arch/ive/ief (2000 - 2005)

Pinkje maakte zich onlangs nogal boos omdat ik een zure opmerking had gemaakt over een recente actie van Pink&Green. Voor alle duidelijkheid: ik was niet bij de actie en ik kan over het geheel van die actie dan ook geen oordeel vellen, maar uit wat de pinkman himself hier schreef kon ik wel opmaken dat Pink&Green nogal hard had uitgehaald naar de gewone man. Maar waar ik me vooral kwaad over maakte was dat Pinkje het bekende protestlied van Boudewijn De Groot "Mijnheer de president, slaap zacht" had omgebouwd tot "Mijnheer de consument, slaap zacht". Dat dat geen slip of the tongue was, blijkt uit het lijstje citaten dat ik hieronder bijéénsprokkelde. Allemaal afkomstig van mensen die uitleggen waarom zij achter de nieuwe versie van het liedje staan.

"Moeten wij ons niet afvragen in hoeverre wij ook een verantwoordelijkheid dragen bij wat fout gaat (in plaats van steeds alle schuld bij de machthebbers te stoppen)."

"Omdat iedere vorm van autoriteit en machtsmisbruik enkel kan blijven bestaan zolang mensen hierin blijven geloven."

"Het is niet mijnheer de president die op zijn eentje die miljoenen blikskes cola opdrinkt."

"Iemand die zaagt over ecotaksen moet je niet gelijk geven omdat hij een gewone man is."

"We moeten voor onze eigen deur vegen."

"De natuur kan ons Westers consumptiepeil niet langer slikken."

"De gewone man in de straat hier is een rijke zak in vergelijking met de gewone mens in de Derde Wereld."

Wat wordt het nu de president of de consument. Laten we eens kijken wat ze beiden gepresteerd hebben afgelopen jaar. Omdat nog niet alle cijfers voor 2002 bekend zijn, baseer ik me op gegevens van 2001.
We zullen maar beginnen met de president. Wel die president was de afgelopen zeer actief. Hij verhoogde het militair budget met 48% tot 396,1 miljard dollar. Dat is meer dan de helft van het budget waar de Federale staat over beschikt. Met dat geld werd wel degelijk iets gedaan. Er werden enkele bommentapijten uitgestrooid boven Afghanistan met enkele duidenden doden en een totaal gedestabiliseerd en aan de VS onderworpen land tot gevolg. Daarnaast nam Bush ook nog enkele maatregelen die nefast waren voor het milieu. De meeste ruchtmakende was natuurlijk de verwerping van de Kyoto-akkoorden. Maar er was nog veel meer. Het volledig lijstje staat in Stupid White Men van Michael Moore afgedrukt en kan daar geraadpleegd worden. Waar je ook veel info kan vinden is http://greennature.com/article1841.html . Op deze site kan je maand per maand de anti-milieumaatregelen van Bush opvolgen. Februari 2002 geeft bijvoorbeeld ondermeer het schrappen van 200 banen voor milieu-inspecteurs en de beslissing om minder vervuilde sites schoon te maken en om de kosten van de schoonmaak over te hevelen van de industrie naar de belastingsbetalers (you know de consument). Ik kan nog wel even door gaan: het afschaffen van de democratische rechten, de patriot act, het opsluiten van honderden migranten, het ontslaan van migranten die werkten in de luchtvaartsector, en helaas zo veel meer voort.

De consument dan. Die heeft weer een lastig jaar achter de rug. Als we eerst eens naar de Belgische consument kijken zien we dat volgens de normen van de EU 700.000 Belgen in armoede leven. 1 400 000 Belgen is bestaansonzeker (dat betekent rondkomen met minder dan 30.000 per maand). Die die daar qua loon of inkomsten iets boven uitsteken, hadden het dit jaar ook niet gemakkelijk. Stress op het werk, dodelijke ongevallen op het werk (69 in 2001), ernstige ongevallen op het werk (96.252 in 2001), zelfmoorden, depressies (één op vier mensen heeft er ooit last van) en ook hier helaas zo veel meer voort.
In het land van de president is het nog erger. De helft van alle zwarte consumenten leeft daar in armoede. In totaal is één op vier Amerikaanse consumenten arm. 25 miljoen Amerikaanse consumenten hebben geen toegang tot drinkbaar water.

