Vrijlating Volkert gevraagd

aan de Hoofdofficier van Justitie, Amsterdam
t.a.v. J. Plooy, Officier van Justitie
Postbus 84500
1080 BN Amsterdam

verzoek inzake moord op Fortuyn

De LPF en het Openbaar Ministerie behandelen Pim Fortuyn als een heilige, en zijn moord als heiligschennis. Maar Pim Fortuyn was geen heilige: hij was een racist en een nationalist, en zijn moordenaar moet niet gestraft worden. Het juiste vonnis in de zaak Fortuyn - nu de verdachte Volkert van der Graaf heeft bekend - is 'schuldig zonder oplegging van straf'. Ik verzoek je dan ook, om deze als eis te hanteren bij het proces, en voorafgaand aan het proces mee te werken aan het in vrijheid stellen van de verdachte.

De laatste maanden lijkt het erop dat het OM een bewuste strategie volgt, om de lijn van de LPF als norm aan de Nederlandse samenleving op te dringen. Daarom wil ik jullie (en indirect de LPF) aan de vrijheid van geweten herinneren. Artikel 19, 1, van het Internationaal Verdrag inzake Burgerrechten en Politieke Rechten stelt: "Een ieder heeft het recht zonder inmenging een mening te koesteren". In tegenstelling tot lid 2, wordt hierop geen beperking of uitzondering genoemd. Ook het Verdrag tot Bescherming van de Rechten van de Mens en de Fundamentele Vrijheden garandeert de vrijheid van geweten.

Niemand is dus verplicht om de moord op Pim Fortuyn af te keuren, of te betreuren. Niemand is verplicht om Pim Fortuyn een goede mens te vinden, laat staan een heilige. Het staat mensen vrij om te geloven dat de moord moreel gerechtigd was. Het staat ze vrij om, in navolging van Prins Bernhard, aan te bieden een eventuele boete te betalen. Het staat ze vrij om, zoals hier, te bepleiten dat de verdachte helemaal niet gestraft wordt. Het staat ze vrij om een wetswijziging te bepleiten, waardoor de moord achteraf gelegaliseerd wordt. Al die vrijheden wil de LPF afschaffen: de partij wil een gelijkgeschakelde samenleving, waarin het 'martelaarschap van Pim' als dogma geldt. Dat is op zich al reden genoeg om de LPF te verbieden.

In werkelijkheid sympatiseren veel mensen met de moord op Pim Fortuyn, daar ben ik ervan overtuigd. Dat is hun goed recht, gelet op de vrijheid van geweten. Door ze te intimideren - want daar komt het op neer - kiest het OM voor een politiek standpunt ten gunste van de LPF. Ik denk dat vele allochtonen waren, net als ik, opgelucht na de moord, en ik neem het de zelfbenoemde allochtone voormannen kwalijk, dat ze deze reactie in het openbaar verzwijgen. Als niet-assimileerbare buitenlander was ik voor Fortuyn vooral een doelwit. Als hij minister-president was geworden, dan was ik waarschijnlijk enige maanden opgesloten in een verwijderingscentrum, en vervolgens het land uitgezet. Natuurlijk ben ik blij dat hij dood is.

De opluchting is een logische reactie: allochtonen in Nederland hadden iets te vrezen van Fortuyn, en na zijn dood is de bedreiging wat minder. Vele migranten in Vlaanderen zouden ook opgelucht zijn, als Filip Dewinter doodgeschoten wordt. Vele migranten in Italië zouden opgelucht zijn, als Umberto Bossi en Gianfranco Fini doodgeschoten worden. Vele Aziaten in Noord-Engeland zullen blij zijn, als iemand Nick Griffin doodschiet. Het is nu eenmaal zo, het is een gegeven. Het OM kan die werkelijkheid niet veranderen, door als een soort gedachten-politie op te treden, en allochtonen een kunstmatige verdriet op te dringen.

