arch/ive/ief (2000 - 2005)

Ik was voorheen altijd overtuigd van het feit dat men binnen de antiglobalisatiebeweging inderdaad moest streven naar het ‘eendracht maakt macht' principe en ons over zowel figuurlijke als letterlijk grenzen te plaatsen om de krachten te bundelen en samen het ‘grote monster' zoals dit wel es in de (linkse) volksmond genoemd wordt te bestrijden.
Nu twijfel ik vree sterk aan dit idee, k'ben het eerlijk gezegd kotsbeu. Dit idee is in zijn grond echt wel mooi en zou moeten werken; dit is: als elkeen, wat zijn achtergrond ook is, bereid zou zijn om samen te werken (met respect voor elkaar) aan die andere wereld en tegen het kapitalisme (of wat nog allemaal) en dat is dan ook wat we ons graag zelf voorspiegelen, maar wake up…Op de manier dat men nu bezig is zal het nooit tot zo'n werking binnen de beweging (of beweging binnen de beweging komen), vree simpel omdat t'gewoon vol zit met groeperingen, partijen, verenigingen, wat weet ik nog allemaal. Zolang niet elk individu in de beweging naar voor kan treden als "individu in de beweging" (wat nu, zover als we staan, een utopie is) is er geen goede samenwerking mogelijk. Want elk lidmaatschap mondt uit in, op vergaderingen etc., in een bewust of onbewust manipuleren/ beïnvloeden van de werking van de beweging. Hoe kan je nu eendracht maakt macht roepen, als de ene partij meer macht naar zich toe wil trekken dan de andere, of nog erger dan het individu/onafhankelijke (slechte woordkeuze I know). K'ben het kotsbeu om te moeten horen, als bewust on-afhankelijk/partijdige dat we (de individuen) maar wat minder moeten zagen en minder onverdraagzaam/wantrouwig moeten zijn tegenover organisaties, maar verdomme, t'zou omgekeerd moeten zijn. Men kan zeggen wat men wil, maar leden van een organisatie gaan het idee van die organisatie proberen door te drukken in wat ze doen en ev. Trachten te recuperen. Is het eigenlijk zo moeilijk om voor je eigen ideeën uit te komen als individu zonder dat je daarvoor een bovenstaande org./partij voor nodig hebt; ik wil zeggen: waarom leggen we geen nadruk op die beweging waarin we allemaal kleine deeltjes in zijn en overstijgen we al da partij-gedoe (door ze op te heffen) dan pas kunnen we constructief werken omdat iedereen zich100% voor die beweging wil inzetten en dan pas zal ook de ongelijkheid in de beweging wat meer zijn weggewerkt (bewust onafh (van org. dan) individuen vs. org./partijen). Overstijg dat kotjesdenken door er gene meer te hebben en niet door te doen alsof het allemaal niet echt meespeelt (en er eigenlijk nie meer is). Diversiteit van ideeën ok, maar geen diversiteit van ideeën geïnstutionaliseerd in partijen en co (nogmaals ongelijkheid). En zoals hier de laatste keren, oa in het artikel over klein naar voren is gekomen (of da is toch mijn interpretatie) smijt al die bullshit van linkse ideologieën overboord en wordt wakker, zoals men zegt: het blijft kiezen tussen de cholera en de pest. Het komt altijd neer op macht, repressie,…Laten we ons nie opjutten door de gevestigde politiek en media wanneer ze zeggen: geen duidelijk/goed alternatief dat naar voren kan geschoven worden. Het eerste (enige?) alternatief dat ben je zelf; zowel in t'dagelijkse leven als op axievlak. Laat ze maar zeggen dat we geen alternatief hebben, er is namelijk geen pasklaar antwoord op wat er moet veranderen of beter worden (hoogstens een handvol waarden), het alternatief wordt maar duidelijk tijdens het proces (daarom de nood aan directe en voortdurende axie) van veranderen. Het alternatief is Het Middel! Je moet uiteindelijk vanuit jezelf vertrekken en vanuit je omgeving en zo verder werken in de beweging. Merk dat het hier allemaal wel mooi klinkt en idealistisch, en dat is het ook :-), maar ben da ideologisch gezeik kotsbeu, we leven verdomme in 2003 en nog zitten we vast aan die oude ideologieën, die wel hun nut hebben als goede denkoefening en begrijpen van de wereld/systemen maar daar houdt het dan ook op…

Mooie poging om de discussie over partijen en beweging verder te zetten.
Maar wat ik jammer vind is dat (het in elk geval lijkt alsof) jij er van uitgaat dat iemand die actief is in een partij of een organisatie altijd en overal de belangen van die groep zal verdedigen.
Alsof lid zijn van een partij of organisaties met zich meebrengt dat je niet langer een individu bent en zelf nadenkt.
Alsof iedereen die lid is geprogrammeerd wordt om overal die belangen te gaan verdedigen en het eigen denken gelijkgeschakeld wordt met het denken van de partij of organisatie.

Er zijn wel degelijk mensen die zichzelf zien als een verlengde van een partij of organisatie of er haast letterlijk helemaal in opgaan.