Waarom heeft die consument het zo slecht? In de brochure "De Kloof" legt Marc Vandepitte het zeer goed uit: winstbejag en uitbuiting of met andere woorden het kapitalisme. Want terwijl de consumenten hun inkomen zagen stabiliseren of verschrompelen schoten de winsten omhoog. Een kleine 400 multi-miljardairs bezitten evenveel als 45% van de totale wereldbevolking. De tien rijkste personen op deze aardbol zijn even rijk als de 50 armste landen samen. In 1996 verdiende Michael Eisner, de CEO van Disney 565 miljoen dollar (winsten uit zijn aandelenportefeuille NIET meegerekend!).
Marc maakt in zijn brochure ook gebruik van de grafiek met de quintielen. Daaruit blijkt dat de kloof tussen de rijkste 20% van deze wereld en de armste 20% astronomische vormen aanneemt. Maar voor deze discussie is de grafiek een beetje misleidend. Zoals Parenti in een recent artikel opmerkt: "The super rich are out of sight." In de VS bedraagt het gemiddelde jaarinkomen van de 20% rijkste Amerikanen 117.500 dollar. Dat is 13 keer meer dan het inkomen van de 20% armste Amerikanen. 117.500 dollar is veel geld, maar is wel degelijk peanuts in vergelijking met wat de klasse van de superrijken binnenrijft. De eerder genoemde Michael Eisner verdiende 61.000 keer meer dan het gemiddelde loon van de armste Amerikanen. En zijn loon is ook maar een fractie van wat sommigen topkapitalisten verdienen in een jaar via hun aandelen en zitjes in Raden van Bestuur.

Begint het al een beetje te dagen waarom ik vind dat je beter de president met de vinger wijst? Als ik zie dat iemand zich links waant en dan als daad van verzet op de muur van de Quick "Eten wij niet te veel?" krabbelt, dan moet ik toch even met het hoofd schudden. Eén op vier kinderen in de VS heeft honger. In Groot-Brittannië hebben anderhalf miljoen families niet voldoende te eten. Niet omdat hun buurman wel genoeg heeft, maar omdat ze in een systeem leven dat draait op uitbuiting en de creatie van armoede. Het kapitalisme produceert onvermijdelijk overproductie. Terwijl de lonen gedrukt worden, wordt de uitbuiting opgedreven en groeit de productie. Het kapitalisme probeert op allerlei manieren aan die overproductiecrisis te ontsnappen. Dat kan door staatssubsidies, door absurd hoge uitgaven aan reclame en publiciteit, door de uitbouw van een militair-industrieel complex en tenslotte door de vernietiging van productiemiddelen (fabriekssluitingen, saneringen en finalement zelfs oorlog). Als wij minder vlees eten zal dat niet zorgen voor een ander systeem. Het vlees zal gesubsidieerd vernietigd worden of zal ergens gedumpt worden in de derde wereld waar het een lokale economie zal ontwrichten.

Waarschijnlijk eten wij echt wel veel te veel vlees. Ongetwijfeld zouden we beter een spaarlampje draaien in onze luster. En wellicht zou ik dat glaasje martini met twee ijsblokjes voor het slapen gaan ook beter laten. Maar het is een vergissing om te denken dat dat ook maar iets zal veranderen aan de krachtsverhoudingen binnen het systeem. Het is nog een grotere vergissing om de winkelende man met de vinger te wijzen voor al wat verkeerd loopt in de wereld. Laat het aanpraten van een schuldcomplex maar aan de gefrustreerde priesters van de katholieke kerk over.

"Denk maar niet aan al die jonge frontsoldaten
eenzaam stervend in de verre tropennacht.
Laat die weke pacifistenkliek maar praten,
mijnheer de president, slaap zacht.
Droom maar van de overwinning en de zege,
droom maar van uw mooie vredesideaal
dat nog nooit door bloedig moorden is verkregen,
droom maar dat het u wel lukken zal dit maal.
Denk maar niet aan al die mensen die verrekken,
hoeveel vrouwen, hoeveel kinderen zijn vermoord.
Droom maar dat u aan het langste eind zult trekken
en geloof van al die tegenstand geen woord.
Bajonetten met bloedige gevesten
houden ver van hier op uw bevel de wacht
voor de glorie en de eer van het vrije westen.
Mijnheer de president, slaap zacht."

