arch/ive/ief (2000 - 2005)

NPPF-bestuurslid Surendra Bhusal stelde: "De aanslagen van 11 september waren een imperialistisch complot. De WTC-torens zijn vernield door het imperialisme zelf, om een reden te hebben om de hele wereld te overheersen. De VS voerden oorlog tegen Afghanistan zogezegd om Bin Laden te vinden, maar ze vonden hem niet. Het is een voorwendsel om overal tussen te komen. Er is geen enkele band tussen de Nepalese maoïsten en Al Quaeda, maar toch willen de VS ons ook tot `terroristen' verklaren. Er zal een tijd komen dat de Verenigde Naties door de volkeren zullen gevormd worden en niet door de VS, dan zal de VN haar marionettenrol afschudden. De Belgische regering heeft zich als een pop van de VS gedragen. De onderzoekscommissies die ze naar Nepal stuurde hebben alleen maar geregistreerd wat de regering en bepaalde organisaties in de steden hen verteld hebben. Waarom hebben ze niet met ons gesproken, naar ons geluisterd?"

Baburam Sharura Subedi, vertaler-tolk van het NPPF, legde mij van zijn kant uit: "De revolutie in Nepal heeft het stadium bereikt van het zogezegde `strategisch evenwicht'. Dat is een term van Mao Zedong om aan te geven dat de krachten van de revolutie en van de contrarevolutie (de regering) militair ongeveer even sterk zijn.

Ook onze tegenstanders erkennen en zeggen daarom _ ook onder druk van de VS en India _ dat ze willen onderhandelen met de maoïsten. Maar dat zijn slechts woorden. De United Revolutionary People's Council (URPC)1 stelt al maanden drie onmiddellijke eisen voor een vreedzame oplossing van het conflict: de bijeenroeping van een rondetafelconferentie van alle politieke krachten, de vorming van een interim-regering en de verkiezing van een grondwetgevende vergadering. Maar op die concrete eisen gaan de koning en zijn marionettenregering niet in. Ze stellen ook zelf niets voor. Ze wachten gewoon op de nieuwe wapens vanuit het buitenland. De reactionairen speculeren erop dat zij, door massale hulp of tussenkomst vanuit het buitenland, het tij nog kunnen keren."

Sinds koning Gyanendra op 4 oktober van vorig jaar een heuse staatsgreep pleegde door eerste minister Deuba en het parlement naar huis te sturen, heeft ook de politieke crisis in Nepal zich spectaculair verdiept. Khatiwada Krishna en Nabin Sapkota, voorzitter en bestuurslid van het NPPF, vertelden mij daarover: "Het dictatoriale optreden van de vorst brengt bijna alle partijen dichter bij het voorstel van de maoïsten om, via een verkozen grondwetgevende vergadering, de monarchie te vervangen door een burgerlijke democratische republiek. Girija Koirala is voorzitter van Nepali Congress (NC), de grootste burgerlijke partij en leidde als eerste minister tot eind 2001 de repressie tegen de maoïsten. Maar nu is hij voor dialoog met hen. Hij beschuldigt de koning er nu van vorig jaar de ernstige scheuring van zijn partij te hebben veroorzaakt.2"

1 De URPC is een embryo van een voorlopige revolutionaire regering op basis van een eenheidsfront geleid door de Communistische Partij van Nepal (maoïstisch), de CPN (m)

2 Koirala's rivaal Deuba, die tot in oktober 2002 eerste minister was, scheurde zich vorig jaar af van de NC en richtte een eigen partij op.

En ondertussen blijven de maoïsten kindsoldaten inzetten voor hun strijd. Vorige week werden 150 kinderen gegijzeld door deze moedige strijders.
Ik probeer hier de wapenlevering alles behalve goed te praten want met de Belgische minimi's worden binnenkort Nepalese kindsoldaten uiteengereten.
Maar wat hierboven staat is misdadig. Geen woord over de vele schendingen van de mensenrechten door de rebellen. Het rapport van Amnesty Internationa liegt er nogthans niet om.