Bij het begin van het proces zal de Officier ongetwijfeld zeggen, dat de moord op Fortuyn de samenleving heeft geschokt: maar dat is niet waar. Het is de 'witte' Hollandse samenleving die geschokt is in die zin: er loopt een etnische scheidslijn door de reacties heen. De woede en bedreigingen, die op internet goed zichtbaar waren, kwamen van blanke Nederlanders. Op de avond van de moord waren allochtonen eerder geschrokken dan moreel 'geschokt': velen waren ongetwijfeld bang voor pogroms. "Ik hoop dat de dader een blanke Nederlander is" was een typische allochtone reactie tegenover de media. Dat bleek snel het geval te zijn, maar ook daarna bleven de meeste allochtonen weg bij de nationale rouw-hysterie. Het OM zal, met andere woorden, het proces benaderen vanuit een 'wit Hollands' standpunt - niet verbazingwekkend, want Justitie is een blanke Hollandse bolwerk. Met de gevoelens van de minderheden, met name hun angst voor Fortuyn, wordt geen rekening gehouden.

De moord op Fortuyn was een politieke moord - uit de aard van de zaak, en los van de motieven van de verdachte. Politieke moorden komen wel vaker voor, en ook democratische regeringen vermoorden hun tegenstanders. De CIA heeft bijvoorbeeld meermalen geprobeerd om Fidel Castro om het leven te brengen. Onlangs heeft President Bush formeel toestemming verleend voor de moord op een aantal leiders van Al-Qaida. Tijdens de Kosovo-oorlog heeft de NAVO het huis van Milosevic gebombardeerd, Nederland heeft daarmee achteraf ingestemd. Nederlandse piloten vliegen boven Afghanistan om Amerikaanse grondtroepen te ondersteunen: een van hun taken is het aanvallen van 'leadership targets'. Dat betekent het doden van leiders van de Taliban en Al-Qaida, ook in een niet-militair context, bijvoorbeeld door een auto of een bruiloft aan te vallen. Het is dus niet zo dat politieke moorden buiten de democratische rechtsorde staan: ook Wim Kok en Jan-Peter Balkenende doen eraan.

Een goede historische vergelijking voor de moord op Fortuyn dateert van de Tweede Oorlog - de moord op Giovanni Gentile, filosoof van het Italiaans fascisme. Tot op de dag van vandaag weigert rechts in Italië te erkennen dat deze moord terecht was - een houding vergelijkbaar met die van de LPF in Nederland. Gentile was Minister van Onderwijs onder Mussolini, en voerde de fascistische onderwijshervormingen door. Hij was hoofdredacteur van de Enciclopedia Italiana - meer dan een naslagwerk, in feite een poging om een nationalistische 'Italiaanse cultuur' te codificeren. In zijn filosofische werken verschafte hij een legitimatie voor het optreden van Mussolini, totdat hij uiteindelijk de status kreeg van 'filosoof van de beweging'. Hij steunde ook de ultra-fascistische Repubblica Sociale Italiana, opgericht met Duitse steun in het noorden van Italië in 1943. Gentile is, geheel terecht, daar doodgeschoten door communistische partizanen in april 1944. Het bestrijden van het kwaad legitimeert het doden van diegenen, die ernaar streven de wereld te onderwerpen aan het kwaad.

Terug naar Pim Fortuyn, en de politieke toestand in de maanden voor zijn dood - dat wil zeggen voor de politieke aftakeling van de LPF. Naar de stand van april 2002 was Pim Fortuyn een potentiële Minister-president, en zijn partij de sterkste rechtse beweging van de laatse 20 jaar in West-Europa. Wat had dat betekend, en waartoe zou de ideologie leiden als het consequent wordt doorgevoerd?