Twee bedenkingen ter ondersteuning van bovenstaand artikel:

1. Het bewuste nummer van Boudewijn De Groot mocht ten tijde van de Vietnam-oorlog niet gedraaid worden op de BRT zogezegd omdat het een belediging was voor een "bevriend staatshoofd" (cfr. wat er met Annemie Mels gebeurde in Nederland toen ze Bush vergeleek met Hitler). Voorbeeldje van hoe cultuur een wapen kan zijn om de heersende orde te raken (maar dat hangt van de tekst van het liedje af natuurlijk...)
2. Toen ik een vriend van me vertelde over de actie van Pink&Green merkte hij op dat ook zijne heiligheid de paus zich onlangs afzette tegen de 'consumptiemaatschappij'. De filosofie van de actie van Pink&Green heeft blijkbaar raakpunten met de moraal van schuld en boete die door bepaalde godsdiensten wordt gepredikt.

Ik denk dat ik die CD van Boudewijn De Groot maar es ga kopen. Hopelijk staan er dan geen actievoerders op straat in een poging mij een schuldgevoel aan te praten... (maar misschien mag het tijdens de solden wel????)
;-)

Beste Christophe,

Uiteraard heb je een punt. Uiteraard ligt DE verantwoordelijkheid niet bij de consument, zijnde jij en ik. Doch dit werd ook geenszins geponeerd door Pinkje. Wat jij aanhaalt over die stoute stoute president is ook hem bekend, je schiet op de verkeerde, begrijpt hem niet of je wil hem niet begrijpen, kies zelf.

Wat de pinkandgreeners doen en deden is niets meer en niets minder dan basisdemocratisch, creatief en anti-autoritair weerwerk bieden ALS consumenten TE MIDDEN van de consumenten. Zij zien zichzelf niet als een zoveelste partij of organisatie van het GROTE LINKSE GELIJK, maar proberen het volk (de consument, de gewone man de burger, vul aan naar godsvrucht en vermogen) te sensibiliseren voor het sluipende gevaar van de overcommercialisering en overconsumentering in onze maatschappij. Er wordt geen schuldgevoel aangepraat, maar een bewustzijn gecreeerd.
Als je echt wil, noem hen dan een voorhoede in waarachtige leninistische stijl.

Christophe, jij weet toch even goed dat de uitsluitende verantwoordelijkheid nooit of te nimmer bij 1 persoon, partij of whatever kan gelegd worden. Eigenlijk zijn we allen wel degelijk mee verantwoordelijk voor datgene wat er rond ons gebeurt, doch we zijn ons daarvan te weinig bewust.
Op het moment dat een burger zich realiseert dat datgene waar hij zich tegen afzet in feite deels mede door hem gecreerd is, dan krijg je ene beginnend stadium van een omwenteling. Noem van mijn part deze creatievelingen homeopaten die het probleem rustig maar vastberaden met de wortel uitroeien en "andere revolutionairen" klassieke heelmeesters die in bloedige opstanden en autoritaire structuren geloven.

Weet je Christophe, in Derry (2e stad van Noord-Ierland na Belfast) vind je in de Ierse arbeiderswijken een prachtige en reusachtige muurschildering van een Iers jongetje dat tracht te spreken maar enkel reclame-slogans weet te verzinnen...en dat uiteindelijk tot meerdere eer en glorie van die bedrijven wiens stromannen het bedje spreiden van de president. Slaap zacht.

Toen ik nog echt jong was deed ik het wel meer maar tegenwoordig hou ik me nog 1 keer per jaar bezig met het maken van "muziek met een boodschap" namelijk in de stamkroeg tussen kerst en nieuw wanneer ik als gastmuzikant mag fungeren bij een groep muziekliefhebbers die er jaarlijks een leuke coveravond maken.

Dit jaar was mijn liedjeskeuze vrij vlug gemaakt: jawel,
"Mijnheer de president".

Om de boodschap meer directe kracht te geven rockte ik het tempo stevig op en bewerkte de openingsstroof tot:

Mijnheer de president, welterusten,
Slaap maar lekker in je mooie witte huis.
Denk maar niet te veel aan Palestijnse kusten,
waar de mensen worden bestookt in hun huis.
Denk maar niet aan al die Irakese doden,
Laatst getroffen met dat bombardement.
En vergeet het vierde van die tien geboden,
Die u als goed christen zeker kent.
Denkt maar niet aan uw "uranium"soldaten,
Eenzaam stervend van kanker in de nacht.
Laat die weke pacifistenkliek maar praten
Mijnheer de president, slaap zacht.

De rest van de tekst liet ik origineel en het laatste "slaap zacht" werd een drie maal gemeend fuck you.

Spijtig dat ik het niet kan laten horen maar er zat pit in.

We waren er graag bijgeweest. :-)

Volgende keer opnemen en in mp3 op de site zetten, bert.

