Donderdag 9 januari 2002

Als je leest dat er vroeger zoveel protestbewegingen ontstaan zijn bij studenten…
Als ik mijn medestudenten bekijk zie ik alleen maar een bende "lege dozen". Meningloze mensen, of zoals ik ze vanaf vandaag ga noemen: "mediameelopers".
Eigenlijk heb ik het heel moeilijk op school. Enfin, "heel" is misschien wat overdreven. Ik heb me altijd zo neutraal mogelijk opgesteld, om geen tegenwind te krijgen. Maar, zoals jullie nu intussen misschien al beu gehoord zijn, ik ben de laatste tijd zo veranderd dat ik niet meer kan of wil zwijgen op sommige momenten. Ze mogen weten dat ik nu ànders denk. Maar daar komt natuurlijk bij kijken dat ik weleens scheef bekeken word. Onder andere op school. En ook door mensen die vrienden zouden moeten zijn. Onlangs werd ik uitgescholden voor extremist. Nochtans voel ik me geen extremist. Nog niet. Maar misschien ga ik dat "lelijk woord" wel mooi gaan vinden. Zo was het met "anarchist" ook het geval.
Ja, ik heb het soms moeilijk met mensen die anders denken, maar zij hebben het (blijkbaar) veel moeilijker met mij.
Wie bepaalt eigenlijk wat de gangbare norm van denken is? En wanneer val je buiten die lijntjes?
Je bent wat je denkt (en wat je eet natuurlijk). Dus waarom ons nog van een ander zijn ideeën over ons aantrekken? Als ik me van hun ideeën en vooroordelen niets aantrek word ik des te gelukkiger. Alleen is dat gemakkelijk gezegd…
Ik wou dat ons geluk niet zo afhankelijk was van anderen, maar je hebt ze nu eenmaal nodig zeker?

Zaterdag 11 januari 2003

Het was weer een hectische week. Vol met van die toestanden die zo uit een tv-feuilleton lijken te komen, maar toch gebeuren ze écht en dan nog in mijn leven…
Maar eerlijk gezegd heb ik niet echt veel zin om erover te schrijven. Volgende week of zo misschien, maar nu voel ik me… Wel ja, ik heb gewoon niet echt veel zin om alles boven te halen over wat er nu precies gebeurd is. 't Waren allemaal familiekwesties, dat zegt al genoeg zeker ;-)
Maar het moeilijkste was deze week dat ik bij dingen zoals er deze week gebeurd zijn altijd belde met mijn vriend. En die luisterde naar me en het is niet dat hij de situatie kon oplossen, maar ik wist dat hij er was voor mij en dat hij luisterde. Maar nu… Nu kon ik hem niet opbellen. En ik vertelde het hem toen hij op msn zat maar hij reageerde zo koel. Dat deed eigenlijk echt wel pijn. Ik vroeg hem dan of hij kwaad was, want dat er altijd een bittere ondertoon in zijn antwoorden lag, en toen zei hij dat ik ook niet kon verwachten dat we overal alles konden praten zoals vroeger.
Dat is de enige keer dat ik deze week gehuild heb voor hem. Omdat ik op dat moment besefte dat ik iets veel erger kwijt was dan mijn lief: mijn beste vriend. Ik voelde mij eigenlijk wel redelijk verloren op dat moment. Maar ja, ik moet ermee leren leven zeker? En misschien als er wat tijd overgaat kunnen we weer over van alles en nog wat babbelen… Of geloof ik nog in sprookjes?

Dit is de eerste keer dat ik indy kom en wat blijken die artikels dan te zijn?! Dagboek.

Ik weet niet waarom maar ik vond het een beetje raar... Niet alleen moet je erg eenzaam zijn (zelf met een lief) om je dagboek online te zetten, maar zo te zien ben je even grijs als de massa.

Waarom noem je je medestudenten mediameelopers en jezelf anarchiste als je (tot nu toe) je mond hield om geen tegenwind te krijgen, dat lijkt op conformisme..

FFF

Met vriendelijke maar kritische groeten..

Wat is dat nu voor een onnozele commentaar?

"Ik weet niet waarom maar ik vond het een beetje raar... Niet alleen moet je erg eenzaam zijn (zelf met een lief) om je dagboek online te zetten, maar zo te zien ben je even grijs als de massa."

De 'grijze massa' associeer ik toch meer met mensen die kritiek spuien op alles wat zij 'raar' vinden. Dat is net waar het om gaat in dit dagboek. Misschien kan FFF ook eens proberen wat bij te leren uit dit soort artikels, ook al is het je stijl niet, in plaats van ze af te breken.

Persoonlijk stel ik het linker dagboek erg op prijs. Doe vooral voort, Yantina, en veel sterkte gewenst in de moeilijkere periodes. Het is niet altijd gemakkelijk om als vrij denkend mens door het leven te gaan. Laat je niet kisten.

Groetjes,
El Pimo