Het streven van Pim Fortuyn zou uiteindelijk uitmonden in een raszuivere staat, bewoond door etnisch Nederlanders, waar uitsluitend Nederlands gesproken wordt, met een onbetwist Hollandse eenheidscultuur, met veel patriottisme en vlaggenvertoon: een land met gesloten grenzen, geïsoleerd van de rest van Europa. Het zou ook een dunbevolkt land zijn, met een vergrijsde bevolking - want zonder de immigratie en de hogere vruchtbaarheid van de allochtonen, neemt de bevolking langzaam maar zeker af. Uiteindelijk zou er een zuiver-Hollands sterfhuis annex openluchtmuseum overblijven. Deze zijn de logische gevolgen van de etno-nationale ideologie waarvoor Fortuyn stond, en die nog altijd uitgedragen wordt door zijn partij en de NNP. Ik zal proberen deze nationalistische ideologie puntsgewijs samen te vatten:

1. Het bestaansrecht van Nederland is absoluut, en niet in de tijd begrensd. Nederland bestaat in principe voor altijd, en mag zeker nooit opzettelijk beëindigd of afgeschaft worden. Nederland mag nooit opgaan in een Europese staat, in wat voor vorm dan ook. Het bepleiten daarvan is landverraad.

2. Het Nederlandse volk bestaat uit de afstammelingen van de mensen, die in vroegere eeuwen in Nederland geleefd hebben. Het Nederlandse volk ontleent zijn bestaansrecht, en zijn aanspraak op het Nederlands grondgebied, aan deze afstamming. Het Nederlanderschap gaat in principe van generatie op generatie over, van ouders op kind. De kinderen van Nederlanders zijn Nederlanders. Anderen, die geen kind van Nederlanders zijn, krijgen het Nederlanderschap slechts na toestemming van deze eerste groep, en op de voorwaarden die ze stellen.

3. De grenzen van Nederland zijn heilig. Geen verandering is toelaatbaar, uitgezonderd kleine grenscorrecties om planologische redenen.

4. Alle permanente inwoners van Nederland dienen Nederlanders te zijn. Tijdelijk verblijf van niet-Nederlanders, voor zaken, of studie, of als toerist, is toelaatbaar. Migratie - het permanent bewonen van een ander land - is in principe fout. Nederland is een land voor Nederlanders met een Nederlandse cultuur. De permanente aanwezigheid van niet-Nederlanders verstoort deze eenheid van land, volk en cultuur. De grootschalige immigratie naar Nederland, in de afgelopen 40 jaren, is om die reden een grote fout geweest. De gevolgen hiervan moeten zo snel mogelijk ongedaan gemaakt worden. 'Zero migration' moet het streven zijn. De immigratie is principe een vijandige daad tegenover Nederland. De Nederlander, die de immigratie opzettelijk bevordert, pleegt landverraad.

5. Nederlanders trouwen in principe met Nederlanders: ze kiezen hun partners uit eigen volk, dat is de natuurlijke gang van zaken. Een partner uit een ander land halen is slechts bij hoge uitzondering toegelaten, en deze vorm van immigratie mag nooit een structureel character krijgen. In zulke gevallen heeft de geïmmigreerde partner een absolute plicht tot assimilatie in de Nederlandse cultuur, en moeten de kinderen als Nederlanders opgevoed worden. Ook wanneer immigratie in andere uitzonderlijke gevallen is toegestaan, is assimilatie een absolute plicht. De overheid moet de voortgang van deze assimilatie regelmatig toetsen. Ontheffing wordt nooit verleend.

6. De permanente inwoners van Nederland hebben de Nederlandse cultuur. Ze zijn trouw aan Nederland, als natie en als nationale staat. Geen groep van permanente inwoners mag een andere cultuur hebben, of trouw zijn aan een andere staat. Een Nederlandse stad heeft Nederlandse winkels, Nederlandse scholen, Nederlandse verenigingen. Uitgezonderd tijdelijke bezoekers van Nederland, spreekt men daar Nederlands. Als gevolg van de immigratie bestaan er in Nederland enclaves, waar bijvoorbeeld Turken leven als waren zij nog in Turkije - met Turkse winkels, Turkse bedrijven, Turkse verengingen, en Turkse moskeeën. Dat is niet toelaatbaar: een assimilatie-beleid moet ervoor zorgen, dat zulke enclaves zo snel mogelijk verdwijnen.

