arch/ive/ief (2000 - 2005)

Antwoorden formuleren op die vragen is voorlopig nog een beetje koffiedik kijken. We kunnen wel al eens kijken wat de eerste golfoorlog teweeg bracht in de Arabische wereld. Als we dan ook nog eens nagaan wat er veranderd is en welke reacties er tot nu toe al geweest zijn, komen we waarschijnlijk al dicht bij een accurate voorspelling.

De aanval tegen Irak die op 16 januari 1991 begon, leidde tot een golf van protest in de moslimlanden. In Pakistan steunde een breed palet van partijen, van extreem-links tot partijen binnen de regeringscoalitie, delen van het leger en de grote meerderheid van de bevolking het Irakese verzet tegen de militaire agressie van de door de VS geleide coalitie. Volgens een enquête van Gallup Pakistan vond drie kwart van de Pakistani's dat hun land Irak te hulp moest schieten. 70 % van de ondervraagden toonde zich bereid om op straat te komen uit protest tegen de oorlog en 75 % beschouwde Saddam Hoessein als hun favoriete wereldleider.

In Mauritanië werden de Amerikaanse en Franse ambassades belaagd door 20.000 betogers. In Marokko verleende de regering haar steun aan een nationale staking tegen de oorlog, hoewel ze tegelijkertijd met troepen aanwezig was aan de zijde van de VS. De Marokkaanse regering was niet de enige die gedwongen werd tot een anti-Amerikaans standpunt. In Jordanië werd koning Hoessein verleid tot een wel heel boude uitspraak: "Ik veroordeel de woeste en grootschalige oorlog tegen broeder Irak. Dit is een oorlog tegen alle Arabieren en moslims die Irak wil vernietigen, zijn heldhaftig leger en zijn moedig volk die ons allemaal verdedigen." Jordanië is een traditionele bondgenoot van de VS, maar moet wel rekening houden met de 1,6 miljoen Palestijnse vluchtelingen die bijna een derde van de bevolking uitmaken. Een dag na deze uitspraak liet de VS weten dat het de militaire en economische hulp aan Jordanië zou herzien.

In februari '91 braken in Cairo studentenprotesten uit tegen de Egyptische president Hosni Moebarak. Eén student werd doodgeschoten door de politie toen duizenden betogers zongen dat Moebarak "een dubbelagent was voor de Amerikanen" en dat hij "Egypte verkocht had voor grof geld".

Het protest bleef niet beperkt tot de moslimlanden. In India besliste de toenmalige premier Chandra Shekhar onder druk van de bevolking om de afspraken met de VS over het gebruik van het Indische luchtruim op te zeggen. Chili dat nochtans sinds de coup van 1973 tot de invloedssfeer van de VS behoort, weigerde in 1991 om wapens te verkopen aan Saudi-Arabië en de Verenigde Arabische Emiraten.

Bronnen:
Arthur Henson, The war against Iraq
http://www.statsvitenskap.uio.no/ansatte/serie/rapport/fulltekst/0193/golfkrisen-5_3.html

Je vergeet één factor die wel eens doorslaggevend zou kunnen zijn voor andere moslimlanden om zich tegen de V.S. te scharen: de relatie V.S./Israël. Hierin toont de V.S. zich als bondgenoot van een anti-Islamitisch regime en dat neemt de Arabische wereld hen, terecht, kwalijk.

Dit is ook een schoolvoorbeeld van de Amerikaanse inconsequentheid, een houding waarvoor ze eigenlijk elk recht tot beschuldiging zouden moeten verliezen.
Waarom geen Europse wapeninspecties in de V.S. en Israël ? Ik denk dat er nog wel wat leuks zou kunnen opduiken...

Ik had er nog vergeten bij te melden dat er binnenkort een artikel volgt over de huidige sfeer in de Arabische wereld.
Bedankt voor de comment.

Je zou nog gaan geloven: ze zijn gek de Amerikanen, van hun neus (hun leger zelfs) in zo'n wespennest te steken. Maar een beer die honing opsnuift - een wereldmacht die olie ruikt - doet gekke dingen. De lessen uit het Iran van de tegenstanders van de Sjah, het Vietnam van de Vietcong en andere plaatsen waar de V.S. buiten gekegeld werden, lijken te zijn vergeten. Aan de huidige generatie Arabieren om ze de V.S.-militairen opnieuw in te peperen.