-appeal de sociaal-democraten uit een diepe identiteitscrisis te trekken. Tijdens een bezoek aan een Nijmeegs jongerencafé logen de commentaren van met name het vrouwelijke cliënteel er niet om. 'Lekker kontje' was, zeker na een paar door Bos uitgedeelde rondjes, nog een beschaafde kwalificatie. De meeste meiden zouden de 39-jarige Bos liefst meteen naar een intiemer plekje hebben meegesleurd. Voor de arme verslaggever die hun vroeg waar de PVDA nu voor staat, kunnen we enkel diep mededogen voelen."

De vaststelling dat een deel van de Nederlanders "bewust het conflict opzoekt met de overheid" doet denken aan Amerikaanse extreem-rechtse militia's die ook in zo'n conflict-model leven. Soms gaan ze daarbij zelfs zover dat ze overheidsgebouwen (al dan niet met mensen er in) opblazen; wat de Amerikaanse 'ordediensten' de gelegenheid geeft om hard in te gaan tegen zowat ieder die kritiek uit.

Het verhaaltje over het sex-appeal van Wouter Bos, brengt ons bij de politieke volwassenheid van het publiek. Een cultuurpessimist zal stellen: zie je wel, dat is de aard van het beestje. De oerinstincten drijven altijd boven. Ik herinner me hoe we ooit op een winterochtend met een paar mensen pamfletten aan de buitenkomende nachtploeg van een fabriek stonden uit te delen en een dikke 'madame' ons weghoonde met de opmerking "Sex jongens, dat is alles wat telt."

Anderzijds, in die tijd, midden jaren zeventig, sprak niemand over mannenkontjes; zeker niet in de media. Het is door de komst van de commerciële pulpzender VTM dat dat spraakgebruik "in" is geraakt. En dat breidt zich uit. Eerst stonden de kontjes van voetballers ter discussie, nu ook die van politici. Gehaaide, voor de politiek werkende reclamejongens gaan daarin mee.

Ondertussen ontbreekt het de jeugd aan echte politieke duiding. Noch op school, noch op zenders als Jim-TV of VT4, is daar sprake van. Moet je dan verbaasd zijn dat ze alleen nog aan kontjes kunnen denken en niet aan wat de impact van de politiek op hun leven eigenlijk is ? Het stukje van De Morgen over het sex-appeal van Wouter Bos is dan ook onbewust - zover denken ze bij DM natuurlijk al niet meer door - één grote aanklacht tegen de verloedering van media en onderwijs; om dat grote woord - verloedering - nog eens van stal te halen.

arch/ive/ief (2000 - 2005)