7. De Nederlandse cultuur is een erfenis van de vroegere generaties van Nederlanders. Verandering is slechts toegestaan, zolang deze verandering geen afbreuk doet aan de culturele erfenis. Een volledige vervanging van alle cultuurelementen in de Nederlandse cultuur, zou gelijk staan aan het vernietigen daarvan, en de dragers van de nieuwe cultuur zouden geen Nederlanders zijn. Dat is ook het geval, als de Nederlanders assimileren tot een vreemde cultuur. Als alle Nederlanders vrijwillig overgaan tot de Islam, bijvoorbeeld, en Turks gaan spreken, dan zijn ze geen Nederlanders meer, al zijn ze hier geboren als kinderen van Nederlanders. Een natie moet niet alleen een biologische, maar ook een een culturele en taalkundige continuïteit vertonen.

8. De Nederlandse identiteit is primair aan deze band met vroegere generaties van Nederlanders ontleend, en niet aan enige visie van de toekomstige vorm van Nederland of Europa. Nederland is geen utopische gemeenschap, maar een volksgemeenschap.

Niet alles in deze opsomming is terug te vinden in citaten van Fortuyn: hij noemde zich bijvoorbeeld geen 'nationalist' zoals ze bij de NNP doen. Toch is het onderliggende geloof - bijvoorbeeld dat migratie inherent fout is - af te leiden uit zijn uitspraken, en uit het beleid van zijn partij. In sommige opzichten stond Fortuyn rechts van de NNP - hij wou bijvoorbeeld iedereen bij de grens iris-scannen, en alle 18-jarigen naar nationale jeugdhuizen sturen, om hun nationale saamhorigheid te bevorderen. Voor een 'achterlijk geloof' moet je juist bij de nationalisten zijn.

Het tegenwerken van dit etno-nationale streven was, en is, voldoende reden om de Lijst Pim Fortuyn te verbieden. Het was voldoende reden geweest, om Fortuyn en zijn lijst van de verkiezingen uit te sluiten, zoals ik destijds gevraagd heb. Dat alles heeft de Nederlandse staat verzuimd - en liet daarbij het moreel initiatief over aan derden.

Ondanks het Hollands-nationale character van het Fortuynisme, was de opkomst van de LPF geen louter binnenlandse zaak: het was van Europees belang. Samen met andere etno-nationalistische partijen in de EU, vormt de LPF ook een hindernis voor een rationeel immigratie-beleid op Europees niveau. Het nationalisme van Fortuyn, de LPF, de NNP, en vergelijkbare partijen in andere EU-landen, belemmert ook het tot stand komen van een Europese continentale staat. Het etno-nationalisme staat niet alleen lijnrecht tegenover het ideaal van een Europese staat: de verhouding tussen de twee kan haast niet anders zijn dan gewelddadig. Geopolitische verschillen, over de aard en bestaansrecht van een staat, passen niet in de politieke arena van dezelfde staat. Ze worden normaal beslecht door een burgeroorlog, niet door politiek debat. De vraag of de Verenigde Staten een federatie of een confederatie moest zijn, bijvoorbeeld, is door de overwinning van de federale troepen in de Burgeroorlog beslist. Ook de reacties van Fortuyn's aanhangers - die hun tegenstanders vaak als landverraders betitelen - benadrukken het geweldspotentieel rond zijn persoon. Noch Fortuyn, noch zijn aanhang, zouden ooit tolereren dat Nederland op zou gaan in een Europese staat, dat de grenzen zouden verdwijnen, en dat de Nederlandse cultuur zou verdwijnen. Hun taalgebruik bevestigt de historische werkelijkheid - geopolitiek en geweld zijn onlosmakelijk verbonden.

Het begrip landverraad is een sleutel tot de reacties op de moord: kort daarna zag ik op verschillende plaatsen posters met het opschrift "Volkert moordenaar van het volk". De nationale driekleur werd onmiddelijk na Fortuyn's dood bij zijn huis geplaatst, en meegevoerd in demonstraties en stille tochten: er was geen vergelijkbare nationale rouw bij de dood van Prins Claus. Bij gewone moorden wordt het slachtoffer niet op deze wijze vereenzelvigd met de natie, of de moordenaar van landverraad beschuldigd. Voor de aanhang van Fortuyn werd het bestaan en ziel van de natie aangevallen, niet een persoon. In objectieve zicht hebben ze daar gelijk in. Fortuyn's streven was slechts de ultieme logica van de Nederlandse nationale staat - namelijk een zuiver Hollands staat, zuiver Hollands bevolking, en zuiver Hollands cultuur, bestuurd door Hollanders, en dus niet door Roemeense of Deense ambtenaren in Brussel. Pim Fortuyn was een goede Nederlander, misschien een betere Nederlander dan alle andere politici van de laatste 20 jaar.