Christophe,

bedrijven geven dan wel geld aan de president maar als de consument niet koopt, dan maken die bedrijven ook geen winst. Ik zou graag gezien hebben hoe Coca-Cola zonder de consument ooit zo groot zou geworden zijn.

De Quick is een bedrijf dat zijn arbeiders uitbuit en dierenleed veroorzaakt, dus waarom zou je dat niet op de muur mogen schrijven? Hoe rijk zou de eigenaar van de Quick zijn?

De BLANKE mens consumeert dat het geen naam heeft. En het is niet omdat er hier ook armen zijn, dat dat van het overconsumeren niet opgaat.

En Martini, is dat geen drank van een kapitalistisch bedrijf dat rijk wordt omdat mensen als Christophe hen geld geven voor hun waren? De mensen worden er trouwens ook uitgebuit.

Guido,

consumeren doe je toch of je nu wil of niet. Denk je dat er met de bio-voeding geen grof geld verdient wordt? Denk je dat bedrijven die zich specialiseren in afvalverwerking en recyclage geen winstcijfers hebben?
En die computer waar je dit bericht op schrijft, de kabels van het internet, de gsm, de kleren om je lijf, het water uit de kraan, de kraan, de pompbak,...

Er worden jaarlijks miljarden dollars in reclame gepompt. Die moet mensen overtuigen om te kopen. Zou pinkje daar zijn pijltje beter niet op richten?

En als we allen stoppen met kopen dan zal al die productie wel vernietigd worden, opgebrand, gedumpt in een derde wereldland om daar de economie te ontwrichten. En als dat niet genoeg is, zal het wel geïnvesteerd worden in de wapenindustrie. Met al die oorlogen geeft dat onmiddellijke grootschalige consumptie. In de VS wordt nu al de helft van het federale budget aan defensie besteed.

En dan is er nog het achteruitgangsdenken waar sommigen achter lijken te staan. Jullie willen de consumptie beperken omdat de wereld dat niet meer aankan. Bedoel je dan dat de Afrikanen geen recht hebben op een computer? Dat de Arabieren mogen stoppen met dromen van degelijk openbaar vervoer? Dat de Chinezen niet in een deftig huis mogen wonen? Dat in Latijns-Amerika één lampje per gezin volstaat?
Tegenover het kapitalistische vooruitgangsdenken stellen jullie een achterlijk achteruitgangsdenken. Ga dat maar eens gaan uitleggen in de sloppenwijk van Mexico.

Christophe, heb ik hier nu ergens beweerd dat er met bio-voeding geen grof geld wordt verdiend?

Bio op zich is ok maar het is al ingehaald door de vrije markt. Kijk maar naar Bio-planet van de Colruyt. Of luister naar boeren die zeggen dat ze nu biologisch produceren omdat er daar meer geld mee te verdienen is.

"Denk je dat bedrijven die zich specialiseren in afvalverwerking en recyclage geen winstcijfers hebben?"

Ook niet gezegd, ik persoonlijk geloof niet in gescheiden ophaling omdat

1. op het einde alles toch bij elkaar gesmeten wordt (al meermaals gehoord van werknemers in de sector.
2. mensen nog meer consumeren omdat ze denken dat ze nu milieuvriendelijker zijn.

"Jullie willen de consumptie beperken omdat de wereld dat niet meer aankan. Bedoel je dan dat de Afrikanen geen recht hebben op een computer? Dat de Arabieren mogen stoppen met dromen van degelijk openbaar vervoer? Dat de Chinezen niet in een deftig huis mogen wonen? Dat in Latijns-Amerika één lampje per gezin volstaat?"

Lees eens de ecologische voetafdruk:

"Het eerlijke aarde-aandeel
Bij de huidige wereldbevolking van 6 miljard mensen blijkt dat er ongeveer 2,14 hectare land en visgrond per persoon beschikbaar is om van te leven. Hiervan wordt 0,26 hectare gereserveerd voor het behoud van de natuur. Bij een eerlijke verdeling van de ecologisch productieve oppervlakte over alle mensen op aarde is er dus 1,88 hectare per persoon beschikbaar. En dat is het eerlijke aarde-aandeel."

http://www.voetafdruk.be/de%20Ecologische%20Voetafdruk.htm

Nu verbruikt een Westerling er 6-7 en iemand in India 0.3

Van mij mogen de Afrikanen een computer kopen, mogen Arabieren van openbaar vervoer dromen, mogen Chinezen in een deftig huis wonen,...

Ik begrijp niet waar je dit haalt Christophe.

