arch/ive/ief (2000 - 2005)

"Oorlog moet vermeden worden, maar het conflict mag niet stranden zonder regimewissel", is het perspectief dat Bert Cornillie en Hans Declercq de Iraki's bieden (DS, 11-12 januari). Deze stelling is bijzonder problematisch en gevaarlijk. De auteurs schrijven zelf dat "de huidige VN-resoluties over Irak geen regimewissel toestaan". Logisch, want een fundamenteel principe in het internationaal recht is precies de soevereiniteit van de staten. De auteurs wijzen de VS met de vinger omwille van hun geopolitieke redenen om ten oorlog te trekken. Maar zijzelf willen wel dat het conflict via "actieve steun aan de Iraakse oppositie" uitloopt op een regimewissel, wegens het (echte of vermeende) dictatoriaal karakter ervan. Deze redenering veegt de vloer aan met het soevereiniteitsbeginsel, en opent de deur voor nog meer buitenlandse inmenging, interventies en oorlogen. Die alleen door de machtigsten - vandaag de VS - kunnen gevoerd en gewonnen worden, ter meerdere eer en glorie van, precies, hun geopolitieke belangen.
Een tweede probleem is dat het enige haalbare scenario dat Cornillie en Declercq voor die regimewissel zien blijkbaar toch… de oorlog is! Ze schrijven immers: "De Iraakse bevolking kan zelf onmogelijk het regime omverwerpen" en "als er een aanval volgt, is een nieuw regime mogelijk". En laat het dan een oorlog zijn tot het bittere einde, laten ze verstaan, want "de ergste fout die de anti-Irakcoalitie in 1991 heeft gemaakt, was toen de troepenmacht niet tot Bagdad ging om Saddam Hoessein af te zetten". Ter herinnering: Irak had zich overgegeven, en de Amerikaans-Britse troepen hadden al 200.000 Iraki's gedood, met bombardementen op burgers en slachtpartijen onder zich terugtrekkende soldaten. Is dit het perspectief voor de Iraki's?
Cornillie en Declercq hebben ook al een post-Saddam model klaar: een federale of confederale structuur volgens etnie. Maar biedt zo'n "Irak barst"-scenario het land en zijn olierijkdommen niet juist op een zilveren schoteltje aan de westerse mogendheden en hun oliemultinationals aan? Om Irak verder oorlogs- en embargoleed te besparen, moeten we in de eerste plaats duidelijk zeggen: Bush: barst!

Oorlog moet vermeden worden en het embargo is moordende flauwekul van VS/VN & Co.

Dat iemand met een zwaar belast verleden kan veranderen is ook een feit. Of die persoon in functie moet blijven is een zaak die vaak eerder door historische omstandigheden bepaald wordt dan door dat figuur zelve. Zelden door het machts-figuur zelve.

Vraag is welke machten er bij machte zijn om van 'Saddam De Diktator' 'Saddam Het Goede Staatshoofd' te maken. Ook de mensen van de PVDA, en waarschijnlijk heel wat overlevenden van het Baath-regime zelf, menen dat "ten gepaste tijde" Saddam en diens bestuursvorm aan vervanging dan wel aan verandering (verbetering) toe zijn.

Te stellen dat "moslims altijd al met dictaturen geconfronteerd zijn" is simplistisch. Het Baath-regime had tot voor kort niets op met de Islam en nu mogelijk niet meer dan dat het hoopt zichzelf - na alle ontij - beter bij een groot deel van de bevolking te kunnen verkopen. Trouwens de hele nationalistische saus is een distillaat van de (post-)koloniale politiek en heeft op zich niets van doen met het grote, eeuwen lang behoorlijk vreedzaam (cf. Westerse landen), bestuurde Islamitische Rijk. Een gebied lang zonder noemenswaardige hoofdstad, met grote culturele diversiteit en locale besturen in verschillende steden die trefpunten waren van handel, wetenschap, godsdienst en bestuursorganen. Een samenleving waarnaar veel moslims, al dan niet idylisch, naar kijken bij het verwerkelijken van hun geloof vandaag.

Wie weet kan Saddam in een andere, minder (of liefst helemaal niet) op terreur gestoelde, omgeving floreren. Moslims, dan toch zeker de Soenieten, hebben, al dan niet willens-nillens, bij momenten bestuurders getollereerd die behoorlijk gortig omgingen met "hun onderdanen". Als Saddam kan bewijzen dat hij uit zijn fouten leerde en dat hij de meer geschikte figuur is om te zetelen waar hij nu zit, zal een deel van de bevolking hem zeker tollereren en misschien zelfs steunen om zijn taak te verlichten.

Nu is het zo dat prominente denkers in de Islamitische wereld, zoals Harun Yahya, wel eens de "Islamitische Chomsky" genoemd, eerder een Napoleon-scenario voorstaan. De toekomst zal zeer zeker het lot van Saddam verduidelijken. Of diens lot bepalend is voor het bereiken van een heilzamere samenleving ligt ook in de toekomst vervat.

Ibrahim Hublou

Avoiding war by Saddam stepping down ?
The "Islamic Chomsky", Harun Yahya, on how to deal with Saddam and the USA peacefully
"How To Avoid A War? - Saddam Must Step Down to Save Peace"
http://groups.yahoo.com/group/PIN-forum/message/412

'De hoogste vorm van Djihaad is een tyraniek regeerder de waarheid te zeggen'
- Uitspraak van de profeet Mohammed (saws) -