Allemaal helder, maar ook fout. Het is helemaal niet goed om een Nederlander te zijn, het is helemaal niet goed dat Nederland bestaat, het Europa van de Nationale Staten is een wangedrocht, en het is helemaal niet fout om een landverrader te zijn. In tegendeel, landverraad is juist een goede zaak. De vorming van een Europese continentale staat vereist juist, dat de bevolking massaal verraad pleegt aan de eigen nationale staat. Ik ben zelf een landverrader, een vijand van Nederland, en een vijand van het Nederlandse volk. Als mijn idealen verwerkelijkt worden, dan bestaat er geen Nederland meer, maar slechts middelgrote regios in een grote Europese staat. Niet alleen de monarchie verdwijnt, maar ook het parlement en de ministeries in Den Haag, ook de vlag en het volkslied. De huidige grens zal ook verdwijnen, en zal nauwelijks terug te vinden zijn in de nieuwe regiogrenzen. Delen van het voormalige Nederland zullen bestuurd worden vanuit bijvoorbeeld Tongeren, Aachen, Mönchengladbach of Emden. De inwoners zijn dan mensen met een Europese paspoort: het 'Nederlandse volk' houdt gewoon op te bestaan. Alle Europese talen zijn dan officiële talen, de scholen en de overheidsinstellingen zijn allemaal meertalig, en voor de rest is cultuur privé-zaak.

Een nachtmerrie voor Fortuyn en zijn aanhang, maar met dit streven is absoluut niets mis. De huidige grenzen zijn bestuurlijk onzinnig, de Nederlandse staat is ontstaan door verovering, en de 'nationale' taal en cultuur zijn vanuit Holland opgedrongen in de 19e eeuw. Aan de randen, in het oosten en zuiden, is Nederland zeker een kunstmatige staat. De nationale identiteit leunt zwaar op toeristen-kitsch: klompen, molens, tulpen, grachten. Het zou veel en veel beter zijn, als dat allemaal plaats maakt voor een Europese staat met een rationeel bestuur. Fortuyn, samen met de andere nationalistische politici in Europa, stond zulke innovaties in de weg.

Het nationalisme is dus geen surrogaat-ethiek. De nationalistische mythologie die na de moord geschapen werd - martelaarschap, een aanslag op de natie, 'moord op het volk', landverraad - moet niet gebruikt worden om de moord te beoordelen. Het OM heeft zich in die mythes en hysterie laten meeslepen, daarom ben ik uitgebreid erop ingegaan.

Ook al was Fortuyn de Redder van het Vaderland, dat maakt van hem geen heilige - dat maakt hem juist fout. Hij voerde een achterhoedegevecht tegen het verdwijnen van de nationale staten - staten die met geweld, en op racistische grondslag, zijn gesticht. De goede nationalist is per definitie een slechte mens. Niemand met een geweten zou zeggen "Ik hou van Holland".

Pim Fortuyn was een racist, een nationalist, en hij hield van dit land: driemaal fout. Hij was ook een politiek figuur, die zich al enige jaren profileerde als de stem van ontevreden rechts Nederland: via zijn columns, zijn TV-optredens, zijn lezingen, en zijn boeken. Fortuyn sprak mensen aan, vooral wat betreft de immigratie. Al voor zijn candidatuur was hij een van de voornaamste tegenstanders van de immigratie. Nadat hij uit Leefbaar Nederland was gezet, mobiliseerde hij mensen - op grote schaal en heel snel, en dan uitsluitend met een anti-migranten boodschap. Dat deed hij zo effectief, dat er nog 10 of 15 jaren een groep 'ex-Pim-stemmers' in het kiezers-onderzoek te vinden zal zijn. Hij heeft een kiezersblok, vergelijkbaar met die van het Vlaams Blok of het Front Nationale, in slechts twee maanden uit de grond gestampt. En hij begon het geweldspotentieel van zijn aanhang te mobiliseren. Dat bleek vooral na de moord: geen andere politicus in Nederland kan op een bestorming van het Binnenhof rekenen bij zijn dood. Qua bedreigingen en intimidatie leek de Nederlandse verkiezingscampagne van mei 2002 meer op een Albanese dan een Duitse of Belgische campagne. Dat heeft Pim Fortuyn in één klap bereikt. Daar heeft hij bewust op aangestuurd, door steun te zoeken bij groepen met een tot dan toe niet-politiek geweldspotentieel.