Maar dat doet niet iedereen en sommige mensen die zichzelf anarchist noemen doen dat evengoed.(geloof in het grote verhaal, hét anarchisme volgens x of y)

Door ervan uit te gaan dat iemand die lid is van een partij of een organisatie overal en altijd zal proberen te recuperen ga je zelf eigenlijk voorbij aan het individu dat elke mens is.

Dat we in Vlaanderen nog beter moeten leren samenwerken is een feit. Ik sluit mij aan bij Peter Terreyn dat het vooral aankomt op dingen samen doén ipv uren over de verschillen zitten discussiëren.

Wat is er verkeerd met recupereren zolang je niemand dwingt? Iedere organisatie met een beetje zelfrespect probeert toch te groeien, sterker te worden. Ik vind dat maar normaal. Iedereen zit constant te neuten op allerlei organisaties/partijen maar gaan voorbij aan het feit dat ze zonder hen helemaal nergens staan. Proberen jullie maar op je eentje iets te veranderen. Veel succes.

Trouwens uw stukje over idiologieën is met alle respect pure zever. Constant zagen over die perverse denkbeelden van anderen om dan voorbij te gaan aan het feit dat je zelf bezig bent met uw idiologie te verkopen. (Individualisme etc...) De pot verwijt dus de ketel dat ie zwart ziet.

Een stukje naar mijn hart, martino. M.i. is het wel belangrijk om het kind niet met het badwater weg te smijten. Het is volgens mij perfect mogelijk dat individuen zich in allerhande 'kollektieven' tegelijk engageren, zolang ze maar hun eigen 'onderbuik' en gezond verstand laten spreken van tijd tot tijd, en dat ze hun emotioneel-aantrekkelijke 'ingroup'-gevoel niet laten primeren op een open mind, respect en verdraagzaamheid voor mensen die zich engageren voor andere deel-doeleinden. Zolang iedereen het hoofddoel (een betere wereld voor iedereen, en door iedereen) maar niet uit het oog verliest, zou er eigenlijk geen probleem mogen zijn.
Ikzelf heb mijn geloof in klassieke partijen in ieder geval verloren, alhoewel het mij deugd doet om te zien dat mensen gelijk Elke het wel nog zien zitten om binnen hun eigen beweging op te roepen tot zoveel mogelijk openmindness.

The Empire will only crumble when we attack it from all different sides, with different styles and different people, no? Een heel klein beetje structuur en coördinatie (zij het dan liever via losse kollektieven en bepaalde herkenbare axievormen, dan via partijen) is m.i. onontbeerlijk en helemaal niet in tegenspraak met echte basisdemocratie, respect voor het individu of andere anarchistische idealen.

Wat betreft die partijtjes die eerder de zero-sum-game- (=onze winst is andermans verlies) dan de win-win-filosofie uitvoeren in gedachten en handelingen, tja... hopelijk horen wij hier hun allerlaatste historische stuiptrekkingen.

love and respect
steven aka pinkje

Wat is dat toch met jou, dat jij je steeds zoveel beter voelt dan alle anderen.

Nog niet dikwijls zo'n arrogantie meegemaakt op deze website.

Pinkje, je neemt mijn woorden uit de mond ivm collectieven. Had onder andere al dit erover geschreven maar had geen tijd om me er ff mee bezig te houden, t'is dan nog ook niet helemaal uitgeklaard, maar t'zou voldoende moeten zijn voor nu...

"Ik zie op dit moment veel meer nut ih oprichten van allerhande collectieven (van individuen) die zich oprichten rond bepaalde thema's (bv. huisvesting) of lokaal-nationaal-internationaal en daarbij kunnen werken zonder de invloed van gevestigde organisaties/partijen en zo op een basisdemocratische en directe manier ingrijpen in het nu, in onze leefwereld, door iets op te bouwen. Nu zelf beginnen met veranderen, zonder hierbij anderen teveel onder een bepaalde dwang te willen zetten. Maw t'is volgens mij veel constructiever om ons in de beweging te organiseren rond thematieken/bep. problematieken dan ons te blijven focussen of blijven te organiseren rond bepaalde ideologieën/maatschappijvisies en theorieën. Ook de werking in de beweging zou iets dynamischer kunnen zijn omdat je je organiseert op een direct/praktisch vlak (concreet werken in het nu) zonder die eindeloze discussies over partijen/org."

Heb er vandaag nog enkele discussies over gehad met verscheidene personen maar da's misschien voor een andere keer;-)

mijn mama zegt altijd: tussen twee extremen ligt er een zee van mogelijkheden.

wat ik wil zeggen is dat ik vind dat jullie allemaal wel een punt hebben,

ik denk dat het een goede zaak/beter/juister/transparanter/ klaarder zou zijn voor indymedia dat mensen die:
a.lid zijn van een partij
b.op een verkiezingslijst staan/zullen staan
c.als woordvoerder, publicist,... voor een partij werkzaam zijn

op zijn minst tot na de verkiezingen een stapje opzij zetten. Ik zou dat een moedige en eerlijke beslissing vinden.
Graag een reactie.