Ecologie en de lijm tussen culturen

Enkele jaren geleden had ik een gesprek met een Tunesiër, zoon van een Mollah (Islam-leraar). Hij vertelde me dat de mensen die hier bezig waren met ecologie, in feite niet zo ver af stonden van wat in de Islam onderwezen wordt: respect voor anderen, de omgeving, de natuur, de samenhang van alles met alles in het heelal.

Zijn woorden zijn me bijgebleven, omdat ik het gevoel had dat dit wel eens de lijm zou kunnen zijn tussen onze cultureel en religieus verschillende achtergronden.

In ons gemeenschappelijk verleden zijn vele afschuwelijke dingen gebeurd. De kinderen van deze wereld en van de toekomst hebben er niets aan als onze generatie dat patroon niet doorbreekt, of tenminste probeert om de waarheid te kennen. Dan pas kunnen de bommen worden ontmijnd die door voorgaande generaties werden geplaatst. Zij deden dat als reactie op voorgaande gebeurtenissen, uit zelfverdediging of haat, maar stilaan zouden we bij bewustzijn moeten komen: we waren onwetend. Dat zulks niet langer houdbaar is, is te danken aan de toegenomen communicatie in de pers en op het internet, en aan de vrije meningsuiting. We hebben het recht, zelfs de plicht om onrecht aan de schandpaal te praten.

Slechts door zelf niet in de spiraal van geweld te trappen kan voorkomen worden dat het de spuigaten uitloopt. Verheerlijking van geweld lokt enkel meer geweld uit. Zij die deze woorden niet willen horen, moeten niet klagen als zij op hun beurt worden aangevallen en hun spiegelbeeld hen parten speelt. Slechts zij die oprecht vrede willen zonder geheime agenda, zullen door de meerderheid van deze wereldbevolking niet lastig gevallen worden.

Diegenen die angst en terreur zaaien, daarentegen, zal geen ogenblik rust gegund worden.
Zij zijn een minderheid. Zij proberen slechts macht te verwerven over anderen, zij misbruiken, en trachten enkel meer macht te verwerven. Zij weigeren verandering als die hun gevestigde macht vermindert, zelfs als dat beter is voor de leefbaarheid van de meerderheid,
op ecologisch, sociaal, ethisch en economisch vlak.

Wat ik in feite wil zeggen is dat we geen schrik moeten hebben van verandering als er goede hoop én medewerking is, en dat er vervolgens wat meer leefbaarheid komt tussen ons allemaal. Ik heb in ieder geval geen zin me in loopgraven in te graven en er de rest van mijn leven niet meer uit te komen. Toch heb ik ook bewust niet de weg van de openbare politiek gekozen, omdat die al te dikwijls over lijken gaat. Ik durf nog steeds als mens zwak te zijn, inherent aan verandering, zoals een kreeft die vervelt op dat moment heel zwak is. In de politiek zou ik dan al lang opgepeuzeld zijn. Voor mij betekent kracht rekening houden met zulke zwakke momenten. We zijn allemaal mensen, laat ons daar geen misbruik van maken.

We kunnen net zo goed onze energie gebruiken om elkaar te versterken in plaats van af te breken. Daarvoor moeten we dan natuurlijk wel goed weten welke richting we samen uitwillen. Wat ecologie betreft, dat is allang niet meer alleen geitenwollen sokken, er zijn windturbines met vliegtuigtechnologie, geavanceerde zonnecollectoren, afdoende woningisolatie, voertuigen met persluchtaandrijving… Zo'n wagen rijdt 200 km op perslucht. Een Parisien heeft die ontwikkeld, een Luxemburgs bedrijf heeft ‘m verder op de markt gebracht. Mij lijkt het in ieder geval wel wat, met windturbines perslucht maken en er vervolgens auto's en treinen op laten rijden, kan het nog vriendelijker voor het milieu ?

Toch is er een grote tegenmacht; de eerste en laatste persluchtauto op de Belgische wegen werd door een Waals politicus terug naar af geblazen; boycot door de petro-industrie of echt onveilig? Sinds eind vorige eeuw heb ik er niets meer over gehoord, heeft iemand info?
De windmolenparken mogen ook nog op heel wat weerwerk rekenen, ze zouden "het zicht" vervuilen. Komaan zeg, waar zijn we mee bezig? Liever nog een Chernobyl dan wat draaiende molenwieken? Zelfs als heel dat nucleair zootje niet ineens ontploft mogen we gegarandeerd rekenen op een stralende toekomst voor het nageslacht… Door satellieten werden radioactieve sporen opgemerkt van La Hague tot Noorwegen. Dan vind ik ons mensen toch een beetje bijziend om een probleem te maken van duurzame energieprojekten! VS-president Bush durft te zeggen dat hij Kyoto niet heeft ondertekend omdat er dan veel volk zonder werk zou vallen. Integendeel; per 100 windturbines is een onderhoudsploeg nodig van 2 à 3 mensen. Met windenergie alleen kom je er niet. Als er wolken zijn, is er dikwijls ook wind, en anders is er zon. Om die te benutten, heb je ook mensen nodig, die alles installeren. Groot voordeel is dat zonne-energie dichtbij, op je dak geproduceerd wordt. Met conventionele elektriciteit lopen de transportverliezen hoog op: voor elke kWh die je verbruikt moeten er 3 kWh worden opgewekt in de centrales. Dat betekent een enorme verspilling van vervuilende energiebronnen, waar slechts enkelingen echt rijk van worden.
Het is nog slechts een publiek geheim dat de huidige VS-president en zijn aanhang teveel persoonlijke belangen hebben bij het in stand houden en promoten van deze dinosaurus-technologiën. Tot uitsterven gedoemd, maar ze zullen het zo lang mogelijk proberen vol te houden, koste wat het kost. Uw leven, of het mijne zijn van ondergeschikt belang.

Voor deze mensen bestaat slechts één criterium: macht. Om dat te bereiken, stellen zij dat enkel geld belangrijk is. Noch ecologie, noch ethiek, noch sociaal speelt in hun beslissingen een rol. Ik kan niets anders doen dan hier weerwerk aan bieden door:
1) niet langer met hen mee te werken
2) door me voor die andere 3 beslissingscriteria dubbel en dik in te zetten
3) niet in de val te trappen die zij hebben uitgezet;"verdeel en heers" is hun motto

Natuurlijk zou ook ik eens een maand willen hebben waarin ik me geen zorgen hoef te maken dat ik mijn huishuur nog kan betalen, maar in de "normale" arbeidsmarkt heb ik mijn kansen nu wel verkeken. Als er mensen zijn die wat willen vernieuwen, ik sta altijd open voor suggesties, hou a.u.b. wel rekening met deze bemerkingen, zij zijn het resultaat van 10 jaar zoeken naar leefbaarheid.

arch/ive/ief (2000 - 2005)