Christophe,

In Amerika, het land van de president, werden er soortgelijke acties gehouden. Men geeft er daar niet echt kritiek op gegeven.

>>>

1. de feature op indymedia.org over "Santa Claus and Saintly Consumerism", ook te vinden op http://brisbane.indymedia.org/

2. Buy Nothing Christmas is a national initiative started by Canadian Mennonites but open to everyone with a thirst for change and a desire for action.
http://www.buynothingchristmas.org/

Christophe,

denk je dat je die armen die je vermeldt in de Veldstraat ziet of in Shoppingcenters?
Neen, en indien wel, dan zitten op straat men een klein potje in hun handen, alwaar SOMMIGE consumenten, een heel klein bedrag zullen inwerpen.

"Er worden jaarlijks miljarden dollars in reclame gepompt. Die moet mensen overtuigen om te kopen. Zou pinkje daar zijn pijltje beter niet op richten?"

Hij richt zijn pijlen op de slachtoffers van deze reclame.

In België worden mensen bekritiseert omdat ze mensen willen bewust maken dat ze teveel kopen

>>>Ga dat maar eens gaan uitleggen in de sloppenwijk van Mexico. ;)

nog duiding:

Behind Consumption and Consumerism
http://www.globalissues.org/TradeRelated/Consumption.asp

(uit mijn artikel, gepost op 26 december, ivm onze D20-axie:
http://archive.indymedia.be/front.php3?article_id=43600)

"Is dergelijke strategie de enige strategie voor zij die een andere wereld willen? Neen, neen, neen! De banken, de multinationals, de massamedia, alle powers that be, de soldaten, de bureaucraten, de sociale werkers, de onderwijzers, ... iedereen dient geconfronteerd, en dit met een waaier van strategieën en axiemethoden. Van zacht naar onzacht naar bikkelhard en terug. Pink&Green heeft zich de laatste veertien maanden o.m. bezig gehouden met al dan niet directe axies tegenover vluchtelingencentra, lappersfort, chemische lobby-kantoren, eurotops, vlaams blok, enz. Een axie in de Veldstraat, gericht naar 'de gewone man' leek ons ook wel eens op zijn plaats, als onderdeel van ons zoeken en streven naar een betere wereld én naar allerhande 'tools' hiertoe.
Waarom? Misschien wel omdat wij de 'gewone man' respecteren, en niet enkel willen doodknuffelen.
En omdat iedere vorm van autoriteit en machtsmisbruik enkel kan blijven bestaan zolang mensen hierin geloven en dit blijven volgen. If there are no more followers, then where can there be leaders? Denk zélf, gewone man! "