Dat geweldspotentieel lag er al, Nederland verschilt daarin niet van andere Europese landen. Pogrom-achtige uitbarstingen zijn niet ongewoon, en komen overal in Europa voor. In zekere opzicht heeft Fortuyn een dienst bewezen, door op het bestaan van honderdduizenden gefrustreerde blanke Hollandse racisten te wijzen. Hun bestaan werd weggemoffeld in de jaren van politiek correct multiculturaliteit. In hun ogen is hun geliefde Nederland bezet - ze spreken herhaaldelijk van een 'invasie' van allochtonen, en vergelijken de immigratie soms met de Duitse bezetting van 1940-45. Neem dit voorbeeld uit de newsgroup nl.politiek, gepost op 04 januari 2003 door "Bull".....

"Al jaren ontkennen jullie dat er een probleem is, met die allochtonen. De meeste criminaliteit wordt gepleegd door deze mensen. Jullie soort steek daarvoor al jaren de kop in het zand, maar dat betekent wel dat het probleem er blijft, en steeds erger wordt. De toestroom van deze mensen, is nooit gestopt door links, en dat terwijl er na 1970 we geen gastarbeiders meer nodig hadden. Toch bleven ze komen, en als er iemand wat van zei dan was hij gelijk een racist, en werd er niet geschroomd om WO2 er bij te halen.

Onder links is het probleem zelf nooit bespreekbaar geweest....Dat is nu wel anders, en dat komt wel door Pim, deze man was helemaal niet zo gevaarlijk als jullie willen laten geloven...Deze man wordt dan democratisch gekozen, omdat de mensen het zat zijn. Ze zijn het zat om in een cultuur te leven die niet van ons is, om overvallen, verkracht, en onderdrukt te worden. Wijken die veranderen in getto's omdat daar voor 90% allochtonen wonen. Zat om te vluchten naar andere wijken, waar nog wel merendeel Nederlanders wonen. Zat om iedere morgen en middag kilometers, om je kind naar school te brengen, omdat de school in de buurt vol zit met allochtonen. We zijn het zat, om in een door jullie opgedrongen multiculturele samenleving te leven."

Als die mensen gezamelijk hun frustraties afreageren, dan wordt Nederland in één klap een probleemgebied vergelijkbaar met de Westoever of Noord-Ierland. Het pogrom-potentieel in Nederland is enorm, en Fortuyn appelleerde bewust aan het pogrom-publiek. Ook al riep hij niet direct op tot geweld tegen allochtonen, het was een gevaarlijke strategie. Het blijft gevaarlijk, dat zijn opvolgers en de NNP deze groep willen mobiliseren. De gefrustreerd en verbitterd blanke Hollandse volksnationalisten moeten radicaal aangepakt worden: de moord op Fortuyn heeft dat probleem niet opgelost. De moord heeft wel belet, dat hij aan de macht kwam met een politieke schuld aan deze groep, en de bedoeling om hen te paaien met een streng uitwijzingsbeleid.

De lange-termijn oplossing voor het probleem van de racisten ligt waarschijnlijk in een vorm van territoriale scheiding, want ze vormen een gevaar voor de migranten. In een soort racisten-reservaat met zelfbestuur, kunnen zij de blanke samenleving opbouwen die ze zelf zo graag willen. Tot die tijd is een repressief beleid nodig. De vrijlating van Fortuyn's moordenaar zou hiertoe kunnen bijdragen: het zou voor zijn aanhang een klap in het gezicht zijn. Uiteraard bestaat het gevaar dat de frustraties zich dan ontladen: ik vind dat het OM de risico moet nemen, en zich niet laten gijzelen door de racisten.

