Syndicalisten gaan naar Irak by Jan Dereymaeker en Marijke Persoone Sunday January 12, 2003 at 11:08 PM |
"De Belgen verwachten niet veel goeds van 2003", dat leert ons de eindejaarsenquête van Dimarso. Het VRT-journaal op nieuwjaarsdag illustreert het pessimisme van de Belgen met enkele klassieke straatinterviews. "Het probleem van 2003 is mijnheer Bush", zegt een man-in-de-straat. Zijn vrouw knikt. "Er komt oorlog van", zo weet de man, "en wij zullen het ondergaan zeker" (zucht).
Welnu, wij willen het niet ondergaan. Wij willen ter plaatse gaan kijken. Wij, dat zijn acht syndicalisten, actief in de christelijke vakbond, vijf militanten en drie secretarissen. Op 15 januari vertrekken we voor een tiendaagse reis naar Irak. Wij willen er praten met arbeiders, vakbondsverantwoordelijken, leerkrachten, gezondheidswerkers, vrouwen, jongeren,… Wij willen van hen vernemen hoe het is om te leven met de gevolgen van een jarenlang embargo, met een oorlogsdreiging bovenop. Eens terug in België willen we hen een stem geven.
Wanneer we de beelden zien van de oorlogsvoorbereiding, willen we niet enkel zuchten "wat erg" en weer overgaan tot de orde van de dag. Opkomen voor de belangen van werknemers stopt niet aan de poort van je onderneming of aan de grenzen van je land. Internationale solidariteit onder werknemers behoort, volgens ons, tot de kernopdracht van de arbeidersbeweging. Protesteren tegen de oorlogsplannen van Bush is echter niet alleen een daad van solidariteit met het Irakese volk. De werknemers hier zijn ook bang voor de economische en sociale gevolgen van een oorlog. Ze hebben schrik voor nog meer ontslagen. Ze willen niet dat, onder druk van de NATO, het defensiebudget wordt opgetrokken, ten nadele van gezondheidszorg, onderwijs en andere sociale uitgaven. Onze delegees horen aan de onderhandelingstafel steeds meer het patronale argument: "We kunnen nu niets doen, we moeten voorzichtig zijn, gezien de internationale toestand".
Een meedogenloze jacht op olie, economische en militaire belangen staan niet op onze agenda. Als vakbond maken wij een partijdige keuze voor de slachtoffers van die oorlogslogica. We willen hen een stem geven en hen steunen in hun verzet tegen embargo en oorlog. ACV-Brussel steunt dit project. En we rekenen erop dat heel onze vakbond hetzelfde zal doen. We staan daarin trouwens niet alleen. De media zijn er erg zuinig over in hun berichtgeving, maar in de grote steden van de VS manifesteren dagelijks duizenden mensen tegen de oorlogsplannen. Een groep familieleden van slachtoffers van 11 september willen in februari in Bagdad een menselijk schild vormen tegen de bommenwerpers. Zij veroordelen met klem dat de dood van hun familieleden als oorlogsargument wordt gebruikt. Tientallen leiders van verschillende kerken werden gearresteerd toen ze voor het Witte Huis tegen de oorlog betoogden. Ook bij ons heeft kardinaal Danneels zich, in naam van de kerkgemeenschap, duidelijk uitgesproken tegen een zogenaamde preventieve oorlog.
Wie de bevolking van Irak financieel wil steunen in hun strijd om te overleven kan een financiële bijdrage storten (indien mogelijk vóór 12 januari) op het rekeningnummer: 777-5993333-70, met vermelding 'IRAK'. Met het ingezamelde geld zullen we geneesmiddelen kopen voor het kinderkankerziekenhuis en schoolgerief voor een school die we gaan bezoeken.
Wil je, na onze terugkeer, contact met ons opnemen voor een artikel, een interview, een getuigenis, een vormingsinitiatief, … dan kan dat via Veerle Verleyen van ACV-Brussel: tel. 02/3322420 of GSM 0475/580452, of per e-mail: vverleyen@acv-csc.be . Ook tijdens ons verblijf in Irak is zij de contactpersoon.
Vriendelijke groeten,
Jan Dereymaeker en Marijke Persoone
goed zo! by ABVV'er Monday January 13, 2003 at 10:42 AM |
Doen, acv, doen! En schop en passant ook de vakbondsleiders een geweten!