Lees jij met opzet over deze nuances heen, christophe? Waarom heb ik zo vaak het gevoel dat jij mijn genuanceerde visies alsnog in één bepaalde hoek tracht te dringen?
Nergens spreek ik jouw gegevens (rond de demon-tricks van Bush, de noord-zuidkloof en noord-noordkloof,...) tegen.
Komt het misschien doordat ik het, vanuit mijn holistisch denken, vertik om enkel en alleen mij te fixeren op die ene hoofdtegenstelling die jij hier zo graag propageert? Soms bekruipt mij het gevoel dat jouw denken aanstuurt op één grote kloof, zij die het eens zijn met jou, en zij die het niet eens zijn, en dat die toekomstige kloof als het ware als een soort morele kloof gezien wordt waarbij uiteindelijk Goed kan worden onderscheiden van Kwaad. En waarbij het Goede dan 'by all means necessary' het Kwade (de andere kant van de denk-kloof) dient te verslaan. Ik krijg er koude rillingen van, man. Ik herken er zovele eeuwenoude oorlogsredeneringen in (ja, ik heb ook serieus wat geschiedenis bestudeerd), allen gebaseerd op die o zo overmoedige gedachte dat je uiteindelijke de juiste moraal met bloed mag laten overheersen op iedere andere visie, iedere andere daad. Hoor ik klak dezelfde redenering aan de andere kant van de Atlantische Oceaan ook niet weergalmen?
Echt waar, Christophe. Ik heb in mijn jonge bestaan al zoveel gezocht naar de Goeden en de Fouten, en ik kan alleen maar zeggen dat ik enkel mensen tegengekomen ben die Goed én Fout bezig zijn, mezelf incluis.
Wil dit zeggen dat ik mij neerleg bij the Powers that Be, bij het grote Onrecht? Neen, neen, neen! Ik ben hartstochtelijk op zoek (zowel via denkwerk, discussies als de modderige praktijk van allerhande axievormen en -doelen, overal te lande) naar strategieën die daadwerkelijk een betere, groenere, rechtvaardiger wereld opeisen, die via actieve en geweldloze onverzettelijkheid tonen dat het ook anders kan, dat 'when injustice is law, resistance becomes duty'. Maar tot in het diepste van mijn vezels ben ik ervan overtuigd dat ik geen vrijheid voor anderen kan opeisen, enkel voor mezelf en mijn naasten. Wat ik wél kan, en echt wel probeer te doen (en ik niet alleen), is aan zoveel mogelijk mensen, via diverse media (face to face, emails, artikels, internet, ...) 'tools' trachten aan te reiken waardoor anderen ook hun eigen (innerlijke en uiterlijke) vrijheid kunnen veroveren, en uiteindelijk, eens we met een meerderheid zijn, deze gehele 'valley of the shadow of the dead' kunnen omtoveren in een aards paradijs. Vanuit een sterk zelfbewustzijn, een diep doordrongen zelfverantwoordelijkheid. De enige manier om ooit een meerderheid te overtuigen, is om de Waarheid en waardigheid niet aflatend te koesteren, en vooral niet te verworden tot wat we eigenlijk wensen te bevechten. Maar wel de publieke ruimtes te heroveren, mensen te tonen waar hun eigen krachten sluimeren, wat echte basisdemocratie inhoudt, dat ze het recht hebben om bossen te bezetten, producten te boycotten, allerhande onrecht en terreur onverzettelijk te bestrijden (met gebruik van geweld enkel bij pure zelfverdediging of verdediging van je naasten in onmiddellijk bedreigende situaties, wat mij betreft), door bewust en integer te saboteren, te bevrijden, te weerstaan, door al dan niet legale vormen van solidariteit en gemeenschappen op te zetten, door je laars te lappen aan vrijheidsfnuikende regels (zolang je er je naasten niet mee schaadt), door het recht op te eisen op zelfexpressie, creativiteit, wild dromen. En door de ander lief te hebben, tja. Door te zien dat het kwade ook in ons sluimert, dat we maar al te goed moeten opletten met de illusie van het morele oordeel, dat het niet altijd okay is om iemand zomaar te brandmerken als Bad to the Bone. Dat je de ander wél mag tegenhouden van zodra hij je persoonlijke vrijheid onrechtmatig verhindert.

Ach,
bovenstaande woorden zullen wel weer van je afglijden als 'water from a duck', je zult tussen mijn woorden en metaforen wel weer korte stukjes uitlichten die als extra munitie kunnen dienen om mijn visie (die ik nochtans met heel wat mensen deel) neer te halen. Om aan te tonen dat ik niet zuiver ben, de mensen eigenlijk maar wil uitlachen, dat ik laf ben, of een naieve dromer, of een agitator. Dat ik Bush steun, of Sharon. Ik heb mij een tijdje rottig gevoeld omwille van dergelijke argumenten, maar da's verleden tijd. Jouw discours staat m.i. moreel niet onmiddellijk hoger dan het mijne. Het lijkt mij nu meer en meer hilarisch dat jij, die ik nog niet ken, precies perfect weet hoe je, volgens jouw revolutionaire denkbeelden, mij het best kunt helpen. Je steun gaat zogezegd naar de 'gewone man', die jij wil bevrijden, maar je discours slaagt er maar niet in die 'gewone man' te overtuigen. En dan denk ik toch weer terug aan Ghandi's uitspraak: "What you do in favor of me, without me, is against me".

Welterusten, Christophe.

Steven Desanghere aka pinkje

ps: in bovenvermeld artikel formuleerde ik (in één van de comments) enkele basisstellingen ivm het Groen-Rood (of Rood-Groen) Denken. Niet dat ik ze als Waarheid zie, maar wel als interessante gedachten die ik wel toetsen met andere 'free minded' mensen. Ter herinnering:

a) Willen we daadwerkelijk een betere wereld nastreven, dan moeten we ook voor eigen deur durven vegen. Enkel zo verbinden we onze politieke verlangens aan persoonlijke engamenten, enkel zo krijgen we voldoende respect en geloofwaardigheid bij de cynici, de reactionairen, de reformisten. Anders krijgen we maar al te gemakkelijk het argument dat we wel veel roepen, maar niks doen. En dat houdt spijtig genoeg maar al te vaak nog steek ook. In de wereld, in Vlaanderen, en zeker op Indymedia. De 'Groote Strijd' is voor velen hier maar een excuus om vooral niet aan de eigen verantwoordelijkheid (t.o.v. anderen en het milieu) te moeten denken.