De rechtvaardiging voor de moord op Fortuyn, zoals hierboven aangegeven, is vooral politiek. Er zijn ook verwante juridische gronden om af te zien van straf in deze zaak. De vraag of Fortuyn en zijn partij formeel racistisch waren is daarbij belangrijk, daarom eerst een opsomming van de relevante kenmerken.

Zoals gewoonlijk bij een etno-nationale ideologie, zijn racistische elementen te vinden in het gedachtengoed van Pim Fortuyn en zijn partij. Fortuyn heeft wel degelijk een theorie van erfelijke superioriteit verkondigd: hij vond dat het Nederlandse volk als afstammingseenheid het onvervreemdbare recht op Nederland bezat. Noodzakelijk impliceert dit geloof, dat andere volken minderwaardig zijn, in de zin dat ze deze eigenschap niet bezitten. Fortuyn vond dat zulke niet-Nederlandse groepen, louter op grond van hun niet-Nederlands-zijn, uitgesloten mogen worden van Nederland, en van de Nederlandse welvaart. Hij heeft expliciet een immigratie-beperking op grond van afstamming bepleit (met daarbovenop een extra beperking op grond van godsdienst). Verder erkende hij een erfelijke staatsburgerschap, waardoor het kind van Nederlanders bij geboorte Nederlander wordt.

Dat Fortuyn op die manier racistisch was, wordt duidelijk als je een tegenovergesteld beleid bedenkt - ontdaan van alle erfelijk en quasi-erfelijke voordelen en nadelen. Dat beleid zou inhouden dat Nederland niet van de Nederlanders is; dat de overheid niet noodzakelijk een Nederlands character heeft; dat iedereen hier mag komen wonen, en niet alleen Nederlanders; dat iedereen die hierheen verhuist gelijk in aanmerking komt voor uitkering en pensioen; dat niemand aan de grens geweigerd wordt op grond van nationaliteit; dat op andere gronden ook Nederlanders wel eens de toegang tot eigen land geweigerd wordt; en dat ook de kinderen van Nederlanders een verblijfsvergunning moeten aanvragen. Fortuyn was nooit hiermee akkoord gegaan. Het staat lijnrecht tegenover zijn ideaal van de Nederlandse staat - op etnische uitsluiting gebaseerd. Fortuyn had ook een racistische minachting voor mensen in andere landen, wat tot uiting kwam in zijn opmerking over de Nederlandse hulp: "Ook in Egypte en Bangladesh kunnen ze de dijken best ophogen. Ze moeten daar de handen eens uit de mouwen steken. Dacht u soms dat wij de Deltawerken cadeau hebben gekregen?" Een aantal maanden na zijn dood zijn honderden mensen verdronken bij overstromingen in Bangladesh. De LPF heeft, bij mijn weten, nooit spijt betuigd voor zijn uitspraak.

De juridische legitimering van de moord, de grondslag voor een vonnis van 'schuldig zonder oplegging van straf', ligt in het Internationaal Verdrag inzake de Uitbanning van Alle Vormen van Rassendiscriminatie. In dat verdrag heeft Nederland zich verplicht "... met alle daarvoor in aanmerking komende middelen, met inbegrip, zo nodig, van wetgevende maatregelen, door personen, groepen of organisaties bedreven rassendiscriminatie..." te verbieden, en daaraan een einde te maken. Hieruit volgt de verplichting een racistische partij, zoals de Lijst Pim Fortuyn, te verbieden, en een racistische politicus zoals Fortuyn tegen te werken. In Artikel 4 c van het Verdrag heeft Nederland zich ook verplicht "...niet toe te staan dat overheidsorganen of overheidsinstellingen, hetzij op nationaal, hetzij op plaatselijk niveau, rassendiscriminatie bevorderen of daartoe aanzetten...". Voor het parlement wordt geen uitzondering gemaakt, ook niet op grond van de democratie. Het volk heeft gewoon niet het recht om racisten in het parlement te kiezen.