b) Een betere wereld moet ook een gezondere wereld zijn. Gegeven alle mogelijke kennis rond bijv. de impact van de Westerse 'ecologische voetafdruk' (=de natuur kan ons Westers consumptie-peil gewoonweg niet slikken: teveel afval, teveel energieverbruik, teveel milieuvervuiling, teveel vruchtbare grond die hierdoor niet gebruikt kan worden om iedereen te voeden, enz.), zien wij ons genoodzaakt om nu, vandaag al, alle hens aan dek te roepen om die geweldige milieuvervuiling te stoppen, op ALLE mogelijke niveaus, dus ook zeker dat van de consument, onszelf incluis. Wachten tot de 'revolutie' om te beginnen met een stevig milieubeleid is dan ook.... dodelijk.

c) Een postkapitalistische wereld gelijkstellen aan een wereld die globaal evenveel goederen en energie doet consumeren als nu het geval is in de Westerse wereld (zij het 'rechtvaardiger bedeeld'), is een complete illusie. Onze grondstoffen zijn uitputtelijk, ons ecosysteem kan maar een beperkt aantal milieu-ingrepen aan.

d) Een deelstrategie van de wereldwijde andersglobalistische strijd zou erin kunnen bestaan om een soort gigantische consumentenbeweging op te richten, die zeer goed geïnformeerd is, en (binnen de eindfase van het kapitalistisch systeem?), van een zeer grote invloed zou kunnen zijn bij het bedwingen van meer arbeids- en milieuvriendelijke productievoorwaarden.

Om de machtsverhoudingen in de wereld grondig te wijzigen zou men er beter aan doen mensen te berispen die door middel van gewijzigde liedjestekten schandalig hard uithalen naar de gewone man. Die laatste kan daar immers contrarevolutionaire complexen aan overhouden.

Dag Pinkje,

Omdat Christophe het toch nog (?) niet aandurft je serieus te nemen, wil ik je wel een vraag 'voor de voeten werpen'.
Ik ga akkoord met de grote lijnen van wat je zegt over diversiteit van axievormen en -technieken. Net als jou geloof ik niet dat wij de revolutie voor de anderen kunnen maken, maar dat iedereen die voor zichzelf moet invullen.

Alleen, we doen dit in een realiteit die we niet zelf gemaakt noch gekozen hebben. Een realiteit waar er niet alleen individuen zijn, maar ook structuren. Structuren die wel individuen nodig hebben om gereproduceerd te worden
(zoals Guido zegt, als er geen consumenten zijn, dan maken multinationals geen winsten meer), maar die wel de indruk geven los te bestaan van wat het individu doet (het klassieke argument 'of jij nu koopt of niet, die winkels & MNO's blijven bestaan want anderen zullen het wel blijven doen').

Mijn vraag is nu wat er van de diversiteit van technieken overblijft als die structuren nu gewoon die technieken selecteren die haar voortbestaan niet fundamenteel bedreigen
en de rest gewoon laten vallen. Ik maak het concreet: een van de recente succesverhalen van de milieubeweging is bio-voeding. Alleen ... nu Colruyt Bioplanet lanceert is bio-voeding verworden tot een nieuwe marktniche voor de bemiddelde middenklasseconsument (en waardoor bovendien de multinational-supermarkt opnieuw een machtspositie verkrijgt ten aanzien van de kleine bio-boeren). Terwijl het toch de bedoeling was dat onze hele voedingsproduktie bio werd en dat iedereen, arm of rijk, bio-voeding kreeg.

Hoe vermijden we dus dat enkel die strategieën die in het systeem ingepast kunnen worden uit het hele veranderingsprogramma gelicht worden (of zeg maar gerecupereerd) en de rest gewoon links blijft liggen?

Het zal de machtsstructuren niet grondig wijzigen, maar ge kunt er wel een paar keer van eten als ge het soigneert : mensen uit de buurt van Gent met een tuintje die in de lente een paar frambozenstekskes en wat aardperen wensen om mee te kweken, mogen mij mailen.

Ik hielp mee de guerillatheaters in de Veldstraat en in de winkels organiseren. Wat mij betreft was de actie niet tegen, maar náár de consument gericht. De mensen die aan het winkelen waren keken, lachten en begrépen waar het om ging. Onze boodschap tegen het consumentisme (de ideologie van de multinationals, NIET die van de "gewone man") was duidelijk. De managers en de flikken waren de enige die er weinig van begrepen.

Vergelijk dat even met de honderdduizend betogingen waar in de rij gemarcheert wordt en holle slogans geroepen worden. Het enige wat de gewone man daarvan te zien krijgt is de relletjes op den TV. De rest is te saai om te laten zien aan de mensen. Ik zou er ook eens een artikel over kunnen schrijven, maar gelukkig ben ik niet zo arrogant om te denken dat onze actievormen de enige juiste zijn.

Groetjes,
El Pimo

Bedankt voor deze pertinente vraag, stijn.
Ik denk dat bij niet-gewelddadige acties het gevaar op recuperatie inderdaad immens groot kan zijn. Voor je het weet ben je de nar, de pro-situ, de Geert Hoste, die het Systeem zo koestert om zichzelf het aura van democratie aan te meten. Om te tonen hoe tolerant en pluralistisch zij wel is.

Ik heb ook niet alle antwoorden over hoe je die recuperatie steeds kunt vermijden. Integendeel, die recuperatie is nu al volop bezig. En ook al bedoel je het niet zo, dan nog kan de verslaggeving in de gevestigde media je bikkelharde boodschap toch weer tenietdoen.

Dus is die diversiteit en onvoorspelbaarheid van axiemethodes heel belangrijk, en m.i. ook het betonen van solidariteit naar die andere axie-vormen en -groepen toe. Wie in de veldstraat staat, kan tussen de mensen eveneens de oorlog in Irak vernoemen, en het Lappersfort, en de perverse rol van banken (zoals we getracht hebben te doen).
Die solidariteit kan m.i. onder meer gesmeed worden door heel wat netwerkvorming te stimuleren, mensen uit diverse axiemilieus elkander te leren kennen, en door heel wat 'cross over'-axies te organiseren. Op die manier is het alvast moeilijk om het adagium 'verdeel en heers' steeds opnieuw te doen slagen.

Belangrijke vraag nu is: hoe kun je dit vertrouwen en die solidariteit tot stand brengen en verankeren? Mijns inziens door het eens te zijn over een drietal principes: het radicaal streven naar een betere wereld, by almost all means necessary, een afwijzen van fysiek geweld (tenzij pure zelfverdediging), en een grass roots-structuur (die sowieso de diversiteit waarborgt).
Deze drie principes kunnen m.i. heel wat activisten aantrekken, en elkaar doen begrijpen.

Twee zaken wil ik hierbij ook nog vlug vernoemen:
1. het hanteren van een duidelijke eigen TAAL, die zich op zo'n manier uit, dat zij helemaal niet gemakkelijk binnen de Nieuwspraak, het Systeemdenken te plaatsen en te recupereren valt (op dit vlak voel ik mij sterk geïnspireerd door het situationistisch denken rond taal en recuperatie ervan). Op dit vlak kan het interessant zijn om niet zomaar in de val gelokt te worden door pers en politici: smijt je eigen discours niet zomaar weg, ten voordele van het hunne, van de zogezegde begrijpbaarheid. Treed niet steeds in hun arena, maar laat hen je bestrijden vanuit jouw arena, vanuit jouw denken, jouw realiteit.
2. een diepgaande discussie en sensibilisering rond mogelijke fases om in die betere wereld te geraken.
In het geval van de BioPlanet, zou je dan kunnen zeggen dat de keuze bestaat tussen twee opties: ofwel breek je zo'n initiatieven onmiddellijk met de grond af (omdat winst-afromende multinationals met aandelenportefeuilles nu ook niet bepaald stroken met mijn idee van een toekomstige betere wereld), ofwel tolereer je dergelijke initiatieven binnen een eerste fase van een revolutionair proces (waarbij, heel optimistisch, mensen eerst via de Bioplanet eindelijk aan betaalbare bio-voeding kunnen geraken, om in een later fase voldoende gesensibiliseerd te zijn en terug hun groenten inkopen bij de bioboer zelf, of bij de kleine middenstander, of via één of ander cooperatief, waardoor de colruyt-aandelen uiteindelijk vanzelf in elkaar storten). In een volgende fase zou je het bio-label ook in die mate nog kunnen verfijnen, dat zij een te grote winstafroming en centralisatie door multinationals sowieso onmogelijk maakt.

't Zijn nog maar enkele ideeën, maar ik zou het echt tof vinden mochten we in 2003 nog veel dieper ingaan op dergelijke concrete vraagstellingen.
Want het verleden kan ons hierrond wel teen en tander leren, maar een deel van de vraagstellng is ook totaal nieuw, niet?

met vriendelijke groeten
steven aka pinkje