De Kiesraad is de aangewezen instelling om racisten buiten de verkiezingen, en dus buiten het parlement, te houden. Dat heeft de Kiesraad ten aanzien van de Lijst Pim Fortuyn verzuimd. In een bezwaarschrift-procedure op 11 april 2002, heeft de Raad van State de kandidaten van de Lijst Pim Fortuyn uiteindelijk toegelaten tot de verkiezingen. Daarmee waren de juridische mogelijkheden uitgeput, daarmee was het duidelijk dat de Nederlandse staat moedwillig de verplichtingen in het Verdrag ontdook. Dat verschafte een juridische basis voor derden te handelen, om de racisten buiten het parlement te houden. Als de staat een verdragsverplichting niet nakomt, als het juridisch verweer tegen dat verzuim uitgeput is, en als een derde partij het verdrag de facto kan implementeren, dan lijkt het mij juridisch in orde, dat een derde partij dat wel doet. Zonder daarvoor gestraft te worden, uiteraard.

Ik heb het bezwaarschrift ingediend, maar dat wil niet zeggen dat ik als enige een beroep mag doen op het Verdrag. Ook Volkert van der Graaf was een 'derde partij' in die zin, en hij heeft op een andere manier getracht het Verdrag te implementeren. Zoals jullie weten, heb ik zelf een staatsgreep bepleit, om de Lijst Pim Fortuyn buiten de macht te houden. In augustus heb ik de Raad van State ook verzocht om de verkiezingen voor de Tweede Kamer te annuleren: na de val van het kabinet is dit niet langer relevant, maar met een nieuw racistisch kabinet is de kwestie weer actueel.

Ook een oproep tot staatsgreep tegen een racistische regering is strafbaar, maar niet fout. De ethische vragen zijn vergelijkbaar met die rond de moord op Fortuyn. De wet verbood de moord op Fortuyn, en verbiedt mij om op te roepen tot staatsgreep en muiterij tegen racisten - maar dat zegt niets over de ethiek van de zaak. Wetten zijn niet onveranderlijk: wat vandaag strafbaar is kan morgen toegelaten zijn. Zoals ik al aangaf, kan de moord op Fortuyn met terugwerkende kracht gelegaliseerd worden, dan is het niet meer strafbaar. Redeneren vanuit de wet naar een moreel oordeel lukt dus niet: een oordeel over de moord op Pim Fortuyn is politiek en ethisch, niet juridisch.

Samenvattend komt dat hier op neer: niet de moord op Fortuyn was fout, maar Pim Fortuyn zelf. Hij was een van de naarste, meest bekrompen, meest racistisch, nationaal-conservatieve politici van het naoorlogse Europa. Hij mobiliseerde een deels gewelddadige racistische aanhang, en maakte ze tot de belangrijkste factor in de verkiezingen van mei 2002. Het is moreel pervers dat het Openbaar Ministerie nu doet alsof de moord heiligschennis was. Het OM laat zich daarbij leiden door een nationalistische hysterie onder de aanhangers van Fortuyn. Velen daarvan zouden zelf moorden op allochtonen plegen, als de juiste historische omstandigheden zich voordoen. Het publiek dat Pim als heilige eert, is hetzelfde publiek dat in de Europese geschiedenis regelmatig opduikt, als de brandstichters bij synagogen, asielcentra, en woonwijken van minderheden. Pim Fortuyn was de kandidaat van deze, meestal verborgen, 'pogrom partij'. Zijn aanhang is helaas niet verdwenen na zijn dood, en in dat opzicht heeft de moord weinig uitgehaald. Ook de achterliggende conflicten over het voortbestaan van Nederland, en de toekomst van het Europa van de Nationale Staten, verdwijnen niet door de moord. Desondanks zou het fout zijn, om de bekennende verdachte te straffen. Ik maak daarom gebruik van de mogelijkheid, die mij open staat binnen de wet, om zijn vrijlating te bepleiten.

arch/ive/ief (2000 - 2005)